ایده #رویای_اجتماعی آمده است تا یک سرزمین و سبک اجتماعی آن را برای همه ساکنین آن خواستنی کند و سوال این است که این دقیقا چه رویایی که چنین قابلیتی دارد؟ من نمی دانم که در این نشست به چه جوابی رسیدند، به هر جوابی که رسیده باشند، همین که به این پرسش مهم و ضروری و سرنوشت ساز پرداخته اند، مهمتر است. اما این پوستر را که دیدم به ذهنم سپردم که به بهانه برگزاری این نشست مهم نکته ای را به یادگار بنویسم و بگذارم، حتی اگر بدیهی باشد و اصحاب این نشست هم آن را بدانند. رویای اجتماعی یک ملت نمی تواند رویایی باشد که به همه تنوع های فرهنگی و اجتماعی به #تساوی جا داده باشد! اگر اینگونه باشد، یک چهلل تکه بی جهت و ایستا و نهایتا باری به هر جهت و نخواستنی روی دست جامعه می ماند! رویایی که بخواهد به همه نقش بدهد، مجبور است به همه حداقلی نگاه کند و الا با تعارض های جدی بین مکاتب و مذاهب چه کند؟ رویای رواداری، اگر دال مرکزی ساخت یک جامعه بشود، مساوی با بی رویایی برای جامعه است! چرا که رویا یک خط پایان خاص دارد که در ضمن خود هزاران خط پایان را نفی می کند. نگاه درست این است که رویای یک جامعه، یک گروه #میزبان دارد که به بقیه جامعه وعده می دهد که من می توانم جامعه ای بسازم که همه شما بهتر از جامعه هایی که دیگر جریانها میزبان آن هستند برای شما خواهد بود. رویای اجتماعی جمهوری اسلامی باید بر مدار جریان مذهبی تاسیس شود، اما به شرطی که آنها #میزبان همه ملت ایران شوند و خود را اشراف و بهرمند آن جامعه ندانند. میزبان باید مجاهدانه #خادم ملتی باشد که تصویر او از آینده را قبول کرده، نه #رقیب هیچ کس! 🆔 @social_theory