#قصیده #فاطمیه1402 #حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها جنت که خود به نام شبستان فاطمه‌ست سجاده ای به گوشۀ ایوان فاطمه‌ست بال فرشتگانِ خدا غرق حسرت ِ خاک گلین حجرۀ طفلان فاطمه‌ست نام علی شده به عدد با نمک یکی نام علی خودش ز نمکدان فاطمه‌ست فرمود مصطفی که فدایش شود پدر روحی که هست در تنم از آنِ فاطمه‌ست وقتی که روح فاطمه در جسم احمد است جان علی و آل علی جان فاطمه‌ست تنها نه جلوه گاه رُخش مهر و ماه شد چشمان حیدر آینه گردان فاطمه‌ست جایی که جود و بخشش پروردگار هست بخشش به روز حشر به فرمان فاطمه‌ست عارف کسی شده‌ست که زهراست قطب او فانیِ در ولی شدن عرفان فاطمه‌ست از جان خود به پای ولایت گذاشته اسلام وامدار ز ایمان فاطمه‌ست فرماندۀ قیام برای امام اوست ظالم شکست خوردۀ میدان فاطمه‌ست بیداری و بصیرت و عزم و جهاد و فتح یک جلوه از اُبهّت طوفان فاطمه‌ست کشتار نه! هدایت و هشیاریِ بشر در قلب ذره ای‌ست که تابان فاطمه‌ست در سایۀ ولایت فرزند مرتضی ایران سپاه حیدر و ایران فاطمه‌ست عالَم تمام ملک علی شیر ِلافتی‌ست ایران میان این همه اُستانِ فاطمه‌ست در آستان قدس رضا نور مادری‌ست یعنی رضا نگین سلیمان فاطمه‌ست ما سر بلند و سینه ستبر و سرآمدیم این اقتدار ما ز شهیدان فاطمه‌ست با این حساب قبر شهیدان بی پلاک پایین پای مرقد پنهان فاطمه‌ست مشهور شد حسن به کرامت در اهل بیت خوان حسن نتیجۀ احسان فاطمه‌ست عالم تمام بی سر و سامان کربلاست اما حسین بی سر و سامان فاطمه‌ست آن که به او همه شهدا قبطه می خورند با هر دو دست ، دست به دامان فاطمه‌ست بخشیده می شوند همه با دو دست که چون مصحف شریف به دستان فاطمه‌ست تیغ کلام و خطبۀ زینب به شهر شام تفسیر آیه آیۀ قرآن فاطمه‌ست حجت تمام کرد به آیات و محکمات این اشک ها ز غربت برهان فاطمه‌ست عشق علی چنان زده آتش به جان او در، مُشتعِل ز سینۀ سوزان فاطمه‌ست در بارگاه قدس که جای ملال نیست چشمان قدسیان همه گریان فاطمه‌ست مانده‌ست ذوالفقار علی در نیام صبر قلب خدای صبر، پریشان فاطمه‌ست شرمنده شد علی ز پیمبر که گفته بود شیر خدا همیشه نگهبان فاطمه‌ست

حضرت فاطمه(س) به نقل از پدر بزرگوار خود فرمود: یا فَاطِمَةُ مَنْ صَلَّی عَلَیکِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ وَ أَلْحَقَهُ بِی حَیثُ کُنْتُ مِنَ الْجَنَّةِ ای فاطمه! کسی که بر تو درود بفرستد، خداوند او را می بخشد، و به من، در هر جای بهشت که باشم، ملحق می کند. (بحارالانوار، ج100، ص194، ح10؛ مستدرک الوسائل،ج10، ص211) یا فاطمه ای منشأ خیر و برکات مهر تو بود قبولیِ صوم و صلات فرمود نبی خدا گناهش بخشد هر کس که برای تو فرستد صلوات ✍️سیدرضامؤید

مرثیۀ حضرت زهرا(سلام الله علیها) 🎙🎙🎙🎙 تمام شمع وجود تو آب شد مادر دعای نیمه شبت مستجاب شد مادر گل وجود تو پرپر شد و به خاک افتاد بهشت آرزوی ما خراب شد مادر به یاد نالهء مظلومیت دلم سوزد که چون سلام پدر بی‌جواب شد مادر حمایت از پدرم را گناه دانستند که کشتن تو در امّت ثواب شد مادر میان آن همه دشمن که می‌زدند تو را دلم به غربت بابا کباب شد مادر نشان غصب فدک ماند تا به ماه رخت گرفته نیمه‌ای از آفتاب شد مادر به محفلی که پدر بر تو مخفیانه گرفت سرشک دیدهء زینب گلاب شد مادر به جای شمع که سوزد به قبر پنهانت پدر کنار مزار تو آب شد مادر ✍️حاج غلامرضا سازگار

#حضرت_زهرا_سلام‌الله‌علیها مادرم رفت و آه بعد از او کار من غیر آه و شیون نیست گر مرا تاب گفتنی باشد در شما طاقت شنیدن نیست چشم‌های حسن به در مبهوت چشم‌های حسین بر تابوت دامن خواهرم پر از یاقوت و مرا جز گهر به دامن نیست قصّه‌ی عمر او به مثل غزل غصّه‌هایش قصیده شد به مَثَل ما رباعیّ سوگ او امّا هیچ یک را سر سرودن نیست سایه‌اش تا که بر سر من بود صد گلستان برابر من بود «گل اگر بود، مادر من بود چون که او نیست گل به گلشن نیست» همه شب فکر و ذکر ما مادر شاهد آتش دل ما "در" قصّه‌ای مثل قصّه‌ی ما در همه‌ی آفرینش اصلاً نیست بی رخش جلوه، مهر دارد؟ نه ماه و انجم، سپهر دارد؟ نه سر نگیرد بنفشه از زانو و زبانی به کام سوسن نیست نیست جز رنگ زرد بر چهره نیست جز اشک سرخ در دیده غیر آه کبود نیست به لب غیر رخت سیاه بر تن نیست بر سر تربتش چو پروانه هیچ یک را ز شعله پروا، نه صبحمان تیره زآن که بی رویش هیچ تکلیف روز روشن نیست گوشه‌ی چشم او اگر چه کبود مادرم روشنای چشمم بود رفت آن روشنی زچشم و دگر روشنایی به دیده‌ی من نیست *** پدرم را که شد ز حق، محروم و کسی مثل او نشد مظلوم سر غصّه به چاه گفتن هست پای رفتن به کوی و برزن نیست 😭 (سروده‌ی ۱۳۹۰ _ مصراع داخل گیومه از #پروین_اعتصامی است؛ البتّه دقّت نظر دارید که بیت «پروین»، برای این غزل، حکم یک مصراع را پیدا کرده است) #جواد_هاشمی_تربت

نام زهرا(سلام الله علیها) نام زهرا می برم قلبم هیاهو می کند عطر گل های به خون آغشته را بو می کند نام زهرا می برم دردم مداوا می شود عقده های این دل دلگشته ام وا می شود نام زهرا می برم این سینه مجنون می شود داغدار کوچه ودرد و در وخون می شود نام زهرا می برم باران اشکی بی حساب می رود از دیدگانم با دلی از غم کباب نام زهرا می برم نورش هویدا می شود غنچه ی روحم به نام نامی اش وامی شود نام زهرا می برم دل تا مدینه می پرد روح را تا عرش حق اشک چکیده می برد نام زهرا می برم فریاد می آید برون از گلوی تشنه ام با پاره های قلب خون نام زهرا می برم تصویر می گردد علی ناله های مادری مظلومه با صوت جلی نام زهرا می برم آن لاله ی سرخ جوان می زند آتش به جانم سیلی وقدّ کمان نام زهرا می برم می افتد از پا جان من خون طراوش می کند از زخمه ی چشمان من نام زهرا می برم می پیچد آوایی حزین درتمام جزء جزء آسمان ها وزمین نام زهرا می برم خیل ملائک باشتاب می نویسند از برایم مشق نور اندر کتاب نام زهرا می برم گویی که از جا مصطفی می پرد آشفته تا بوید گلش را باصفا نام زهرا می برم درعرش غوغا می شود نور اندر نور اندر نور پیدا می شود نام زهرا می برم آتش گلستان می شود آسمان سینه ام مشمول باران می شود نام زهرا می برم مست عوالم می شوم گرچه من بشکسته ام از عشق سالم می شوم نام زهرا می برم احساس عزّت می کنم در دم جان دادنم احساس لذت می کنم نام زهرا می برم حق را تماشا می کنم از حضور حضرتش او را تقاضا می کنم نام زهرا می برم مس رامرصّع می کند هق هق اشکم کلامم رامقطّع می کند نام زهرا می برم ای کاش قربانم کند درجوار خویشتن در حشر مهمانم کند. ✍️مهدی مرصّعی مشهد مقدس

#مدح #مثنوی باز گویم راز دل با فاطمه یا محمّد، یا علی، یا فاطمه اسم اعظم راز اسماء شماست اولین حرف الفبای شماست اهل دل چون نامه انشاء می کنند ابتدا با نام زهرا می کنند نام زهرا عقده از دل می برد کشتی دل را به ساحل می برد خلقت عالم پی تشریف اوست چهار دفتر، دفتر توصیف اوست فیض بخش اولین و آخرین نور چشم رحمة للعالمین کعبه سنگی از نشان خانه اش راز کوثر اشک دانه دانه اش زیر پا فرش از حصیر انداخته متکا از لیف خرما ساخته هر رسولی جرعه نوش جام اوست معنی آیات رحمت نام اوست ای که در عصمت خدا را مظهری تو محمّد در لباس دیگری کوثر و طوبای پیغمبر تویی آفتاب خانه ی حیدر تویی پایگاه وحی و قرآن خانه ات گه تویی شمع و علی پروانه ات گه علی شمع و تویی پروانه اش او جهان را جان تویی جانانه اش پایه های خانه ات ارکان عشق آستانت مرکز فرمان عشق حُسن را سرمایه از آبای توست علم را پیرایه از ابنای توست بر رسولان حکمتت آموزگار بر امامان مصحفت دستور کار خانه ی حق زادگاه شوهرت عرصه ی خون جلوه گاه دخترت سرفرازی چون حسن پرورده ای عشقبازی چون حسین آورده ای خوش بود از روی این دو عالمت این دو گوهر حاصل عمر کَمَت ای شده بر خلقت امکان سبب تو بهشت مصطفایی زان سبب زود بردت در بر احمد خدا تا نباشد از بهشت خود جدا فاطمه ای آنکه قبرت را علی از نظرها ساخته پنهان ولی هر کجا یادت انیس ما بُود تربت گم گشته ات آنجا بُود

حاج مرتضی طاهری

#زمزمه #شور #امیرالمومنین_علیه_السلام ای دم تو نفخۀ احیای من وز دم تو دمدمه در نای من شیفتۀ تو دل شیدای من تا شدی از لطف تو مولای من بر همه شد فرض تولای من (ناد علیاً علیاً یاعلی) در دل من غیر تو دلدار نیست جز تو در این دایره دیّار نیست هر دل از این راز خبردار نیست لایق این گوهر شهوار نیست هرکه نشد غرقۀ دریای من (ناد علیاً علیاً یاعلی) روی تو چون جلوه در آفاق کرد جلوه در آیینۀ عشاق کرد طاقت عشاق تو را طاق کرد گرنه جهان را به تو مشتاق کرد از چه جهان واله و شیدای توست (ناد علیاً علیاً یاعلی) گر تو نبودی غرض آدم نبود آدمی اندر همه عالم نبود پیش کس اسلام مسلّم نبود زمزمه از کعبه و زمزم نبود این هم امواج ز دریای توست (ناد علیاً علیاً یاعلی) جز تو به کس سرّ حقیقت که گفت؟ غیر تو بر جای نبی کس نخفت لعل تو بس گوهر معنی که سُفت وز تو بسی چهره که چون گل شکفت سرو سهی سایۀ بالای توست (ناد علیاً علیاً یاعلی) ————— گزینش و ترکیب دو مسمط از شاعران:روحانی کرمانی-شیخ غلام‌علی شیرازی(حکیم) با افزودن ذکر هم‌خوانی:(ناد علیاً علیاً یاعلی) از کتاب درّۀ نجفی، ص77-75

#مرثیه #حضرت_زهرا_سلام‌_الله‌_علیها پس از شهادت خانه ام غرق هَیاهوست خدا رحم کند موقع شستن بانوست،خدا رحم کند پای این مُغتَسَل از گریه زمین می افتم علتش لرزش زانوست، خدا رحم کند باز کردم گره روسری اش بعد سه ماه یعنی این صورت بانوست؟ خدا رحم کند نکند خورده به دیوار که اینقدر خراش روی پیشانی و ابروست خدا رحم کند با چه دستی زده که جای کبودیش ز گوش یکسره تا به لب اوست، خدا رحم کند ترس دارم که تکانش دهم اما چه کنم وقت گرداندن پهلوست، خدا رحم کند باز هم آب بریز آب که خونابه هنوز جاری از (پهلوی) بانوست، خدا رحم کند گریه و نوحۀ بی مادریِ چهار یتیم خانه ام غرق هیاهوست، خدا رحم کند (باحذف چند بیت)

#رباعی دل خسته و غرقِ شیونی، ای مادر چون شعله ی اشک، روشنی ای مادر می سوزم ازین که همچو شمعی سوزان می سوزی و دَم نمی زنی ای مادر ✍ #حاج_محمودتاری