🔸 کودک آزاری در مدرسه از دیروز تا امروز 🔸 کودک آزاری در مدرسه تنها به تنبیه بدنی محدود نمی شود! #آرمانشهر 🌃 / اجتماعی 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

🔸 شما یادتون نمی آد ولی زمان شاه، وضعیت اقتصادی ایران به اندازه ای خوب بوده که هویدا نخست وزیر زمان محمدرضاشاه می‌گه: «ما در سال ۱۳۵۲ به میزان ۹ میلیارد دلار به صورت وام به کشورهای غربی کمک مالی کردیم.» 🔸 این کمک های بی وجه در حالی بوده است که «امیر اسدالله علم» وزیر دربار شاه در مورد وضعیت مردم در اون سال ها میگه: «از روستاهای ما (که ۶۰ درصد جمعیت ایران را تشکیل می دادند) فقط ۴ درصد، برق و یک درصد، آب آشامیدنی مطمئن داشتند.» 📚بُنمایه ها: ~ کتاب «تاریخ نوین ایران» نوشته ی «پروفسور میخائیل سرگه یویچ ایوانف»، رویه ی ۲۶۳ ~ کتاب «خاطرات امیر اسدالله علم» جلد ۴ رویه های ۶۶ و ۶۹ #روزگار_پهلوی #آینه_ی_عبرت تاریخ، بدون دستکاری 🎥 ……………………………………… 🗞 #مجله_ی_مجازی «صد در صد» 🌱 @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

🕯 ایستادگی کن تا روشن بمانی شمع های افتاده خاموش می شوند. هیچ کدام از ما تنها با گفتن «ای کاش» به جایی نرسیده‌ایم! @sad_dar_sad_ziba 🌸 🌱

💠 پیش‌طاق زیبای خانه ی شریفیان / کاشان #ایرانَما / نَمایی از ایران زیبای ما 🇮🇷 @sad_dar_sad_ziba ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

🕸 تداوم تظاهرات‌ هزاران نفری در لانه ی عنکبوت (اسرائیل) 🕷 «به درستی که سست ترین خانه، خانه ی عنکبوت است!» 📖 [قرآن کریم، سوره ی عنکبوت، آیه ی ۴۱] ┄┅┅┅┅♦️┅┅┅┅┄ #آواز_دُهُل /غرب و شرق شناسی مصداقی 🏁 ╭─┅═💠🌏💠═┅─ ‌ ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═💠🌎💠═┅─

🌿 یادم می آمد که می‌گفت: شما خوب بندگی کنید، خدا هم خوب خدایی می کند. وقتی به خدا توکل کردید نگران نباشید؛ تا لب پرتگاه می روید اما پرت نمی‌شوید، تا اعماق دریا می‌روید اما غرق نمی‌شوید، در شعله های آتش می‌افتید اما نمی‌سوزید. فقط به راه رفته‌تان یقین داشته باشید. 📖 برشی از کتاب «من زنده ام» نوشته ی «معصومه آباد» @sad_dar_sad_ziba 🌧 🌳

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «چایت را مـن شیرین می کـنم» ⏪ بخش ۸۰: ناامید روی مبل نشستم و به پنجره ی سالن خیره شدم. دیدن درختان عریان، از پشت شیشه، دلنوازی می کرد. صدای زنگ خانه بلند شد. پروین کلید داشت. چه کسی می توانست باشد؟ به صفحه ی در باز کن تصویری که به لطف حسام نصب شده بود، چشم دوختم. کسی دیده نمی‌شد. زنگ دوباره به صدا در آمد. از تنهای ام ترسیدم. فکر این که عاصم به طمع انتقام سراغم را گرفته باشد، رعشه به جانم می افکند. قهرمان داستانم در سوریه بود و من وجودم سراسر لرز شد. نباید در را باز می کردم. ناگهان، صدایی از در حیاط بلند شد. پشت پنجره ایستادم. کلید داشت؟ در باز شد و من با وحشت، به طرف اتاقم دویدم. در اتاق را بستم و به آن تکیه دادم. خواستم قفلش کنم، اما نشد. یادم آمد، حسام کلید را برداشته تا نتوانم خودم را حبس کنم و او مجبور به شکستن دوباره ی در شود. با تمام سلول هایم خدا را صدا زدم. این بار اگر دستشان به من می‌رسید زجرکُشم می‌کردند. کاش حسام بود. به گریه افتادم! به سمت تخت هجوم بردم و زیرش پناه گرفتم. صدای قدم های منظم فردی توی سالن پیچید. خدا کند تو اتاق من نیاید. طنین گام ها نزدیک و نزدیک می‌شد. مقابل در اتاقم ایستاد. نفسم بند آمد. ناگهان مسیرش را عوض کرد و از آن جا دور شد، مطمئن بودم که به سمت اتاق مادر می رود. در این روز بارانی چه وقت امامزاده رفتن بود که بی پروین و مادر در این خانه تنها بمانم؟ برگشت. آرام و شمرده گام بر می داشت. در را باز کرد و میان چارچوبش ایستاد. پاهایش را در تیررس نگاهم داشتم. از فرط ترس، صدای بلند تپش های قلبم را می‌شنیدم. وحشت در نفس های تندم موج می زد. به سمت تخت آمد. کنارش ایستاد و مکث کرد. یعنی یعنی قصد داشت زیر تخت را جست و جو کند؟ صدایش بلند شد و وجودم لرزید. ــ تو دهات های آلمان، این جوری قایم می شدن؟ نصف پاهات وسط اتاقه، اون وقت کله ت رو بردی زیر تخت که مثلاً پیدات نکنم؟ من موندم اون حسام بدبخت، با این خنگ بازی هات چی کشیده! از شدت هیجان سرم را بلند کردم که محکم به کفی تخت خورد و آه از نهادم بلند شد. پاهایم را گرفت و از زیر تخت بیرون کشید. باورم نمی شد. همان چشم ها بودند با ریشی طلایی که بلند شده بود و صورتی که آفتاب سوخته تر از همیشه نشان می داد. نگاهش را روی چهره ام چرخاند. غم در چشمانش نشست. حق داشت! یک مرده ی متحرک چه شباهتی به سارای دانیال داشت؟ محکم مرا به آغوش کشید. خشکم زده بود. نمی دانستم باید بدوم؟ فریاد بزنم؟ یا ببوسمش؟ برادر من در یک نفسی ام قرار داشت و من روی ابرها بودم. روی گونه هایش دانه های اشک، لیز می‌خورد. به رویم نیاورد که دیگر آن خواهر سابق نیستم. ــ چیه؟ عین قورباغه زل زدی بهم. نکنه طلبکارم هستی. می خوای بفرستمت به مناطق اشغالی، روش‌های نوین مخفی شدن را به بچه ها یاد بدی؟ خدایی خیلی تحت تأثیر قرار گرفتم. اصلاً اشک تو چشم هام حلقه زد، وقتی پاهات رو وسط اتاق دیدم. وقتی می گم خنگ داداشتی، بهت بر می خوره. با لبخند، مات صورتش بودم. کاش دنیا این لحظه ها را از جیره ی زنده بودنم کم نمی کرد. دوست داشتم او حرف بزند و تماشایش کنم. جوک بی مزه بگوید، از خالی بندی های مردانه اش بگوید و من فقط تماشایش کنم. طلبکارانه سری تکان داد: ــ چیه؟ خوشگل و خوش تیپ ندیدی؟ یا می خوای بگی، خیلی مظلومانه ترسیدی و از این حرف ها؟ بی خود تلاش نکن. جواب نمی ده. من حسام نیستم که سرم شیره بمالی. خدایی چه بلایی سر اون بخت برگشته آوردی که از وقتی پاش رو گذاشت تو سوریه دنبال شهادته. روزی سه بار می ره تو تیر رس دشمن می ایسته. می گه داعش بیا من رو بکش! خندیدم. خود خود دیوانه اش بود. بی هیچ تغییری. اما دلم لرزید، کاش بی قراری حسام را نمی کرد این دل وامانده. بوسیدم و قربان صدقه اش رفتم و آرزو کردم امروز هیچ وقت تمام نشود. طلبکارانه، پرسیدم چرا این طور وارد خانه شده و او با شیطنت جواب داد: ــ بابا خواستم عین تو فیلم ها ذوق زده تون کنم. نمی دونستم قراره قایم باشک بازی در بیاری. گفتم در می زنم، بالأخره یکی می آد دم در. دیدم کسی باز نمی کنه گفتم لابد نیستین دیگه. واسه همین با کلید هایی که حسام داده بود اومدم تو. بعدم خواستم وسایل رو تو اتاق بگذارم و برم دوش بگیرم که با هوش سرشار خنگ ترین خواهر دنیا مواجه شدم. ولی خوب شد من رو نکشتیا. چرا این قدر ترسیده بودی حالا؟ از ترسم گفتم، در مورد برگشتن عاصم. او غمگین مرا به آغوش کشید و مطمئنم کرد که دیگر هیچ خطری تهدیدمان نمی کند. مدتی از هم صحبتیمان می گذشت و جز چشمان غم زده ی دانیال، زبانش به رویم نمی آورد سر بی مو و صورت اسکلت شده ام را، چه قدر خودخوری می کرد این برادر از سفر رسیده. ⏪ ادامه دارد... ................................. 🌳 #بوستان_داستان 💠 زندگی زیبا http://eitaa.ir/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼☘🌺☘✼══┅┄

🌿🍁🌿 حرف ها دارم اما بزنم یا نزنم؟ با توام، با تو! خدا را! بزنم یا نزنم؟ همه ی حرف دلم با تو همین است که «دوست...» چه کنم؟ حرف دلم را بزنم یا نزنم؟ عهد کردم دگر از قول و غزل دم نزنم زیر قول دلم آیا بزنم یا نزنم؟ گفته بودم که به دریا نزنم دل اما کو دلی تا که به دریا بزنم یا نزنم؟ از ازل تا به ابد پرسش آدم این است: دست بر میوه ی حوّا بزنم یا نزنم؟ به گناهی که تماشای گل روی تو بود خار در چشم تمنا بزنم یا نزنم؟ دست بر دست، همه عمر، در این تردیدم: بزنم یا نزنم؟ ها؟ بزنم یا نزنم؟ «قیصر امین پور» 🌺🌺🌺🌺🌺 #شور_شیرین_شعر فارسی   ┏━🦋━━•••━━━━┓ 🦋 @sad_dar_sad_ziba 🦋 ┗━━━━•••━━🦋━┛

🕊჻ᭂ࿐✰ 🌹 همیشه نزدیک نوروز، گل های بیشتری می شکفند! 🌷 لاله زار اسفند #یکی_از_میان_ما ...🌷... /یاد یاران ………………………………… @sad_dar_sad_ziba ─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─

🍀🌸🍀 🍂 با لجاجت توقع دارید در زندگیتان به جایی برسید؟! ─┅═ঊঈ🍃🌳🍃ঊঈ═┅─ #باغچه /خانوادگی ─┅═ঊঈ🦋🌹🦋ঊঈ═┅─ 💐[همه چیز برای زندگی زیبا] @sad_dar_sad_ziba 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸

🔹💠🔹 💔 آدم ها را تنها نگذارید... 🌊 #اقیانوس_آرام روان شناسی 🗞 #مجله_ی_مجازی «صد در صد» @sad_dar_sad_ziba ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

📖 «... از حقوق واجب الهى بر بندگان اين است که به قدر توان خود در خيرخواهى و نصيحت ديگران بکوشند و براى اقامه ی حق در ميان مردم همکارى کنند.» [خطبه ی ٢١۶] 🌌 #راه_روشن / نهج البلاغه ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠 ☀️ 💠ঊঈ═┅─

💠 #ولایت_مطلقه_ی_فقیه 💠 اندیشه + رفتار + جهاد = ارج 🔹 http://splus.ir/arj_e_ensan ●▬▬▬✨✨▬▬● .

🔹💠🔹 🌱 هیچ گاه از دوباره شروع کردن نترس! شاید داستان جدیدت را بیشتر دوست داشته باشی! 🌊 #اقیانوس_آرام روان شناسی 🗞 #مجله_ی_مجازی «صد در صد» @sad_dar_sad_ziba ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

┈••✾•🌿🌸🌿•✾••┈ «شیخ رجبعلی خیاط» مستأجری داشت. که زن و شوهر بودند. با ۲۰ ریال اجاره بعد از چند وقت این زن و شوهر صاحب فرزند شدند. شیخ رجبعلی به دیدنشان رفت و به مرد گفت: چون فرزنددار شدی خرجت بالاتر رفته، از این ماه به جای ۲۰ ریال ۱۸ ریال اجاره بده، ۲ ریالش هم واسه فرزندت خرج کن. این ۲۰ ریال رو هم بگیر اجاره ی ماه گذشته ایه که بهم دادی، هدیه ی من باشه برای قدم نوزادت! 📎 🌸 با مهربانی ، زندگی های همه ی ما زیباتر خواهد شد. 🌱 #داستانک ༻‌🌹 @sad_dar_sad_ziba 🌹༺ ┈••✾•🌿🌸🌿•✾••┈ .

💠 شخصیت یعنی کار درست رو انجام بدی، حتی اگه کسی نگاهت نمی‌کنه. @sad_dar_sad_ziba 🌸 🌱

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «چایت من شیرین می کنم» ⏪ بخش ۸۱: از جایش بلند شد. ـــ یه قهوه ی خوشمزه واسه داداش گلت درست می کنی یا فقط بلدی با حسرت به این پسر خوش تیپ و پرعضله زل بزنی؟ به سمت آشپز خانه، رفتم و با صدای بلند گفتم: ـــ قهوه نداریم. چای می آرم. پا تند کرد و قبل از رسیدن به آشپز خانه، با چشمانی درشت شده از فرط تعجب، مقابلم ایستاد. ـــ چای؟ تا جایی که یادمه، هر کی تو خونه چای درست می کرد، می زدی بیرون که بوش به دماغت نخوره! حالا می خوای چای بریزی؟ او نمی دانست چای، یادگاری روزهای در کنار حسام‌ مرا می ساخت. چای شیرین شده به دستان آن مبارز محجوب، طعم خدا را داشت و این روزها عطرش مستم می کرد. بی تفاوت از کنارش رد شدم و چای ریختم. در همان استکان های کمر باریک قدیمی که جهاز مادر بود. اما حالا همه چیز وارونه شده. عاشق عطر چای هستم و متنفر از بوی قهوه. نفسم عمیق شد از سادگی سارا که چه قدر بی دردسر، نفرت به دل می کاشت. متعجب دلیلش را پرسید و من جواب دادم: ـــ از چای تنفر داشتم چون انگار هر چی مسلمون تو دنیا بود این نوشیدنی رو دوست داشت. اون وقت ها هم هر چیزی که اسم اسلام رو تو ذهنم زنده می کرد به نظرم تهوع‌آور می‌اومد. ابرو هایش را بالا داد. ـــ ..... و الآن؟ لبخند به لب سینی چای را مقابلش روی میز گذاشتم. الآن دیگه نوچ! شجاعانه می گم که اشتباه می کردم. اسلام خلاصه می شه توی علی (ع) و علی(ع) حل می شه تو خدا. خب منم اون وقت ها نمی دیدم؛ دچار کوری فکری بودم. اما حالا نه! چای هم دوست دارم؛ عطرش آرومم می کنه. چون... چه باید می گفتم؟ این که چون حسام را در ذهنم مرور می‌کند؟ زمزمه ی سرمستش را شنیدم. ـــ علی (ع) اسمی که لرز به بدن اون داعشی های پس فطرت می‌اندازه. نگاه پرتحسین و لبخند شیرینش، صورتم را هدف گرفت. چشمانش از غرور شیعه بودنش می‌گفتند و او در سکوت، فریاد می زد حس خوبش را. حسام و مولایش چه به روزگار کفرمان آورده بودند. از چای نوشید و لبخندی پر شیطنت، گوشه ی صورت طلایی اش کاشت. ــ آفرین به قورباغه ی سبز خودم! کدبانو شدی ها! عجب چایی دم کردی. خب بگو ببینم، نظرت در مورد قهوه چیه؟ دیگه نمی خوری؟ استکان را زیر بینی ام گرفتم. چه طور این معجون مسلمان پسند را هیچ وقت دوست نداشتم؟ ـــ اولاً کار من نیست و پروین دم کرده ثانیاً دیگه از قهوه بدم می آد، چون عطرش تمام بدبختی هام رو جلوی چشم‌هام ردیف می کنه. ثالثاً نوچ! خیلی وقته نمی خورم. خندید. درست مثل همان وقت هایی که حتی، فکر دوری اش به ذهنم خطور نمی کرد. ــ دیوونه ای به خدا! خلاص! در اوج گفتن ها و شنیدن هایمان، ناگهان صدای در حیاط بلند شد. استکان را روی میز گذاشتم و به طرف پنجره دویدم. پروین، بازوی مادر را در دست داشت و با احتیاط به سمت خانه می آورد. نگران به دانیال نگاه کردم. یعنی از شرایط مادر چیزی می دانست؟ باید از حال او مطلعش می کردم. اما چه طور؟ در مردابی از سخن و سکوت، سردرگم مانده بودم که ناگهان دانیال با گام هایی تند به حیاط رفت. راهی وجود نداشت. دلشوره به پاهایم چنگ زد. گوشه ی پرده ی مخملی را کنار زدم و از پشت پنجره، به تماشا نشستم. پروین به محض دیدن دانیال در ورودی، متعجب و گیج در جایش ایستاد. ⏪ ادامه دارد... ................................. 🌳 #بوستان_داستان 💠 زندگی زیبا http://eitaa.ir/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼☘🌺☘✼══┅┄

📖 «عثمان بن حُنیف» کارگزار امیر المومنین در بصره به مهمانى یکى از سرمایه داران شهر رفته و بر سر سفره او نشسته بود. امام بعد از شنیدن این خبر در نامه اى، ضمن توبیخ او، شیوه ی خود را نیز بیان کرد و فرمود: «به خدا سوگند من از دنیاى شما طلا و نقره اى نیندوخته ام و از غنایم و ثروت هاى آن مالى ذخیره نکرده ام و براى این لباس کهنه ام بدلى مهیا نساخته ام و از زمین آن حتى یک وجب در اختیار نگرفته ام و از این دنیا بیش از خوراک مختصر و ناچیزى بهره نبرده ام.» [نامه ی ۴۵] ✍🏼 اشاره به بی ارزشی ریاست ها و مقامات دنیوی و تغییر نکردن انسان ها به واسطه ی ریاست های دنیوی 🌌 #راه_روشن / نهج البلاغه ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠 ☀️ 💠ঊঈ═┅─

گلها درباره ی این که چه گونه شکوفه خواهند داد و چه کسی از دیدن آنها لذت خواهد برد نگران نیستند، آن ها فقط باز می شوند و به سوی نور می چرخند و این آن ها را زیبا می سازد. ‌‎‎‌‎‎‎‌‎‌‎‎‌‎‎‎‌‎‎‎‌‎‎‎‌‎‌ @sad_dar_sad_ziba 🌸 🌱

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «چایت را مـن شیرین می کـنم» ⏪ بخش ۸۲: دردانه برادرم با گام هایی تند، خود را به مادر رساند و مردانه او را به آغوش کشید. اما مادر بی حس و حرکت در آغوش دانیال ایستادگی می کرد و بی تفاوت، پذیرای بوسه های پراشک پسرش بود و ناگهان، خود را عقب کشید. با چشمانی که هیچ از آن نمی فهمیدم. در سکوتی عجیب تر از همیشه، خوب دانیال را از نگاه گذراند. کمی مکث کرد؛ مکثی طولانی. یک نفس، مادر دستانش حلقه شد به دور گردن برادر بلند قامتم. حلقه ای عمیق، با نوازش هایی خیس از دل تنگی و بلند از هق هق درد. انتظار واکنشی از او نداشتم. هم خوشحال بودم، هم ناراحت. خوشحال از زبان باز شده اش، ناراحت از سکوتش. در تمام مدتی که به وجودش احتیاج داشتم. نمی‌دانم، شاید هم دندان طمع از دخترانه هایم کنده بود، مادر زخم خورده ام از زندگی. چند ساعت از ملاقات مادر و پسر می‌گذشت و جز تکرار گه گاه اسم دانیال و بوسیدنش، تغییری در این زن افسرده رخ نداد. خیالم وقتی به ساحل آسودگی نشست که دانیال برایم توضیح داد از همه چیز به واسطه ی حسام خبر داشته است. مدتی گذشت؛ از مأموریت حسام، از ندیدنش، از نیامدنش، اما دانیال آمده بود و مردانه نیرویش را، تمام و کمال خرج خانه ی تازه جوانه زده مان می کرد. صبح ها به محل کار نظامی‌اش می رفت و هر چه توان داشت، در مسیر ارزش‌هایش می‌گذاشت؛ عصرها هم در خانه با شیطنت ها و شوخی هایش علاوه بر من و پروین، حتی مادر را هم به وجد می آورد، با همان جوک های بی مزه و آواز خواندن هایش. در کنار ما، پروینی مهربان، غرغرو و بامزه بود که دانیال، از سر به سر گذاشتن اش غافل نمی شد. می‌خندید و دانیال، خوش خنده تر از گذشته، آرزوی دیدنش را دل خوشی می‌کرد بر معدود روزهای ماندنم. با وجود تمام این شیرینی‌ها، چیزی از نگرانی ام برای امیرمهدی فاطمه خانم کم نمی‌شد. حالا علاوه بر خبرهای یک روز در میان، آن هم در لابه لای درد دل های پروین و مادر حسام، دانیال با تماس‌های گاه و بی گاهش به حسام، بدون این که بداند، آرامش به من می بخشید و خوش حالم می کرد. زمان می دوید و من ترسم بیش تر می شد از جا ماندن در دیدار دوباره ی ناجی زندگی ام. سرطان چیز کمی نبود که دل خوش به نفس کشیدن باشم. لحظه هایم در دلتنگی بچگانه ای سپری می‌شد، تا آن روز. برعکس همیشه، دانیال کلافه و عصبی به خانه آمد. دلیلش را نمی دانستم اما از پرسیدنش هم ترس داشتم. ناهارش را خورد و در سکوت، روی مبل نشست و کلافه و عصبی پایش را تکان داد. حتی متوجه چای آوردن پروین هم نشد و تشکر نکرد. دلشوره ی عجیبی درد شد و به معده ام چنگ زد. به اتاقم پناه بردم. ذهنم به هر جای ممکن پرواز کرد. روی تخت نشستم و زانوهایم را به آغوش کشیدم. چشمم به باغ پشت پنجره افتاد. آسمان آفتاب داشت اما فریاد می زد که زمستان هنوز تمام نشده. کنار پنجره ایستادم. دانیال پریشان، کنار حوض وسط باغ، قدم می زد و مضطرب با گوشی صحبت می کرد. کنجکاوی، افسار ترسم را به دست گرفت. باید می فهمیدم. باید خلاص می شدم از دلهره ای پر ابهام. به باغ رفتم و در دل، خدا را صدا زدم که هرچه هست، فقط نامی از حسام در میان نباشد. ⏪ ادامه دارد... ................................. 🌳 #بوستان_داستان 💠 زندگی زیبا http://eitaa.ir/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼☘🌺☘✼══┅┄

🔹 گاه گاهی... @sad_dar_sad_ziba 🍃🍂 🍂🍃

🔷 خدمت و خیانت 🔶 @sad_dar_sad_ziba 🔹🔹💠🔹🔹

🌿 🎶 «مثل هیچ کس» 🎙 احسان خواجه امیری #ترنم_ترانه /موسیقی 🎼🌹 🎵 🗞 #مجله_ی_مجازی «صد در صد» @sad_dar_sad_ziba ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

🔘 اعتماد ساختنش سالها طول می کشد، ولی تخریبش چند ثانیه.   🔘 زمان است که وفاداری انسان ها را ثابت می‌کند نه زبان. 🔘 همیشه یادمان باشد که نگفته ها را می‌شود گفت، اما گفته ها را نمی توان پس گرفت. 🔘 خودبینی، دیدن خود نیست، بلکه ندیدن دیگران است. @sad_dar_sad_ziba 🍂🍂🌱🍂🍂

🍀🌸🍀 «خواهر اگر تعداد موهاى سپید برادرش را نداند که خواهر نیست. خواهر اگر عمق چروکهاى پیشانى برادرش را نشناسد که خواهر نیست. تازه این ها مربوط به ظواهر است. این ها را چشم هر خواهرى مى‌تواند در سیماى برادرش ببیند. زینب (س) یعنى شناسایى بندهاى دل حسین، یعنى زیستن در دهلیزهاى قلب حسین، عبور کردن از رگهاى حسین و تپیدن با نبض حسین. زینب یعنى حسین (ع) در آینه ی تأنیث.» 📚 کتاب «آفتاب در حجاب» نوشته ی «سیدمهدی شجاعی» ─┅═ঊঈ🍃🌳🍃ঊঈ═┅─ #باغچه /خانوادگی ─┅═ঊঈ🦋🌹🦋ঊঈ═┅─ 💐[همه چیز برای زندگی زیبا] @sad_dar_sad_ziba 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸

🔹🔹🔻🔹🔹 نسبت ما با انسان ها از جنس نسبت ما با اشیا نیست. نسبت ما با اشیا برای دستیازی یا تولید و مصرف است ولی اهتمام ما به انسان از جنس «دلواپسی» است. دلواپسی یعنی این که انسان ها را برای خود نخواهیم و به آن‌ها کمک کنیم به امکان‌های خویشتن برسند. در حالی که انسان مدرن با انسان ها هم نسبتی غیرانسانی برقرار می‌کند و گویا می‌خواهد آنها را تملک کند یا از آنها متمتع بشود. این خاصیت تفکر تکنیکی است. 💠 اندیشه + رفتار + جهاد = ارج 🔹 http://splus.ir/arj_e_ensan ●▬▬▬✨✨▬▬● .

🕊჻ᭂ࿐✰ 📖 کتاب ما قرآن هیچ گاه به ما توصیه نکرده است: بی صدا رنج ببرید! 🌷 بخشی از سخنان #شهیـــد_مالکـــوم_ایــکس رهبر سیاهان مسلمان آمریکا به فراخور گذر از سالروز شهادتش #یکی_از_میان_ما ...🌷... /یاد یاران ………………………………… @sad_dar_sad_ziba ─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─

🔹 استغفار جدی! 🌙 ماه شعبان 🎤 «علی رضا پناهیان» #نردبان /دینی، اخلاقی ……………………………………… 💐 @sad_dar_sad_ziba

تا توانی رفع غم از چهره ی غمناک کن جان من گریاندن آسان است، اشکی پاک کن 💎 #دُرّ_گران ……………………………………… 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» 💐 @sad_dar_sad_ziba 🍃

🇮🇷 به عشق #خلیج_فارس 🌊 #نیمه_ی_پر_لیوان 🌱 امید @sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼🍃🌹🍃✼══┅┄