💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_چهارم #قسمت_صد_و_یکم من هم میدانستم همه امور #عالم بر اراده #حکیمانه پروردگارم #جاری میشود، ولی وقتی #زخم دلم سر باز میکرد و داغ #قلبم تازه میشد، جز به بارش #اشکهایم قرار نمیگرفتم که تا نزدیک خانه گوشم به دلداریهای صبورانه مجید بود و بیصدا گریه میکردم. سرِ کوچه که رسیدیم، #اشکهایم را پاک کردم تا #عبدالله متوجه حالم نشود که مجید به انتهای کوچه خیره شد و حیرت زده خبر داد: "اینکه ماشین محمده!" باورم نمیشد چه میگوید که #نگاه کردم و پیش از آنکه #ماشین محمد را شناسایی کنم، در تاریکی کوچه عبدالله را دیدم که از ماشین #پیاده شد و پشت سرش محمد و #عطیه که یوسف را در #آغوش کشیده بود، از #اتومبیل بیرون آمدند. #احساس میکردم خواب میبینم و نمیتوانستم #باور کنم برادر عزیزم به دیدارم آمده که قدمهایم را سرعت بخشیدم و شاید هم به سمت انتهای #کوچه میدویدم تا زودتر محمد را در آغوش بگیرم. صورتش مثل همیشه شاد و #خندان نبود و من چقدر #دلتنگش شده بودم که دست دور گردنش انداختم و رویش را بوسیدم و میان گریه ای که #گلوگیرم شده بود، مدام #شکایت میکردم: "محمد! دلت اومد چهار ماه نیای #سراغ من؟ میدونی چقدر #دلم برات تنگ شده بود؟" و شاید روزی که از خانه #پدری طرد شدم، #گمان نمیکردم دیگر برادرم را ببینم که حالا این همه ذوق زده شده بودم. #محمد به قدری خجالت زده بود که حتی نگاهم نمیکرد و #عطیه فقط گریه میکرد که صورتش را بوسیدم و چقدر دلم هوای برادرزاده ام را کرده بود که یوسف #یکساله را از آغوشش گرفتم و طوری میان دستانم #فشارش میدادم و صورت کوچک و زیبایش را میبوسیدم که انگار #میخواستم حسرت بوییدن و بوسیدن حوریه را از دلم #بیرون کنم. ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊