🎥چندتا کودک ونوجوان، در کنار یکی از خیابان‌های زنجان، با چادرهای مشکی مادرشان، تکیه کوچکی برپا می‌کنند. حالا باید بگردند، مداحی پیدا کنند که حاضر شود بیاید برایشان روضه بخواند. از بین معروف‌ترین مداحان کشور "حاج مهدی رسولی" از راه می‌رسد؛ کسی که در بیت رهبری برای آقا روضه میخواند. 💬 حاج حیدر @marsiyeh

بسته‌ی احیای مناسک محرم و صفر ویراست پنج یک سه یک؛ زیارت از بام این توصیه‌ی حضرات معصوم است که زیارت از دور ایشان را از بام خانه می‌توان انجام داد. این یعنی هر خان‌واده می‌تواند فرش بیندازد و مجلس خود را در بام خانه برگزار کند و حتا آن جا بیرق بزند و‌ فانوس بیاویزد. دو؛ روضه در خانه ساده‌ترین اسلوب اقامه‌ی عزا احیای روضه در خانه است؛ تکثیر هیأت‌های خانه‌گی در طول محرم و صفر. این البته نیاز به زیرساخت‌هایی دارد که روی آنتن آوردن رادیو روضه یا سامانه‌ی فراخوان آخوند محل یکی از آن‌ها است. سه؛ روضه در کوچه سنت عراقی‌ها در زمان همه‌گیری بیماری از سال‌ها پیش هم‌این بوده است که در آستانه‌ی در خانه‌ها هیأت می‌گرفته‌اند، با جمعی محدود و با حفظ فاصله؛ این هم‌آن چیزی است که می‌توان آن را هیأت ده‌نفره هم خطاب کرد. چهار؛ چهارپایه‌خوانی ممشای احیای مناسک محرم سال همه‌گیری خروج از زیر سقف و فرود آمدن از منبر شبستان و اقامه‌ی عزا روی چهارپایه و زیر سقف آس‌مان است. این فرصت ام‌سال ما برای احیای چهارپایه‌خوانی در محله‌ها است. پنج؛ کوچه‌گردی احیای سنت کوچه‌گردی هم‌آن حرکت پیاده و سواره‌ی ذاکران در کوچه‌های شهر و روستا روضه‌خوانی و مقتل‌خوانی و فضلیت‌خوانی در حال حرکت و پشت بلندگو است. شش؛ مناره‌ی روضه از غروب آف‌تاب تا اذان مغرب می‌توان از بلندگوی مساجد و حتا معابر روضه‌ی نرم پخش کرد. نیز پخش پاره‌های مقتل پس از اذان صبح. هفت؛ فانوس‌گردانی جاگزین دسته‌کشی متراکم، فانوس‌گردانی منفرد است. با فانوس یا حتا چراغ گوشی روشن تنها یا با خان‌واده از در خانه به طرف نقطه‌ی چاووش محله یا شهر حرکت می‌کنیم، بی آن که با رسیدن به آن تجمع کنیم، سلام می‌کنیم و بر می‌گردیم؛ زر و انصرف. نقطه‌ی چاووش محله انتهای محله به طرف جاده‌ی کربلاء و نقطه‌ی چاووش شهر پایان دیوار شهر و ابتدای جاده‌ی عتبات است. هشت؛ چاووش کردن وانهادن تجمع ما را به تحرک وامی‌دارد؛ حرکت انفرادی به طرف نقطه‌ی چاووش شهر و روستا و چاووش خواندن و بازگشتن. نقطه‌ی چاووش پایان دیوار شهر و ابتدای جاده‌ی منتها به عتبات است؛ جایی حوالی حد ترخص. این هم‌آن کاری است که ظهر عاشوراء و صبح اربعین باید انجام داد؛ چاووش کشیدن و چاووش خواندن. این کار پیاده‌روی قاصر به طرف عتبات هم خوانده می‌شود. نه؛ خیمه‌سوزی نقطه‌ی چاووش شهر و روستا هم‌آن جایی است که نماز ظهر عاشوراء در آن جا خوانده می‌شود و خیمه‌های نمادین کربلاء در ابتدای جاده‌ی منتها به کربلاء آتش زده می‌شود. ده؛ مقتل‌خوانی مقارن غروب در یازده شب محرم می‌توان پاره‌یی مقتل‌خوانی را روی رسانه‌های رایان منتشر کرد. این مقتل می‌توان نظم باشد یا نثر، به فارسی باشد یا عربی یا ترکی. یازده؛ موکب سواره موکب ثابت را اگر نتوان در دوره‌ی همه‌گیری بر پا کرد، به راه انداختن موکب سیار برای اطعام و ادای نذر و وقف محرم و صفر شدنی است و اسباب تجمع پرخطر نیست. موکب سواره هم‌آن الگویی است که عراقی‌ها در مسیرهای طولانی و خالی پیاده‌روی اربعین در استان‌های جنوب از آن استفاده می‌کنند. دوازده؛ عاشوراءخوانی زیارت عاشوراء را به سلام و لعن کامل می‌توان در طول روز پهن کرد. یعنی طلوع آف‌تاب تا سلامش را خواند و با روضه‌‌ی فردی صبح‌گاهی؛ طول روز زمان کامل کردن سلام‌ها و لعن‌ها است، تا غروب به سجده‌ی آخر و روضه‌ی فردی شام‌گاهی رسید. سیزده؛ نذر محرم بیرون از سقف هیأت انبوه نذر و حتا وقف است که می‌توان در پهنایی از کنش‌های اقتصادی تا اجتماعی تا علمی به نیت تبرک گرفتن از دهه‌ی محرم انجام داد. چهارده؛ منبر رایان هر حساب در شبکه‌های اجتماعی رایان می‌تواند یک حسینیه‌ی عزا باشد و بشود. با سیاهه کردن آواتار و کتیبه زدن و اجتناب از اظهار فرح و پرهیز از لغو گفتن و حرف زدن از روزمره‌های بی‌ارزش، ممحض شدن در نشر معارف اهل بیت. نویسنده : #مدرسه_وتر #محرم #ما_ملت_امام_حسینیم

🔴یک جواب دندان شکن از شیخ انصاری:ما شیعیان یک بار سرمان کلاه رفت! ♦️روز عاشورایی، مرحوم شیخ مرتضی انصاری (رحمت الله علیه) جلوی در ورودی صحن مطهر امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) ایستاده بود و از دسته جات سینه زنی استقبال می کرد و در کنار او، أفندی که از طرف حکومت عثمانی حاکم عراق بود، ایستاده بود. ♦️أفندی از شیخ انصاری پرسید ای شیخ، هم ما قبول داریم که حسین بن علی (علیه السلام) مظلوم شهید شده و یزید انسان پست و خونخواری بود و ما هم در عزای آن بزگوار غمگین هستیم، اما پرسش من این است که این مراسم یعنی چه؟ سینه زنی، زنجیرزنی، دسته راه انداختن، گِل به سر مالیدن و …، اینها چه هدفی را دنبال می کنند؟! ♦️مرحوم شیخ انصاری فرمودند سِرّ مطلب این است که ما شیعیان یک بار سرمان کلاه رفت و با این مراسم تلاش می کنیم دوباره چنین نشود. أفندی پرسید یعنی چه؟! ♦️شیخ انصاری فرمود در جریان غدیر، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در برابر صد هزار نفر، علی (علیه السلام) را با صراحت به وصایت خود برگزید و انکار کردند و گفتند غدیر نبوده یا اگر بوده چیز مهمی نبوده است، فقط سفارش به دوستی با علی (علیه السلام) بوده است. ♦️اشکال از ما بود که ما عید غدیر خم را با سر و صدا و شعار، بزرگ نداشتیم و این چنین شد. ترسیدیم که اگر عاشورا را هم بزرگ نشماریم و با شعار و تظاهر برگزار نکنیم، انکار کنند و بگویند اصلا حسین (علیه السلام) شهید نشد یا حسین (علیه السلام) را راهزنان میان راه کشتند و یزید (لعنت الله علیه) انسان با تقوایی است‼️ 📚صد نکته از هزاران، آیت الله حاج شیخ علی رضائی تهرانی 🌍 eitaa.com/ebratha_ir ایتا 🌍 sapp.ir/ebratha.org سروش

آیفون دارهای ولایتمدار در جریان باشن

🔸کوثر و محمدمحسن غریبی ☀️ از بوشهر

💠 برام خیلی عجیبه که چطور یک مادر شهید تا اینقدر قدرت درک و تحلیل بالایی دارن! ▪️سلحشور بعداز مداحی در کوچه، از مادر شهید درخواست دعای شهادت میکنه که حاج خانم جواب جالبی میدن #ما_ملت_امام_حسینیم مهدی براندازه @manenqelabiam

اساتید خودی زنی آماده شید پناهیانم بزنید حتی یک بارم سخنرانیشو گوش ندیدا فقط بزنید محرمه قربه الی الله بزنید😕

آقایان مسئولین لطفا...

یکی که زبانش خوبه ببینه ایام محرمو تسلیت گفته یا سال نوی عربیو تبریک گفته #بنی_امیه

نفهم داریم در حد روزنامه سازندگی شده ستاد انتخاباتی جو بایدن

⭕️ فردی به نام شورابی نقدی رو به صحبتای دیشب استاد پناهیان نوشتن که ظاهرا به خاطر متوجه نشدن مطلب بوده. بهتره که این عزیزان با دقت صحبتا رو گوش بدن تا بتونن درست نقد کنند. 🔷 استاد پناهیان نمیگن عدالتخواهی بد هست یا کسی نره سراغش میفرمایند #مواسات اگه بیاد قطعا به دنبالش عدالت هم خواهد اومد. در واقع مطرح کردن بحث مواسات چند درجه بالاتر از عدالتخواهی هست. 💢 امیدوارم که دوستان با قصد و غرض و مرض این نقد ناپخته رو نکرده باشند. ☢ از همه کانال های انقلابی هم میخوایم هر مطلبی که هر فردی به نام نقد نوشت سریع منتشر نکنند. ممکنه تهمت هایی در نقدها بشه که روز قیامت گناهش گردن ادم بیفته. ان شالله که هممون عاقبت بخیر بشیم.🌹 #تنهامسیرآرامش 🌷 @IslamlifeStyles

👆

سید جان اخه ملت توییتری که نمیرن سخنرانی گوش بدن ، عین حالات بورس بصورت دستوری و گله ای حمله میکنن😁 یه روز تو فاز حمایت یه روز تو فاز نقد

جوری شهرداری های سراسر کشور، توی نصب پرچم ای عزاداری محرم کم گذاشتن که ادم فکر میکنه دستورالعملی بهشون رسیده! کسی خبر داره علتش چیه؟!🤔

والا

بیشعوری در این حده که سر اون حروم لقمه آمریکایی(بایدن) را رو تن مقدس حاج قاسم گذاشته و کسی صداش در نمیاد😡😡😡

باید اون بیشرفی که این کار را کرده محاکمه بشه

ظاهرا کار روزنامه سازندگی نبوده و شخص دیگه ای اون تصویر و یک سری تیتر را روی این عکس فتوشاپ کرده تیر صفحه اول سازندگی ۵ مرداد

🥀بسم الله الرحمن الرحیم🥀 🔘وصلی الله و الملائکة والانبيائه والاوصيائه علی الحسین و علی الباکین علی الحسین علیه السلام🔘 ✔️شب ششم محرم و شب قاسم بن الحسن علیهما السلام هست.. 🏴 امشب میخوایم جوونهامونو امانت بسپارین دست این اقازاده با معرفت، ایشون ولایی شون کنه ، ایشون عاقبتشونو ختم ب خیر کنه. ابتدا کمی با وجود نازنین این بزرگوار اشنا بشیم⬇️⬇️

🔲 حضرت قاسم فرزند امام حسن مجتبی ابن امیرالمومنین (ع) در سال ۴۷ هـ . ق در مدینه منوره دیده به جهان گشود ▪️در مورد تاريخ ولادت ايشان اطلاع دقيقى در دست نيست ولى عموما در پنجم رمضان شهرت يافته است. ▪️مادر او بانويى بزرگوار به نام ام ولد است كه نام ايشان نجمه بوده است. حضرت قاسم‏ عليه السلام حدود 2-3 سال قبل از شهادت پدر بزرگوارش ديده به جهان گشود. ▪️ از اين رو با عموى مهربان خويش حضرت اباعبدالله الحسين‏ عليه السلام خو گرفته بود. و در دامان امام حسين ‏عليه السلام پرورش يافت. ◽️ظاهراً شكل و شمايل ظاهرى و خصوصيات ديگر حضرت قاسم ‏عليه السلام شباهت بسيارى به پدر بزرگوارش امام حسن ‏عليه السلام داشته به گونه ‏اى كه امام حسين ‏عليه السلام با ديدار او از برادر محبوب خويش ياد مى ‏كرد و فرزند برادرش را در آغوش مى‏ گرفت و نوازش مى ‏كرد. ▫️چهره ‏ى آن حضرت چنان زيبا و دل ‏انگيز بود كه او را به پاره‏ ى ماه يا ستاره‏ ى زيبا تشبيه كردند .  در سال 50 ه.ق وقتی کار سمّ جعده ملعونه( همسر امام حسن علیه السلام ) به آنجا کشید که پاره های جگر امام در اثر آن، از دهان مبارکش، بیرون آمد، در لحظه های آخر، امام حسن علیه السلام همه اهل و عیال خود را به امام حسین علیه السلام واگذاشت. یکی از فرزندان امام حسن علیه السلام که در این لحظات، شاهد ماجرا بود و چشم از چشم عمو، بر نمی داشت، قاسم علیه السلام بود. کودکی که حدود سه بهار از عمر شریفش سپری نگردیده بود. ◾️در سن دو سالگی پدر گرامی­ اش امام حسن مجتبی علیه السلام را از دست داد و یتیم شد، از آن پس تا هنگام شهادت در دامان پر عطوفت عموی ارجمند خود حضرت اباعبدالله الحسین(ع) پرورش یافت. ◽️کثرت علاقه‌ی امام حسین علیه السلام نسبت به قاسم(ع)  در علاقه‌ی زیاد امام حسین(ع) به قاسم(ع)، شواهد بسیاری ذکر شده از جمله اینکه حضرت سیدالشهداء(ع) در وداع هیچیک از شهدا غش نکرد مگر در وداع حضرت قاسم(ع) و منجمله حضرت سیدالشهداء(ع) در ابتدای امر، اجازه نداد که حضرت قاسم(ع) به میدان برود مگر بعد از التماس و بوسیدن دست و پای عموی بزرگوارش. هنگامی که امام حسین(ع) ناله‌ی حضرت قاسم(ع) را شنید، با شتاب به بالین او آمد و اینگونه به بالین شهیدی نشتافته بود و وقتی به بالین قاسم(ع) آمد، لشکر را نفرین نمود. امام حسین(ع) همانطور که صورت به صورت علی‌اکبر(ع) گذارد، وقتی که به بالین حضرت قاسم(ع) آمد سینه‌اش را به سینه‌ی او چسباند. حاصل اینکه از آنچه گفته شد، معلوم می‌شود که حضرت سید‌الشهداء(ع) به حضرت قاسم(ع) و علی‌اکبر(ع) به یک نحو محبت داشت و به یک چشم نظر می‌فرمود با نقشه ای که معاویه بن ابوسفیان کشید تا یزید را به جای خود بنشاند، حضرت حسین (ع)، برای بیعت نکردن با یزید مجبور به ترک مدینه شد. در قافله ای که به سوی حجاز رهسپار بود، اهل و عیال امام مجتبی (ع) هم بودند. مکه، برای امام حسین (ع) امن نبود بنابراین بر اساس نامه دعوت کوفیان – که مسلم بن عقیل (ع) هم آن را تایید کرده بود روز هشتم ذیحجه که حجاج، در تدارک رفتن به عرفات بودند، از مکه بیرون آمد. ◾️حضرت قاسم ع در واقعه عاشورا و به هنگام شهادت در سن نوجوانی بود و به حد بلوغ نرسیده بود؛ زیرا به سن سیـزده چهارده­ سالگی بوده است. حضرت قاسم ع به اتفاق مادر و برادران و خواهران همراه عم بزرگوارش امام حسین(ع) به کربلا آمد و به حق در خدمت عمو بود و به وظیفه خود به خوبی عمل کرد. 🔘 نکته ی قابل ذکر این است ماجرای دامادی حضرت قاسم در منابع معتبر ذکر نشده و طبق منابع معتبر این مسئله باطل است، درکتاب حماسه حسینی شهید مطهری این امر را جزو تحریفات عاشورا اورده است.

شب عاشورا، قاسـم و استقبال از مرگ مورخان از امام سجاد(ع) نقل کرده­ اند که :« شب عاشورا پدرم خطبه ­ای خواند و به همه یاران و جوانان بنی هاشم فرمود، فردا من و همه شما کشته خواهیم شد و سپس به همه یاران و بستگان اجازه مرخصی داد تا از تاریکی شب استفاده کنند و بروند. اما هر کدام از اصحاب و بستگان برخاستند و اعلان وفاداری کردند و گفتند ما تو را ترک نمی­کنیم تا کشته شویم». در پی این خطبه و اعلان وفاداری اصحاب و نزدیکان، طبق نقل شیخ عباس قمی، حضرت قاسم- که در سن نوجوانی بود و هنوز به حد بلوغ نرسیده بود پنداشت که افتخار شهادت از آنِ مردان و بزرگسالان است و شامل نوجوانان نمی­شود، از این رو خدمت عم گرامش حضرت حسین(ع) عرض کرد: وأنا فیم مَن یُقتَل؛ آیا من هم فردا جزء کشته ­شدگانم. امام(ع) از او پرسید: یا بُنیّ کیف الموت عندک؟ پسـرم، مرگ در نزد تو چگونه است؟ قاسم عرض کرد: یا عمّ أحلی مِن العَسل؛ ای عمو جان، مرگ برای من از عسل شیرین­تر است. سپس حضرت به او فرمود: « عمویت به فدایت، آری تو هم پس از ابتلای به بلایی بزرگ کشته خواهی شد و پسر کوچکم عبدالله (شیرخواره) هم کشته می­شود، بعد گفت: عمو جان کار به آن جا می­رسد که کودک شیرخوار را بکشند؟، فرمود: آری...» قاسـم عازم میدان نبرد روز عاشورا پس از شهادت علی اکبر، قاسم چون امام (ع) را تنها و بی­ یاور دید خدمت عمو رسید تا از او اجازه میدان بگیرد، اما حضرت چون او را نوجوان و در حدی که در صحنه کارزار به نبر بپردازد ندید، لذا به او اذن میدان نداد، اما قاسم اصرار ورزید تا از عمو اذن گرفت و راهی میدان شد. ابوالفرج اصفهـانی و دیگران نقل کرده ­اند: وقتی قاسم بن حسن خدمت امام آمد تا اذن میدان بگیرد، حضرت نظری بر او کرد و دست بر گردنش انداخت و او را در آغوش کشید، و هر دو گریستند در روایت چنین آمده: وجعلا یبکیان حتی غُشیّ علیهمـا؛ هر دو گریستند تا از حال رفتند. بعد امام (ع) از دادن اجازه خودداری کرد و قاسم اصرار ورزید حتی در روایت آمده: فلم یَزَل الغلامُ یُقَّبلُ یدیه ورجلیه حتی أذن له به دست و پای امام (ع) بوسه می زد تا آن که به او اذن میدان داد. و در حالی که اشک بر گونه ­هایش جاری بود از عمو جدا شد و در برابر سپاه دشمن این رجز را می خواند: إن تَنکرونی فأنا ابنُ الحسنِ            سِبطُ النَّبیِّ المُصطفی المؤتَمَن هـذا حسینٌ کالاَسیر المُرتَهن          بینَ اُناسٍ لاسُقوا صوبَ المُزن اگر مرا نمیشناسید من فرزند حسن هستم که او فرزند پیامبر برگزیده و موتمن است؛ این حسین است که همانند اسیر در میان گروهی اند که خدا آنها را از بارانش سیراب نکند. به نقل مناقب ابن شهرآشوب: قاسم(ع) در حالی که پیراهن و ازاری بر تن و نعلی بر پا داشت گویا پاره ماه است، به میدان آمد و این رجز را می خواند: إنی أنا القاسمُ مِن نسلِ علی              نحنُ و بیتِ أولی بالنّبی مِن شمرِ ذی الجُوشن او ابنِ الدّعیِ من قاسم از نسل علی هستم؛ به خانه خدا سوگند ما به پیامبر نزدیک تریم؛ تا از شمر بن ذی الجوشن یا ابن زیاد. کیفیت شهادت قاسـم برخی از مورخان چون شیخ مفید و ابوالفرج اصفهانی از حمید بن مسلم کیفیت حضور امام حسین (ع) بالین جسد بی رمق قاسم را این گونه نقل کرده اند.حمید می گوید: « من در میان سپاه عمر سعد ایستاده بودم نوجوانی را دیدم که به جانب ما آمد، صورتش گویا قرص قمر بود و شیمشیری در دست و قبا و پیراهن در بر، و نعلینی به پا داشت اما بند یکی از نعلین او پاره شد و فراموش نمی کنم که بند نعلین پای چپ او بود، وارد معرکه کارزار شد. عمروبن سعید ازدی به من گفت: به خدا سوگند به او حمله خواهم کرد و او را به هلاکت می رسانم! به او گفتم: سبحان الله چه منظوری داری؟ این گروه که اطراف او را گرفته اند او را بس است، پاسخ داد: چنین نیست، به خدا بر او حمله خواهم کرد و او را خواهم کشت، این را گفت و به قاسم(ع) حمله کرد شمشیری بر فرق او زد که سرش شکافته شد، و به صورت به روی زمین  افتاد و فریاد برآورد: ای عمو جان به فریادم برس..

حسین علیه السلام چون باز شکاری خود رابر بالین قاسم رسانید و مانند شیر خشمگین به قاتل او حمله کرد و ضربتی با شمیربه  قاتل او، (عمر بن سعد ازدی) زد تا او را بکشد اما او دست خود را پیش آورد که دستش از مرفق جدا شد، در این حال فریاد زد و کمک طلبید، سپاه کوفه برای نجات او شتافتند و جنگ سختی درگرفت در این میان عمروبن سعید، نجات یافت، اما بدن حضرت حضرت قاسم(ع) زیر سم اسبان خرد شد». راوی گوید: چون گرد و غبار میدان فرو نشست امام حسین(ع) را دیدم که بالای سرقاسم ایستاده و قاسم پاهای خود را به زمین  می کشید و آخرین لحظات عمر را می گذراند، امام (ع) که از این حالت فرزند برادر سخت ناراحت بود در حق دشمن نفرین کرد و چنین فرمود: بعداً لقوم قتلوک،و من خصمهم یوم القیامه جدک و أبوک. ثم قال: عز والله علی عمک أن تدعوه فلا یجیبک،أو أن یجیبک و أنت قتیل جدیل فلاینفعک، هذا و الله یوم کثر واتره و قل ناصره از رحمت خدا دور باشند مردمی که تو را کشتند، و دشمن آنها روز قیامت، جدّ تو است. سپس خطاب به قاسم فرمود: - به خدا سوگند، چقدر بر عموی تو سخت است که او را به کمک بخوانی ولی از دست او کاری برنیاید و اگر کاری هم بکند برای تو سودی نداشته باشد، زیرا در این روز دشمنان او بسیار و یاورانش اندکند. آن گاه امام (ع) پیکر بی جان و لگد کوب شده قاسم را به سینه گرفت و از میدان نیرد بیرون برد، حمید بن مسلم می گوید: نگاه می کردم پاهای قاسم به زمین کشیده می شد، و امام او را به سینه چسبانیده  و او را آورد کنار کشته فرزندش علی اکبر و سایر شهدای بنی هاشم.  و قاتل حضرت قاسم(ع)، عمر بن سعد بن نفیل ازدی ملعون گفته شده است.