eitaa logo
به سوی سماء
957 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
489 ویدیو
38 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم مطالب معرفتی، اخلاقی و گه‌گاه هنری
مشاهده در ایتا
دانلود
«يا باطِناً فِى ظهُورِهِ وَ ظاهِراً فِى بُطُونِهِ وَ مَكْنُونِه» «يا باطِناً فِى ظهُورِه» را مى‌‏توان با تمثيلى کوتاه، این‌چنین بيان نمود: (بلاتشبيه)، جهان هستى صورت‌اند و خداوند، معنىِ آن است از نظر اصل وجود و تمام كمالاتشان. براى واضح شدن اين بيان مى‏‌توان به صنايعى كه صورتاً دست بشر آن‌را مى‌‏سازد، مثال زد. از ساخته‏‌هاى كوچك همچون سوزن تا ساخته‏‌هاى بزرگ چون صنايع فعّال، كسى كه با آن‏‌ها آشنايى داشته باشد، اگر نظر كند يك يا چند معنا از هريك در نظرش مى‌‏آيد. مثلاً از سوزن دوختن لباس و غيره و از چاقو بريدن و از ماشين و طيّاره حمل‌ونقل و همین‌طور غير از اين امور. آيا اين معانى نسبت داده‌شده در داخل سوزن و غيره است و يا در ظاهر آن‏‌ها؟ نمى‌‏توان آن‌را به‌ظاهر و باطنشان نسبت‏ داد. بلكه به يك نظر، معانى استفاده شده مربوط به‌ظاهر و به نظر ديگر، گويا در باطنشان مى‏‌گويند: ما براى فلان امر هستیم. بنابراين، اگر مى‏‌گوييم: خداوند كنار از مظاهر عالم نيست و محيط به جهان هستى است (به نصّ كتاب و سنّت و عقل و شهود)، نمى‌‏خواهيم بگوييم: او سبحانه در مظاهرش حلول نموده و يا بگوييم در كنارِ آن‏‌هاست و ظهور و كمالاتشان داده. بل‌که مى‏‌گوييم (بلاتشبيه): خداوند معناىِ عالَم هستى است در اصل ظهور و كمالاتشان، در عين اين كه هر مظهرى به‌ظاهر، نشان‌دهندهٔ اين است كه: من در اصل وجود و كمالات به خود نبوده و نيستم و به باطن نيز اشاره به آن معنى، يعنى به هستى‌دهنده دارد. (شرح فرازی از توقیع ناحیۀ مقدسه در ماه رجب) @sooyesama
امیرمؤمنان (ع): من أكثَرَ الفِكرَ فيما تَعَلَّمَ أتقَنَ عِلمَهُ و فَهِمَ ما لم يَكُن يَفهَمُ. هركه در آموخته‌هایش بسيار انديشه كند، دانش خود را استوار گرداند و آن‌چه را نمى‌فهميده، بفهمد. (غررالحكم، حدیث۸۹۱۷) @sooyesama
👆👆👆 یادآوری...
کار خیر آدمی آن است که از حقیقت نشأت گرفته باشد. لذا ممکن است کسی کار خیر زیادی انجام بدهد اما چون از توحید نشأت نگرفته به کمال نهایی نرسد. البته این کارهای خوب، برای او مفید است اما در حد انسانی (کمال عقلانی) خوب است، و به خیر آدمی (کمال الهی) نمی‌رسد. تنها زمانی به خیر آدمی می‌رسد که کار خیر او از روی توحید باشد. بیش‌تر مردم دوست دارند در اندازه انسانی بمانند یعنی کار خیر انجام می‌دهند اما آن دارایی نهایی که باید پیدا کنند یعنی نفخ روح، به آن نمی‌رسند. @sooyesama
یادها رفتند و ما هم می‌رویم از یادها کی پر کاهی بماند در میان بادها @sooyesama
امام کاظم (ع): رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ قُمَّ يَدْعُو اَلنَّاسَ إِلَى اَلْحَقِّ يَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ كَزُبَرِ اَلْحَدِيدِ لاَ تُزِلُّهُمُ اَلرِّيَاحُ اَلْعَوَاصِفُ وَ لاَ يَمَلُّونَ مِنَ اَلْحَرَبِ وَ لاَ يَجْبُنُونَ وَ عَلَى اَللَّهِ يَتَوَكَّلُونَ وَ اَلْعٰاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ» مردی از اهل قم مردم را به سوی حق می‌خواند و گروهی گرداگرد او جمع می‌شوند؛ به صلابت پاره‌های فولاد، تندبادها آنان را به‌ لرزه درنمی‌آورد و از جنگ خسته نمی‌شوند و ترس به خود راه نمی‌دهند و بر خدا توکل می‌کنند و سرانجام پیروزی از آن متقین است. (مجلسی، بحارالانوار، ج۵۷، ص۲۱۶) @sooyesama
الهی تاکنون از این و آن به سویت راه می‌یافتم و اینک از تو به این و آن آشنا می‌شوم. @sooyesama
چون خداوند خواهد که بنده را به درجه اولیاء رساند درب ذکر [یاد خدا] را بر وی گشاده گرداند و چون لذت ذکر را بیابد به قرب خویش راهش دهد. (رساله قشیریه) @sooyesama
امام على (ع): بدَوامِ ذِكرِ اللّهِ تَنجابُ الغَفلَةُ با دوام ياد خدا، غفلت زدوده مى‌شود. (غررالحكم، حدیث ۴۲۶۹) @sooyesama
بدان که اول شرط مجاهده با نفس و حرکت به جانب حق تعالی، تفکر است. (شرح چهل حدیث، ص۶) @sooyesama