هرکه دیدار من سوخته جان می آید.. یار من نیست،پی لقمه نان می آید   بین این مردم بد، گریه رفیق خوبیست بهر دلداری من اشک روان می آید   اینهمه خوبی‌شان کردم و راضی نشدند همه انگار که از من بدشان می آید   بین هر جمعیت از دور مشخص هستم حسن آن است که با قد کمان می آید   مادرت را وسط کوچه دودستی بزنند در بهار تو‌ همان وقت خزان می آید   قاتل مادر من پیش رویم میخندد صبر از صبر عجیبم به فغان می آید   تا به امروز ازآن کوچه نگفتم به کسی مگر آن فاجعه راحت به زبان می آید؟!   جعده برخیز مرا زهر بده خسته شدم دم افطار شده صوت اذان می آید   برو از خانه من ،من که حلالت کردم دارد عباس به اینجا نگران می آید طشت خونین مرا از نظرش دور کنید خواهر سوخته ام‌ سینه زنان می آید اگر امروز حسین آمده دور و بر من پیش او گوشه گودال سنان می آید سید پوریا هاشمی #مرثیه_امام_حسن_مجتبی علیه السلام #روز_هفتم_صفر https://eitaa.com/sobhehoseini

نشستم گوشه ای از سفرهء همواره رنگینت چه شوری در دلم افتاده از توصیف شیرینت به عابر ها تعارف می کنی دار و ندارت را تو آن باغی که میریزد بهشت از روی پرچینت   کرم یک ذره از سرشار ، سرشارِ صفت هایت حسن یک دانه از بسیار ، بسیارِ عناوینت   دهان وا می کند عالم به تشویق حسین اما دهانِ رحمه للعالمین واشد به تحسینت  تو دینِ تازه ای آورده ای از دیدِ این مردم که با یک گل کنیزی می شود آزاد در دینت   معزالمومنین خواندن مذل المومنین گفتن اگر کردند تحسینت اگر کردند نفرینت   برای تو چه فرقی دارد  ای والتین و الزیتون که می چینند مضمون آسمان ها از مضامینت   بگو با آن سفیرانی که هرگز بر نمی گشتند فراخوانده خدا جبراییل هایش را به تمکینت   بگو تاتیغ برداریم اگر جنگ است آهنگت بگو تا تیغ بگذاریم اگر صلح است آیینت   خدا حیران شمشیر علی در بدر و خندق بود علی حیران تیغ نهروانت تیغ صفینت   بگو از زیر پایت جانماز این قوم بردارند محبت کن! قدم بگذار بر چشم محبینت   تورا پایین کشیدند از سر منبر که می گفتند: چرا پیغمبر از دوشش نمی آورد پایینت   درون خانه هم محرم نمی بینی تحمل کن که می خواهند، ای تنها ترین تنها تر از اینت   تو غم های بزرگی در میان کوچه ها دیدی که دیگر این غمِ کوچک نخواهد کرد غمگینت   از آن پایی که بر در کوفت بر دل داشتی داغی از آن دستان سنگین بیشتر شد داغ سنگینت سر راهت می آمد آنکه نامش را نخواهم برد برای آنکه عمری تازه باشد زخم دیرینت برای جاریِ اشکت سراغ چاره می گردی که زینب آمده با چادر مادر به تسکینت   به تابوتِ تو حتی زهر خود را کینه خواهد ریخت چه می شد مثل مادر نیمهء شب بود تدفینت   صدایت می زند اینک یتیمت از دل خیمه که اورا راهی میدان کنی با دست آمینت هزاران بار جان دادی ولی در کربلا آخر در آغوش برادر دست و پا زد جان شیرینت   کدامین دست دستِ کودکت را بر زمین انداخت؟ نمک نشناس آن دستی که روزی بوده مسکینت دعا کن زخم غم هایت بسوزاند مرا یک عمر نصیبم کن نمک از سفرهء همواره رنگینت سید حمید رضا برقعی #مرثیه_امام_حسن_مجتبی علیه السلام #روز_هفتم_صفر https://eitaa.com/sobhehoseini