امام هادی (ع): «بِكُمْ فَتَحَ اللهُ وَ بِكُمْ يَخْتِمُ و بِكُمْ يُنَزِّلُ الْغیث...». خداوند [حقیقت] را به شما [اهل بیت] آغاز کرد و به انجام رسانید و باران به شما فرو ریزد... دو سر خط حلقه هستی به‌حقیقت بهم تو پیوستی @sooyesama

الهی ناتوانم و در راهم.... و گردنه‌های سخت در پیش است... و رهزن بسیار در کمین... و بار گران بر دوش... یا هادی اهدانا صراط المستقیم... #علامه_حسن‌زاده @sooyesama

«آنگاه هدايت شدم» نویسنده: دكتر محمد تيجاني تونسي مترجم: سيد محمدجواد مهري شنيده‌ام برخي عالم‌نماها مردم را از خواندن اين كتاب بازداشته و آنرا تحريم كرده‌اند. راستي چرا با يك كتاب مي‌جنگيد؟ كتابي كه خواهان وحدت مسلمين است، كتابي كه مردم را به سوي حق فرا مي‌خواند، كتابي كه سخن رسول خدا را با اصرار دنبال مي‌كند كه فرمود: «اي مردم در ميان شما دو چيز گران‌بها جا مي‌گذارم؛ كتاب خدا و عترتم اهل بيتم». لینک دانلود: https://b2n.ir/953953 @sooyesama

امام علی (ع): هيچ‌کس ايمان را به کمالش نمی‌رساند تا آنکه مرا به عمق معرفتم بشناسد. آنگاه که مرا به اين معرفت شناخت، خداوند قلب او را با ايمان آزموده، سينه‌اش را برای اسلام گشاده ساخته و عارفی روشن‌بين گرديده است... معرفت نورانیت من، معرفت خداوند عزوجل است و معرفت خداوند عزوجل، معرفت من به نورانيّت است. (حدیث معرفت به نورانیت) @sooyesama

فلم يكن اقرب اليه قبولا فى ذلك الهباء الا حقيقه محمد (ص) المسماة بالعقل و اَقربُ الناسِ اليه على بن ابى طالب رضى الله عنه امامُ العالَم و سرُّ الانبياء اجمعين. پذیرنده‌ترین فرد نسبت به آن هباء [صادر نخستین] حقیقت محمدیه است که [گاه] عقل [کل] نامیده می‌شود. و نزدیک‌ترین مردم به او علی بن ابی‌طالب است که پیشوای عالم و سرّ همه انبیاست. #محیی‌الدین_عربی (فتوحات مکیه، ج۱، ص۱۱۹) #صادر_نخستین #حقیقت_محمدیه #جایگاه_امیرالمونین @sooyesama

#امام_خمینی #تربیت_قلب #القای_معارف_عقلی @sooyesama

از امام صادق (ع) پرسیده شد: پیامبر (ص) از سخنش در روز غدیر چه اراده کرده بود که فرمود: «ِمَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ». امام پاسخ داد: «وَاللَّهِ سئل عَنْهَا رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله فَقَالَ اللَّهُ مَوْلَايَ أَوْلَى بِي مِنْ نَفْسِي لَا أَمْرَ لِي مَعَهُ وَ أَنَا مَوْلَى الْمُؤْمِنِينَ أَوْلَى بِهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ لَا أَمْرَ لَهُمْ مَعِي وَ مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ أَوْلَى بِهِ مِنْ نَفْسِهِ لَا أَمْرَ لَهُ مَعِي فَعَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مَوْلَاهُ أَوْلَى بِهِ مِنْ نَفْسِهِ لَا أَمْرَ لَهُ مَعَه‏» به خدا سوگند همین سؤال از رسول خدا صلّی الله علیه و آله پرسیده شد پس آن حضرت فرمودند: خدا مولای من است: از من نسبت به خودم سزاوارتر است، و با وجود او هیچ کاری در اختیار من نیست. و من مولای مؤمنین هستم: از خود مؤمنین نسبت به آنها سزاوارترم و با وجود من هیچ کاری در اختیار خودشان نیست. و هر که من مولای اویم و نسبت به خودش از او سزاوارترم و با وجود من اختیار هیچ کاری را ندارد، پس علی بن ابیطالب هم مولای اوست؛ از خودش به او سزاوارتر است و با وجود او اختیار هیچ کاری را ندارد. (مجلسی، «بحار الأنوار»، ج۳۷، ص۲۲۱) #تفسیر_غدیر @sooyesama

#استاد_یزدان‌پناه #شکسته_دلی #حضور_خدا @sooyesama @nasimehekmat

فرزند آخوند خراسانی (نویسنده کفایة الاصول) این جمله را بارها از پدرشان نقل می‌کردند: کسانی‌که فلسفه الهی را خوب نفهمیده باشند اخبار آل محمد علیهم السلام در عقاید را نمی‌فهمند... (آشتیانی، نقدی بر تهافت الفلاسفه، صص ۸۰-۷۷) @aqlemonavar

اکنون در نیمه عمر چقدر خود را نمی‌شناسم. چه کنش‌های فراوانی از خویش دیده‌ام اما هنوز باز هم تازه و ناشناخته‌ام از ژرفای من چه می‌تراود ناگاه که این‌سان غمین یا شادمانم شگفتا چقدر من پیچیده‌ام همین تودرتو هاست که هراسانم می‌کند آیا سرانجام به خوبی می‌رسم یا در بدی سرنگون می‌شوم؟ هیچ روشنم نیست و هردو را از خود می‌بینم. شاید هیچ آینده روشنی درکار نیست که با کشفش بیاسایم. هرلحظه حالی است که می‌سازم به نیکی یا بدی. آه چه‌اندازه نگران لایه‌های پنهان خویشم. چه‌اندازه از آن‌چه نمی‌شناسم در هراسم. اکنون ای پرورگار ستوده! کنه پنهان خود را به تو می‌سپارم و امیدوارم که اژدهایی خونخوار را به فرشته‌ای نرم‌خو تبدیل کنی‌. بی‌گمان اگر این اعجاز رخ‌دادنی باشد جز از تو بر نمی‌آید. گرچه این اعجاز برایم دردناک است اما هراس از اهریمنی که در من نهفته بسیار دردناکتر است. پروردگارا! ببین نشناختن به چه اژدهایی تبدیل شده که هراسش رهایم نمی‌کند. شاید شیطانی از بیرون اغوایم کرده و شاید... پروردگارا! خاستگاه این هراس هرچه باشد از گردونه توان تو بیرون نیست. ای خورشید حقیقت! گامی به پیش آی تا دمدمه‌های تاریکی ناپدید شوند و شیطان‌های آشکار و نهان بگریزند. اکنون بیش از هر هنگامه دیگر نیازمند پرتوی از روی نیکوی توام. #نجوا @sooyesama

ناگهان صومعه لرزید از آن دقّ‌ الباب اهل آبادی تثلیث پریدند از خواب... ایها الناس من از پارۀ تن می‌گویم دارم از خویشتن خویش سخن می‌گویم #حمیدرضا_برقعه‌ای @sooyesama

ناگهان صومعه لرزید از آن دقّ‌ الباب اهل آبادی تثلیث پریدند از خواب رجز مأذنه‌ها لرزه به ناقوس انداخت راهبان را همه در ورطۀ کابوس انداخت قصۀ فتنه و نیرنگ و دغل پیوسته‌ست نان یک عده به گمراهی مردم بسته‌ست ننوشتند که باران نمی از این دریاست یکی از خیل مریدان محمد، عیسی است لاجرم چاره‌ای انگار به جز جنگ نماند قل تعالَوا... به رخ هیچ کسی رنگ نماند به رجز نیست در این عرصه یقین شمشیر است بر حذر باش که زنّار، گریبان‌ گیر است کارزارش تهی از نیزه و تیر و سپر است بهراسید که این معرکه خون‌‌ریزتر است بانگ طوفانیِ القارعه طوفان آورد آنچه در چنتۀ خود داشت به میدان آورد با خود آورد به هنگامه عزیزانش را بر سر دست گرفته‌ست نبی جانش را عرش تا عرش ملائک همه زنجیره شدند به صف‌ آرایی آن چند نفر خیره شدند پنج تن، پنج تن از نور خدا آکنده آفتابان ازل تا به ابد تابنده دفترم غرق نفس‌های مسیحایی شد گوش کن، گوش کن این قصه تماشایی شد با طمانیۀ خود راه می‌آمد آرام دست در دست یدالله می‌آمد آرام دست در دست یدالله چه در سر دارد حرفی انگار از این جنگ فراتر دارد ایها الناس من از پارۀ تن می‌گویم دارم از خویشتن خویش سخن می‌آرام آن‌که هر دم نفسم با نفسش مأنوس است آن‌که با ذات خدا «عزّوجل» ممسوس است من علی هستم و احمد من و او خویشتنیم او علی هست و محمد من و او خویشتنیم نه فقط جسم علی روح محمد باشد یک تنه لشکر انبوهِ محمد باشد دیگر اصلا چه نیازی‌ست به طوفان، به عذاب زهرۀ معرکه را اخم علی می‌کند آب الغرض مهر رسولانۀ او طوفان کرد راهبان را به سر سفرۀ خود مهمان کرد مست از رایحۀ زلف رهایش مست از رایحۀ زلف رهایش گشتند بادها گوش به فرمان عبایش گشتند می‌رود قصۀ ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می‌خورد آرام آرام #سیدحمیدرضا_برقعه‌ای @sooyesama