eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
428 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
🤔 ❔برخی شبهه می کنند که چرا امام حسین در زمان معاویه قیام نکرد ❗️معاویه که از یزید بدتر بود ❕میگن نعوذ بالله یزید چون به امام پول نداد امام حسین قیام کرد ❕❕❕ 💠💠 👌 با وجود وضع اسفناکى که در زمان تسلط معاویه حکم فرما بود، بنابر ملاحظات فراوان، قیام و انقلاب مسلحانه در آن زمان نه مقدور بود و نه مفید. دو عامل زیر را مى توان مهم ترین موانع قیام امام حسین(علیه السلام) در زمان حکومت  شمرد ؛ 1⃣ پیمان صلح امام حسن(علیه السلام) با معاویه ؛ اگر حسین بن على(علیهما السلام) در زمان معاویه قیام مى کرد، معاویه مى توانست از پیمان صلحى که با امام حسن(علیه السلام) بسته و مورد تایید حسین بن على(علیهما السلام) نیز قرار داشت، به منظور متهم ساختن حسین بن على(علیهما السلام) بهره بردارى کند؛ زیرا همه مردم مى دانستند که امام حسن و امام حسین متعهد شده اند تا زمانى که معاویه زنده است سکوت کرده به حکومت او گردن نهند، حال اگر حسین(علیه السلام) بر ضد معاویه قیام مى کرد، امکان داشت  او را شخصى فرصت طلب و پیمان شکن قلمداد کند. 👌البته مى دانیم که امام حسین(علیه السلام) پیمان معاهده خود را با معاویه، پیمانى لازم الوفا نمى دانست؛ زیرا این پیمان از روى آزادى و میل و اختیار صورت نگرفته بود، بلکه پیمانى بود که تحت فشار و اجبار، و در شرائطى صورت گرفته بود که بحث و گفتگو فایده اى نداشت، بعلاوه خود  آن را نقض کرده و محترم نشمرده بود و خود را به رعایت آن ملزم نمى دانست، بنابراین چنین عهد و پیمانى، اگر هم در اصل صحیح و معتبر بود، حسین بن على(علیه السلام) مقید به آن نبود؛ زیرا خود معاویه آن را زیر پا گذاشته و در نقض آن از هیچ کوششى فرو گذار نکرده بود، اما در هر حال معاهده صلح، مى توانست دستاویز تبلیغاتى معاویه در برابر قیام احتمالى حسین(علیه السلام) قرار گیرد. ❔از طرف دیگر، باید دید در برابر قیام احتمالى او اجتماع چگونه قضاوت مى کرد؟ 🔸پیداست اجتماع زمان امام حسین(علیه السلام) اجتماعى بود که حال قیام و انقلاب نداشت و شمشیر جهاد به آب عافیت شسته بود. طبعاً چنین اجتماعى عافیت  طلبى خود را چنین مى کرد که حسین(علیه السلام) با معاویه پیمان بسته است و باید به آن وفا کند. 👌بنابراین اگر امام حسین(علیه السلام) در زمان معاویه قیام مسلحانه مى کرد، معاویه مى توانست آن را به عنوان یک شورش غیر موجه و برخلاف مواد پیمان صلح بین طرفین معرفى کند و چون جامعه آن روزجامعه اى بود که حال قیام و انقلاب نداشت، طبعا منطق معاویه را تایید مى کرد. 2⃣ ژست دینی معاویه ؛ قیام امام حسین(علیه السلام) در زمان یزید، چنان پرشور و مهیج بود که خاطره آن در دلهاى مردم جاوید مانده است و چنانکه مشاهده مى کنیم پس از قرون متمادى، هنوز هم مردم، قهرمانان کربلا را براى خود نمونه و سرمشق قرار مى دهند و در ابراز و فداکارى از آنهاالهام مى گیرند، ولى به گمان قوى اگر امام حسین(علیه السلام) در زمان معاویه قیام مى کرد، قیام او داراى چنین شور و حماسه اى نمى شد. راز این مطلب را باید در نفوذ و شیطنت و بازیگرى معاویه، و روش خاص او در حل و فصل مشکلات جستجو کرد. 👌گر چه معاویه عملا اسلام را تحریف کرده، حکومت اشرافى اموى را جایگزین خلافت ساده و بى پیرایه اسلامى ساخته و جامعه اسلامى را به یک جامعه غیر اسلامى تبدیل کرده بود، اما او این مطلب را به خوبى درک مى کرد که چون به نام دین و خلافت اسلامى حکومت مى کند، نباید مرتکب کارهایى بشود که مردم آن را مبارزه با دین - همان دینى که به نام آن حکومت مى کند- تلقى نمایند، بلکه او لازم مى دید همیشه به اعمال خود، رنگ بدهد تا اعمال وى با مقامى که دارد، سازگار باشد، و آن دسته از کارهایى را که مشروع جلوه دادن آنها مقدور نیست در خفا انجام دهد. 🔸پاره اى از اسناد و شواهد تاریخى نشان مى دهد که معاویه فردى بی دین بوده و به هیچ چیز اعتقاد نداشته است؛ به طورى که «مغیره بن شعبه» معلوم الحال و بى بند و بار، از سخنانى که در بعضى از مجالس خصوصى معاویه، از خود وى شنیده بود، اظهار تاسف و اندوه کرده مى گفت:«معاویه ترین افراد مردم است.» 👌ولى با وجود اینها، همین روش معاویه در تظاهر به برخى از ظواهر دینى، درک ماهیت او را براى عامه مردم مشکل ساخته بود. 🔸معاویه براى آنکه به منصب و مقام خود، رنگ مذهبى بدهد، از اوضاع و شرائط به خوبى بهره بردارى مى کرد. او از یک طرف خون خواهى عثمان را عنوان مى ساخت و از طرف دیگر پس از جریان و همچنین به واسطه صلح با امام حسن(علیه السلام) و بیعت مردم با وى، خود را در افکار عمومى شایسته خلافت قلمداد مى کرد. 🔸 👇
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️مقصود از «شيطان» در قرآن چيست؟ 🔹كلمه از ماده «شطن» گرفته شده و «شاطن» به معنى و آمده است، و «شيطان» به و متمرّد اطلاق مى شود، اعم از و يا و يا جنبندگان ديگر، و به معنى و دور از حق نيز آمده است كه در حقيقت همه اينها به يك قدر مشترك بازگشت مى كنند. بايد دانست كه اسم عام (اسم جنس) است، در حالى كه اسم خاص (علم) مى باشد و به عبارت ديگر به هر موجود موذى و منحرف كننده و طاغى و سركش، خواه انسانى يا غير انسانى مى گويند؛ 🔹و نام آن شيطانی است كه را فريب داد و اكنون هم با لشكر و جنود خود در است. از موارد استعمال اين كلمه در نيز بر مى آيد كه به و مضر گفته مى شود، موجودى كه از راه راست بركنار بوده و درصدد است، موجودى كه سعى مى كند ايجاد دو دستگى نمايد و و به راه بياندازد، چنانكه مى خوانيم:  «إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَ الْبَغْضَاءَ...» [۱] ( مى خواهد بين شما و و كينه ايجاد كند...). 🔹با توجه به اينكه كلمه «يريد» فعل مضارع است و دلالت بر استمرار دارد، حاكى از اين معنى است كه اين اراده، اراده هميشگى است؛ و از طرفى مى بينيم كه در «قرآن مجید» نيز به موجود خاصى اطلاق نشده، بلكه حتى به و مفسد نيز اطلاق گرديده است؛ آنجا كه مى خوانيم: «وَ كَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوّاً شَيَاطِينَ الْاِنْسِ وَ الْجِنِّ» [۲] (بدينگونه ما براى هر پيامبرى دشمنى از هاى انسانى و يا جن قرار داديم). 🔹و اينكه به هم شيطان اطلاق شده بخاطر و شرارتى است كه در او وجود دارد. علاوه بر اينها گاهى كلمه شيطان بر نيز اطلاق شده است. به عنوان نمونه (علیه السلام) مى فرمايد، «لَاتَشْرَبُوا الْمَاءَ مِنْ ثُلْمَةِ الْإِنَاءِ وَ لَا مِنْ عُرْوَتِهِ؛ فَإِنَّ الشَّيْطَانَ يَقْعُدُ عَلَى الْعُرْوَةِ وَ الثُّلْمَةِ» [۳] (از قسمت شكسته و طرف دستگيره ظرف، آب نخوريد، زيرا بر روى دستگيره و قسمت شكسته شده ظرف مى نشيند). و نيز (علیه السلام) مى فرمايد: «وَ لَا يُشْرَبُ مِنْ أُذُنِ الْكُوزِ وَ لَا مِنْ كَسْرِهِ إِنْ كَانَ فِيهِ فَإِنَّهُ مَشْرَبُ الشَّيَاطِينَ‏» [۴] (از دستگيره و قسمت شكسته كوزه آب مخوريد كه جايگاه آشاميدن است). 🔹از قول (صلی الله علیه و آله و سلم) مى خوانيم: «موهاى [سبيل] خويش را بلند مگذاريد؛ زيرا آنرا محيط امن براى زندگى خويش قرار مى دهد و در آنجا پنهان مى گردد!». [۵] به اين ترتيب روشن شد كه يكى از معانى ، ميكروب هاى زيانبخش و مضر است؛ ولى بديهى است منظور اين نيست كه: در همه جا به اين معنى باشد، بلكه منظور اين است كه: معانى مختلفى دارد كه يكى از مصداق هاى روشن آن و لشكريان و اعوان او است، و مصداق ديگر آن، و منحرف كننده و احيانا در پاره اى از موارد به معنى ميكروب هاى موذى نيز آمده است. (دقت كنيد). [۶] پی نوشت‌ها؛ [۱] سوره مائده، آيه ۹۱. [۲] سوره انعام، آیه ۱۱۲. [۳] الكافی، كلينى، دار الكتب الإسلامية، چ ۴، ج ‏۶، ص ۳۸۵. [۴] الكافی، همان. [۵] الكافی، همان، ص ۴۸۸. [۶] تفسير نمونه، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الإسلامية، تهران، ۱۳۷۴ش، چ ۱، ج ۱، ص ۱۹۱ 📕‌ ۱۸۰ پرسش و پاسخ‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: حسينى، سيد حسين، دار الكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۸۶ش، ‏چ چهارم‏، ‏ص ۵۴۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️حکومت جعلی رژیم صهیونیستی 🔹‌[دشمنان] یک سلّولِ سرطانی‌ای را در این منطقه به وجود آوردند به نام که اینجا پایگاهِ غربِ ‌باشد؛ 🔹چون آن روز دولت وسیع عثمانی را متفرّق کردند، نابود کردند، به چندین کشور تقسیم کردند، یک پایگاهی هم باید اینجا ‌می داشتند که بتوانند دائماً تصرّف کنند، نگذارند در این منطقه مقاصد عالی حاصل بشود؛ 🔹این پایگاه همین بود که آوردند ‌این های و و و بی‌رحم را اینجا مستقر کردند، یک تشکیل دادند، یک درست ‌کردند برای این کار‌. بیانات‌مقام‌معظم‌رهبری ۱۴۰۱/۰۷/۲۲ منبع‌؛ وبسایت‌ دفتر حفظ‌ و نشر آثار معظم‌ له @tabyinchannel