دم پایانی▪️ هر موقع که یابن زهرا/می کنه دلم هواتو میگیره حال و هوای/سحرای کربلاتو سحرای کربلایی/چقَدَه قشنگ و زیباس می وَزه نسیمش هر جا/واقعاً شبیه رویاس یاحسین عزیززهرا ای نسیم کربلایی/توغم دل و میدونی مثه اینکه داری امشب/برامون روضه میخونی ای نسیم کربلایی/چرا اِنقده حزینی مثه اینکه بی قرار ِ/پسر ام البنینی یاحسین عزیززهرا ای نسیم کربلایی/بشنو ناله های مارو نمیدونی حال و روز ِ/بد ِ ما جا مونده هارو برو و سلام مارو/برسون محضر ارباب بگو ای عزیز زهرا/سائلای عشق و دریاب یاحسین عزیززهرا درس مکتب حسینی/صبر و ایثار و جهاده ما باید عبد خدا شیم/این برامون اعتقاده ما باید بشیم ایشالا/بنده ی خوب خدایی در مسیر پاک تقوی/عاشقی کرببلایی یاحسین عزیززهرا توتیای چشمای ما/خاک بین الحرمینه نوای دلای عاشق/یا حبیبی یا حسینه ایشالا بریم همه تو/مسیر حقّ و سعادت به راه اسلام و ایمان/روزیمون بشه شهادت یاحسین عزیززهرا #شعر_و__سبک_مداحی #هشتم_محرم #حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام #مداحی #شعر_مداحی #دم_پایانی

ذکر ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف)🍃 مهربان آقای بهشتی رو عالمی دارد از شمیمت بو یااباصالح یااباصالح یااباصالح یااباصالح ماه و خورشید از نورتان روشن از گل زیبایت جهان گلشن یااباصالح یااباصالح یااباصالح یااباصالح قلبمان با حس شما شاد است از همه غمها دور وآزاد است یااباصالح یااباصالح یااباصالح یااباصالح بر لبم باشد نام زیبایت تا ابد دارم ذکر و نجوایت یااباصالح یااباصالح یااباصالح یااباصالح جان و دل خواهد گفتگویت را تا ببیند یک لحظه رویت را یااباصالح یااباصالح یااباصالح یااباصالح از نگاهت هر مس طلا گردد یک نگه کن دردم دوا گردد یااباصالح یااباصالح یااباصالح یااباصالح شد مطاف من جمکران مولا عاشقت هستم بی کران مولا یااباصالح یااباصالح یااباصالح یااباصالح ✍️مجیدطاهری #شعر_و__سبک_مداحی #هشتم_محرم #حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام #مداحی #شعر_مداحی #شور_امام_زمان_عج

یااباصالح

حدیث🍃 حجت الاسلام سیدحسین هاشمی نژاد ثواب زیارت کربلای معلی #سخنرانی_کوتاه #سید_حسین_هاشمی_نژاد #زیارت_کربلا #زیارت #کربلا #امام_حسین_علیه_السلام

ای زسر تا به قدم جانِ اباعبدالله روح پیغمبر و ریحانِ اباعبدالله سیرتت سیرت طاهائی و بازوت علی صورتت روضۀ رضوانِ اباعبدالله همه دم عاشق سرباختن و جان دادن همه جا گوش به فرمانِ اباعبدالله هر که بر دامن تو دست توسل آرد دست آورده به دامان ِ اباعبدالله داشتی جان به لب از تشنگی و می گفتی به فدای لب عطشان ِ اباعبدالله

می زند نیش، سکوتت به دل من، پسرم لب گشا کُشت مرا خنده دشمن، پسرم چشم خود واکن و یک بار دگر حرف بزن از لب تشنه و سنگینی آهن، پسرم بی تو از دیدۀ من قوّۀ بینائی رفت در عوض دیدۀ دشمن شده روشن، پسرم داغ مرگ پسرش را به دلش بگذارند آنکه بگذاشته داغت بدل من، پسرم پاره های تنت افتاده به هر سو گوئی برگ گل ریخته در دامن گلشن، پسرم کس ندیده است که از تیغ هزاران جلّاد اینهمه زخم رسد بر تن یک تن، پسرم نتوان گفت که از داغ تو بر من چه گذشت هیچکس را نَبُوَد تاب شنیدن، پسرم

آن جوان نازنين عازم ميدان گرديد و از پدر بزرگوار خود اجازۀ جهاد خواست، حضرت او را اذن میدان جنگ داد. على اکبر چون به جانب ميدان روان شد پدر مهربانش(امام حسین) نگاه مأيوسانه ای به آن جوان كرد و گریه کرد و محاسن شريفش را به جانب آسمان بلند كرد و گفت : خدایا! شاهد باش بر اين قوم جوانى به جنگ آنها می رودكه شبيه ترين مردم است در خِلقت و خُلق و گفتار به پيغمبر تو

گروهى را به خاك هلاكت مى انداخت، آن قدر از آنها كشت تا آنكه صداى ضجّه و شيونشان بلند شد، و بعضى روايت كرده اند كه صد و بيست تن را به خاك هلاكت انداخت. حرارت آفتاب و شدّت عطش و كثرت زخم ها و سنگينى اسلحه او را به خستگی آورد، لذا از ميدان به سوى پدر رفت و عرض كرد كه اى پدر! تشنگى مرا كشت و سنگينى اسلحه مرا به خستگی انداخت آيا ممكن است كه جرعۀ آبى به من دهی! تا در جنگ با دشمنان نیرو پيدا كنم ؟ امام حسین(ع)سيل اشكش از چشم سرازیر شد و فرمود: واغَوْثاه ! فرزندم جنگ را ادامه بده تا زمان کمی تا زود جدّت محمّد (ص)را ملاقات كنى و ایشان ترا به آبی سيراب كند كه هرگز تشنه نشوى!

خود را در ميان دشمن انداخت واز چپ وراست شمشیر مى زد و مى كشت تا هشتاد تن را به درك فرستاد، دراين وقت مُرّة بن مُنْقِذ عبدى لعين، فرصتى به دست آورده شمشيرى بر فرق مبارکش زد كه فرقش شكافته شد و ازجنگیدن افتاد و طبق روايتى مرة بن منقذ وقتی على اكبر (ع)را ديد كه حمله مى كند و رجز مى خواند گفت : گناهان عرب بر من باشد اگر اين جوان از کنار من عبور کند و من پدرش را به عزايش ننشانم ، لذا همين طور كه حضرت على اكبر (ع)حمله مى كرد به مرّة بن منقذ برخورد، مُرّۀ لعين چنان نيزه بر آن حضرت زد که او را از پا درآورد. و ديگران نيز شروع کردند با شمشيرهاى خود علی  را مجروح كردند تا يكدفعه توانش تمام شد و دست در گردن اسب انداخت و افسار اسب را رها کرد ، اسب ، او را در لشكر اعداء از اين طرف به آن طرف مى برد و از کنار هر بى رحمى كه عبور مى كرد او زخمى بر على مى زد تا اينكه بدنش را با شمشیر پاره پاره كردند و به روايت دیگر همين طور كه علی اکبر بر لشكر حمله مى كرد تيرى به گلوى مباركش رسيد وگلوى نازنينش را پاره كرد. لذا به زمین افتاد ودرميان خون خودش مى غلطيد ولی تحمّل مى كرد، تا آنگاه كه رُوح به گودى گلوى مباركش رسيد صدا بلند كرد. يااَبَتاه عَلَيْكَ مِنّىِ السَّلامُ هذا جَدّي رَسُولُ اللّهِ يَقْرَؤُك السَّلام وَيَقوُلُ عَجّلِ الْقُدُومَ اِلَيْنا يعنى الان جدّم رسول خدا (ص) آمده و مرا سیراب فرمود كه هرگز پس از آن تشنه نخواهم شد و ادامه داد: پدرجان ! تعجيل كن در آمدن كه جام ديگری براى تو نگه داشته تا به شما بنوشاند.

امام حسین (ع) فرمود خدا بكشد جماعتى راكه ترا كشتند، چه چيزايشان را جرى كرده كه از خدا و رسول نترسيدند و پرده حرمت رسول(ص) را پاره کردند، پس ‍ اشك از چشمهاى نازنينش جارى شد وگفت : اى پسرم! عَلَى الدُّنْيا بَعدَك الْعَفا؛ بعدازتو خاك بر سر دنيا و زندگانى دنيا. دراين وقت حضرت زينب (س) از خیمه بيرون آمد وبا اضطراب و سرعت به سوى بدن على اكبر(ع)دوید و بر پسر برادرگریه مى كرد، تا به علی(ع) رسید وخودش را بر روى او انداخت، امام حسین (ع)سر خواهر را از روى بدن علی (ع)بلند كرد و به خيمه اش باز گرداند و رو كرد به جوانان هاشمى و فرمود كه بدن برادر خود را؛ بردارید و آنها آمدند و به خیمه بردند.

مقاتل بالا👆 در این صوت به شیوه مجلسی اجرا شده است. 👈برداشتی از کتاب منتهی الامال، صفحه۴۶۷