💠 متن بیانات نماینده قرارگاه جهادی دررابطه با دومین هم‌اندیشی 🔸 ️چهل سال است که از عمر انقلاب اسلامی می گذرد. و آن نهال کوچک دیروز تبدیل به درختی قوی و تنومند شده که طوفان های زیادی را پشت سر گذاشته و از حوادث وابتلائات گوناگونی سربلند بیرون آمده. 🔸 اصلی ترین قاعده انقلاب اسلامی حوزه علمیه است، که انقلاب در مهد آن پرورش یافت و بزرگ شد. اما هرچه جلو رفتیم واین درخت تنومند تر می شد، و بیشتر شاهد میوه های آن بودیم، حوزه، این هویت ۱۳۰ ساله برای حل مساله هایش، تعمیق و تحکیم ریشه هایش، توسعه روح آن و رشد ایده هایش، برای نشر آرمان ها و عملی کردن وعده هایش اگرچه مانند جانی در جسم بود اما شاید بتوان گفت نتوانست پا به پای آن رشد کند و با آن بخوبی بیامیزد. به همین جهت این پیکر ۴۰ ساله را دچار نارسایی ها و کمبودهایی می بینیم که با درمان های مقطعی بهبود نمی یابد و ز آستین طبیبانش هزار ... . 🔸۲۹ سال گذشت. سال ۱۳۹۶ امید تازه ای به فضای دمیده شد، این بار مخاطب سخنان آقا بزرگان و مسئولین حوزه نیستند بلکه طلاب جوان، همان نهال های قد کشیده بوستان امامت و ولایت هستند آن هم پیرامون مسألة مهم و حیاتی ایجاد حوزه مطلوب. 🔸 این بار آقا فرمودند: *حوزه را اراده شما میسازد،* *اراده_ شما_ طلاب جوان* سوال: چگونه حوزه مطلوبمان را بسازیم، *شما سرمایه هایی دارید، انگیزه، میل، وضوح غایت ومطلوب * اما با این ها چگونه میشود حوزه را ساخت آن هم حوزه مطلوب و ایده آل را، پاسخ: *مبارزه، باید مبارزه کنید.* ⭕️ 🔸 تا اینجا که سخنان آقا را خواندم برایم سوال شد که برخی بسی مبارزه کردند و شعار تحول دادند و.... چه شد؟ هیچ. تا اینکه در ادامه به این جمله رسیدم: *مبارزه یعنی تلاش، مجاهدت. هم فکری کردن و متشکل شدن. * آری راه را اشتباه رفته ایم. در نهایت وقتی به صدر و ذیل جملات آقا توجه کردم به یک فرمول دست یافتم: حوزه مطلوب با اراده ما ساخته میشود و ظرف جمع شدن این اراده ها تشکیلات است. 🔸 اما اهمیت و ضرورت کار تشکیلاتی، همه ما میدانیم که کار جمعی خوب است. سفارش شده، باعث تسهیل در رسیدن به هدف میشود و... اما چرا کار جمعی نمیکنیم؟!؟!؟ مشکل چیست؟ 🔸 به نظرم اگرچه در مورد کار تشکیلاتی مطالعه نداشته ایم و این خود کافی است که آنرا نشناسیم و به آن تن ندهیم اما علاوه بر آن قرائت های متفاوتی هم از آن ارائه می دهیم و حاضر هم نیستیم روی آن همفکری کنیم. این یکی از اسباب جمع نشدن ما است. 🔸 یک سبب دیگر این است که جمع شدن افراد دور هم، آن هم در حوزه که همه روحیه فردی دارند - یا به اصطلاح من روحیه اجتهادی دارند- کار بسیار مشکلی است. ما باید یاد بگیریم، در کنار هم و با هم بودن را. پس فردگرایی را باید کنار گذاشته و مرز انزوا و اجتماع را دوباره تعریف کنیم. 🔸 به نظرم یکی از مهمترین اسباب متشکل نشدن ما، ندانستن فواید آن و غایاتی است که با آن بدست می آیند و طبیعتا اگر ندانیم به چه دردی می‌خورد پس از اندکی رهایش می کنیم. 🔸 اما از همه اینها شاید مهمتر لمس و وجدان نکردن ضرورت کار تشکیلاتی در عینیت زیست طلبگیمان و در مقام عمل باشد که آن هم بواسطه دیوارهایی است که گاه از سر ترس و گاه از سر وسواس و گاه تکبر، به دور خودمان کشیده ایم. @khanehtollabtehran