کیم من؟ آرزو گم کرده‌ای تنها و سرگردان نه آرامی نه امیدی نه همدردی نه همراهی #رهی_معیری @shearosama

این سوز سینه شمع شبستان نداشته است وین موج گریه سیل خروشان نداشته است آگه ز روزگار پریشان ما نبود هر دل که روزگار پریشان نداشته است #رهی_معیری @shearosama

نباشد آدمی را هیچ خلقی بهتر از احسان که بوسد دست خود، هر کس که گیرد دست سایل را ندارد گریه کردن حاصلی در پیش بی دردان میفشان در زمین شور صائب تخم قابل را تفاوت نیست در لطف و عتاب و خشم و ناز تو تو از هر در درآیی می کنی گلزار محفل را #صائب @shearosama

برای تو که آسمانی پرنده بودن چقدر کم است #شکرانه_قاسمی_معافی @shearosama

دل اگر از من گریزد وای من غم اگر از دل گریزد وای دل گنج منعم خرمن سیم و زر است گنج عاشق گوهر یکتای دل @shearosama #رهی_معیری

در بین اصطلاحات #یونگ تفرد individuation نشان دهنده‌ی مفهوم اصلی و مقصود مورد نظر وی است. تفرد به معنای فردگرایی individualism نیست بلکه فراخوانی است برای تبدیل شدن به کاملترین انسان ممکن در طول حیات، موضوع فراتر از خودشیفتگی و غرق‌شدن در آن است و باید پرسید از دریچه‌‌ی من، چه چیزی قرار است به این دنیا راه یابد. #جیمز_هالیس ، روان‌شناس مکتب یونگ @shearosama

اگر #محبت، عطر داشت وُ نور ، ظلم تاریکی بود👇 بشر با یکدیگر دوستانه و برادرانه زندگی کنند تا بفهمند که اگر عدل و مِهر و گذشت و برادری و برابری بو می داشت و معطر بود جهان معطر می شد، چه اینکه اگر ظلم دود می داشت جهان تیره بود. جهان که تاریک نیست، برای این است که ظلم از آن جهت که ظلم است دود ندارد اما اگر ظلم دود می داشت جهان مثل جریان غزه و امثال غزه تاریک محض بود. آیت الله #عبدالله_جوادی_آملی @shearosama

زندگی فرصت شیرین تفرج در باغ زود طی شد، فقط انگار گلی بو کردیم #میلاد_عرفان_پور @shearosama

همواره غریب بر دو راهه قرار دارد : انس به مکان تازه و بازگشت به مکان پیشین اما برای تو بازگشتی در میان نیست چرا که مکان تازه ی تو نامش زندگی است و آن که بدان بازمی‌گردی همان نیست که بیشتر از آن دیده‌ای #شمس_لنگرودی @shearosama

هیچ‌کس در اطراف من نیست که صدایش کنم دیگر به چه کسی باید آرزوها و نیت‌هایت را بسپاری همه افسرده و خونسرد از کنارم می‌گذشتند #احمدرضا_احمدی @shearosama

همه‌ی ما محتاج یک لبخند بودیم حتی اگر لبخند تلخ بود #احمدرضا_احمدی @shearosama

مغذ من را میخورد دردی که پنهان کرده أم قلب من آتش گرفت از اتفاقی ناگوار میکشد سوهان برافکار وروح خسته أم من فروپاشیدم از آن اتفاق ناگوار لرزه بر اندام من انداخت تا دیدم از او زهر تلخی بودچشیدم لحظه هایی ناگوار کاش کوربودم نمیدیدم خطایش راکه من سخت بیمارگشتم از آن اتفاق ناگوار گویم هر لحظه أجل سرمیزند بالین من بارها میمیرم از آن اتفاق ناگوار این عذاب آخر مرا راهی گورستان کند خبرم رابرسانید به او اینگونه که کشت من را دیدن آن حرف های ناگوار بهار محمودی پور @shearosama