دیده‌ای پُر ستاره آوردم سینه‌ای پر شراره آوردم هدیه‌ای بهر مادرم زهرا جگری پاره پاره آوردم

دوره تابوت تو بر چهره اگر چنگ زدند لیک پای سر جد تو همه چنگ زدند دور تابوت تو ناله ز دل تنگ زدند دور زینب همه از چهار طرف سنگ زدند

سلام ما به رسول و به پارۀ تن او که هست در دو جهان دست ما به دامن او... سلام ما به امامی که همدم فقراست سلام ما به عزیزی که یوسف زهراست سلام ما به امامی که پاره شد جگرش سفر رسید به آخر، در آخر صفرش سلام ما به شهیدی که مرگ خود طلبید چو شخص مار گزیده به خویش می پیچید سلام ما به رضا و به گریۀ پسرش که قاتلش شده فرزند قاتل پدرش میان حجرۀ دربسته دست و پا می زد جواد و حضرت معصومه را صدا می زد کجا روم؟ به که گویم؟ که سوخت سورۀ نور گرفت شعله دلش با سه دانۀ انگور تمام عمر، غم دوستان کبابش کرد شرار زهر به یک نیمه روز آبش کرد به نازنین بدنش پیرهن سرشک افشاند از آن وجود به جز استخوان و پوست نماند ز ضعف، دیده گهی باز کرد و گاهی بست گهی به پای ستاد و گهی به جای نشست جواد، اشک به رخ ناله در نهادش بود رضا سرش به روی دامن جوادش بود پدر نظاره به ماه رخ پسر می کرد پسر ز سوز جگر گریه بر پدر می کرد پدر نگه به پسر کرد و چشم خود را بست پسر کشید ز دل آهی و به سوگ نشست الا تمام محبّان ز دیده خون بارید از این وداع، وداعی دگر به یاد آرید همان وداع که تنها عزیز پیغمبر نهاد صورت خود بر رخ علی اکبر پسر نگاه به اشک غم پدر می کرد پدر نظاره به خون سر پسر می کرد پدر ز داغ پسر باغ لاله در دل داشت پسر نشانه ز زخم هزار قاتل داشت پدر ز خون پسر صورتش خضاب شده پسر ز سوز عطش قطره قطره آب شده پدر به چهرۀ فرزند خویش چهره نهاد پسر کنار پدر ناله ای زد و جان داد... ✍️غلامرضا سازگار

زمزمه کجایی ای نازنین پسرم پاره شد جگرم ای تقی جانم به ره مانده دیدگان ترم تا رخت نگرم ای تقی جانم جواد من ای جواد من به من بسته راه چاره شده پاره پاره شده قلب سوزانم دو چشمم پر از ستاره شده بی شماره شده درد پنهانم جواد من ای جواد من

#زیارت نسیم قدسی یکی گذر کن به بارگاهی که لرزد آنجا خلیل را دست ذبیح را دل مسیح را لب کلیم را پا نخست نعلین ز پای برکن سپس قدم نه به طور ایمن که در فضایش ز صیحه لَن فتاده بیهوش هزار موسی ز آستانش ملایک و روح رسانده بر عرش صدای سبّوح به خاک راهش چو شاﺓ مذبوح رُسُل به ذلت همی جبین سا نسیم جنت وزان ز کویش شراب تسنیم روان ز جویش حیات جاوید دمیده بویش به جسم غلمان به جان حورا فلک به گردش پی طوافش ملک به نازش ز اعتکافش ز سربلندی ندیده قافش صدای سیمرغ نوای عنقا مهین مطاف شه خراسان امین ناموس ضمین عصیان سلیل احمد خلیل رحمن علی عالی ولی والا بگو که «نیّر» در آرزویت کند ز هر گل سراغ بویت مگر فشاند پری به کویت چو مرغ جنت به شاخ طوبی ✍️نیّرتبریزی

#شعرعربی و هم نقضوا عهدالكتاب و فرضه و محكمه بالزور و الشبهات (آن‎ها عهدی را که در آیات محکم و واضح کتاب خدا بر آن‎ها واجب شده بود، با شبهه‎ها و افتراهای خود، شکستند.) و لا تك الامحنه‌كشفتهم بدعوی ضلال من هن وهنات و این (غصب خلافت حضرت علی) نبود مگر امتحانی از جانب خداوند، که کفر آن‎ها را ظاهر کند به علت قصد و غرض‎های باطلشان. زرایا ارتنا خضره الافق حمرة وردت اجاجاً طعم كل فرات این‎ها مصایبی است که آسمان سبز را به سرخی کشانید و در کام ما تمام آب‎های گوارا را تلخ کرد. ولو قلدوالموصی الیه امورها لزمت بمامون علی العثرات اگر این مردم کارهای خود را به همان کسی که حضرت پیامبر (ص) جانشین خود کرده بود، می‎سپردند، به حقیقت خود را به کسی که از هر لغزشی ایمن است، می‎سپردند. بكیت لرسم‌الدار من عرفات و اذریت دمع العین بالعبرات در عرفات برای برجای مانده‎های خانۀ اهل بیت گریه کردم و آب چشم خود را ریختم و گریستم. اذا لم نناج الله فی صلواتنا باسمائهم لم یقبل الصلوات (کسانی که) اگر زمانی در نماز خود نام مبارک آن‎ها را نبریم، خداوند نمازهایمان را قبول نمی‎کند. فكیف یحبون النبی ورهطه وهم تركوا احشائهم و غرات پس چگونه حضرت پیامبر را دوست دارند، در حالی که خویشاوندان او را کشته‎اند و وجود آن‎ها از کینه و نفرت، انباشته است. افاطم لو خلت الحسین مجدلا وقدمات عطشاناً بشط فرات اذا للطمت الخد فاطم عنده واجریت انهاراً علی الوجنات ای فاطمه، اگر حسین را که بر خاک کربلا افتاده و کنار فرات تشنه لب جان داده را در خیالت تصور کنی، بر گونۀ خود می‎زنی و نهرهای آب بر صورت خود جاری می‎کنی. افاطم قومی یابنة الخیر فاندبی نجوم سموات بارض فلات ای فاطمه، بلند شو! ای دختر بهترین خلق خدا! بلند شو و بر فرزندانت که ستاره‎های آسمانند و بر زمین افتاده اند، نوحه كن. و قبر ببغداد لنفس زكیه تضمنها الرحمن فی الغرفات و قبری که در بغداد است برای جان پاکی که خداوند او را در غرفه‎های بهشتی دربرگرفته است. [از ابن بابویه روایت شده است كه دعبل گفت: چون به اینجای قصیده رسیدم، حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: می‌خواهی در اینجا دو بیت الحاق كنم كه قصیده تو تمام شود؟ گفتم: بله ای فرزند رسول خدا. پس حضرت این دو بیت بعد را فرمود:] و قبر بطوس یالها من مصیبه الحت علی الاحشاء بالزفرات الی الحشر حتی یبعث‌الله قائماً یفرج عنا الغم و الكربات و قبری که در طوس است. وای از آن مصیبت که تا قیامت آتش حسرت و ناله‎های جانسوز در وجود من می‎افزاید. تا آن روزی که خداوند قائمی را ظاهر کند که فرجی بر غم‎ها و مصیبت‎های ماست. علی بن موسی ارشد الله امره و صلی علیه افضل الصلوات که صاحب آن قبر علی بن موسی است. خداوند امرش را به صلاح آورد و بر او بهترین درودها را نثار کند. ✍️دعبل خزاعی

به دیده سرمه کند خاک آستان رضا را دلی که مرکب همت کند سمند قضا را بزرگوار امامی که فیض رحمت عامش به زیر چترِ هدایت گرفته شاه و گدا را مقیم کویِ وصالش گره ز دل بگشاید چو برگ غنچه که بیند به خود نسیم صبا را اگر شکسته دلی، مومیایِ رحمت او جو که در خزانۀ او جسته‌ام کلید شفا را ز بوریا به سریرت نهد به دست عنایت نبوید از تو چو با داغ سینه بوی ریا را علی جمال ِخدا دید و در نهاد تبارش توان معاینه دیدن کمال لطف خدا را تو گر رضای رضا جویی از سزای سزا به که در رضای رضا دیده‌ام سزای سزا را به ناخدایی او، هر که دل به موج فنا زد به خاک تیره فشاند سبوی آب بقا را سخن دراز نگویم که وصف طرۀ لیلی به گرد گردن مجنون نهد کمند بلا را به کیمیاگری‌اش در نهاد تیرۀ خود بین نه برق گنبد زرین و بارگاه طلا را به یک کرشمه هزاران غمت ز دل بزداید دمی که بر تو گمارد نگاه عقده‌گشا را تو را به پوزش آن جان پرگناه تو بخشد به گونه‌های تو گر بنگرد سرشک صفا را درآ و خاک درش توتیای دیدۀ خود کن به پیش آن‌که نیوشی به جان خروش درا را تو برگ زردی و برسان ِ تند باد خزانی نقیب مرگ به گوشت زند صفیر صلا را دلی که قبله‌گهش خاک آستان رضا شد دگر رها نکند آستین قبله‌نما را خطا بود که ضمانش به جان و دل نپذیری کسی که ضامن جان گشته آهوان ختا را تو زهر خوشۀ انگور بین و حیلۀ مأمون که از زمانه برانداخت راه و رسم وفا را امامِ ما، که روانش خجسته باد، دمادم زند خروش که برکن بنای جور و جفا را زند خروش که گر کین من به معرکه خواهی به کین هر چه ستمگر گشاده دار لوا را رضا نه از پی تسلیم خواندت به شهادت که در عزای شهیدان کِشی ز مهلکه پا را به تیغ تیز گرت دست می‌رسد نپسندد خدای عز و جل از تو دست عجز و دعا را خیانت است خموشانه سر به سجده نهادن به گوش مسلم و ترسا رسان خروش رسا را روان عالمی از مار سامری بگدازد اگر که موسی عمران نهد به گوشه عصا را کمر به خدمت ارباب جور و مفسده بستن جنایتی است قوی‌پنجگان نیزه‌ربا را دلی که قصد ستمگر کند به جوشن ایمان دلاورانه به خون شوید آستین قبا را لگام خامه نگیرد اگر به چامه فریدون سمند فکرت او بشکند حریم ادا را ✍️فریدون توللی باحذف یک بیت: درین زمانه هزاران رضاست بندیِ مأمون تو برگشاده به ظالم زبان مدح و ثنا را نقد:در این زمانه و هر زمانی فقط یک امام وجود دارد آن هم امام زمان(عج) است.

#زمینه #نوحه #امام_رضاعلیه_السلام پیش زمینه:(یا امام رضا آقاجان۲ یا امام رضا آقا جانم۱)۳ پیش زمینه:السلطان ابالحسن..... ****************** زمینه 👇👇👇 (روی قلبم، حک شده یا، علی ابن موسی الرضا)۲ (امید دلای خسته ای کلید درای بسته ای پناه دل شکسته ای)۲ (امام هشتم دین خدایی امید اول و آخر مایی پسر فاطمه امام رضایی)۴ (از سوز زهر مضطر میشی بین حجره پرپر میشی آقام۳)۲ (جیگرت پُرِ شرر شده، پسرت پیش تو پر زده، پا شو که جوادت اومده)۲ (شهید آتیش زهر جفایی، وارث غربت آل عبایی)۲ پسر فاطمه امام رضایی (امام هشتم دین خدایی امید اول و آخر مایی پسر فاطمه امام رضایی)۳ (سقا خونت، دارو الشّفاست، ایوون طلات، عرش اعلاست)۲ (کرمت کرم فاطمست، حرمت حرم فاطمست، قَسَمت قسم فاطمست)۲ ( تو پناه منِ بی سر و پایی)۴ تو پناه منِ بی سر و پایی تورئوف و غریب الغربایی پسر فاطمه، امام رضایی (امام هشتم دین خدایی، امید اول و آخر مایی پسر فاطمه، امام رضایی)۲ کربلای ایرانی تو ما رعیت و سلطانی تو طلوع خدا تو مشرقین ولیِ منی تو عالمین صاحب بیرق یا حسین (صاحب پرچم خون خدایی ۲ بانی روضۀ کرب و بلایی۲ پسر فاطمه امام رضایی)۲ 🎙حاج محمودکریمی

روی قلبم حک شده...

شهادت امام رضا (علیه السلام) شور _ زمینه (ابالحسن۲ مسموم آقای من)۳ رو به قبله است۲ علی موسی الرضا غریبونه۲ پیکرش رو خاکا مثل جدش ۲ میزنه دست و پا آقای من آهِش دلِ ۲ عالم رو شکسته قتلگاهش۲ حجره ی در بسته شد نگاهش۲ رو به در پیوسته آقای من مسافرش۲ اومد از مدینه چشم گریون۲ اشکاشو میبینه سرِ بابا ۲ گرفته بر سینه آقای من روضه میخوند۲ با چشای گریون جد ما رو ۲ غُسلش دادن با خون کفنش شد ۲ خاکای بیابون ای وای من یابن الشبیب۲ تنها شد جد ما دست و پا زد ۲ در زیر دست و پا دفنش کردن ۲ آخر دهاتی ها ای وای من تا سرنگون۲ از روی مرکب شد توی گودال ۲ چه نامرتب شد هر چه که شد ۲ در پیش زینب شد ای وای من یابن الشبیب۲ جد ما رو کشتن عمه هامو۲ به اسارت بردن نامحرم ها ۲ دورشون صف بستن ای وای من (مظلوم آقا ۲ یا ابا عبدالله)۳ ✍میثم مومنی نژاد @meysammomeninejad