بخش 2 از 2 🔹 چپ اسلامی به #شریعتی باز خواهد گشت تا تفاوت‌های #تشیع_علوی و تشیع صفوی را نشان داده و تاکید کند که هنوز در مرحله تشیع صفوی به سر می‌بریم. چپ اسلامی برای بازیافت رویاهای خود، خوانشی پلورالیستی از آرای پراکنده #امام‌موسی_صدر ارائه می‌کند تا نشان دهد اگر گفتمان مسلط، گفت‌وگوی ایده‌ها بود، وضع ما چنین نبود و چنان می‌شد. فرشته چپ اسلامی، پرنده‌ای است که دائما به عقب باز می‌گردد و گذشته شکست خورده‌اش را می‌بیند و تاریخ نداشته‌اش را به خود یادآوری می‌کند. این پرنده هرگز نمی‌پرد زیرا ایده‌های شکست‌خورده چنان بر پشتش سنگینی می‌کند که توان پریدنی برایش نمانده است. 🔹 مقصد چپ اسلامی به‌‌رغم ادعای آن، نه آینده که ماندن در گذشته است. برای چپ اسلامی، گذشته نه پشت سر آنان، بلکه چشم‌‌انداز آنان است. فرشته چپ اسلامی هم از «بهشت آینده» و هم از «دوزخ گذشته» بازمانده است. هر چه‌قدر هم که گفتار چپ اسلامی تندتر و کنش‌هایش رادیکال‌تر باشد، در همان جایگاهی که هست، خواهد ماند و تکانی نخواهد خورد. پرنده چپ اسلامی هرگز پرواز نخواهد کرد، کما‌ اینکه تاکنون نتوانسته است به پا خیزد. 🔹 عدالت‌طلبان، تاریخ مفهوم عدالت در شرق و غرب عالم را دنبال و نظریات بسیار این حوزه را تقریر می‌کنند، اما از تاریخ عدالت‌خواهی فراری هستند. تناقض آنان این است که نادیده انگاشتن تاریخ عدالت‌طلبی، به‌معنای روی بر گرداندن از تاریخ تئوری‌ها نیز است. عدالت‌خواهی مجبور است که از مسائل حی و حاضر روز صحبت کند. بنیامین احوال عدالت‌خواهان ایرانی را چنین صورت‌بندی می‌کند که رسالت ما ایجاد «حالت اضطراری واقعی» است. برای عدالت‌خواهان، وضعیت عدالت در ایران امروز، سرشار از اضطراب لحظات آخرالزمانی است و عدالت مساله اضطراری ما محسوب می‌شود. 🔹 این فیگور از #عدالت‌خواهی، نظریه‌پردازی و کنش‌گری در لحظه است. اگر به آنان بگویید که تاریخ عدالت را بنویسند، احتمالا کتابی با عنوان «سرگذشت کسانی که ما نبودیم» را خواهند نوشت. تک‌تک نظریات درباره عدالت را تقریر خواهند کرد و در پایان این کتاب مطول و مفصل خواهند نوشت «تاریخی که از عدالت روایت شد، تاریخ ما نیست. ما هنوز نیامده‌ایم.» برای همین است که «عدالت‌خواهی رسانه‌ای‌شده» این روزها، شامل «تاریخ اشخاص، آمال، افعال و رخدادهای تاکنون وجود نداشته» است. ⚜️ @Taammolat74