#خاطرات_رهبر_انقلاب #قسمت_چهل_و_یک ✨ برخورد شدیـد بـا قاضـی متخلف یـادم می‌آیـد که در اوایـل دوران ریـاست جمهوري، جمع آقایـان شوراي عـالی قضایی، پیش من تشـریف آوردند. در آن جلسه، صـحبت از قاضی‌‌ای شد که در شهري تخلفی کرده بود. من نظر خودم را درباره‌ي او مطرح کردم و گفتم سـلیقه‌ام این است، شـما آن را ارزیابی کنیـد و ببینید که آن را قبول دارید یا نه؟ گفتم: آن قاضـی را در همان شـهري که این تخلف را کرده، #محاکمه کنیـد. اگر شـلاق یا زندان و یا هر چیز دیگر است، در همان جا حکم را بر او اجرا کنید و بعد هم در همان شهر، او را دوباره بر مسـند قضاوت بگذارید. گفتند: این کار، تشـکیلات قضایی را تضعیف می‌کند. گفتم: به نظر من #تقویت است؛ زیرا آن دادسـتان و یا حاکم شرعی که به خاطر تخلف، آن‌جا کتک را می‌خورد، بعد که پشت آن مسند قضا نشست، خواهد گفت ببینید، مسأله‌ي قوه‌ی قضاییه این است؛ من حتّی فاسد شدم، با من این کار را کردند. بنابراین، خودش دیگر اشتباه نخواهد کرد. این، انتقام و نقمت الهی است. او دیگر جرأت نمی‌کنـد علی‌الظاهر تخلف نمایـد؛ مگر آدم‌هاي واقعاً مریض که تخلف می‌کنند. با اعمال این قاطعیت، دیگران هم خواهنـد گفت که ببینیـد، قوه‌ی قضاییه این است و چنین متخلفانی را خودش مجازات می‌کند. البته، اگر براساس موازین قضا، مثلاً دست قاضـی‌ای قطع شـده باشـد، این دیگر مانع از قضاوت کردن است. من چنین مواردي را نمی‌گویم. آن‌جایی مورد نظرم است که ایرادي ندارد، مثلاً لازم بوده باشد قاضـیِ متخلف را تعزیر بکنند و بعداً بگوید من قاضیم؛ اما قاضی تعزیر شده. سـینه‌اش را هم سپر می‌گیرد وسـرش را هم بالا نگه می‌دارد و می‌گوید قضاوت اسلامی یعنی این؛ من خودم تعزیر شدم، شما دیگر چـه می‌گوییـد؟! ... نبایـد رحـم کرد. ترحّم در این‌جـا، واقعـاً به معنـاي جفا کـاري بر این امّت اسـلامی است. به نظر من، روي قُضات فاسـد باید بیش از اندازه‌ي مردم معمولی فشار آورد. جرم این افراد، به ملاك گناه در شب جمعه یا به ملاك گناه سادات یا به ملاك گناه شـیعیان است که فرمودنـد: هر کدام از شـما که گناه کنید، گناهتان دو برابر دیگران است؛ چون« شـَین» براي ماست. بایـد از این قاضـی #انتقـام گرفت. البته، انتقام الهی مورد نظر است، نه انتقام شخصـی. اگر چنین فردي تخلف کرد، اگر توصـیه قبول نمود، اگر کـاري که از معیارهـا خـارج است، انجام داد، در هر شـرایطی که هست، بایـد به مجازات برسـد. به نظر من، اگر این کار نشود، دستگاه قضایی درست نخواهد شد. 🔺بیانات در دیدار با رئیس و مسئولان قوّه‌ی قضاییه ۶۸/۶/۲۰ #خاطرات #سید_علی_خامنه‌ای #حضرت_ماه @syed213

✅ شرح و تفسیر حکمت ۱۹۴ نهج البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 💠 این یک واقعیت است که انسان خشمگین در برابر ظلم و ستمى که بر او مى‌رود دو حالت دارد: گاه مى‌خواهد #انتقام بگیرد؛ اما توان آن را ندارد و چه بسا به پرخاشگرى و گفتن سخنان درشت و تهدید شخص ظالم برخیزد و گاه با او گلاویز شود. اما هنگامى که ناتوانى خود را مى‌بیند عقب نشینى مى‌کند. در این هنگام همه به او مى‌گویند: اگر مى‌خواهى انتقام بگیرى بگذار توانایى پیدا کنى و این‌گونه که مایه رسوایى و آبروریزى است به میدان دشمنت مرو، بنابراین در چنین حالتى مردم، او را به صبر و شکیبایى دعوت مى کنند؛ اما اگر توان بر انتقام داشته باشد و طرف مقابل ضعیف و ناتوان گردد همین که دست به انتقام بلند مى‌کند مردم به او مى‌گویند: شایسته است عفو کنى که #زکات_قدرت #عفو است. 🔺 به این ترتیب در هیچ حال، انتقام جویى #عاقلانه و #صحیح نیست. 💠 امام (علیه السلام) با این تعبیر لطیف مى‌خواهد مردم را به #ترک_انتقام فراخواند، همان چیزى که آتش‌هایى برمى‌فروزد و گاه سرچشمه جنگ‌هاى خونین و گسترده و دامنه‌دار مى شود. 🔸 خود امام (علیه السلام) نمونه کاملى از این معنا بود: 🔺 در داستان #جنگ_جمل هنگامى که بر دشمنان پیروز شد فرمان #عفو آنها را صادر کرد و عایشه را که از گردانندگان اصلى این جنگ بود با احترام به مدینه باز گرداند. 🔺 داستان عفو امام (علیه السلام) از «عمرو بن عاص» هنگامى که در میدان #صفین در چنگ او گرفتار شده بود و براى نجات خویشتن خود را برهنه و عریان ساخت معروف است. 🔺از آن معروف‌تر داستان توصیه‌هاى او درباره #قاتل خویش «عبدالرحمان ملجم مرادى» که به فرزندان خود سفارش کرد آب و غذا و وسیله استراحت این زندانى را فراهم کنند و فرمود: اگر زنده بمانم خود مى‌دانم با او چگونه رفتار کنم و اگر شما هم عفو کنید بهتر است و اگر (مصلحت عموم مردم ایجاب کرد که) لازم بدانید او قصاص شود تنها را با #یک_ضربه وى را قصاص کنید همان‌گونه که او یک ضربه بر من وارد کرد. ❇️ امیرمؤمنان على (علیه السلام) این درس را از استادش پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) آموخته بود که نمونه روشن آن عفو عمومى حضرت در داستان #فتح_مکه است، در حالى که آنها قاتلان اصحاب و یاران پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) بودند و در سیزده سال که حضرت در مکه بود ظلم و جنایت فراوانى در حقش روا داشتند و در سالیانى که در مدینه بود آتش جنگ‌هایى بر ضدش برافروختند؛ ولى حضرت با یک فرمان عمومى، همه را را عفو کرد و حتى «وحشى» قاتل معروف عمویش «حمزه» را که جنایتى بسیار وحشتناک انجام داده بود بعد از پذیرش اسلام بخشید و هنگامى که به مدینه آمد و خدمت پیامبر (صلى الله علیه وآله) رسید و اسلام را ظاهراً پذیرفت حضرت او را عفو کرد ولى فرمود: در اینجا نمان، زیرا دیدن تو خاطره شهادت عمویم حمزه را در نظرم زنده مى کند. «وحشى» از آنجا به شام رفت و در آنجا ماند. ✨ قرآن مجید یکى از صفات بهشتیان و پرهیزگاران را #کظم_غیظ (فرو خوردن خشم) و سپس عفو و گذشت مى شمارد و مى‌فرماید: «و شتاب کنید براى رسیدن به آمرزش پروردگارتان، و بهشتى که وسعت آن، آسمان‌ها و زمین است، و براى پرهیزگاران آماده شده است. (همان) کسانى که در توانگرى و تنگدستى، انفاق مى‌کنند، و خشم خود را فرو مى‌برند، و از خطاى مردم درمى‌گذرند، و خدا نیکوکاران را دوست دارد». ✅ مسئله عفو و گذشت در اسلام به قدرى اهمیت دارد که علاوه بر آیات فراوانى از قرآن، در روایات معصومان نیز بازتاب گسترده اى دارد؛ 🔸 از جمله در حدیثى از رسول اکرم (صلى الله علیه وآله) مى‌خوانیم: «کسى که پاداش او بر خداست وارد بهشت شود»« گفته مى‌شود چه کسى است که پاداش او بر خداست»«گفته مى‌شود کسانى که مردم را عفو کرده‌اند و آنها بدون حساب وارد بهشت مى‌شوند». 🔹 در حدیث دیگرى از امیرمؤمنان على (علیه السلام) مى‌خوانیم: «عفو و گذشت #تاج فضائل اخلاقى است». 💠 البته عفو و گذشت در مورد کسانى است که از عفو سوء استفاده نکنند و بر جنایات خود نیفزایند، همان گونه که در حدیثى از امیرمؤمنان(علیه السلام) آمده است: «عفو درباره کسى است که اقرار به گناه خود کند (و پشیمان باشد) نه از کسى که اصرار مى ورزد». @syed213