بسيار عظمت حضرت زهرا (سلام الله عليها) مرا در خود فرو برده بود؛ چه در منزل و چه در مسجد النّبىّ؛ بالاخصّ در مسجد رسول‌الله (ص)، به‌قدرى عظمت آن حضرت متجلّى بود كه گويا: تمام مقام نبوّت با تمام خصوصيّاتش و تمام مدارج و معارجش و تمام درجات و مراتبش در آن حضرت متجلّى است؛ و آن بَضْعۀ رسول‌الله، سرّ و حقيقت و جوهرۀ رسول‌الله است؛ و مانند آن، موجودى كه حامل و ضامنِ آن سرّ باشد و در مقام وحدت عين رسول‌الله باشد، غير از وى خداوند تعالى موجودى را نيافريده است. #سید_هاشم_حداد (روح مجرّد، ص۱۴۶) #مقام_حضرت_زهرا #گزارش_شهودی @sooyesama

آن‌کار که بازپسینِ کارها می‌دانستم، پیشینِ همه بود و آن رضای والده [مادر] بود... آن‌چه در جمله ریاضت و مجاهده و غربت و خدمت می‌جُستم، در آن یافتم که یک شب، والده از من آب خواست، برفتم تا آب آورم در کوزه آب نبود، و بر سبو رفتم نبود. در جوی رفتم آب آوردم، چون باز آمدم، در خواب شده بود. شبی سرد بود، کوزه بر دست می‌داشتم. چون از خواب در آمد، آگاه شد آب خورد و مرا دعا کرد که دید کوزه بر دستِ من فسرده بود. گفت: چرا از دست ننهادی؟ گفتم ترسیدم که تو بیدار شوی و من حاضر نباشم. #بایزید_بسطامی (تذکرة ‌الاولیاء) #خدمت_مادر #گشایش_سلوکی @sooyesama

دلم هوای تو دارد ولی چگونه ببندم هزار نامه به پای کبوتری که، ندارم؟ شبیه ابر بهاری، دلم عجیب گرفته کجاست شانه امن برادری که ندارم؟ #سجاد_رشیدی @sooyesama

سوخته (سیر عرفانی آیت‌الله محمدجواد انصاری‌همدانی) @sooyesama

#الهی‌نامه #علامه_حسن‌زاده @sooyesama

امروز سالگرد رحلت عارف مجذوب، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی است. حمد و ۱۱ توحید را به روح بلندش تقدیم نماییم. @sooyesama

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی به‌سال ۱۲۸۲ ه.ش در خانواده‌ای مذهبی در جنوب تهران متولد شد و در تاریخ ۸ بهمن ۱۳۸۱ مطابق با ۲۵ ذیقعده ۱۴۲۳ (روز دحو الارض) وفات یافت. پیکر پاکش در حرم مطهر حضرت معصومه (س) در یکی از حجره‌های صحن عتیق به خاک سپرده شد. آن عارف بزرگوار در اشاره اجمالی به سرگذشت سیر عرفانی خویش چنین می‌فرمود: در ایام جوانی همراه پدرم به نجف اشرف مشرف شدم. در آن زمان به شدت تشنه علوم و معارف دینی بوده و با تمام وجود خواستار این بودم که در نجف بمانم و در حوزه تحصیل کنم؛ ولی پدرم که مسن بود و جز من پسر دیگری که بتواند در کارها به او کمک کند نداشت، با ماندنم در نجف موافق نبود. در حرم امیرالمؤمنین (ع) به حضرت التماس می‌کردم ترتیبی دهند که در نجف بمانم و درس بخوانم و آن‌قدر سینه‌ام را به ضریح حضرت فشار می‌دادم و می‌مالیدم که سینه‌ام زخم شده بود. به خود می‌گفتم یا در نجف می‌مانم و مشغول تحصیل می‌شوم و یا اگر مجبور به بازگشت شوم همین‌جا جان می‌دهم و می‌میرم. با علمای نجف مشکلم را در میان گذاشتم تا مجوزی برای ماندن بگیرم. اما ایشان گفتند وظیفه تو این است که رضایت پدرت را تأمین کنی و برای کمک به او به ایران بازگردی. درنتیجه نه التماس‌هایم به حضرت امیر (ع) مرا به خواسته‌ام رساند و نه توسلم به علما. در حرم حضرت اباعبدالله (ع) در بالاسر ضریحِ حضرت همه چیز حل شد و هرچه می‌خواستم به من عنایت کردند، به‌گونه‌ای که هنگام مراجعت حتی جلوتر از پدرم بدون هرگونه ناراحتی به راه افتادم و به ایران بازگشتم. در ایران، اولین کسانی‌که برای دیدن ما به عنوان زائر عتبات، آمدند، دو نفر آقاسید بودند. آنها را به اتاق راهنمایی کردم و خودم برای آوردن وسایل پذیرایی رفتم. وقتی داشتم به اتاق برمی‌گشتم، جلوی درِ اتاق پرده‌ها کنار رفت و حالت مکاشفه‌ای دست داد و درحالی‌که سفره دستم بود، حدود بیست دقیقه در جای خود ثابت ماندم. دیدم بالای سر ضریح امام حسین (ع) هستم و به من حالی کردند که آنچه می‌خواستی، از حالا به بعد تحویل بگیر. از همان‌جا شروع شد؛ آن اتاق شد گوشه‌ای از حرم اباعبدالله (ع) و تا ۳۰ سال، هرکس به آنجا می‌آمد، بی‌اختیار، می‌گریست. با عنایات اباعبدالله (ع) کار به‌گونه‌ای شد که خیلی از بزرگان مثل مرحوم حاج ملاّ آقاجان زنجانی، مرحوم آیت الله شیخ محمدتقی بافقی و مرحوم آیت الله شاه‌آبادی، بدون این‌که به دنبال آنها بروم و درخواست کنم، با علاقه خودشان به آنجا می‌آمدند. به ترتیب به چند نفر برخوردم که مرا دست به دست به یکدیگر تحویل دادند. نخست آیت‌‌الله سیدمحمد شریف شیرازی، دوم آیت‌الله شیخ محمدتقی، سوم آیت‌الله شیخ غلامعلی قمی (تنوماسی) و آیت‌الله شاه‌آبادی. تا اینکه سرانجام به نفر چهارم آیت‌الله محمدجواد انصاری همدانی برخوردم که شخص و طریق بود. او با دیگران متفاوت بود. از پوسته بشری خارج شده و هر ساعتی در جایی از عالم بود. در وادی توحید به سر می‌برد؛ یک استوانه نور بود که از عرش تا طبقات زمین امتداد داشت و نور همه اهل‌بیت (ع) در آن ستون نور قابل وصول بود. نخست، اهل عبادت، مسجد رفتن، محراب ساختن و امام جماعت بردن بودم. بعد اهل توسل به اهل بیت (ع) و گریه و اقامه مجالس ذکر اهل بیت (ع) شدم. تا اینکه در پایان به شخص برخوردم و به او دل دادم و از وادی توحید سر در آوردم. @sooyesama

سلام ای معدن اسرار توحید @sooyesama

الا ای معدن اسرار توحید که در آیینه‌ات تابید خورشید خراب و خسته و افسرده‌جانم بتاب اندر دلم ای نور امید شب تاریک و دریایی خروشان دلم می‌دید و دایم می‌هراسید دل تاریک ماهی را چو یونس به تسبیح آرم ار نورت بتابید فغان از چاه تاریک هواها که دل را همچو یوسف، سخت بلعید الا ای حضرت خورشید، می‌تاب که عالم در شب دوریت، خوابید ز رنج بلبل شیدا صد افسوس که باران عاقبت در باغ بارید طبیب آمد به بالینم ولی دل چو جان می‌داد تنها بود و نومید بهاران زنده می‌گردند گل‌ها چو بوی عطر تو در دشت پیچید بلی، عکس رخت افتاد در خاک ز خاکم لاله توحید رویید #ر_س @sooyesama

مهم‌ترین مراقبات ماه رجب: ۱- ده هزار مرتبه سوره توحید در کل ماه (روزی ۳۳۳)، اگر مشکل بود هزار مرتبه (روزی ۳۳ مرتبه). ۲- استغفار به صیغه‌های مختلف: «استغفر الله الذی لا اله الا هو، وحده لا شریک له و اتوب الیه» + «استغفر الله ذا الجلال و الاکرام من جمیع الذنوب و الآثام» + «استغفر الله الذی لا اله الا هو و أسئله التوبه» + «اللهم اغفر لی و تب علیّ» + «استغفر الله و اتوب الیه». ۳- دو رکعت نماز در هر شب از ماه: در هر رکعت (حمد + ۳کافرون + ۱توحید). پس از سلام دستها را بلند كرده و بگويد: «لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ حَيٌّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ اَلْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ وَ آلِه»ِ. سپس دستها را به صورت بکشد. ۴- روزه روز اول، سیزده، چهارده، پانزده و آخر ماه. ۵- ۱۰۰ مرتبه: «سبحان الاله الجلیل، سبحان من لا ینبغی التسبیح الا له، سبحان الاعز الاکرم، سبحان من لبس العز و هو له الاهل». بجای روزه روزهای دیگر. ۶- دعاهای ذیل پس از فرایض: یامن ارجوه...+ خاب الوافدون...+ یامن یملک حوائج السائلین... ۷- هزار مرتبه «لا اله الا الله» در کل ماه. منبع: مفاتیح الجنان @sooyesama

تو را کافی است که ببینی: گروهی مُرده‌اند و دل‌ها با یاد آنان زنده می‌شود و گروهی زنده‌اند و دل‌ها به دیدن آنان سخت و سنگ می‌گردد. #بشر_حافی (بُشر بن حارث مروزی) #مرده_دلی #زنده_دلی @sooyesama

امام باقر علیه السلام: الآخِرَةُ دارُ قَرارٍ وَالدُّنيا دارُ فَناءٍ و زَوالٍ، ولكِنَّ أهلَ الدُّنيا أهلُ غَفلَة. آخرت، سراى ماندگاری است و دنيا جای نابودی و هلاک. اما دنیاگرایان اهل فراموشی‌اند. (الكافي، ج۲، ص۱۲۲) @sooyesama

«ندای رجب ۱» قال رسول اللّه (ص): «إنَّ اللّهَ تَعالى نَصَبَ فِي السَّماءِ السّابِعَةِ مَلَكا يُقالُ لَهُ الدّاعي. فَإِذا دَخَلَ شَهرُ رَجَبٍ يُنادي ذلِكَ المَلَكُ كُلَّ لَيلَةٍ مِنهُ إلَى الصَّباحِ: طوبى لِلذّاكِرينَ! طوبى لِلطّائِعينَ! و يَقولُ اللّهُ تَعالى: أنا جَليسُ مَن جالَسَني، ومُطيعُ مَن أطاعَني، وغافِرُ مَنِ استَغفَرَني، الشَّهرُ شَهری، وَ العَبدُ عَبدي، وَ الرَّحمَةُ رَحمَتي، فَمَن دَعاني في هذَا الشَّهرِ أجَبتُهُ، و مَن سَأَلَني أعطَيتُهُ، و مَنِ استَهداني هَدَيتُهُ، و جَعَلتُ هذَا الشَّهرَ حَبلاً بَيني و بَينَ عِبادي؛ فَمَنِ اعتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إلَيَ». پيامبر خدا (ص): «خداوند متعال، در آسمان هفتم، فرشته‌اى گماشته است كه به آن ، «داعى» مى‌گويند. چون ماه رجب فرا رسد، آن فرشته، هر شبِ آن ماه را تا صبح، ندا مى‌دهد: خوشا بر ذاكران، خوشا بر طاعت كنندگان! خداوند متعال مى‌فرمايد: من، همنشين كسى هستم كه با من همنشين باشد، و مطيع كسى هستم كه اطاعتم كند، و آمرزنده كسى هستم كه از من آمرزش بخواهد. ماه، ماه من است و بنده، بنده من و رحمت، رحمت من. هركه مرا در اين ماه بخوانَد پاسخش مى‌گويم و آنکه از من [چيزى] بخواهد، عطايش مى‌كنم و هركه از من هدايت جويد، راهنمايش باشم. اين ماه را رشته‌اى بين خودم و بندگانم قرار داده‌ام. هركس به اين ريسمان چنگ زند، به من مى‌رسد». (سید بن طاوس، إقبال الأعمال، ج۲، ص۶۲۸) #ملک_داعی #ندای_رجب۱ @sooyesama

امام باقر (ع): إنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يُحِبُّ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ كُلَّ عَبْدٍ دَعَّاءٍ فَعَلَيْكُمْ بِالدُّعَاءِ فِي السَّحَرِ إِلَى طُلُوعِ الشَّمْسِ فَإِنَّهَا سَاعَةٌ تُفَتَّحُ فِيهَا أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَ تُقَسَّمُ فِيهَا الْأَرْزَاقُ وَ تُقْضَى فِيهَا الْحَوَائِجُ الْعِظَامُ. خداوند عزّوجلّ از میان بندگان باورمند خود آنها که زیاد دعاکننده‌اند را دوست دارد. پس بر شما باد به نیایش در سحر تا طلوع آفتاب، که این هنگامی است که درهای آسمان گشوده، روزی‌ها تقسیم و نیازهای بزرگ برآورده می‌شوند. (کلینی، «اصول کافی»، ج۲، ص۴۷۸) @sooyesama

نقش عرفان در منظومه فکری و رفتاری امام خمینی(ره) #استاد_یزدان‌پناه @sooyesama

#حاج_اسماعیل_دولابی #مهمانی_دنیا @sooyesama

همه ملائکه، بلکه همه عالم، داعی الی الله هستند. اما آنها داعی به وجوه و ظهورات الله هستند. ملک «داعی»، را داعی گفته‌اند؛ چون به بالاترین مراتب هستی، و ظهور تامِ الله، دعوت می‌نماید. او از فراز آسمان هفتم، ندا می‌دهد و به آنجا دعوت می‌نماید. ده‌هزار «قل هو الله»، استغفار و دیگر اعمالی که در ماه رجب وارد شده، در واقع، اجابت ندای اوست. این عبادات، از عرش عالم نازل شده، و عرشِ آدم را پرورش می‌دهد. #استاد_محمود_امامی (با تصرف و تلخیص) #ندای_رجب #ملک_داعی @sooyesama

هنگامی‌که آقای خمینی بیمارستان بود، چند روز قبل از وفاتش، پنج‌شنبه بعد از نماز صبح، درحالی‌که خواب نبودم، دیدم ایشان زیبا، خوش‌رو و با لبخند، از جلوی من گذشت. چهره‌اش از عکس او زیباتر بود. بعد از چند روز که خبر وفات ایشان منتشر شد، متوجه شدم که ایشان [در آن مکاشفه] آمده از من خداحافظی کند. خوشحال بود برای اینکه کارش تا آخر، درست بوده و از آنچه انجام داده [انقلاب و...]، پشیمان نیست؛ بلکه کارش ناجح (موفق) بوده است. #آیت‌الله_بهجت (ری‌شهری، زمزم عرفان) @sooyesama

#شیخ_جعفر_ناصری #ماه_رجب #سرعت_سیر @sooyesama

امام جواد علیه السلام: مَن أطاعَ هَواهُ أعطى عَدُوَّهُ مُناهُ آن‌که از هوای نفسش پيروى كرد، آرزوى دشمنش را برآورد. (أعلام الدين: ص ۳۰۹) @sooyesama

استاد یزدان‌پناه در دیدار علمای نجف اشرف شرکت‌کننده در دوره‌های مؤسسه آموزش‌های کوتاه‌مدت و فرصت‌های مطالعاتی که در تاریخ ۲۰ بهمن در آستانه پیروزی انقلاب برگزار شد، به تبیین عرفان اجتماعی و بسط آن در انقلاب اسلامی و شرح مراحل اسفار اربعه و خصوصا سفر سوم و چهارم و مرحله بقاء بعد الفناء پرداخت و امام خمینی رحمةالله‌علیه را یک عارف و سالکی دانست که در مبارزه با رژیم شاه سلوک می‌کرد. ایشان به نقل از آیت‌الله جوادی آملی حفظه‌الله بیان کرد که همانطور که امام خمینی رحمةالله‌علیه سیاست را عین دیانت می‌دانست، به همان میزان طریقت و عرفان را عین سیاست می‌دانست. استاد یزدان‌پناه، عارف ندانستن اصحاب اهل‌بیت علیهم‌السلام را اجحاف در حق ایشان دانست و بیان کرد: احوالات منقول سلمان فارسی، کمیل بن زیاد و جابر جعفی و دیگر یاران اهل‌بیت علیهم‌السلام بیانگر حالات معنوی و ثقل عرفانی ایشان دارد. ایشان تبیین بخشی از روایات شیعه را متوقف بر فهم مباحث عرفان نظری و عملی دانست که بدون آن‌ها این روایات قابل تبیین نیست. آیت‌الله یزدان‌پناه با تبیین مقام فنا و بقاء بعد الفناء بیان کردند: مقام فنا یک مقام ناقص است اما برخی با بازگشت از سفر حقانی خود در میان خلق همه امور را حقانی دیده و با این نگاه در خط مقدم امور قرار می‌گیرند که نمونه بارز آن شخص امام خمینی رحمةالله‌علیه است. ایشان خاطرنشان کردند: سردار شهید حاج قاسم سلیمانی در زمان جنگ تحت تأثیر شهید یوسف‌اللهی و حالات عرفانی او بوده و پس از جنگ این حالات سنگین عرفانی در ایشان تداوم یافت. بنابراین تحقق عرفان عملی و اجتماعی امام خمینی رحمةالله‌علیه در انقلاب اسلامی با پرورش جوانان انقطاعی و دارای حالات عرفانی رخ داد. حضرت استاد با تبیین برخی فرازهای عرفانی ادعیه از جمله مناجات شعبانیه و اهتمام حضرت امام خمینی رحمةالله‌علیه به این دعا به فرازهای آخر این دعا از جمله فراز  «إِلَهِي هَبْ لِي كَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَيْكَ…» و «وتصير أرواحنا معلقة بعز قدسك» پرداختند و افزودند: توضیح مقام عزّ در این فراز عرفانی جز با عرفان نظری امکان پذیر نیست. #استاد_یزدان‌پناه #سفر_چهارم #عرفان #سیاست @sooyesama @nasimehekmat

#علامه_حسن‌زاده #مراقبه @sooyesama

امیرمومنان علی (ع): مَا لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ آيَةٌ هِيَ أَكْبَرُ مِنِّي وَ لاَ لله منْ نَبَإٍ أَعْظَمُ مِنِّي خداوند عزوجل را نشانه‌ای بزرگ‌تر، و خبری والاتر از من نیست. (کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۰۷) @sooyesama

#آیت‌الله_شجاعی #معنای_ولایت @sooyesama