#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_بیست_و_شش 🔹همزمان که پدر صندلی ام را به داخل هل می دهد، جریان را برایم تعریف می کند: = خانم توانمند، سکته قلبی کرده. تحت مراقبت های ویژه است. همسایه ها می گفتند که همسرش چندسال پیش فوت کرده و دختراش هم هر کودوم تو یک شهری هستند و اینجا تنهاست. لطف خدا بوده که دخترش پشت تلفن بوده و تونسته به موقع به اورژانس خبر بده. تو مسجد براش ختم امن یجیب گرفتن. شما هم براش دعا کن. 🔻پس برای همین دخترش فقط آدرس خانه ی مادرش را داده و شخصا نیامده. از خودم خجالت می کشم که در مورد چیزی که نمی دانستم زود قضاوت کردم. پدر به صورتم دقیق می شود. از مادر می پرسد: = مهمان داشتیم؟ - بله. از کجا فهمیدی؟ = از صورت شاداب نرگس و چای و شیرینی های تو حیاط. حالا کی بوده که نرگس نق نقوی ما را شاداب و خندان کرده؟ + ئه. بابا... - ریحانه خانم بودن. سلام رسوند. بنده خدا چندبار بود می خواست بیاد. یعنی واقعا من شاداب شده بودم؟ ا🔹🔸🔹🔸🔹 🔻صدای تلفن بلند می شود. " سلام . از مطب دکتر کریمی تماس می گیرم. خانم نرگس مولایی؟ + سلام. بله. بفرمایید. " خانم، شما دوشنبه وقت فیزیوتراپی دارید. تماس گرفتم ببینم تشریف می یارید؟ + بله ؟ فیزیوتراپی؟ مادر صدایم را می شنود. سریع می گوید : - بگو می یایم. کی نوبت دادن؟ + بله. برای چه ساعتی باید بیام؟ "رأس ساعت ده صبح اینجا باشین. خدانگهدار + چشم. خداحافظ. - برا کی نوبت داد؟ هفته پیش چندبار زنگ زدم و اسمت را گذاشت تو نوبت و گفت خودش زنگ می زنه. + برای دوشنبه. ساعت 10 صبح. 🔹می روم دست و صورتم را بشویم. پدر یک روشویی کوتاه مخصوص من درست کرده که نشسته راحت بتوانم آب بردارم و کارهای دیگرم را انجام دهم. یک خط تلفن هم بالا کشیده که بتوانم گوشی تلفن را جواب بدهم. یک جورایی در این چند هفته من شدم منشی خانه: الو..بله..فرزانه با شما کار دارن. الو ..بله... مادر، فاطمه خانمن با شما کار دارن. الو..بله.. نه پدر تشریف ندارن. پیغامتون را بفرمایید خدمتشون می دم. بله بله. چشم. و یادداشت می کنم پیغام رو. فرزانه هم شیرین کاری کرده و یک سطل از پنجره اتاقم با طناب به پایین فرستاده و هی داد می زند: نرگس، طناب را بکش بالا. می کشم می بینم یک نامه نوشته این طوری: " سلام نرگس جان. خواهر گل خودم. خیلی دوستت دارم. خواستم یادآوریت کرده باشم. فدات. بوس. امضا: فرزانه جانت " 🔸اوایل من هم جواب می دادم و زیرش یا در برگه دیگر دو سه جمله ای برایش می نوشتم ولی الان دیگر هسته شلیل هایی که از قبل ذخیره کرده ام را می گذارم در سطل و می فرستم پایین و داد می زنم: بپا عشقت نخوره تو سرت... سطل را می گیرد و طنابش را می کشد که یعنی به دستم رسید. صدای خنده اش بلند می شود: ^ صفای هسته شلیلتو عشقه. بکارمش یعنی؟ یک درخت بهم هدیه دادی؟ + بابا رو رو برم هعی. کم تحویل بگیر خودتو. بیکاری تو دختر؟ هی برام نامه فدایت شوم پست می کند آنم با سطل زباله.. سطل خوش بوتر نداشتی حالا؟ ^ این را هم با التماس از مامان کش رفتم. + بشورش لااقل. هر دفعه نامه ات به دستم می رسه باید برم دست و صورتم را بشورم ^ چه خوب. یعنی اینقدر دوست داری نامه هامو که می خوریشون؟ صورتت رودیگر چرا می شوری؟ 🔻یک لحظه به حرفش فکر می کنم و با خودم می گویم: واقعاها، صورتم را چرا می شورم؟ بعد داد می زنم: + بفرست بالا آن سطل زباله ات رو؟ ^ بازم هسته شلیل داری بفرستی برام؟ + شلش کن فرزانه. کارش دارم. 🔸سطل زباله بالا می آید. کل ارتفاعش یک وجب و نیم است. داخلش هم به قطر بیست سانتی جا دارد. طناب را از سطل باز می کنم. یک پارچه را روی پاهایم می اندازم. سطل را می گذارم روی پارچه و صندلی را هل می دهم سمت دستشویی. صدای فرزانه بلند می شود. کلا همه حرفهایمان با صدای بلند هست چون من طبقه بالا هستم و فرزانه پایین و حس و حال بالاآمدن از پله های بلند را ندارد. ^ چی شد پس؟ هسته ی من کو؟ + دارم وایتکسش می زنم. ^ چی کار می کنی؟ + ماشین پستچی ات را دارم می شورم. ^ گفتی چی کار می کنی؟ 🔻به بالای سرم نگاه می کنم. فرزانه به سه شماره آمده بالای سرم. + می بینی که. دارم وایتکس می زنم سفید بشه. ^ ای بابا. نزن بابا. نزن. من عمدا این را خاک مال می کنم. مادر هم چندبار شسته و می گه کثیفه و این طوری نده به نرگس. منم هربار خاکمالش کردم. زحمت نکش. بِدش به من این ماشین پستچی ام رو. دست از شستن می کشم. فرزانه سطل را بر می دارد. چند بار تکانش می دهد که آبش بچکد. می رود سمت پنجره و می اندازدش در باقچه حیاط. @salamfereshte

▪️پروردگارا! به حقّ محمّد و آل محمّد ما را زینبی محشور کن. سالروز #وفات بانوی استقامت، حضرت #زینب_کبری سلام الله علیها تسلیت باد. #دعا #مناسبت #وفات @salamfereshte

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_بیست_و_هفت 🔹در حالی که به حالت دو دارد از پله ها پایین می رود داد می زند: ^ بدو برو دم پنجره که نامه داری همین طور هاج و واج مانده ام که این دیگر چه کاری است. دست هایم را می شویم. به اتاق نرسیده ام که صدای دادش بلند شده: ^ نرگس، نامه ات را بکش. نامه داری. طناب را که دوباره به سطل بسته است می کشم و سطل بالا می آید. یک کم سنگین شده. داخلش را که نگاه می کنم تعجب می کنم: + اَه، فرزانه. این سیب را چرا انداختی تو این سطل کثیف؟ ^ اَه ندارد. زحمت بکش بشورش و به عشق من بخور. سیب نشانه ی عشقه ها. مثبت اندیش باش.. 🔸نگاهی به سیب می کنم. اصلا میلی به خوردنش ندارم. باز خیالم راحت است که یک دور سطل را شستم و لااقل الان فقط خاکی است. سیب و سطل را همان جا روی پلاستیکی که روی میز پهن کرده ام می گذارم تا دوباره هوس فرستادن نامه به سرش نزند. جزوه های درسی ام را برمی دارم و به ادامه مطالعه ام می پردازم. فردا امتحان دارم و می خواهم نمره 20 را بگیرم. بعد از ظهرها ریحانه خانم می آید خانه ی ما و من درس هایم را برایشان توضیح می دهم. دیگر ریحانه برایم غریبه نیست. احساس می کنم مثل خواهرم دوستش دارم. در این یک ماه، هر روز یا زنگ می زد یا می آمد دم خانه و حال و احوال می کرد. هر دفعه یک چیزی می آورد و به قول مادر، حسابی برایم خرج کرده. گل. شیرینی. روسری. شال. مسقطی. سرویس ساده رومیزی. سرویس اداری لوازم رومیز. باقلوا. گز. چراغ مطالعه. از همه مهمتر کتاب هایی که برایم می خرید و هدیه می آورد. "مسافر کربلا". "داستان سیستان". "تپه جاویدی و راز اشلو". "به مجنون گفتم زنده بمان". "مفردمذکر غائب". "تو که آن بالا نشستی". "بچه های کارون"." پنجره های تشنه"." آب هرگز نمی میرد" و کلی کتاب دیگر. دیگر هر روز مشتاقم بدانم امروز برایم چه چیزی می آورد. 🔹مادر با سینی همیشگی بالا می آید و لیوان شیر و شیرینی را جلویم می گذارند. - خسته نباشی. + ممنونم. زحمتتون می شه مامان. اینقدر این پله ها رو بالا نیاین. بالا هست که. می رم می خورم. - از دست مادر خوردن چیز دیگه ایه. تازه دوست دارم خودم برات بیارم. چی می خونی؟ + فردا امتحان دارم. درسامه. مامان؟ - جانم + به نظرتون امروز ریحانه چی برام می آورد؟ - بد عادت شدیا. مگه هر روز باید برات چیزی بیاره؟ 🔻مادر راست می گوید. هر روز که نباید برایم هدیه ای بیاورد. واقعا بد عادت شده ام. مادر سینی خالی را بر می دارد و از پله ها پایین می رود. نگاهی به کتابهای روی تاقچه می اندازم. صدای فرزانه دوباره بلند می شود: ^ سطل رو بفرست پایین همشهری + همشهری رفته یک شهر دیگر درس بخانه. خانه نیست. باز صدای خنده فرزانه بلند می شود. به ساعت نگاهی می اندازم. + اوه اوه. یک ساعت بیشتر وقت ندارم. حسابی وقت تلف کردم. باید تند تند بخونم. 🔹با صدای زنگ در به خودم می آیم. به ساعت نگاهی می اندازم. همیشه سرساعت می آید. فرزانه داد می زند : ^ ریحانه خانم اند همشهری. اومدی خانه؟ + بله. راهنماییشون کن تشریف بیارن بالا دربون. ^ چشم قربان. صدای لِک لِک دمپایی های فرزانه و خوش و بش کردن هایش با ریحانه خانم را می شنوم. به آینه کوچک روی میزم نگاهی می اندازم و موهایم را دستی می کشم و صندلی را به جلو هل می دهم. " سلام نرگس خانم گل. حالت چطوره؟ + سلام ریحانه جان. ممنونم. شما خوبین؟ " الحمدلله. ما با دیدن شما خیلی خیلی خوب می شیم. 🔸خجالت می کشم ولی از این حرفش خوشم می آید. مثل همیشه مرا در آغوش می گیرد و دیده بوسی می کنیم. کنارم روی صندلی می نشیند. چشم در چشم من می اندازد. دستهایم را می گیرد. با لبخند مخصوص همیشگی اش با شادابی تمام می گوید: " دلم برات تنگ شده بود نرگس جان. خوبی؟ + منم همین طور. منتظرتون بودم. ممنون. خوبم. 🔹نفس عمیقی می کشد. چشم هایش برق می زند. کیفش را باز می کند و کادویی را طرف من می گیرد. هر دو می دانیم که این مراسم همیشگی دیدار ما با همدیگر هست. یک مراسم نانوشته که شروع و انتهایش نامعلوم است. کادو را می گیرم. نگاه تشکر آمیزی می اندازم. + الان بازش کنم؟ " هر وقت که دوست داری عزیزم. + می شود الان بازش کنم؟ " بله که می شود. + ممنون 🔻کادو را باز می کنم. یک کتاب." از یاد رفته". خیلی مشتاق خواندنش هستم. " از درسا چه خبر؟ رسیدی بخونی؟ + بعله. خوندم. وقت بگیری نیم ساعته همه رو برات کلاس می روم. به صندلی تکیه می دهد و با حالت آماده باشی می گوید: " بفرما ما سراپا گوشیم استاد. کتاب را روی میز می گذارم. درس دادنم را شروع می کنم @salamfereshte

خدایا به دعای ولی مان، همه بیماران را شفا عنایت فرما @salamfereshte

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_بیست_و_هشت 🔹ریحانه خانم خیلی با دقت به حرفهایم گوش می کند. گاهی سوالی می پرسد و گاهی مطلب را تکمیل می کند. از مباحثه کردن با او لذت می برم. این مباحثه کردن را هم خودش به من یاد داد. حتی مطالعه کردن را هم او به من یاد داد. شب ها خواب نداشتم. دائم گریه و فکر و خیال به سراغم می آمد. پدر من را به اتاق خودش می برد و تا صبح بالای سر من بود و برایم شعر و ماجرا تعریف می کرد. 🔸همان اوایل، این موضوع را به ریحانه خانم گفتم و از او خواستم برای تشکر از پدرم تسبیح عقیق بخرد. روز بعد با تسبیح و کاغذ کادو آمد. با همدیگر هدیه پدر را کادو کردیم. موقع رفتن به مادر گفت: اگه اجازه بدین سر شب بیام پیش ریحانه. مادر اول زیر بار نرفت که نمی خواهد و خسته می شوید و این حرفها ولی اصرار ریحانه خانم را که دید قبول کرد. شب راس ساعت هشت ریحانه آمد. . کتابی دستش بود. کمکم کرد دراز کشیدم. کنارم نشست. ابتدا هدیه اش را در آورد. یک روسری حریر آبی سفید خیلی زیبا و نرم. عطر خیلی خوبی داشت. روسری را روی صورتم انداخت. از بوی خوشش کیف کردم. با اجازه ای گفت و شروع کرد به ماساژ دادن دست هایم. سرم را به سمتش برگرداندم. + نمی خواد ریحانه خانم. نکنین. دستاتون درد می گیرد. خسته می شین. " نگران دست های من نباش. چشم هاتو ببند و راحت دراز بکش. + نه نمی خواد ریحانه خانم. خجالت می کشم آخه. " نکش خب، پاره می شود. 🔹و لبخند زد. دست از ماساژ دادن کشید. روسری را که از صورتم کنار زده بودم برداشت. صورتم را به پهنا نوازش کرد. بوسه ای به پیشانی ام زد. روسری را روی صورتم گذاشت. کتف هایم را شروع به ماساژ دادن کرد. عملا از روی صندلی بلند شده بود. صدای نفس هایش را می شنیدم. صورتش با صورتم فاصله کمی داشت. ذکر می گفت. همین طور که ذکر می گفت مرا ماساژ می داد. چشمهایم را باز کردم. از همان زیر روسری نگاهش کردم. گشادگی خاصی در چهره اش بود. چشم هایم را بستم. احساس آرامش عجیبی کردم. بعد از کتف هایم، هر دو دست و بعد هم پاهایم را ماساژ می داد. خیلی حرفه ای ماساژ می داد و دست های قدرتمند عجیبی داشت. بعد از ماساژ، برایم چند صفحه ای قرآن خواند و ترجمه کرد. سپس کتابی که دستش بود را برایم خواند. داستان بود. داستان که تمام شد، دعایی خواند که اوایل اسمش را نمی دانستم ولی خیلی دلنشین بود. هر عبارت را که می خواند ترجمه هم می کرد. بعدها که پرسیدم فهمیدم دعای آل یاسین و دعای ندبه را می خواند. و بعد هم در حال خواندن سوره اناانزلنا آنقدر نوازشم می کرد تا خوابم می برد. بعدتر ها موقع دعا خوابم می برد. و اخیرا موقع خواندن داستان. 🔸کلاس درسم تمام می شود. ریحانه خانم برایم کف می زند و احسنت گویان اطمینان می دهد که نمره کامل را می گیرم. خوشحال و سرمست از تشویق هایش، صندلی را هل می دهم سمت یخچال کوچکی که مادر کنار اتاق گذاشته است. + مادر یک ساعت پیش برام شیر و شیرینی آورد. نگه داشتم با هم بخوریم. بفرمایید. " به به. می گم تپل شدی ها. از بس حاج خانم بهت شیرینی می دن بخوری. هر دو می خندیم. لیوانی از شیر برایش پر می کنم و لیوان خودم را هم بر می دارم. هر دو را از دستم می گیرد. بشقاب شیرینی را از یخچال بر می دارم. در یخچال را می بندد. صندلی من را هل می دهد و خودش می نشیند. + فردا وقت فیزیوتراپی دارم. امروز زنگ زد گفت ساعت ده برم. " خیلی خوبه. با کی می ری؟ + نمی دونم. هنوز صحبتش رو نکردم. ریحانه به ساعت اتاقم نگاهی می اندازد. لبخند صورتش دلنشین تر می شود. می دانم که سر ساعت پنج و نیم باید جایی باشد. + نمی شود امروز رو بیشتر بمونی؟ "نه عزیزم. باید برم. شب بازم می یام پیشت. کتاب رو یک ورقی بزن ببین خوشت می یاد.. 🔻یاد هدیه ام می افتم. "از یاد رفته." یعنی چی داخلش نوشته شده. دیده بوسی می کنیم و ریحانه می رود. لب پنجره می روم و رفتن ریحانه را تماشا می کنم. کوچه ما حالت سه راه دارد و خانه ی ما، مسلط به همه راه هاست. روبروی خانه یک کوچه و سمت راست و چپ هم هر کدام یک کوچه. ریحانه به خانه سرنبش از کوچه سمت راست می رود. کلید می اندازد و در را باز می کند. تعجب می کنم. بلند داد می زنم: + مامان، خانه ی ریحانه اینا کودوم خونس؟ فرزانه داد می زند: ^ می خوای نامه بهش پست کنی؟ سه خانه آن طرف تر. تو کوچه سمت راستی. همونکه پرده پنجره هاشون چندرنگه. + آهان. دیدمش. همون پرده بنفش و آبی و سبز کمرنگه؟ پس چرا رفت تو خانه سرنبشی؟ ^ چی؟ نشنیدم. بلندتر بگو. + هیچی. کتاب را از روی میز برمی دارم و شروع می کنم به خواندن. @salamfereshte

🌺قال رسول الله صلی الله علیه و آله : خَيرُ العِبادَةِ الاستِغفارُ . 🍀پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بهترين عبادت، استغفار كردن است. 📚الكافي : 2/517/2 . 🌎 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔹 @pasokhgoo1 👈 #حدیث #استغفار #ماه_رجب

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_بیست_و_نه 🔹هر از گاهی نگاهی از پنجره به بیرون می اندازم ببینم ریحانه چه زمانی از خانه بیرون می آید. بعد از حدود یک ساعت، تقریبا موقع اذان، در خانه باز شده و ریحانه به سمت مسجد، راهی می شود. صدای اذان که پخش می شود، مادر ریحانه هم از منزل خودشان بیرون می آید و به سمت مسجد می رود. مانده ام چرا تا به حال نیامده بودم پای پنجره و آدم های کوچه را رصد نمی کردم. - ئه، مادر، خوبیت ندارد شما کوچه رو متر می کنی ها خجالت می کشم و از پنجره فاصله می گیرم. - کتاب جدیده؟ باز ریحانه خانم برات هدیه آوردن؟ + بـــــــــــــــله. این چندصفحه رو هم که خوندم خیلی جالب بودن. نوشته باید به همدیگر تذکر بدیم. - تذکر چی؟ + همین که چی درسته چی غلطه. یعنی همین که شما الان بهم گفتین خوبیت ندارد از پنجره ذاق سیاه مردم رو چوب می زنم. - درسته. حرف درستیه. وقت کردی چندتا از مطلب هاشو هم برام بخون. + خاطره است. خاطره ی اونایی که این تذکرها رو دادن و طرز برخوردهای مختلف و ... - وضو گرفتی؟ + بله. دارم. 🔸مادر میز نمازم را برایم آماده می کند. مُهر تمیزِ گِردِ بزرگی را می گذارد و جهت قبله را با نگاهش چک می کند. صندلی ام را به سمت میز هل می دهد. چادر و مقنعه را دستم می دهد. تسبیح سبزرنگی که هدیه ریحانه خانم است را از روی تختم بر می دارد و دور مهر می پیچد. - کاری نداری؟ من برم مسجد؟ + نه. ممنونم. برای منم دعا کنین. - حتما. اگه کاری داشتی فرزانه خانه است. + باشه. ممنون 🔻نمازم را می خوانم. چادر و سجاده را جمع می کنم و گوشه طاقچه می گذارم. مادر که از مسجد می آید در مورد فیزیوتراپی فردا با پدر صحبت می کند. مشغول مطالعه کتاب می شوم. آنقدر محو کتاب شده ام که گذشت زمان را حس نمی کنم و وقتی ریحانه خانم را دم در اتاق می بینم تازه می فهمم که ساعت هشت شب شده است و دوساعتی مشغول مطالعه بودم. " سلام نرگس جان. ماشاالله. تمومش کردی؟ + سلام ریحانه خانم. بله تقریبا. آخراشه. " ماشاالله لا قوه الا بالله. فوووووووت. چشمت نزنن با این سرعتت. یک پا زانیتا شدی ها. یواش برون ما هم بهت برسیم + اختیار دارید. شما که بنز الگانس هستید.. " برنامه ی فردات چی شد؟ + کودوم برنامه؟ ها فیزیوتراپی؟ نمی دونم. مامان داشتن با پدر صحبتش رو می کردن. در جریانش نیستم. " من یک دقیقه برم و برمی گردم. 🔺تا ریحانه یک سر می رود پیش مادر، من هم چند خاطره آخر کتاب را تمام می کنم. اول کتاب تاریخ مطالعه کتاب را می نویسم و زیرش را امضا می کنم. " خب، بریم تو کارش؟ + بریم. 🔸صندلی ام را کنار تخت می برد. کمکم می کند روی تخت دراز بکشم. روسری را دستم می دهد و خودش کنار تختم می نشیند. همین طور که حرف می زد آرام آرام نوازشهایش به ماساژ تبدیل می شود. حرف هایش را خیلی دوست دارم. آرام می گوید: " می دونی چیه نرگس، خدا خیلی دوستت داره. این روزا همش دارم شکر می کنم که خدا تو رو به من داد. منم خیلی دوستت دارم. آنقدر که پیش مادرم دائم ازت تعریف می کنم و مادرم دوست داره بازم بیاد دیدنت. ولی می گه همین که من می یام بسه و زحمتتون می شود. + نه خواهش می کنم. چه زحمتی. زحمت ها رو شما دارین همش می کشین. " شما برای من رحمتی. اینکه می بینم چقدر شاد و سرحال هستی برام یک عالم ارزش دارد. دلم می خواد تو رو با خودم به یک جاهایی ببرم. یک جاهایی که خودم خیلی دوستشون دارم. دوست دارم از دوست داشتنی هام بهت هدیه بدهم. + منم دوست دارم باهاتون بیام. " واقعا؟ اگه این طوره حتما می برمت. 🔹لبخندش بازتر می شود و چشم های پرمحبتش را کمی می بندد و لبهایش را به ذکر باز می کند. بسم الله الرحمن الرحیم و ننزل من القران ما هو شفاء و رحمه للمومنین. شروع به خواندن سوره حمد می کند. چشم هایش را می بندد. دستهایش شانه هایم را قوت می دهد. نگاه من، خیره به صورتش هست. صدای تلاوتش را تا عمق وجودم می شنوم. عضلات صورتش همان حالت لبخند همیشگی اش را دارد. احساس می کنم چقدر او را دوست دارم. غرق تلاوت شده است و شمرده شمرده، مرتب سوره حمد را می خواند. دستانم را ماساژ نرمی می دهد و سراغ پاهایم می رود. گرمای دستانش را حس می کنم . همیشه برایم تعجب آور است که چطور گرمای دستانش را حس می کنم. در حالی که وقتی دست های خودم را روی پاهایم می گذارم هیچ احساس گرمایی نمی کنم. خدا را شکر می کنم که مرا با او آشنا کرده است. @salamfereshte

💎قرآن بخوان زیرا... 🌺قال رسول الله صلی الله علیه و آله : علَيكَ بقِراءةِ القرآنِ ؛ فإنّ قِراءتَهُ كَفّارةٌ للذُّنوبِ ، وسَترةً مِنَ النارِ ، وأمانٌ مِن العذابِ . ☘️پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بر تو باد خواندن قرآن ؛ زيرا خواندن آن ، كفّاره گناهان است و پرده اى در برابر آتش و موجب ايمنى از عذاب است . 📚بحار الأنوار : ج 92 ص 17 ح 18. 🌎 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔹 @pasokhgoo1 👈 #اخلاقی #حدیث

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_سی_ام 🌸ریحانه🌸 🔹همه درباره خانم توانمند صحبت می کردند. هر کس چیزی می گفت. ختم امن یجیب برای سلامتی اش خواندیم. خانم سلیمی مثل هرشب، کیسه صدقات و خیرات را بین صف نمازجماعت گرداند و بازهم به همت و عِرق مذهبی خانم ها، کیسه خالی نماند. فرصت زیادی نداشتم. باید سریع به خانه می رفتم و تا قبل از ساعت 8 شب کارهای مربوط به هیئت را انجام می دادم. یکسری مطالعات و جداکردن نوشته ها و برگردان مطالب به جملات با مفهوم و کوتاه بود. پدر و مادر خانه نبودند. خواهر، مشغول درسهایش بود و برادر هم خوابیده بود. بی معطلی کتاب طرح اندیشه مقام معظم رهبری در قرآن کریم را باز کردم. در حاشیه کتاب، به دنبال علامت سوال هایم می گردم تا معنایی جدید را بیابم: " کدام درست تر است: خدایا! به ما رحم کن. این جمله را زمانی باید بگوییم که کار را ناقص یا ناتمام انجام داده ایم و خدا رحممان کند یا زمانی که کار را انجام داده ایم و حالا از خدا می خواهیم رحمتش را بر ما فرو فرستد؟" 🔻مطلب را روی برگه مخصوصی که از قبل آماده کرده ام خطاطی می کنم. صدای کشیده شدن قلم، روح و روانم را نرمش می دهد. دنبال علامت تعجب می گردم تا جمله ای حکیمانه را بیابم. مسابقه، معرفی کتاب، تزئیات و تصاویر را که آماده می کنم، همه را داخل کاور بزرگی گذاشته و روی میز تحریرم می گذارم. چراغ اتاق را خاموش می کنم. پرده سه رنگ اتاقم را کنار زده و لای پنجره را باز می کنم. زیرپنجره دراز می کشم. به آسمان که تازه سفره ستاره هایش را پهن کرده است نگاه می کنم. یاد نرگس و وضعیتش می افتم. سعی کرده بودم هر روز مقداری از وقتم را در کنارش باشم و پاهایش را ماساژ بدهم تا عضلاتش آب نشود و امید بهبودی اش با مشکل جسمی روبرو نشود. به شهدا آنقدر ایمان و باور داشتم که می دانستم شفا پیدا می کند. تا امروز، پنج باری به قطعه شهدا رفته ام و خواسته ام را تکرار کرده ام. می دانم رویم را زمین نمی اندازند. همین که روحیه اش از آن حالت شک و تردید نسبت به خدا در آمده از برکات دعای شهداست. همین که توانسته موقعیت جدیدش را بپذیرد و درس و دانشگاهش را جدی گرفته، کار آن هاست. - ممنونتونم. شما پیش خدا آبرو دارید. شنیدید امروز چقدر زیبا درسش را برایم کنفرانس داد؟ ممنونتونم که با خدا آشتی اش دادید. خانم توانمند رو هم به شما می سپارم. بنده خدا خیلی تنهاست. 🔸چراغ اتاق نرگس روشن می شود. سایه نرگس نزدیک پنجره دیده می شود. برایش امن یجیب و حمد می خوانم و از همین جا فوتم را روانه اش می سازم. به ساعت هشت هنوز نیم ساعتی مانده است. پدر تقه ای به پنجره می زند و در خانه را باز می کند. پنجره را می بندم و به استقبالشان می روم. - سلام بابا. سلام مامان. خسته نباشین. + سلام ریحانه جان. = سلام دخترم. مونده نباشی. چه خبر از خانم توانمند؟ حالشون خوبه؟ - الحمدلله. همان طور هستند. بهشون سر زدم. سرمشون رو وصل کردم و داروهاشون رو بهشون دادم. ماساژ هم دادم ولی حرکتی نداشتند. صحبت هم نمی کنند اما از چشمهاشون مشخصه که دوست ندارن من رو ببینن. بهتر نیست براشون یه پرستار بگیریم که با دیدن من اذیت نشن؟ = شما پیشش باشی بهتر از پرستاره. براشون دعا کن. می دونم خیلی اذیت شدی و می شی ولی به دل نگیر. پیرزن تنهاست. حرفای قبلی و نگاه های الانش رو بزار به حساب تنهایی اش. تنهایی بد دردیه - به دل نگرفتم پدرجان. چشم. حتما. = مادرت هم صبح بهشون سر زده بود و یک سری کارهاشون رو کرده بود. بازم با خود مادرت صحبت کنن ببین کم و کسری چی دارن براشون بگیریم. تونستی شماره دخترهاشو بگیری؟ - نه هنوز. احساس می کنم دوست نداره به وسایلش دست بزنم. برای همین منتظرم اعتمادش رو جلب کنم و بعد با اجازه خودشون، دفترتلفنشون رو نگاه کنم. 🔹پدر به اتاق خودشان برای تعویض لباس می روند. از همان پشت در می گویند: = فکر خوبیه اما اگه می بینی خیلی طول می کشه این یه مورد رو قلم بگیر. دخترش نگرانشه و ما هم که دائم منزلشون نیستیم که اگه زنگ زد گوشی رو برداریم. - درست می گین. = تلفنشون شماره نمی اندازه؟ - نگاه نکردم. = ایندفعه که رفتی حتما نگاه کن. می شود هم یه پیغام گیر براشون بزاریم که زمان هایی که تنهاست و دختراش زنگ می زنن بتونه صداشون رو بشنوه. دستش رو می تونه حرکت بده؟ - جلوی من که حرکتی نمی تونستن بدن. چندبار امتحان کردم. = بنده خدا. خدا صبرش بده. تجدید وضویی می کنند و رو به قبله خاضعانه می نشینند. همیشه عادت داشتند این ساعت را در مسجد به تلاوت قرآن بپردازند و امروز روزی من شده که صدای تلاوت پدر را بشنوم. @salamfereshte

🌹قرآن را از روی مصحف بخوانید 🌺قال رسول الله صلی الله علیه و اله: قِراءَةُ الرَّجُلِ القُرآنَ في غَيرِ المُصحَفِ ألفُ دَرَجَةٍ ، وقِراءَتُهُ فِي المُصحَفِ يُضاعَفُ عَلى‏ ذلِكَ إلى‏ ألفَي دَرَجَةٍ . 🍀پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: قرآن خواندنِ شخص از حفظ ، هزار درجه دارد و خواندن آن از رو ، تا دو هزار درجه بر آن مى ‏افزايد. 📚شناخت‌نامه قرآن برپايه قرآن و حديث ج3 ص306 🌎 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔹 @pasokhgoo1 👈 #حدیث #قرآن

نوروز امسال سفر نمیرویم‌.... اگر سفر برویم ممکن است سفر اول و آخرمان باشد😝 یه یاد داشته باشید برخی اوقات یک کارهایی حق الناس گردن آدم میاره. اگر رفتید مسافرت و موجب شد این ویروس گسترش پیدا کنه نه تنها به خودتون ضرر رسوندین بلکه به یک جماعتی آسیب رسوندید! وقتی این سفر و رفتید و به دنبالش سفر آخرت!☠ بدونید جواب یک نفر؟ نه! ✌️ نفر؟ نه! جواب یک جماعتی و باید در آخرت بدید! اوح خطری شد!!!🙄 اینطوری بهش فکر نکرده بودم😰 مبلغان نور https://eitaa.com/joinchat/3011379201C7afdd551c2

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_سی_و_یک 🔹مادر در آشپزخانه بساط چای را فراهم کرده اند. = ساعت نزدیک 8 شده بابا جان، نمیخوای حاضر شی؟ - چرا حاضر می شم. دوست داشتم بیشتر کنارتون باشم. = حالا حالا ها کنارمی. برو که نرگس منتظرت نمونه. امروز چی براش بردی؟ - کتاب از یاد رفته. به نظرتون فردا چی ببرم براش؟ پدر فکر می کند و جعبه ای را از کشوی کمد در می آورد. = فردا این رو بده. - چشم. پدر؟ می تونم نرگس رو دعوت کنم خونه مون؟ یا حتی امکانش هست خانواده شون رو دعوت کنیم ؟ = چرا که نه. خیلی وقته تو فکرش بودم. خصوصا اینکه آقای مولایی هم این روزها سرشون خیلی شلوغ شده. - بله. کمتر خونه هستند و شب ها بعد از اینکه من از خونه نرگس می یام به منزل می رن. = بنده خدا، کار دیگه ای هم می کنه تا بتونه خرج دوا و ... بگذریم. از عمو چه خبر؟ دیگه پیامی ندادن؟ - تا دیشب که ایمیلم رو چک کرده بودم که چیزی نگفته بودن. امروز هنوز سر نزدم. = یه حال و احوالی ازشون بکن. خیلی وقته پیامی نداده. اگه جواب نداد بهم بگو یه زنگی بهش بزنم. - چشم. حتما = پاشو برو که دیرت می شود ها - چشم. حتما. 🔹صورت پدرم را می بوسم و به اتاقم می روم. در جعبه را باز می کنم. چه هدیه زیبایی است. امیدوارم نرگس هم دوستش داشته باشد. پیامکی برایم می آید: ! "خیلی ناز می کنی ها. من که چیزی خاصی ازت نمی خوام. خیلی دخترا چشمشون دنبال منه. ولی من فقط دوست دارم کنار تو باشم. " پیامک بعدی هم بلافاصله می آید: ! "چی بهش بگم؟" جوابش را اینطور می دهم: - هیچی. هیچ جوابی بهش نده. ! باشه. اگه بازم فرستاد برات می فرستم. - باشه عزیزم. خیلی دوستت دارم. می دونی که. ! آره می دونم. دوست داشتن تو رو باور دارم. منم دوستت دارم ریحانه جانم. - فدای محبتت عزیزم. 🔻نزدیک خانه نرگس، باز هم پیامک دیگری می آید: ! نمی خوای جواب بدی؟ هر چقدر ناز کنی باز هم خریدارت خودمم نه کس دیگه. پولشم قبلا بهت دادم. غمگین می شوم. مگر عفت و حیای یک دختر، اینقدر ارزان شده که به چهارمیلیون، خریده باشی! گوشی را بیصدا می کنم و در جیبم می گذارم تا لرزش آمدن پیام و تماس را بفهمم و بتوانم پاسخ آن بنده خدا را بدهم. 🔹نرگس همه کتاب را در دو ساعتی که کنارش نبودم خوانده بود. این پشتکارش را خیلی دوست دارم. خداروشکر که توانسته است آرامشش را به دست بیاورد. امشب نوبت من است که کنارخانم توانمند باشم. از وقتی سکته کرده اند، شب ها یا من و یا مادرم کنارشان هستیم و هرکاری از دستمان بربیاید انجام می دهیم. دیشب هم من کنارشان بودم. بنده خدا خیلی اذیت هستند اما چاره ای نیست. تا خبری از دخترانشان به دست بیاوریم وظیفه ماست که کنارشان باشیم. وسایلم را داخل ساک کوچکی گذاشته و راهی می شوم. = خدا خیرت بده دخترم، مراقب خودت باش. - چشم پدر. ممنوم. دعام کنین. 🔸مادر طبق عادت همیشگی اش، مرا از زیر قرآن رد می کند. پدر تا دم در همراهی ام می کند. وارد منزل خانم توانمند که می شوم به خانه برمی گردد. در را می بندم. با صدای نیمه بلند اعلام می کنم که ریحانه هستم تا احیانا از صدای در نترسند. طبق برنامه ای که برایشان ریخته بودم، تلاوت قران و مطالعه کتاب را شب ها انجام می دادم. نمی دانم خوششان می آید یا نه ولی دوست داشتم این مطالب را هم خودم بخوانم و هم برایشان بخوانم. 🔹کنار تختشان می روم. ساکم را روی صندلی گذاشته و از آشپزخانه تشت آب و حوله ای را که قبلا مادر شسته بود، می آورم. خانم توانمند بیدار است. فقط چشمانش باز است و نگاهم می کند. لبخند می زنم: - سلام خانم توانمند. حالتون چطوره؟ بهترید؟ می بخشید من دو شبه دارم مزاحمتون می شم. باور کنین دوست ندارم با دیدن من اذیت بشین ولی از طرفی هم نمی تونم تنهاتون بزارم. منو ببخشید. 🔻 دوست ندارم کسی از حضور من ناراحت باشد و چون می دانم که خانم توانمند از ما مذهبی ها دل خوشی ندارد، برایش ناراحت هستم و از خودم خجالت می کشم که مجبور است مرا تحمل کند. لبخندم را روی لب هایم حفظ می کنم. با اجازه ای گفته و حوله نمدار را روی صورتشان می کشم. - مادرم خیلی سلام رسوندن و عذرخواهی کردن که ایشون امشب کنارتون نیستن. حوله سرد که نیست؟ 🔸به چشم های خانم توانمند نگاه می کنم تا اگر اخمی کردند بفهمم حوله سرد شده است. اما همین طور مات و جدی نگاهم می کنند. - می خوام صورتتون رو با حوله خنک کنم تا حالتون جا بیاد. اشکالی که نداره؟ دستتاتون رو هم همین طور. 🔻بعد از شستن دست و صورت و پاهایشان، ماساژ و در عین حال هم بدنشان را روی تخت جابه جا می کنم تا خستگی از عضلاتشان بیرون برود. @salamfereshte