✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️از قربانی کردن حیوان درون تا پرواز به ملکوت اعلی 🔷در آیین و فرهنگ وحیانی همواره خدای متعال، برای هدایت و سعادت جامعه بشری، افرادی را به عنوان #اسوه و #الگو در پیش روی آحاد مردم قرار داده است، تا اینکه با اقتدا به این افراد، انسان بتواند پله های کمال و سعادت را طی نمایند. در میان #انبیاء و #اولیای_الهی، پیامبری والا مقام به نام #ابراهیم (ع) وجود دارد که #سبک‌زندگی‌او چراغ راهی برای فتح قله های خوشبختی است. جایگاه و اهمیت سبک زندگی #حضرت_ابراهیم (ع) تا به جایی است که خدای متعال در فرهنگ قرآن قریب به ۶۹ بار به نیکی از او یاد کرده است. 🔷تنها در گوشه ای از این آیات رحمانی، خدای متعال اینچنین او را به عنوان #الگو و #اسوه مردم معرفی می فرماید: «قَدْ کانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فی‏ إِبْراهیمَ وَ الَّذینَ مَعَهُ؛[ممتحنه،۴] قطعاً براى شما در [پیروى از] #ابراهیم و کسانى که با اویند #سرمشقى_نیکوست‏». با اندکی دقت و تأمل در آیات رحمانی، متوجه عنایت‌ خاص‌ #قرآن‌_کریم به سبک زندگی #حضرت_ابراهیم (ع) میشویم؛ #سبک_زندگی که دارای شاخص و فاکتورهای اخلاقی ویژه ای است و درس ها و #آموزه‌های_زیبایی برای غلبه بر شیطان درون و هوای نفس را در پیش افراد قرار می دهد.   💠 #عید_قربان جشن رهایی انسان از وسوسه شیطان 🔷 #عید_قربان یکی از مهمترین و بارزترین اسناد و مدارکی است که گواه بر عظمت و بزرگی #حضرت_ابراهیم (ع) است. در واقع #عید_قربان، رزمگاه و میدان نبرد ابراهیم نبی (ع) با #شیطان و #هوای_نفس است که پیام ها و #درسهای_فراوانی را برای #جامعه_بشریت به دنبال دارد. در اهمیت و ارزش این عید بزرگ و قربانی کردن در منابع روایی نکات طلایی و زیبایی به یادگار مانده است، ولی آنچه در این مهم از همه بیشتر اهمیت دارد، قربانی کردن هوای نفس است، که فاکتورهای خاص خود را می طلبد که در ادامه به برخی از این موارد اشاره خواهیم داشت. 1⃣انقیاد، اطاعت پذیری و تواضع در برابر خدا 🔷در سبک زندگی #حضرت_ابراهیم (ع) مدال های زرین تربیتی، اخلاقی، عرفانی و اعتقادی فراوانی وجود دارد، که هر یک از آنها به نوبه خود از جایگاه و اهمیت ویژه ای برخوردار است، ولی با این وجود، یکی از برجسته ترین و پراهمیت‌ترین درسهای سبک زندگی #حضرت_ابراهیم (ع) انقیاد و #اطاعت در برابر امر الهی است. اگر اندکی در حال و روز زندگی خودمان دقت و تأمل نماییم، متوجه می شویم در بسیاری از موارد در تقابل میان انتخاب خود و امر الهی به دنبال راهکاری می گردیم که فرمان الهی را با توجیه و بهانه تراشی دور بزنیم و از انجام آن سر باز بزنیم. این رویه نامیمون و دردسر ساز نوعاً در تمام عمر ما جریان دارد. علت و منشأ این گرفتاری نیز چیزی جز #هوای_نفس  و تمایلات شیطانی نیست. 🔷این در حالی است که اگر زندگی #حضرت_ابراهیم (ع) را مورد مطالعه قرار دهیم متوجه خواهیم شد که او معلم و استاد اعظم مبارزه با هوای نفس و خواهش های شیطانی است. بزرگترین مصداق این سخن را می توان در قربانگاه اسماعیل (ع) مشاهده کرد. امتحان سخت و پیچیده ای که موجب سربلندی و سرافرازی حضرت ابراهیم (ع) شد. سختی و پیچیدگی این امتحان از دو جنبه قابل ملاحظه است. جنبه اول: مهر عمیق پدری که می تواند دست هر پدری را در اجرای حکم الهی بلغزاند، 🔷و نکته دوم اینکه:  ابراهیم (ع) مأمور شده بود، فرزندی را ذبح کند که سالیان متمادی از وجود او محروم بود و  همواره برای داشتن فرزندی نیک به درگاه الهی دست به دعا بر می داشت. «رَبِّ هَبْ لی‏ مِنَ الصَّالِحینَ، فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلیمٍ؛ [صافات، ۱۰۰ و ۱۰۱] «اى پروردگار من! مرا [فرزندى‏] از شایستگان بخش.» پس او را به پسرى بردبار مژده دادیم.‏» انقیاد و #اطاعت_پذیری #حضرت_ابراهیم (ع) در برابر خدا و پیروی نکردن از وسوسه شیطان موجب شده است که خدای متعال این چنین شاخص اخلاقی او را به همه انسانها ها معرفی نماید: «وَ لکِنْ کانَ حَنیفاً مُسْلِماً؛[آل عمران، ۶۷] بلکه حق‏ گرایى فرمانبردار بود.» منبع: وبسایت‌راسخون #عید_قربان #حضرت_ابراهیم

💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️عدم ایمان، مانع #بصیرت 🔶چه رابطه اى بین #ایمان و #بصیرت وجود دارد؟ 🔷مسأله مهم در زندگى انسان، این است که: #واقعیات را آنچنان که هست #درک کند، و در برابر آن موضع گیرى صریح داشته باشد. پندارها، پیش‌داورى ها، و تمایلات انحرافى، حب و بغض ها، مانع از درک و دید #واقعیات - آنچنان که هست - نگردد، و مهمترین تعریفى که براى فلسفه شده است همین است، «درک حقایق اشیاء آنچنان که هست». به همین دلیل، یکى از مهمترین تقاضاهایی که معصومین علیهم السلام از خدا داشتند این بود: «اللّهُمَّ أَرِنِى الأَشْیاءَ کَما هِىَ»؛ «خداوندا، #واقعیتها و موجودات را آن گونه که هست به من نشان ده»، تا ارزش ها را به درستى بشناسم و حق آن را ادا کنم. و این حالت بدون #ایمان میسر نیست، چرا که هوا و هوس هاى سرکش، و #تمایلات_نفسانى، #بزرگترین_حجاب و سدّ این راه است، و رفع این حجاب، جز در پرتو #تقوا و #کنترل_هواى_نفس، امکان پذیر نیست. 🔷لذا در آیه ۴ سوره «نمل» میخوانیم: «إِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ زَیَّنّا لَهُمْ أَعْمالَهُمْ فَهُمْ یَعْمَهُون»؛ «کسانى که به #آخرت #ایمان ندارند، اعمال زشتشان را براى آنها زینت مى دهیم، و سرگردان مى شوند». #آلودگى در نظر آنها پاکى، #زشتیها نزد آنها زیبا، #پستیها افتخار، و بدبختى ها و سیه روزى ها سعادت و پیروزى محسوب مى شود. آرى، چنین است حال کسانى که در طریق غلط گام مى نهند و آن را ادامه مى دهند. واضح است وقتى #انسان #کار_زشت و نادرستى را انجام داد، تدریجاً #قبح و زشتیش در نظر او کم مى شود، و به آن #عادت مى کند، پس از مدتى که به آن خو گرفته، و توجیهاتى براى آن مى تراشد. کم کم به صورت زیبا و حتى به عنوان یک وظیفه در نظرش جلوه مى کند، و چه بسیارند افراد جنایتکار و آلوده اى که به راستى به اعمال خود افتخار مى کنند و آن را نقطه مثبتى مى شمارند. 🔷 #این_دگرگونى_ارزشها، و به هم ریختن معیارها در نظر انسان، که نتیجه اش سرگردان شدن در بیراهه هاى زندگى است، از بدترین حالاتى است که به یک انسان دست مى دهد. جالب اینکه در آیه مورد بحث و یکى دیگر از آیات قرآن [۱] این «تزیین» به «خدا» نسبت داده شده است، در حالى که در هشت مورد به «شیطان»، و در ده مورد به صورت فعل مجهول (زُیِّنَ) آمده است، و اگر درست بیندیشیم، همه بیانگر یک واقعیت است. اما اینکه به #خداوند نسبت داده شده است به خاطر آن است که او #مسبب_الاسباب در عالم هستى است، و هر موجودى تأثیرى دارد که به خدا منتهى مى شود، آرى این خاصیت را خداوند در #تکرار_عمل قرار داده که انسان تدریجاً به آن خو مى گیرد، و #حس_تشخیص او دگرگون مى شود، بى آنکه مسئولیت انسان از بین برود و یا براى خدا ایراد و نقصى باشد (دقت کنید). و اگر به #شیطان یا #هواى_نفس نسبت داده شود، به خاطر این است که عامل نزدیک و بدون واسطه، آنها هستند. و اگر گاه به صورت فعل مجهول آمده، اشاره به این است که طبیعتِ عمل، چنین اقتضا مى کند که بر اثر #تکرار، ایجاد #حالت، #ملکه، #عشق و #علاقه مى کند. 🔷با توجه به آیه فوق، نمونه آشکار و عینى این معنى را در زندگى گروهى از #دنیاپرستان زمان خود به روشنى مى بینیم. آنها به مسائلى افتخار مى کنند، و جزو تمدنش مى شمارند که در واقع چیزى جز #ننگ و #آلودگى و رسوايى نیست. لجام گسیختگى و #بى‌بند_و_بارى را نشانه «آزادى». #برهنگى و آلودگى زنان را دلیل بر «تمدن». مسابقه در #تجمل_پرستى را نشانه «شخصیت».‌ غرق شدن در انواع #فساد را، مظهر «حرّیت». آدم کشى و #جنایت و ویرانگرى را دلیل بر «قدرت». خرابکارى و #غصب سرمایه هاى دیگران را، «استعمار» (آباد سازى!). به کار گرفتن وسائل ارتباط جمعى را در مسیر زننده ترین برنامه هاى ضد اخلاقى دلیل بر «احترام به خواست انسان ها».‌ زیر پا گذاردن #حقوق_محرومان را، نشانه «احترام به حقوق بشر»!.‌ اسارت در چنگال اعتیادها، هوس ها، ننگ ها و رسوائى ها را، «شکلى از آزادى».‌ تقلب و تزویر و به دست آوردن اموال و ثروت از هر طریقى که باشد دلیل بر «استعداد و لیاقت»!. رعایت اصول عدل و داد و احترام به حق دیگران نشانه «بى عرضگى و عدم لیاقت». #دروغ و #پیمان_شکنى، دورویى و #تزویر را نشان «سیاست». 🔷خلاصه #اعمال_سوء و ننگینشان آنچنان در نظرشان #زینت داده شده است، که نه تنها از آن احساس شرم نمى کنند، که به آن #افتخار و مباهات نیز مى کنند، و پیدا است چهره چنین جهانى چگونه خواهد بود، و راهى را که به سوى آن مى رود کدام سو است؟! پی نوشت: [۱] سوره انعام، آیه ۱۰۸ 📕تفسیر نمونه، دار الکتب الإسلامیه، چاپ بیست و پنجم، ج۱۵، ص۴۲۶ و ۴۲۳ منبع: وبسایت راسخون

⭕️هواپرستی نوعی پستی است... 🔹#امام_علی علیه السلام می فرماید: «وَ هانَتْ عَلَیهِ نَفْسُهُ مَنْ امَّرَ عَلَیها لِسانَهُ‏؛ کسى که #زبانش را بر خود امير سازد شخصيت او تحقير مى شود»؛ [۱] آن کسی که #هوای_نفس خودش را بر خودش غلبه می‌دهد، آن کسی که تابع شهوت خودش و #هواپرست است باید بداند که #اولین_اهانت را به خودش کرده، خودش را #پست کرده است. 🔹#شهوت_پرستی نوعی پستی است. اصلًا در منطق علی (ع) تمام #رذایل_اخلاقی در یک کلمه جمع می‌شود و آن پستی روح و بزرگوار نبودن است، و تمام #فضایل_اخلاقی را علی (ع) در یک کلمه جمع می‌کند و آن بزرگواری روح است. در روح خودتان احساس بزرگواری کنید، می‌بینید #راستگو هستید، می‌بینید #امین هستید، می‌بینید #بااستقامت هستید. در روح خودتان احساس بزرگواری کنید، می‌بینید #خویشتندار هستید، منیع الطبع هستید، غیبت نمی‌کنید، هیچ کار پستی نمی‌کنید... پی نوشت؛ [۱] نهج البلاغه، حکمت ۲ 📕آزادی معنوی، مرتضی مطهری، (نسخه سایت) ص ۲۰۶ منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری #شهید_مطهری