شک و یقین بر دو قسم هست شک و یقین منطقی که تابع برهان و بود و نبود دلیل عقل قطعی هست شک و یقین روانشناختی که تابع هیچ چیزی نیست و اتفاقا هیجانات و احساسات بیشترین اثر رو در ایجاد این حالت روانی داره. نوع ما آدم ها گرفتار یقین و شک روانشناختی هستیم. مثال: الان به ما گفتن در ملاقات ها به هم دست ندید تا ویروس انتقال پیدا نکنه. حالا ما چند نفر به هم رسیدیم که میخوایم با هم گفتگوی نزدیکی داشته باشیم و بعد غذا بخوریم. حالا اگه وقتی به هم رسیدیم و دست دادیم و بعد دستامون رو شستیم آیا مشکلی پیش میاد!؟؟ خب اگه قراره مشکل پیش بیاد که جمع شدن ما خودش آغاز مشکل هست. چون افراد به ده جور وسیله دست میزنند که شما اصلا متوجه اونا نمیشی و دست شما هم به اونا میخوره، مثلا دستگیره ی در و کلی وسیله ی دیگه. حالا این وسط من به دستگیره در و هر وسلیله ی مشترکی دست میزنم ولی به افراد دست نمیدم. این حاصل یک فضای روانی حاکم بر وجود ما انسانهاست که اصلی ترین رسالت رسانه در ایجاد جنگ شناختی هست. رسالت رسانه ایجاد فضایی است که من خارج از الگویی که او به من تحمیل نموده است نتوانم فکر کنم. بحث بسته بودن اماکن دینی و مساجد و باز بودن دیگر مراکز شلوغی که توجیه اقتصادی هم داره رو در همین پازل میشه ارزیابی کرد. الان اینقدری که ما از رفتن به مسجد میترسیم و واهمه داریم آیا از رفتن به پارک و پاساژ هم میترسیم؟؟؟؟ آیا مراقبتی که در دیگر اماکن شلوغ انجام میدهیم (که نمیدهیم) را در مسجد نمی توانیم انجام دهیم؟؟؟؟ #جنگ_ شناختی #کرونا eitaa.com/shahidaneh110