eitaa logo
تبیین
2.6هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
441 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
⚪️یک دقیقه مطالعه⚪️ 🍇🍐🍎 میوه ها بدون آفتاب ،شکیل و زیبا و رنگ خواهند شد اما هرگز دار و نمی شوند 🍃 آدمی میوه باغ آفرینش است 👈 قصه این آدمی و خداوند هم قصه ی میوه و آفتاب است 💬🖌 آدمی منهای خدا ممکن است زندگی به و و داشته باشد ❌خیلی ها در زندگیشون نداره، اما زندگی بسیار لوکس و و مُرَفَّهی دارند ⚠️اما تردید نکنید که زندگی آنها، برای خود آنها هیچ و ای ندارد❗️ ✅ و زندگی تنها و تنها در سایه به حق و الهی است ‌‌《اگر ایمان و تقوا باشه》 زندگی سرشار از برکات خواهدبود 🔻وگرنه هرگز🔻 🍀 لذا قرآن کریم و نزول حق را مشروط به ایمان و تقوا می کند 🌹🍃«و لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‌ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ» اگر مردم شهرها و آبادى‌ها ايمان آورده و تقوا پيشه كرده بودند، قطعاً (درهاى) بركات آسمان وزمين را برآنان مى‌گشوديم (اعراف/آیه96)💧 @tabyinchannel @daneshgahevelyat
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️خوش اخلاقی در اسلام (بخش سوم و پایانی) 🔸 ، کمندی است که دیگران را در دام محبت اسیر میکند و تبلور فضلیتهایی چون خوشرویی، گویی (ادب گفتار) و... میشود؛ چنان که امام صادق (ع)، حد و مرز اخلاق نیک را چنین تبیین میکند: «نرمی اخلاق، پاکیزه سازی کلام و گشاده رویی». 💠 خوش گویی (ادب گفتار) 🔹نخستین و مهم ترین وسیله تبادل اطلاعات در بین انسان ها، سخن گفتن است. بنابراین، سخن گفتن، پدیده ای اجتماعی است، و اگر انسان به تنهایی زندگی میکرد، نه نیازی به حرف زدن داشت و نه انگیزه ای که او را به سخن گفتن وادارد، و حتی شاید در چنین وضعی، قادر به سخن گفتن نیز نبود. سخن گفتن، یکی از نعمتهای بزرگی است که خداوند به انسان مرحمت کرده است: «خلق الإنسان - علمه البیان» گویا به همین مناسبت، اهل منطق، نطق را نشانه خاص و فصل ممیز انسان قرار داده، آن را مساوی عاقل میدانند. چنان است که زیبایی‌های دیگر را در مجموعه خود جای میدهد: نرمش در سخن گفتن، قطع نکردن کلام دیگری، نهی از پرحرفی، فاش نکردن اسرار دیگران، حفظ زبان، سخن گفتن به تناسب فهم مخاطب، توجه به مکان ها و موارد سخن گفتن و سکوت کردن، پرهیز از حرفها و قضاوتهای بی دلیل و مدرک، پرهیز از تمسخر و توهین به دیگران و مانند آن. ⬅️در اینجا به بعضی روشهای‌ قرآنی سخن گفتن اشاره میکنیم:   1⃣«ملایمت»؛ از ارزش های مثبت در سخن گفتن، نرمی و است. بلند سخن گفتن و داد و فریاد بیش از اندازه، رفتاری ناپسند است؛ زیرا سخن گفتن برای این است که شنونده بشنود. پس بلند کردن صدا بیش از اندازه، جز زیان، اثر دیگری ندارد و شنونده را می آزارد و خسته میکند و مانع سخن گفتن دیگران میشود. آیه ۱۹ سوره لقمان ضمن تشبیه و مثالی کوتاه و گویا، زشتی بلند سخن گفتن را یادآور می شود: «وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ ۚ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ».   2⃣«صراحت»؛ در سخن گفتن، نقطه مقابل گنگی، ابهام و دو پهلو بودن سخن است. در بعضی موارد صراحت در کلام لازم است. جایی که پای مصالح اساسی انسان و اجتماع در میان باشد، ناگزیر باید با صراحت سخن گفت، تا از تفسیرها و تحلیل های دلخواهانه و نادرست که بر منافع گروهی یا شخصی منطبق است، جلوگیری شود. سفیران الهی در ابلاغ رسالتشان چنین بوده اند. در زمان رسول خدا (ص) نیز کفار به دنبال محافظه کاران و راحت طلبان میگشتند: «وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ؛ [قلم، ۹] آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشی توأم با انحراف از مسیر حق)!»، ولی خداوند با نزول آیات و همچنین با بیان سوره کافرون، جای انعطاف، نرمش و چشم پوشی را در مسائل اصولی بست.   3⃣«فروتنی و ادب»؛ رعایت تواضع و ادب هنگام سخن گفتن، به ویژه در گفت‌وگو با والدین فراوان تأکید شده است (وَ قُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا)، که منظور از قول کریم، همان است. در همه کار و از جمله در لازم است، مگر در موارد استثنایی که خشونت و تندی لازم است: «لَا يُحِبُّ اللهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ ۚ وَ كَانَ اللهُ سَمِيعًا عَلِيمًا».   📕اسلام و زیبایی‌های زندگی، رویکردی تحلیلی و تربیتی به سبک زندگی، دکتر داود رجبی‌نیا، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چ اول، ص ۵۲۶-۵۲۰ منبع: راسخون @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️اعتماد به خدا 🔹 در قرآن کریم می‌فرماید: « ... وَ عَسَىٰ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۖ وَ عَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ ۗ وَاللهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ». [۱] ( ... و چه بسا چیزى را نداشته باشید، حال آن که شما در آن است، یا چیزى را دوست داشته باشید، حال آنکه شما در آن است، در حالی که خدا می‌داند و شما نمی‌دانید). اگر ما به سمت حرکت کردیم خداوند هم قطعاً بندگانش را رها نخواهد کرد. 🔹خداوند نسبت به بندگانش از مادر هم مهربان تر است. ما باید به دست یابیم، که اگر چنین شود، خواهیم دید که تمام کارهای خداوند براساس و به خود بندگان است که چون عالم و قادر و بی‌نیاز و حکیم است، پس نمی‌کند و هر کاری که انجام می‌دهد از روی حکمت است و در برآورده کردن و یا برآورده نکردن حاجات بندگانش از غرض‌ های مادی و نفسانی ای که در انسان ها یافت می‌شود، پاک و مبرا است. 🔹کسی که به واسطه دلایل عقلی و در ادامه آن با عبادت هایی که انجام می‌دهد، به یقین می رسد و خدا را شناخته و درمی‌یابد که خداوند زیباترین موجود است، پس چون خدا از همه زیباتر است عاشق او می شود، لذا خواسته او را به خواسته همه موجودات و حتی به خواسته های خود ترجیح می‌ دهد و متوجه می شود که از خودش به خودش نزدیکتر و مهربان تر است. 🔹به همین خاطر تمام آرزوهایش و دعاهایش، مطابق اراده و خواسته خداوند متعال می شود؛ چون خدا را دوست دارد و می داند خواسته او بهترین خواسته هاست. به همین خاطر اگر هم خواسته ای داشت که در ظاهر برآورده نشد، باز شاکر است؛ چون خواست خداوند را بر خواهش های خودش، مقدم می داند. 🔹 (علیه السلام) می‌فرماید: «إِنَّ أَعْلَمَ النَّاسِ بِاللهِ أَرْضَاهُمْ بِقَضَاءِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ». [۲] (همانا داناترین مردم به خدا، راضی ترین آنها به عز و جل می باشند). (علیه السلام) نیز می‌فرماید: «یَنْبَغِی لِمَنْ عَقَلَ عَنِ اللهِ أَنْ لَا یَسْتَبْطِئَهُ فِی رِزْقِهِ وَ لَا یَتَّهِمَهُ فِی قَضَائِهِ». [۳] (سزاوار است برای کسی که خدا را شناخته، او را در رسانیدن روزیش به کندی منسوب نکند و او را در حکم و قضایش متهم نداند». پی نوشت‌ها؛ [۱] قرآن کریم، سوره بقره، آیه ۲۱۶ [۱] کافی، ج ۲، ص ۶۰ باب الرضا بالقضاء [۲] همان منبع: پرسمان @tabyinchannel