از راه می‌رسند پدرها غروب‌ها  دنیای خانه، روشن و زیبا غروب‌ها  از راه می‌رسند پدرها و خانه‌ها  آغوش می‌شوند سرا پا غروب‌ها  از راه می رسند و به آغوش می کشند  با اشتیاق کودک خود غروب ها  از راه می‌رسند و هیاهوی بچه‌هاست  زیباترین ترانه‌ی دنیا غروب‌ها  در چشم های منتظران گرگ و میش عصر  محو است در شکوه تماشا غروب ها  در چشم های دخترکان شوق دیگری‌ست  شوق دوباره دیدن بابا غروب‌ها  بعد از هزار سال همان شوق شعله ور  در چشم های منتظر ما غروب ها  بعد از هزار سال من و کودکان شام  تنها نشسته‌ایم همین‌جا غروب‌ها  این‌جا پدر! خرابه‌ی شام است، کوفه نیست  این‌جا بیا به دیدن ما با غروب‌ها  بابا بیا که بر دلمان زخم‌ها زده‌ ست  دیروز تازیانه و حالا غروب‌ها  بابا بیا که بغض مرا، وا نکرده است  نه زخم تازیانه، نه حتی غروب ها  دست تو را بهانه گرفته‌ست بغض من  بابا ز راه می‌رسد آیا غروب‌ها؟  دست تو را بهانه گرفته که بشکفد  بغضم میان دست تو تنها غروب ها  بابا بیا کنار من و این پیاله آب  که تشنه‌ایم هر دو تو را تا غروب‌ها  از جاده‌ها بیایی و رفع عطش کنی  از جاده‌ها بیایی ... اما غروب‌ها  بسیار رفته‌اند و نیامد پدر هنوز  بسیار رفته‌اند خدایا غروب‌ها  کم‌کم پیاله موج زد و چشم روشنش  چون لحظه‌های غربت دریا غروب‌ها  خاموش شد وَ بر سر سنگی نهاد سر  دختر به یاد زانوی بابا غروب‌ها  بعد از هزار سال هنوز اشک می‌چکد  از مشک پاره‌پاره‌ی سقا غروب‌ها  (اسماعیل امینی)     #مرثیه_حضرت_رقیه سلام الله علیها http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

در گریه غرق بود ولیكن صدا نداشت  شاید ز ترس دشمن و شاید كه نا نداشت  از میهمان نوازیِ سنگین كوفیان  بر پیكرش نشانه ی ضربت، كجا نداشت؟  با یاد خنده های پدر گریه می نمود  دیگر امید دیدن آن خنده را نداشت  سنش به قدر درك ستم هم نمی رسید  در روح كودكانۀ او كینه جا نداشت  مظلومه ای كه گردش این روزگار زشت  ظلمی نمانده بود كه بر وی روا نداشت  هم سنگ دردهای بدون كرانه اش  عشقش به ذات اقدس حق انتها نداشت  سخت است گر چه باورش اما حقیقت است  عشقی كه غیر ذات خدا خون بها نداشت  او عاشق پدر، پدرش عاشق خدا  هرگز سه ساله عاشقی این سان خدا نداشت  (سید محمد مجید موسوی گرمارودی)      #مرثیه_حضرت_رقیه سلام الله علیها http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

خبر آمد که ز معشوق خبر می آید  ره گشایید که یارم ز سفر می آید  کاش می شد که ببافند کمی مویم را  آب و آیینه بیارید پدر می آید  نه تو از عهده ی این سوخته بر می آیی  نه دگر موی سرم تا به کمر می آید  جگرت بودم و درد تو گرفتارم کرد  غالبا درد به دنبال جگر می آید  راستی گم شده سنجاق سرم، پیش تو نیست!  سر که آشفته شود حوصله سر می آید  هست پیراهنی از غارت آن شب به تنم  نیم عمامه از  آن بهر تو در می آید  به کسی ربط ندارد که تو را می بوسم  غیر من از پس کار تو که برمی آید؟  راستی! هیچ خبر دار شدی تب کردم؟  راستی! لاغری من به نظر می آید؟  راستی! هست به یادت دم چادر گفتی  دختر من! به تو چادر چقدر می آید  سرمه ای را که تو از مکه خریدی، بردند  جای آن لخته خونی که ز سر می آید  (محمد سهرابی)     #مرثیه_حضرت_رقیه سلام الله علیها http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

اينجا بهانه های زدن جور می شوند  کافی ست زیر لب پدرت را صدا کنی  کافی ست یک دو بار بگویی گرسنه ام  یا ناله ای به خاطر زنجیرِ پا کنی  اصلاً نه ، بی بهانه زدن عادت همه ست  حرف گرسنگی نزدم باز هم زدند  دیدم که بر لبان تو می خورد پشت هم  چوب تری که قبل لبت بر سرم زدند  آن قدر پیش طفل تو خیرات ریختند  نان های خشک خانه یشان هم تمام شد  امروز هم به نیّت تفریح آمدند  عمه کجاست چادر من ؟ ازدحام شد  اينجا كه زخم از در هر خانه ميزنند  اينجا كه بند بر پر پروانه ميزنند  با گوشواره هاي خودم ناز ميكنند  اين دختران كه سنگ به ويرانه ميزنند  صبح و غروب و شام که فرقی نمی کند  ما را خلاصه غالب اوقات می زنند  یک در میان به روی من و عمه می خورد  سنگی که سمت خیمه ی سادات می زنند  از آن شبی که زجر مرا دست عمه داد  لکنت زبان من نه مداوا نمی شود  پیر زنی که موی مرا می کشید گفت:  زلفی که سوخته گره اش وا نمی شود  دستی بکش به زبری رویم که حق دهی  نا مردهای شام چه مردانه می زنند  دیدم به روی نیزه و پرسیدم از عمو  دارند حرف کار که در خانه می زنند؟  (حسن لطفی)  #مرثیه_حضرت_رقیه سلام الله علیها http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

در رگ رگش نشانه ی خوی کریم بود  او وارث کمال پدر از قدیم بود  دست عمو به گیسوی او چون نسیم بود  این کودکی شهید که گفته یتیم بود؟  وقتی حسین سایه ی بالای سر شود  کو آن دل یتیم که تنگ پدر شود؟  در لحظه های پر طپش نوجوانی اش  با آن دل کبوتری و آسمانی اش  با حکم عمّه، عمّه ی قامت کمانی اش  بر تل زینبیه بود دیده بانی اش  اخبار را به محضر عمّه رسانده است  دور عمو به غیر غریبی نمانده است  خورشید را به دیده شفق گونه دید و رفت  از دست ماه دست خودش را کشید و رفت  از خیمه ها کبوتر عاشق پرید و رفت  تا قتلگاه مثل غزالی دوید و رفت  می رفت پا برهنه در آن صحنه ی جدال  می گفت عمّه، جانِ عمو کن مرا حلال  دارد به قتلگاه سرازیر می شود  مبهوت تیر و نیزه و شمشیر می شود  کم کم خمیده می شود و پیر می شود  یک آن تعلّلی بکند دیر می شود  در موج خون حقیقت دریا نشسته است  دورش تمام نیزه و تیر شکسته است  دستش برید و گفت: که ای وای مادرم  رنگش پرید و گفت: که ای وای مادرم  در خون طپید و گفت: که ای وای مادرم  آهی کشید و گفت: که ای وای مادرم  وقتی که ضربه آمد و بر استخوان نشست  در عرش قلب فاطمه چون پهلویش شکست  خونش حنا به روی عمویش کشیده است  از عرش، آفرین پدر را شنیده است  مشغول ذکر بانوی قامت خمیده است  تیری تمام قد به گلویش رسیده است  تیری که طرح حنجره اش را بهم زده  آتش به جان مضطر اهل حرم زده  یعقوب را بگو که دو تا یوسفش به چاه  ماندند در میانه ی گرگان یک سپاه  فریاد مادرانه ای آید که: آه، آه  دارد صدای اسب می آید ز قتلگاه  ده اسب نعل خورده و سنگین تن آمدند  ارواح انبیا همه با شیون آمدند  (محسن عرب خالقی)  #مرثیه_عبدالله_بن_الحسن علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

در سرش طرح معما می کرد  با دل عمه مدارا می کرد  فکر آن بود که می شد ای کاش  رفع آزار ز آقا می کرد  به عمویش که نظر می انداخت  یاد تنهایی بابا می کرد  دم خیمه همه ی واقعه را  داشت از دور تماشا می کرد  چشم در چشم عزیز زهرا  زیر لب داشت خدایا می کرد  ناگهان دید عمو تا افتاد  هر کسی نیزه مهیا می کرد  نیزه ها بود که بالا می رفت  سینه ای بود که جا وا می کرد  کاش با نیزه زدن حل می شد  نیزه را در بدنش تا می کرد  لب گودال هجوم خنجر  داشت عضوی ز تنش وا می کرد  هر که نزدیک ترش می آمد  نیزه ای در گلویش جا می کرد  زود می آمد و می زد به حسین  هر کسی هر چه که پیدا می کرد  آن طرف هلهله بود و این سو  ناله ها زینب کبری می کرد  گفت ای کاش نمی دیدم من  زخم هایت همه سر وا می کرد  دست من باد بلا گردانت  ذبح گشتم به روی دامانت  (احسان محسنی فر)  #مرثیه_عبدالله_بن_الحسن علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

نوجوان قبیلۀ خورشید  عالم دَهر مکتب توحید  آمده نیزۀ جمل در دست  سیزده شیشه عسل در دست  نام او چیست در عشیرۀ عشق؟  قاسم بن الحسن،نبیرۀ عشق  کارصد تیغ کرده مژگانش  خشم عباس برق چشمانش  با لب خشک خود غزل می خواند  شعر اهلا من العسل می خواند  از نگاه و صداش غم می ریخت  رجزش دشت را به هم می ریخت  نعره می زد: منم یتیم حسن  کفنم را حسین کرده به تن  غیرتی سبز خون رگهایم  نوه ی بوتراب و زهرایم  آمدم پابه پای شمشیرم  انتقام مدینه را گیرم  یا علی گفت و لب تر از می کرد  اسب ها را یکی یکی پی کرد  تیغ را رقص ذوالفقاری داد  همه کفر را فراری داد  با دل شیر تا کجا رفته!؟  چقدر او به مجتبی رفته!!!  گر چه از چارسو گلاویزند  کوفیان مثل برگ می ریزند  لشگر ظلم را چه شاکی کرد  مرحبا، خوب گرد و خاکی کرد  تیغ می زد، سینجلی می گفت  مست و مدهوش یاعلی می گفت  عاقبت تشنگی به بندش کرد  نیزه ای آمد و بلندش کرد  از لب آسمان زحل افتاد  سیزده شیشه عسل افتاد  طاقت صبر را زکف برده  مثل زهرا چه بد زمین خورده!؟  دیدم از رد بند نعلینی  قد کشیده به طرفة العینی  دشنه کینه را صدا کردند  سر مهتاب را جدا کردند  کاروان را ز کربلا بردند  سر او را مغیره ها بردند  (وحید قاسمی)  #مرثیه_حضرت_قاسم علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

واله و مست سوی معركه عازم شده است  رفتنش بدرقه با اشك محارم شده است  او به دست ولی الله معمم گشته  قطب علمی دو صد مرجع و عالم شده است  مرگ بازیچۀ دست همه اولاد علیست  مات رزمش همه افلاك و عوالم شده است  رسم این است سرش نقل بریزند نه سنگ  بین گودال عجب گرم مراسم شده است  حرف تقسیم تنش معنی نازك می خواست  آینه خرد كه شد حضرت قاسم شده است  خواست یك بار دگر نام عمو را ببرد  نیزه ای در وسط سینه مزاحم شده است  یك نفر قصد نموده كه سرش را بِبرد  آه كه موقع تقسیم غنائم شده است  (محسن حنیفی)  #مرثیه_حضرت_قاسم علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

 به نام نامی زینب که آیت العظمی است  قسم به نام عقیله که عالم الاسماست  بلند مرتبه بانوی فاطمی علی  تمامی وجناتش تمامی مولاست  غلامزاده ایلش قبیله مجنون  کنیزه خادمه هایش عشیره لیلاست  نفس نفس نفحاتش چکامه ای شیوا  وحرف حرف کلامش قصیده غرّاست  قلم چگونه نویسد که خامي محض است  کلام پخته ی عمان بخوان که روح افزاست  زنی که دست خدا را در آستین دارد  زنی که یک تنه مرد آفرین کرببلاست  برای آل عبا بوده واجب التعظیم  حسین فاطمه احمد حسن علی زهراست  عقیله ای که عقول از مقام او حیران  فقیهه ای که فقاهت ز فهم او رسواست  ندیده سایه او را نگاه همسایه  اگرچه مدت سی سال پیش این دریاست  ندیده سایه او را مدینه یا مکه  که شهر در قرق چند حضرت سقاست  نسیم هم نوزد سمت چادرش حتی  که این حریم حریم فرشته های خداست  نه خاک بر دهنم رخصتی فرشته نداشت  مقام چادر خاتون فاطمه بالاست  هزار مرتبه شوید دهان به مشک جبریل  هنوز بردن نامش برای او رویاست  ز مادحین بزرگی این سرا مریم  ز واصفین بلندی این حرم عیسی ست  ........  رکاب ناقه که سر قفلی علمدار است  ستون خیمه که قلب خیام عاشوراست  پناهگاه تپشهای خسته سجاد  امام هاشمیان و شفیعه فرداست  اگر حسین در اعماق سینه ها جاریست  اگر حسینیه ای در تمامی دلهاست  ولی حسین خودش زینبیه ای دارد  که در تمامی افلاک بیرقش بر پاست  رسید ظهر دهم فصل اوج غم اما  میان خیمه خود مانده وز دلش غوغاست  اگر چه پای به پای برادرش رفته ست اگرچه بانوی غمگین خیمه شهداست  اگرچه بر سر بالین هر شهیدی بود  اگر چه شاهد رزم اهالی دریاست  چقدر پیکر خونین بدست آورده  چقدر چادرش از خون لاله ها زیباست  کنار پیکر اکبر که زودتر آمد  اگر نبود حسینش چگونه بر میخواست  میان خیمه نشسته ز دور میشنوند  خروش تازه جوان های خود که بی همتاست  دو شیر زاده ی او در کشاکش رزمند  و در حوالی آوردگاه طوفانهاست  گرفته اند تمامی پهنه را باتیغ  شنید و گفت رجزهایشان عجب گیراست  وبا شمارش تکبیرهای عباسش  گرفته است که تعداد ضربه آنهاست  پس از برادرش آهسته میکشد تکبیر  و گاه گاه بگوید برادرم تنهاست  کمی گذشت خروشی دگر نمیشنود  نوای تازه جوانها بجای آن برخواست  میان خیمه خود مانده ونمیشنوند  بغیر ناله که از سمت نیزه ها پیداست  بغیرخنده و صوت اصابت صد تیر  بغیرهلهله هایی که در دل صحراست  هنوز مادرشان گوش می کند اما  نمی رسد بجز آهی که برلب سقاست  صداصداي نفسهاي مانده درسينه است  صدای چرخش شمشیرها و مرکب هاست  میان آنهمه فریاد و ناسزا فهمید  برای بردن سرها به نیزه ها دعواست  غروب بود و میان خیام میگردید  که دید خیمه سرخی که خیمه شهداست  میان آن همه تن های بی سر خونین  کنار پیکر اکبر که اربا ارباست  شناخت پیکر زخمی سروهایش را  اگرچه سر ز تن چاک خورده جداست  هنوز گرم تماشای کودکانش بود  که دید شعله آتش ز خیمه ها برخواست  حرم اسیر حرامی و مادری می دید  که زلف تازه جوانهای او ز نیزه رهاست  (حسن لطفی)  #مرثیه_دوطفلان_زینب سلام الله علیها http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

بریز در دل من هر چه داری از غربت  کجاست مأمن غم های کاریت؟... این جا !  تمام عمر غمت را کشیده‌ام بر دوش  چرا کنون نکنم غم گساریت این جا  خدا کند که بمیرم، امامِ بی‌یارم  اگر دمی نگرم بیقراریت این جا  ز پیش نعش علی سر بلند برگشتی  چقدر دیدنی است پایداریت این جا  چه زود پیر شدی بعد اکبر لیلا  فدای هیمنهٔ بردباریت این جا  مگیر ای پسر فاطمه امید را از من  دلم خوش است برادر به یاریت این جا  دو نوجوان مرا هم قبول کن جانا  شوند کشتهٔ چشم بهاریت این جا  بزرگ کردمشان پای سفرۀ عشقت  فقط به خاطر خدمتگزاریت این جا  اجازه ده که شوم همره نهالانم  شریک معرکهٔ لاله‌ کاریت این جا  نمی‌شود مگر از آن لب پر از مهرت  مرا منه به غم شرمساریت این جا  (مجتبی روشن روان)  #مرثیه_دوطفلان_زینب سلام الله علیها http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

این شعلۀ عشق است كه درمان نپذیرد  معشوق ز عاشق اَثر آسان نپذیرد  جز اشك تمنّا كه گِره وا كند از كار  كردارِ دگر فایده چندان نپذیرد  این رابطۀ عشق عجب معجزه آساست  این مرحله را جز دلِ بریان نپذیرد  معشوق حسین است و عاشق دلِ زینب  محبوب ز احباب بجز جان نپذیرد  فرمود به طفلان كه دلِ عاشقِ مادر  جز كشته شدن  در ره جانان نپذیرد  با خویش همی گفت: مبادا كه برادر  از خواهر خود هدیۀ قربان نپذیرد  اینجاست كه بر دامن مادر بزند چنگ  بی فاطمه این مرحله پایان نپذیرد  تا بر لب طفلان قسم فاطمه آمد  آقا نتوانست ز آنان نپذیرد  دو آینۀ زینبی آمادۀ رزمند  این صحنه بجز آینه قرآن نپذیرد  گیسوی كمندِ یكی از شانه سرازیر  زلف دگری سلسله بندان نپذیرد  شمشیر كجا و قد و بالای دو ریحان  این قامتشان هیچ كمان دان نپذیرد  تكبیر به لب تیغ به كف هر دو كفن پوش  كس فاتحۀ تازه جوانان نپذیرد  می خواست عدو حیله ببندد به دوطفلان  دید از دو طرف رِخنه به رِندان نپذیرد  از هیبتشان لرزه به جانِ سپه افتاد  آزاده بجز جنگ نمایان نپذیرد  شاگرد دبستان اَلفبای علمدار  هنگامۀ پیكار سر و جان نپذیرد  كُشتند بسی از سپه كفر به یك آن  افزونتر از این را لب عطشان نپذیرد  از میمنه تا میسره این لشگر كوفی  این گونه پذیرایی مهمان نپذیرد  شمشیر و سنان بود كه هر سوی روان بود  آنقدر گران بود كه انسان نپذیرد  سیمین بدنان تشنه لب از پای فتادند  از پای فتاده نَفَس ارزان نپذیرد  داغی به دل بانوی مظلومه نشاندند  داغی كه دل هیچ پریشان نپذیرد  تا كه نشود از همه شرمنده برادر  خواهر طلب نعش شهیدان نپذیرد  از خیمه نظر كرد به چشمان برادر  دید ابر بهاری است كه باران نپذیرد  (محمود ژولیده)   #مرثیه_دوطفلان_زینب سلام الله علیها http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

وقتش شده بر دست بگیرد جگرش را  مردی که شکسته ست مصیبت کمرش را  پروانه به هم ریخته گهواره ی خود را  تا باز کند از پر قنداق پرش را  تلخ است پدر گریه کند طفل بخندد  سخت است که پنهان بکند چشم ترش را  دور و برش آنقدر کسی نیست که باید  این طفل در آغوش بگیرد پدرش را  مادر نگران است خدایا نکند تیر  نیت کند از شیر بگیرد پسرش را  هم چشم به راه است که سیراب بیارند  هم دلهره دارد که مبادا خبرش را...  افسوس از آن تیر و کمانی که گرفته ست  این بار سپیدی گلویی نظرش را  (علی عباسی)  #مرثیه_علی_اصغر علیه‌السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

 طفلی به روی دست پدر پا گرفت و رفت  مانند مرد حق خودش را گرفت و رفت  منت کشیدن پدرش را نداشت تاب  از دست تیر آب گوارا گرفت و رفت  تنها پسر به درد پدر گوش داد و تیر  تا نشنود، به گوش علی جا گرفت و رفت  روی گلوی خود با سه شعبه ای  بر لوح غربت پدر امضا گرفت و رفت  چیزی نگفت دم نزد و ناله ای نکرد  سر را چو پیر طایفه بالا گرفت و رفت  مردانه روی پای خودش ایستاده بود  مانند مرد، حقِّ خودش را گرفت و رفت  (موسی علیمرادی) #مرثیه_علی_اصغر علیه‌السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

 شکست حرمت نایت، شکست قلب حرم   به زیر بار مصیبت شکسته شد کمرم  کبوترم که شکستند بی هوا پر من   گرفت تیر سه پر، مابقی بال و پرم  تو تیرخورده ای و می کِشد تن من تیر   درست تیر سه شعبه نشست بر جگرم  تو را اگر که ببیند رباب می میرد   تو را میان عبا، پشت خیمه ها ببرم  سرم به زیر و سرت را به سینه چسباندم   مراقبم که نیفتد سر از تنت پسرم    دعا بکن که پدر با تو بر زمین نخورد   که نا نمانده در این نیمه جان مختصرم  جلو جلو سر من سهم نیزه می شد کاش   ولی سر تو نمی شد چنین جدا به برم  (محسن حنیفی)  #مرثیه_علی_اصغر علیه‌السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

وقت وداع ازحرم نگاه پدرها  ملتمسانه تر است پشت پسرها  آه،پدرهاي خسته، آه، کمرها  آه،پسرهاي رفته، آه، جگرها  می رود و یکصدا به گریه می افتند  پشت سرش خیمه ها به گریه می افتند  کیست که خاکش بوي گلاب گرفته  اینکه برایش ملک رکاب گرفته  بهرشهادت چنان شتاب گرفته  زودتراز دیگران جواب گرفته  سرکشی عشق او مهار ندارد  بسکه به شوق آمده قرار ندارد  باز نمایان شده جلال پیمبر  بازتماشا شده جمال پیمبر  پرده برانداخته کمال پیمبر  اینکه وصالش بود وصال پیمبر  سمت عدو نه علیِّ اکبرخیمه  می رودازخیمه هاپیمبرخیمه  حیدرکرارشد، زمان خطرگشت  لشگرکوفه تمام مثل سپرگشت  ریخت بهم دشت را و موقع برگشت  ضرب عمودي که خورد، واقعه برگشت  خون سرش بر روي عقاب چکید و....  راه حرم راندید و شیهه کشید و....  آن بدنِ از جفا شکسته ترین را  آن بدنِ له شده به عرشه ي زین را  برد سوي دیگري، شکسته جبین را  لشگرآماده نیزخواست همین را  واي که شمشیرها محاصره کردند  ازهمه سو تیرها محاصره کردند  بی خبرانه زدند، بی خبرافتاد  خوب که بیحال شد ز پشت سر افتاد  در وسط قتلگاه تا پسر افتاد  درجلوي خیمه گاه هم پدر افتاد  واي گرفتند از دلم ثمرم را  میوه ي باغ مرا،علی، پسرم را  آه ازاین پیرمرد خسته، شکسته  سمت علی می رود شکسته، شکسته  آمد و دیدآن تن خجسته، شکسته  دربدنش نیزه دسته دسته، شکسته  کاش جوانان خیمه زودبیایند  یاري این قامت شکسته نمایند  (علي اكبر لطيفيان)  #مرثیه_علی_اکبر علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

خِس خِس سینه ات انداخت زپا بابا را  به زمین هِی نکش آنقدر عزیزم پا را

  پیرمردم!همه دلخوشی من برخیز  برنمیخیزی اگر باز کن این لبها را

  دشت پُر گشته ز تو یا که تو از دشت پری؟
  به زمین ریخته ای مینگرم هر جا را  سهم آهوی من از زندگی اش صیاد است
  بست با نیزه به رویش ره این صحرا را  پهلویت آمدم و پهلویت آزارم داد  
باز دیدم وسط آتش در زهرا را  خُنکای جگرم بی تو نمیخواهم من  به خدا لحظه ای از زندگی دنیا را

  تو تجلای غم پنج تنی ای ولدی  که بهر زخم به تصویر کشیدی ما را  (سید پوریا هاشمی)  #مرثیه_علی_اکبر علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

ناگهان قلب حرم وا شد و یک مرد جوان  مثل تیری که رها می شود از دست کمان  خسته از ماندن و آماده رفتن شده بود  بعد یک عمر رها از قفس تن شده بود  مست از کام پدر بود و لبش سوخته بود  مست می آمد و رخساره برافروخته بود  روح او از همه دل کنده، به او دل بسته  بر تنش دست یدالله حمایل بسته  بی خود از خود، به خدا با دل و جان می آمد  زیر شمشیر غمش رقص کنان می آمد  یاعلی گفت که بر پا بکند محشر را  آمده باز هم از جا بکند خیبر را  آمد ، آمد به تماشا بکشد دیدن را  معنی جمله در پوست نگنجیدن را  بی امان دور خدا مرد جوان می چرخید  زیرپایش همه کون و مکان می چرخید  بارها از دل شب یک تنه بیرون آمد  رفت از میسره از میمنه بیرون آمد  آن طرف محو تماشای علی حضرت ماه  گفت: لاحول ولاقوه الابالله  مست از کام پدر، زاده لیلا، مجنون  به تماشای جنونش همه دنیا مجنون  آه در مثنوی ام آینه حیرت زده است  بیت در بیت خدا واژه به وجد آمده است  رفتی از خویش ، که از خویش به وحدت برسی  پسرم! چند قدم مانده به بعثت برسی  نفس نیزه و شمشیر و سپر بند آمد  به تماشای نبرد تو خداوند آمد  با همان حکم که قرآن خدا جان من است  آیه در آیه رجزهای تو قرآن من است  ناگهان گرد و غبار خطر آرام نشست  دیدمت خرم و خندان قدح باده به دست  آه آیینه در آیینه عجب تصویری  داری از دست خودت جام بلا می گیری  زخم ها با تو چه کردند؟ جوان تر شده ای  به خدا بیش تر از پیش پیمبر شده ای  پدرت آمده در سینه تلاطم دارد  از لبت خواهش یک جرعه تبسم دارد  غرق خون هستی و برخواسته آه از بابا  آه ، لب واکن و انگور بخواه از بابا  گوش کن خواهرم از سمت حرم می آید  با فغان پسرم وا پسرم می آید  باز هم عطر گل یاس به گیسو داری  ولی اینبارچرا دست به پهلو داری؟!  کربلا کوچه ندارد همه جایش دشت است  یاس در یاس مگر مادر من برگشته است؟!  مثل آیینهء در خاک مکدر شده ای  چشم من تار شده ؟یا تو مکرر شده ای؟!  من تو را در همه کرب و بلا می بینم  هر کجا می نگرم جسم تو را می بینم  ارباْ اربا شده چون برگ خزان می ریزی  کاش می شد که تو با معجزه ای برخیزی  مانده ام خیره به جسمت که چه راهی دارم  باید انگار تو را بین عبا بگذارم  باید انگار تو را بین عبایم ببرم  تا که شش گوشه شود با تو ضریحم پسرم  (سید حمید رضا برقعی)  #مرثیه_علی_اکبر علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

 باز دور و بر ما معرکه برپا شده است  یا سر قامت رعنای تو دعوا شده است  تو مگر وعده ندادی به حرم آب بری  پس چرا جایگهت سینه صحرا شده است  تیرهایی که همه از پس نخلستان ریخت  با چه نظمی به میان بدنت جا شده است  جگرم پاره نکن پای نکش روی زمین  به خدا پشت و پناهم کمرم تا شده است  چون که در بین حرم خوش قد و بالا بودی  باورم نیست که اینگونه سرت وا شده است  چقدر فاصله افتاد به ابروهایت از چه رو خورده به هم حالت گیسوهایت     خواستم بعد ظفرهای تو تکبیر کشم  مرهمی بر جگر مادر بی شیر کشم  حال باید بنشینم به کنار بدنت  با دلی سوخته از چشم ترت تیر کشم  مانده ام فرق تو با تکه عبایی بندم  یا که از پیکر تو نیزه و شمشیر کشم  باید اینبار به زینب عوض پاسخ خود  جسم صد چاک در آیینه به تصویر کشم  کودکان تا خبر از حال عمو پرسیدند  عکس شیر حرمم بسته به زنجیر کشم  تیر ها یک به یک از پای درت آوردند ای برادر چه بلایی به سرت آوردند  باز برخیز که در معرکه گرداب کنی  لب خشکیده بر علقمه سیراب کنی  تو قرار است که با آب حرم برگردی؟  یا دل از زینب ماتم زده بی تاب کنی  پا بچسبان به رکاب و علمت را بردار  تا که مشک حرم و قلب مرا آب کنی  چشم بر راه تو بر خیمه رباب است هنوز  تا به آغوش خودت اصغر او خواب کنی  شک ندارم که قرار است تو در نخلستان  داغ خود را وسط سینه من قاب کنی  درصدد بود که دشمن بزند هست تو را قرعه افتاد که اول بزند دست تو را  التماست بکنم تا نروی از بر من  ای امید حرم و قوت بال و پر من  تا که با قامت خم سوی تو را افتادم  هو کشیدند مرا ساقی آب آور من  باید اینبار تو را جمع کنم بین عبا  ارباً اربا شده ای مثل علی اکبر من  بوی یاس بدن و خنده بر لب از چیست؟  مادرت آمده دیدار تو یا مادر من؟  ای برادر غضب گوشه چشمت کافی است  تا که دشمن نرود دور و بر خواهر من  باید اول بدنت دور ز مرکب بکنم فرصتی نیست تنت را که مرتب بکنم  شمر اینجاست که با خنده تماشات کند  قد رعنای تو در علقمه خیرات کند  سر ماهت ترکی دارد و ماندم که چه سان  زینبم با تو سر نیزه ملاقات کند  غیرت الله رجز سر بده شاید دشمن  نتواند به حرم چشم خودش مات کند  این جماعت به سرش نیت بد دارد تا  خواهرم راهی دروازه ساعات کند  شمر در دور و برت پرسه زنان میخندد  مادرم آمده ای کاش مراعات کند  زخم های بدنت با چه مداوا بکنم کاش میشد کفنی بر تو مهیا بکنم  (مجید قاسمی) #مرثیه_حضرت_عباس علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872