سیری در کتب #حضرت_علامه_حسن_زاده_آملی @shakhehtoba

#وضو ▪️وضو که از چشمه ی عشق گرفته شود زنگار را می زداید. ▪️از اینکه وضو به #چهار_عضو_سر ، #رو ، #دست_و_پا اختصاص یافت ، این است که ایزد تعالی چون #نماز_را_واجب کرد نخواست که بندگان وی #آلوده به خدمت آیند. ایشان را فرمود #وضو کنند و به این چهار عضو #مخصوص کرد. زیرا که #آدم اول #روی به درخت #گندم کرد. به #پای برفت . به #دست از درخت باز کرد.بر #سر نهاد و بر حوا آورد. ایزد تعالی بفرمود این چهار #عضو_گنهکار را به #گاه_خدمت #بشستن و #مسح_کردن_تطهیر_کنند. ▪️این داستان بیان حال آدم و آدمی زاد است و همانند آن در آیات و روایات بسیار است. ☑️من هماندم که وضوساختم ازچشمه عشق چهارتکبیرزدم یکسره برهرچه که هست ▪️از چشمه ی عشق وضو ساختن همان و چهار تکبیر زدن همان. نظیر بیت دیگرش: عاشق آن دم که به دام سر زلف تو فتاد گفت کز بند غم و غصه نجاتم دادند ▪️یعنی به دام زلف افتادن همان و از بند غم و غصه نجات یافتن همان. پس دیده ی بصیرت آدمی را #حجابی جز حجاب #کدورت_نفس نیست و همین که در چشمه ی عشق پاک شد دیده بر آن پاک انداخت . تا این را ببرد آن را بدید. #نامه_ها_و_برنامه_ها #علامه_حسن_زاده_آملی @shakhehtoba

خوشا به حال کسى که از خواب غفلت بيدار شود و خود را آماده سازد! خوشا به حال کسى که سرّ خود به غير خدا نگويد و فقط در راه تقرّب به او و لقا و رضايش کوشش کند! چه، به ما امر شده است جز او کسى را عبادت نکنيم و جز او کسى را نجوئيم. پس خدا را با خلوص قلب، يگانه دان !تا با چشم بصيرت نظاره کنى که لا هو الا هو و لا اله الا هو؛ و او اول و آخر و ظاهر و باطن است، و هر کجا باشيد با شماست. #علامه_حسن_زاده_آملی @shakhehtoba

گفتگو #استاد_صمدی_آملی در مورد حجاب با دختر بچه‌ها #هفته_عفاف_حجاب #استاد_صمدی @shakhehtoba

فرزند استاد علامه حسن زاده آملی حفظه الله تعالی می فرمایند: یکی از عادت های ایشان این بود که معمولاً دو وعده غذا می خوردند. یعنی "صبحانه و ناهار" که گاهی ناهار را دیرتر میل می کردند و الآن هم اصرار دارند غذایشان دو وعده باشد ولی به خاطر شرایط جسمی و بیماری شان گاهی مجبور به ترک این عادت هستند. عادت اخلاقی دیگر ایشان این بود که اگر می توانستند کاری را خودشان انجام دهند به هیچیک از ما حتّی مادرم نمی گفتند. اگر تشنه بودند خودشان بلند می شدند و می رفتند آب می خوردند، مگر در ایّام بیماری که شرایط فرق می کرد. اگر چای هم می خواستند، بلند می شدند و برای خودشان می ریختند. البته مرحوم مادرم بدون اینکه از ایشان بپرسند، برایشان چای می برد. اگر برایشان چای می بردیم و میل نداشتند، نمی گفتند نمی خورم، می گرفتند و روی میز می گذاشتند. اصرار داشتند خودشان برای خانه خرید کنند. اگر می دانستم مادرم برای خانه نان می خواهد، می رفتم می خریدم اما ایشان خودشان این کار را می کردند و می رفتند در صف می ایستادند. از عادات دیگر ایشان این بود که در راه و موقع راه رفتن چیزی نمی خوردند و ناراحت می شدند اگر می دیدند مثلاً کسی نانی خریده و در همان کوچه از کنارِ نان می کَّنَد و می خورد، تذکّر می دادند. می گفتند بروید خانه سفره ای بیندازید و بنشینید و میل کنید. #سیره_علما @shakhehtoba

‍ 💠بيست و پنجم #ذيقعده روز #دحوالارض ♦️ بیست و پنجم ذیقعده، هم زمان با دحوالارض یعنی گسترش یافتن زمین است. 💠#معنای #دحوالارض «دَحو» به معنای گسترش است و برخی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی اش تفسیر کرده‌اند، منظور از #«دحوالارض» (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب‌های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود، این آب‌ها، به تدریج در گودال‌های زمین جای گرفتند و خشکی‌ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده‌تر شدند. از سوی دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی‌ها و بلندی‌ها یا شیب‌های تند و غیرقابل سکونت بود، بعدها باران‌های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره‌ها گستردند، اندک اندک زمین‌هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان، کشت و زرع پدید آمد، مجموع این گسترده شدن، «دحو الارض» نام‌گذاری می‌شود. 🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃 @shakhehtoba ♦️از امیرالمومنین علیه‌السلام روایت شده است که فرمودند: «نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنج ذی القعده بود. کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت.» ♦️همچنین در برخی از روایات این روز به عنوان روز قیام امام زمان مهدی موعود(عج) معرفی شده و خاتم المحدثین، شیخ عباس قمی (ره) روز دحوالارض را از چهار روز معروفی ذکر کرده که روزه آن ثواب هفتاد سال عبادت را دارد. ♦️روز دحوالارض از روزهای پر برکت خدا برای بندگان سالک الی الله ♦️در کتاب شریف «المراقبات»ميرزا ملكي تبريري روایت است که امام رضا ـ علیه السلام ـ فرموده اند: ♦️در شب بیست و پنجم ماه ذى القعده حضرت ابراهیم (ع) و حضرت عیسى (ع) متولد شده اند. ♦️در این روز، رسول خدا ـ صلى الله علیه و آله ـ به قصد حجة الوداع از مدینه با یكصد و چهار هزار یا یكصد و بیست و چهار هزار و حضرت فاطمه (ع) و تمامى اهل بیت خود از راه شجره به مکه عزیمت نمودند. ♦️#توبه، استغفار، عبادت و شب زنده داری از اعمالی است که در شب دحو الارض سفارش و تأکید بسیاری برای انجام دادن آنها شده است. شب و روز دحوالارض نمازها و ادعیه مخصوصی دارد که کیفیت آنها در کتاب مفاتیح الجنان مرحوم شیخ عباس قمی (ره) آمده است. 🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺 @shakhehtoba 💠#دحوالارض_در_قرآن ♦️در قرآن کریم به دحوالارض اشاره شده است. خداوند در آیه 30 سوره نازعات می فرماید: «و زمین را پس از آن (آفرینش آسمان و زمین) گسترش داد». بر پایه نظر بیشتر مفسران، منظور از «دَحیها» در این آیه، همان دحوالارض است. 🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃 @shakhehtoba 💠#آداب و #اعمال روز وشب دحوالارض ویژه ای دارد؛ از جمله: 1. #روزه داشتن که ثواب هفتاد سال عبادت را دارد. 2.# احیا و #شب_زنده داری شب دحوالارض که برابر با یک سال عبادت است. 3. #ذکر و #دعا. 4. انجام #غسل به نیت روزِ دحوالارض و نماز مخصوص آن. 5_زیارت حضرت امام رضا ـ علیه السلام ـ بهترین و با فضیلت‌ترین عمل مستحبی این روز است. #كانال _شاخه_طوبي @shakhehtoba

💠دحوالارض در اثار علامه حسن زاده املي ♦️نتایج استنباط شده از رتق و فتق حضرت علامه حسن زاده املي روحى فداه در نتيجه يكم تا چهارم از نتائج مترتب بر ميل كلى و انتقاص آن در رساله قيمه ((رتق و فتق )) پيرامون دحوالارض مى فرمايد: ✔️✅((1- نتيجه نخست اين كه ، وقتى كه دائره شمسيه (منطقه البروج ) در سطح دايره استواى سماوى قرار گرفته است و با او متحد شده است آب همه جاى كره را فرا مى گيرد و روزگار اين دوره آدميان بسر مى آيد و پايان مى يابد، و دوباره دايره شمسيه از دايره استواى سماوى انفتاح مى يابد بدين بيان : دايره شمسيه پس از انطباق مذكور يا بسان دوره پيش در جهت شمال دايره استواى سماوى انفتاح مى يابد، و يا بالعكس در جهت جنوب دايره سماوى انفتاح مى يابد؛ كيف كان باز ((دَحْو الارض )) پديد مى آيد، و در صورت اول باز خشكى زمين به سمت شمال خواهد بود و دريا به سمت جنوب ، و در صورت دوم به عكس - يعنى آبادى به جانب جنوب دايره استواى ارضى مى افتد و دريا به شمال آن - و در هر دو صورت بسان دوره گذشته خلقت آدم پيش مى آيد. 🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃 @shakhehtoba 💠دحوالارض گسترده شدن زمين از قبة الارض - يعنى از برآمده ترين جاى زمين - است ، بدين سبب كه شعاع استوايى زمين اطول از شعاع قطبى آن است چه اين كه زمين در حدود قطبين اندك فرونشستگى دارد، و در حدود دايره استوا اندك برآمدگى ؛ لاجرم به سبب تطامن مذكور، نصف قطر استوايى زمين اطول از نصف قطر قطبى آن است ، و در نتيجه زمين كرده تام نيست بلكه شبيه به كرده و شلغمى شكل است ؛ و شعاع استوايى در حدود 9/2 فرسخ ، اطول از شعاع قطبى است . بحث را به تفصيل در درس 16 ((دروس معرفة الوقت القبلة )) و درس 46 و 50 دروس هيئت و ديگر رشته هاى رياضى تقرير و تحرير كرده ايم . ✔️✅2- نتيجه دوم اين كه يكى از معانى و بطون آيه كريمه و اذا قال ربك للملائكة انى جاعل فى الارض خليفة ... (سوره بقره /30) اين است كه پس از انفتاح دو عظيمه ياد شده و دحوالارض جديد، باز انسان به تولد و پس از تولد به توالد بوجود مى آيد، و اين آدميان وجود يافته جديد، جانشين آدميان دوره پيش اند. در تفاسير وجوهى چند در معنى خليفه گفته آمد، ولكن خليفه بدين معنى را متعرض نشده اند. 🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺 @shakhehtoba ✔️✅3_نتيجه سوم اين كه روايت ماءثور از وسائط فيض الهى در تعدد عالم و آدم ، يك وجه بسيار شريف معنى آنها تعدد آدم و عالم مربوط بدين بحث ميل كلى و انطباق و انفتاح معدل النهار و منطقة البروج است . فخر رازى در تفسير كبيرش در تفسير اين كريمه و لقد خلقنا الانسان من صلصال من حماء مسنون از سوره مباركه حجر گويد: و نقل فى كتب الشيعة عن محمد بن على الباقر (عليه السلام ) اءنه قال : و قد انقضى قبل آدم الذى هو ابونا اءلف اءلف آدم اءو اكثر... شيخ اكبر محيى الدين عربى در باب 367 فتوحات مكيه فرمايد... (ترجمه آن چنين است ) يعنى در واقعه اى شخصى را در طواف ديدم كه به من خبر داد از اجداد من بوده است و نامش را به من گفت ، از زمانش پرسيدم ، در جوابم گفت چهل هزار سال پيش از اين بوده است . پس او را از مدت آدم پرسيدم ، به من گفت از كدام آدم مى پرسى از آدم اقرب ؟ گفت تصديق كن كه من يكى از پيامبرانم و براى عالم مدت نمى شناسم كه آغاز زمان باشد و در آنجا بايستم و سپس از آنجا شروع كنم ، بدان كه خداى سبحان هميشه خالق بوده است و همواره دنيا و آخرت خواهد بود، مدت براى مخلوق است نه در خلق و آفريدن چه اين كه خلق با انفاس دم بدم پديد مى آيد. ✔️✅4_ نتيجه چهارم اين كه اعتقاد به رجعت كه در جوامع روائيه اماميه و كتب كلامى آنان آمده است ، و حتى كتابهاى مستقل در رجعت نوشته اند چنانكه در امامت ، ناظر به همين انطباق و انفتاح دو عظيمه ياد شده است . بدين معنى كه انسان در هر دوره پس از دحوالارض به تولد و پس از #تولد ( به معنی حیوان و موجود زنده ای که بدون پدر و مادر باشد نیز اطلاق می شود، مثل حیوانی که از آب راکد تابستان متولد می شود .)به #توالد (توالد در علم حیات یعنی عملی که بوسیله آن افراد جدیدی بوجود می آیند و نوع آنها در بقا استمرار پیدا می کند) كه بوجود مى آيد نياز به انسان كامل و دستورالعمل انسان ساز دارد، و در ميان آنان انسانهاى كامل كه سفراى الهى اند براى ارشاد آدميان مبعوث مى شوند، و به اختلاف تكون امزجه آنان درجات امامت و نبوت و رسالت آنها متفاوت خواهد بود كه تلك الرسل فضلنا بعضهم على بعض (بقره /254) و لقد فضلنا بعض ‍ النبيين على بعض (اسراء /56) در حق آنان صادق است ؛ و اين سفراى الهى به همان روحانيت سفراى پيشين اند فافهم . #رساله #رتق_و_فتق حضرت علامه حسن زاده املي #شاخه_طوبي @shakhehtoba

💠خداوند همه چیز را در هنگام دحوالارض کتب کرده است به وفق قابلیات ما. نه کم و نه زیاد. "بالعدل قامت السموات والارض" برای ما قرار داد. آن مقطع زمانی لیله القدر است. مثل این که لیله القدر بحث زمان را روشن می کند. جزئیات زمانی را تبیین می کند. دحوالارض، جزئیات مکانی را مکتوب کرده است. دحوالارض، لوح محفوظ مکانی نظام هستی برای ما بشر است، چه این که مقطع لیله القدر از جنبه زمانی است که در او سرنوشت بشر مکتوب می شود. منبع :#قبساتی از #مشکات_ولایت #جلسه نوزدهم #محرم88 استاد صمدی آملی #گروه_شاخه_طوبي @shakhehtoba متن كامل قبساتي از مشكات ولايت لطفا از طريق وبلاگ شاخه طوبي را دنبال بفرماييد http://shakhehtoba.blogfa.com

(شرح رساله ی نهج الولایه/جلسه 147) معنا و مبنای دحوالارض • زمان : 01:03:00 شرح رساله نهج الولایه تألیف علامه ذوالفنون حسن زاده آملی توسط شاگرد ایشان استاد صمدی آملی، سال 1388 كانال شاخه طوبي @shakhehtoba

زمین به معنای سطح خشکی/معنای زمین در اصطلاح قرآن/معنای دحو الارض اگر ما معنای زمین را، در اصطلاح قرآنی، به معنای سطح در نظر بگیریم، ابتدا باید سطح را معنا کنیم؛ یعنی بگوییم مراد از زمین سطح ظاهری خشکی است.(به اصطلاح زمین کروی کار نداریم، چرا که در آب هم که باشد بازهم زمین است). پس زمانی که دور تا دورش آب بوده است، هنوز ما زمینی نداشتیم، وقتی خشکی پدید آمده است، تازه زمین در اصطلاح قرآنی پیدا شده است. اکنون باید یک سوال را جواب بدهیم، که زمین در اصطلاح قرآنی پیدا شده، یعنی سطح خشکی. فلذا اگر توجه کنید در مفاتیح، منتهی الآمال و جاهای دیگر درباره ی عمل بیست و پنجم ذی القعده، در هر سال قمری، بیان شده که روزه گرفتن در این روز بسیار ثواب دارد و این روز، روز دحو الارض است، یعنی گسترده شدن خشکی زمین. اگر در اصطلاح قرآنی، کلمه ی ارض را خشکی در نظر بگیریم، شاید زمین خشکی هم بشود و توجه کنید که شد. ستارگان ثوابت در هر یک سال شمسی، حدود نصف ثانیه ی فلکی حرکت دارند، (که هر یک درجه ی فلکی چهار دقیقه ی زمانی و هر یک دقیقه ی فلکی چهار ثانیه ی زمانی است) ده ها یا شاید صدها سال یا هزاران سال زمان می برد که ستارگان بخواهند یک درجه ی فلکی را طی کنند. (هر یک درجه ی فلکی شصت دقیقه فلکی می شود و هر یک دقیقه ی فلکی، شصت ثانیه ی فلکی است. هر ثانیه فلکی نصف می شود. یعنی 7200 سال زمان می برد تا ستارگان ثوابت اگر در معدل النهارند (منطقه ی بروج ستارگان ثوابت) یک درجه به طرف شمال بیایند، که الان بیست و سه درجه و بیست و چهار دقیقه است. تقریبا 186000 سال زمان می برد تا به معدل برود.) اگر مقدار خشکی ای که الان وجود دارد را در نظر بگیرید، یعنی 186000 سال قبل از این، ستارگان از سمت معدل به شمال حرکت کردند، که برای بازگشتش 180000 وقت می خواهد که به معدل بازگردند. آداب حج و دحو الارض سوال این است، اگر می خواهید سطح خشکی زمین را به عنوان ارض در نظر بگیرید،مراد از روایتِ اگر حجت خدا در زمین نباشد زمین اهلش را فرو می برد چیست؟ در روایات داریم که اولین بار خشکی، از زیر کعبه زمین بیرون آمد و آب که فروکش کرد، خشکی به طرف مشعر، منا، عرفات وسعت پیدا کرد. در یک روایت داریم که مجدداً تلاطم دریاها پیش آمد و این آب، مجدداً از عرفات تا نزدیک کعبه آمد (به همین دلیل است که می گویند وقتی حاجی به سمت کعبه رفت که حاجی شود، باید سیر دحو الارض را طی کند. یعنی از نقطه ی کعبه احرام ببندد و سعی صفا و مروه بکند و این عمره ی تمتعش شود. دوباره در مکه بماند و به نقطه دحو الارض ابتدایی بیاید، احرام ببندد و به سمت منا برود. فلذا مستحب است که شب نهم ذی الحجه، به منا برود. سپس صبح روز عرفه، مسیر مشعر را طی کند و به عرفات برود، ظهر تا غروب روز نهم را در عرفات وقوف کند، مجددا شب دهم را در مشعر وقوف کند، تا طلوع آفتاب. سپس از مشعر، به سمت منا بیاید، در منا هم حدود سه شب بماند، شب های یازدهم و دوازدهم و سیزدهم. قربانی و رمی جمره که انجام شد، به سمت مکه می رود برای انجام طواف (زیارت و نسا) یعنی یک دوره دحو الارض اولیه را طی کرد.سرّ حج، در طی دحو الارضش است. #استاد_صمدی_آملی_ حفظه_الله @shakhehtoba

معنا و حقیقت دحو الأرض : جناب استاد علاّمه ذو الفنون آیت الله شعرانی قدّس سرّه الشّریف، در بیان مفادّ آیه « وَ الأرضَ بَعدَ ذَلِکَ دَحَئهَا » (سوره نازعات، آیه ۳۰ ) ، و اخباری که در موضوع یوم دحو الأرض روایت شده اند که زمین از زیر خانه ی کعبه گسترده شده است، فرموده است که : کره ی زمین را از دو جانب قطب، اندکی تَطامُن است یعنی اندکی مسطّح است و فرو رفتگی دارد و آفاق استوایی و قریب بدان ها را چون مکّه مکرّمه تَقَبُّب است یعنی برآمدگی دارند. و آب همه ی زمین را فراگرفته بود و چون فرو نشست، قهراً جای برآمده ی زمین، که قُبّه ی آن است و تقبّب آن بیش از جاهای دیگر است، در نخستین بار نمودار شده است و آن مکّه مکرّمه است و چون آب کم کم فرو نشست و تقلیل یافت، قسم پدید آمده ی زمین به تدریج گسترش یافت که از آن تعبیر به دحو الأرض شده است. ... « دحو : گستردن . وَ الأرضَ بَعدَ ذَلِکَ دَحَئَهَا ؛ زمین را پس از آن بگسترد . چنان که در لغت ارض گذشتّ مراد از آن کره زمین نیست، بلکه سطح خشکی است مقابل دریا و کوه، کوه و آب از زمین نیستند و به مقتضای این آیه، خشکی زمین که (آن را) رُبع مسکون می نامند پس از خلقت اوّلین، پدید آمد. چون سطح کره ی خاک را آب از همه جانب فرا گرفته بود، و این خشکی که برجسته و از آب بیرون آمده، مانند جزیره است که از قعر دریا برجهد و بالا آید و به تدریج پهن و گسترده و بزرگ شود. طبیعیان امروز ( بیش تر منظور دانشمندان زمین شناسی ، زیست شناسی و جغرافیا می باشند ) ، هم می گویند : آب به همه ی زمین احاطه داشت و خشکی به عللی از قعر آب برآمد و بر سطح زمین چین ها و شکنج ها هویدا شد . » از معرفت به معنای دحو الأرض دانسته می شود که این کلام دحو، از غُرَر معجزات قولی حضرت خاتم صلّی الله علیه و آله و سلّم است و نیز بنا بر دَحو، باید قُبّه « به معنی برآمده ترین جای ارض » مکّه مکرّمه بوده باشد که عرض آن ۲۱ درجه و ۲۵ دقیقه ی شمالی است. برگرفته از کتاب دروس هیئت و دیگر رشته های ریاضی ، علاّمه حسن زاده آملی حفظه الله ، قم ، بوستان کتاب ، طبع سوم ، سال ۱۳۸۶ ، جلد ۱ ، درس ۵۰ ، صفحه ی ۲۳۲ و ۲۳۳ @shakhehtoba