💔


✨ انتشار برای اولین بار✨

#رمان_آنلاین #حسین_پسر_غلامحسین 
#قسمت_پنجاه_و_پنج




سایر افرادی که داخل اتاق بودند، بی توجه به آن دو همچنان مشغول کار خودشان بودند. در این فاصله محمدحسین دائم سعی می کرد تا با حرف هایش ذهن مرا از توجه به آن ها باز دارد، اما فایده ای نداشت.🙄

من آن قدر محو آن دو شده بودم که نمی توانستم چشم برگردانم.
همین موقع هر دو ساکت شدند و گریه می کردند.😳 اشک همین طور بی وقفه روی صورتشان جاری بود، یعنی قطره قطره از چشمشان نمی چکید، بلکه پیوسته و مداوم روی گونه هایشان سُر می خورد و بر لباسشان می نشست. گریه می کردند، اما بی صدا، فقط از ظاهرشان می شد فهمید.


حدود بیست دقیقه قضیه به همین شکل ادامه داشت تا اینکه محمدحسین دست مرا گرفت و گفت :«برویم!»
از اتاق که خارج شدیم به محمدحسین گقتم :«قضیه چی بود؟ این چه حالتی بود که این ها داشتند؟ من تا به حال چنین چیزی ندیده بودم .»🤔


گفت :«چیز خاصی نبود، بعد از دعا بود گریه می کردند.»
گفتم :«معمولا کسی که گریه می کند، یک دقیقه، دو دقیقه، بعد تمام می شود یا دادی، فریادی می زند. یا آه و ناله ای می کند، نه بیست دقیقه به طور مداوم گریه کند، اشک بریزد ، آن هم بی سر و صدا!»😐


لبخندی زد و گقت :«بی خیال شو!»
گفتم :«نمی توانم بیخیال شوم. قضیه چی بود؟»
خیلی اصرار کردم، یعی کرد طفره برود، اما وقتی دید دست بردار نیستم، 

گفت :«ببین! فقط یک جمله می گویم. دیگر چیزی نپرس، اینها آدم شده اند. اینها، هر دو، آدم شده اند.»
گفتم :«چطور آدم شده اند؟ چه کار کرده ادن؟ این کلمه آدم شدن را یک مقدار بیشتر برای من باز کن، من نمی فهمم یعنی چه!»🤔



#ادامه_دارد... 
#آھ_اے_شھادت...
#نسئل_الله_منازل_الشھداء


💞 @aah3noghte💞


#فقط‌فرواردکنید 
#کپےپیگردالهےدارد

✨ انتشار برای اولین بار✨

#رمان_آنلاین #حسین_پسر_غلامحسین 
#قسمت_پنجاه_و_شش



گفت :«ببین! فقط یک جمله می گویم. دیگر چیزی نپرس، اینها آدم شده اند. اینها، هر دو، آدم شده اند.»
گفتم :«چطور آدم شده اند؟ چه کار کرده ادن؟ این کلمه آدم شدن را یک مقدار بیشتر برای من باز کن، من نمی فهمم یعنی چه!»🤔


گفت :«این را خودت باید دنبالش بروی و بفهمی.»
هر چه اصرار کردم، چیزی نگفت. نیم ساعتی کنار نهر علی شیر قدم زدیم دوباره به ساختمان برگشتیم. خیلی عجیب بود. هیچ اثری از حال و هوای نیم ساعت قبل دیده نمی شد.

محمد کاظمی و سلطانی عادی عادی بودند. با بچه ها شوخی و بگو بخند می کردند. انگار نه انگار همان افرادی بودند که آن گونه گریه می کردند.


با اینکه هر دو را می شناختم، برای یک لحظه شک کردم که واقعا این دو نفر، همان افراد هستند و اشتباه نگرفته ام، چون محمدرضا ، محمدرضای نیم ساعت پیش نبود. 


محمدحسین پاسخ سوالاتم را نداد. از طرفی نمی توانستم به خودم اجازه بدهم از کاظمی قضیه را بپرسم به همین خاطر هیچ وقت این معما برایم حل نشد. 


آن شب بعد از شام، حسن یزدانی تعدادی اسکناس ده تومانی نو که عکس شهید مدرس برای اولین بار چاپ شده بود بین بچه ها تقسیم کرد.

یادم نیست چه مناسبتی بود دور تا دور اتاق می چرخید و به هر کدام از بچه ها داد، یعنی ای بچه ها یک ده تومانی می داد. 

من کنار محمدحسین نشسته بودم. وقتی به من رسید ، چند لحظه مکث کرد، مردد بود آیا این هدیه شامل من هم می شود یا نه.

اسکناس را دستش گرفته بود، نگاهی به من می کرد و نگاهی به محمدحسین، خلاصه تشخیص نداد که تکلیفتش چیست، آیا این ده تومانی را که ارزشی هم نداشت به ما بدهد یا نه؟

بالاخره تصمیم خودش را گرفت و اسکناس را روی زانوی من گذاشت، یعنی به دستم هم نداد. محمدحسین بلافاصله ده تومانی را از روی زانوی من  برداشت و به دست حسن داد، یعنی اینکه شامل ایشان نمی شود.
در واقع اول حرفی نزد تا ببیند آیا حسن یزدانی خودش متوجه تکلیفش می شود؟


غرض اینکه در اطلاعات چنین جوی وجود داشت. جوی معنوی که بچه ها کوچک ترین مسائل را از نظر دور نمی داشتند و همه این ها مرهون زحمات و تلاش محمدحسین بود.

او که خودش بسیار اهل مراقبه بود. روی اطرافیانش نیز تاثیر گذاشته بود و نتیجه اش گردآوری افرادی مومن ، مخلص و فداکار در واحد اطلاعات بود. 

طیران مرغ دیدی، تو ز پای بند شهوت
به در آی تا ببینی طیران آدمیت 
نه بیان فضل کردم که نصیحت تو گفتم
هم از آدمی شنیدیم بیان آدمیت



#ادامه_دارد... 
#آھ_اے_شھادت...
#نسئل_الله_منازل_الشھداء


💞 @aah3noghte💞


#فقط‌فرواردکنید 
#کپےپیگردالهےدارد