در فضای مجازی و تأثیر آن بر احساس بدبختی بسیاری از مردم بسیاری از مردم ما امروزه در با ارائه تصویری از لحظات خاص زندگی، سفرها یا خریدهای خاص زندگی خود دیگران را در تله ی بی ارزشی، بی کفایتی یا محرومیت هیجانی می اندازند. غافل از اینکه با این سبک از چه بلایی بر سر همنوعان خود می آورند. برای مقابله با برخی رفتارهای این چنینی در فضای مجازی، خیلی مهم است که والدین در تله ی نیفتند و سبک خود را براساس معیارهای عاقلانه و دردسترس بنا نهند. از همین امروز ، وقتی بچه هایمان به مدرسه می روند ،به ایشان می گوییم :  عزیزم ! من نمی خواهم تو بهترین باشی ، فقط می خواهم تو خوشحال و باشی . اصلا مهم نیست که همیشه نمره ی ۲۰ بگیری ،جای ۲۰ می توانی فقط و فقط تلاش کنی و هر نمره ای که از از تلاشت بگیری برایم ارزشمند است، من دوست دارم از دوران مدرسه و کودکیت لذت ببری. عزیزم :از “ترین” پرهیز کن ، چرا که خوشبختی جایی هست که خودت را با کسی مقایسه نکنی. بلکه هرروزِ زندگی خود را با روز قبلش مقایسه کن. هرگز نخواه خوشبخت ترین باشی ! صرفا بخواه که خوشبخت باشی و برای این خواستت تلاش کن.همین..‌. یادمان هست که از وقتی به دنبال پسوند “ترین” رفتیم، خوشبختی از ما گریخت. از ۱۹/۷۵ لذت نبردیم چون یکی ۲۰ شده بود. از رانندگی با ماشین های معمولی و … لذت نبردیم چون ماشین های مدل بالاتری در خیابان ، در حال خود نمایی بود. از بودن کنار همسرمان نبردیم چون مدرک تحصیلی و پول توی جیب او ، کمتر از بسیاری از افراد دیگر بود. همچنین ، از خانه مان ، از شغلمان ، از درآمدمان ، از خانواده و دوستانمان و…. لذت نبردیم و باهم بودن های ساده و ارزان را فدای دستیابی به و کردیم ، غافل از آنکه هرآنچه تشریفاتی تر شدیم، کمک به همنوع و همدلی با دوستانمان رنگ باخت.😔 می خواهم بگویم تحت تاثیر آموزه های غلط ، بسیاری از ما فقط به “بهترین،بیشترین و بالاترین” چسبیدیم ، در نتیجه تبدیل به انسان هایی و همیشه نالان شدیم. شاید لازم است یا بهتر بگویم وقت آن است که در آموزه های غلط تجدید نظر کنیم و تغییر جهت بدهیم ، تا حداقل اجازه ندهیم که نحسیِ “ترین” ها بیش از این دامن ما و بچه هایمان رو بگیرد . Eitaa.com/slamicpsychology