ما با امید صبح وصال تو زنده‌ایم...

این نیمه شب های انتظار این با دلشوره های مداوم تسبیح را بالا و پایین کردن ها .. این بغض و اضطراب دعا ها و نماز ها.. این خشم و درد موقع خوندن خبر ها.. این توسل های التماسانه و عاجزانه... این ها چقدر شبیه همان آخرین نیمه شب اردیبهشت ماه‌ست... آه از این ها... آه.. آه که کاش انتهای تمام این ها چیزی شود جز آنکه در سی و یک اردیبهشت شد... کاش..

« اللهم اجعله في درعك الحصينة التي تجعل فيها من تريد »

خدایا او به سلامت باشد..

💔!

این وعده‌ی حق است :)))) قطعا سننصر ! ‌ نحنُ المنتقمون .

و چقدر شادی مردم غزه می ارزه...(: