✅ حرمت مطلق ایذاء / تعارض ادله امربه‌معروف و نهی از منکر و ادله ایذاء و اضرار 🔻آیت‌الله اعرافی در درس خارج «فقه روابط اجتماعی» بیان کرد؛ ⬅️ آیا می‌شود پذیرفت که ایذاء مطلقاً برای مؤمن حرام است؟ بیشتر فقها و کسانی که متعرض این مسئله شده‌اند، بر این باور هستند که به این اطلاق نمی‌توان پایبند شد. ⬅️ بحث مذکور به ‌صورت مستقل درجایی وجود ندارد بلکه به ‌تناسب در تضاییف فروع فقهی مشاهده می‌شود. به عنوان نمونه در باب امربه‌معروف و نهی از منکر به‌تناسب این بحث که مراتبی از امربه‌معروف و نهی از منکر همراه با ایذاء است، به این موضع نیز پرداخته شده است. ⬅️ از یک سو با اطلاقاتی مواجه هستیم که اباء از تخصیص آن بعید نیست؛ یعنی اگر به‌تنهایی بودند اطلاق خوبی داشتند. از سوی دیگر مقید لفظی هم نداریم اما ارتکاز قوی در کلام فقها مبنی بر این که نمی‌شود به این اطلاقات ملزم شد، وجود دارد. ⬅️ بعضی آقایان در تعارض ادله امربه‌معروف و نهی از منکر و ادله ایذاء و اضرار گفته‌اند ادله ایذاء مجمل است و به همین دلیل قدر متین‌هایی را می‌گیرند مانند موردی که شخص قصد کند و ایذاء شدید باشد. ⬅️ ما مسیری را طی می‌کنیم و خروجی‌های معینی را که ارتکاز بیش از آن نمی‌گوید، را انتخاب می‌کنیم و می‌گوییم اینها به دلیل مقیدهای لبی از حصه اطلاق خارج هستند. 🌐متن کامل: https://b2n.ir/e58859 ——————————————————— 🔎@fiqhenezam_com