✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️چگونه تبعیت از «پیامبر» (صلى الله علیه و آله)، موجب «قرب الهى» مى شود؟
🔹پاسخ این سؤال را مى توان با توجه به «آیه ۳۱ سوره آل عمران» به دست آورد. خداى متعال در این آیه مفهوم #دوستی_واقعى را تبیین مى کند و فرق آن را با محبت کاذب و دروغین روشن مى سازد، مى فرماید: «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللهَ فَاتَّبِعُونی یُحْبِبْکُمُ اللهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ اللهُ غَفُورٌ رَحیمٌ» (بگو: اگر #خدا را دوست مى دارید از من پیروى کنید، تا خدا شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد که خدا آمرزنده مهربان است).
🔹یعنى #محبت، تنها یک علاقه قلبى ضعیف و خالى از هر گونه اثر نیست، بلکه باید آثار آن در #عمل_انسان منعکس باشد. کسى که مدعى #عشق و علاقه به #پروردگار است، نخستین نشانه اش این است که از #پیامبر و فرستاده او پیروى کند. در حقیقت این، یک اثر طبیعى #محبت است که انسان را به سوى #محبوب و خواسته هاى او مى کشاند، البته ممکن است محبت هاى ضعیفى یافت شود که شعاع آن از قلب به بیرون نیفتد، اما این گونه محبت ها به قدرى ناچیز است که نمى توان نام محبت بر آن گذاشت.
🔹یک #محبت_اساسى، حتماً آثار عملى دارد، حتماً دارنده آن را با #محبوب پیوند مى دهد، و در مسیر خواسته هاى او به تلاش پرثمر وامى دارد. دلیل این موضوع روشن است، زیرا #عشق و #علاقه انسان به چیزى حتماً به خاطر این است که #کمالى در آن یافته است. هرگز انسان به موجودى که هیچ نقطه قوتى در آن نیست، عشق نمى ورزد؛ بنابراین، #عشق_انسان به #خداوند به خاطر این است که او منبع و سرچشمه اصلى هر نوع #کمال است. مسلماً چنین وجودى، تمام برنامه ها و دستورهایش نیز کامل است.
🔹با این حال چگونه ممکن است انسانى که عاشق تکامل و پیشرفت است از آن برنامه ها سر باز زند، و اگر سر باز زد، آیا نشانه عدم واقعیت عشق و محبت او نیست؟ این آیه، نه تنها به مدعیان محبت پروردگار در عصر پیامبر (صلى الله علیه و آله) پاسخ مى گوید، بلکه یک #اصل_کلى در منطق اسلام براى #همه_اعصار و قرون است؛ آنها که شب و روز دم از عشق پروردگار یا عشق و محبت پیشوایان اسلام و مجاهدان راه خدا و صالحان و نیکان مى زنند اما در #عمل، کمترین شباهتى به آنها ندارند، #مدعیان_دروغینى بیش نیستند.
🔹آنها که سر تا پا آلوده #گناه اند، با این حال قلب خود را مملو از #عشق #خدا، #پیامبر (صلى الله علیه و آله)، امیر مؤمنان #امام_علی (علیه السلام) و پیشوایان بزرگ مى دانند، و یا عقیده دارند ایمان و عشق و محبت تنها به قلب است و ارتباطى با #عمل ندارد، از منطق اسلام به کلى بیگانه اند. در کتاب «معانى الاخبار» از #امام_صادق (علیه السلام) نقل شده که: «ما أَحَبَّ الله مَنْ عَصاه» (کسى که #گناه مى کند، خدا را دوست نمى دارد).
🔹قرآن در جمله «یُحْبِبْکُمُ اللهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ اللهُ غَفُورٌ رَحیمٌ» مى فرماید: اگر #محبت_خدا داشتید و اثرات آن در #عمل و #زندگى شما آشکار شد، خداوند هم شما را دوست مى دارد و به دنبال این دوستى، اثراتش در مناسبات او با شما آشکار مى گردد، #گناهانتان را مى بخشد و شما را مشمول #رحمتش مى کند. دلیل دوستى متقابل #خداوند نیز روشن است، زیرا او وجودى است از هر نظر #کامل و #بىپایان، و به هر موجودى که در مسیر تکامل گام بردارد بر اثر سنخیت، پیوند #محبت خواهد داشت.
🔹از این آیه، ضمناً روشن مى شود: #محبت یک طرفه، نمى تواند وجود داشته باشد؛ زیرا هر محبتى دارنده آن را دعوت مى کند که عملاً در راه خواسته هاى واقعى #محبوب گام بردارد، و در چنین حالى به طور قطع، #محبوب نیز به او علاقه پیدا مى کند. ممکن است در اینجا سؤال شود: اگر شخص #مُحِب، همواره اطاعت فرمان محبوب کند، دیگر گناهى براى او باقى نمى ماند که بخشوده شود، پس جمله «یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ» موضوع نخواهد داشت. در پاسخ باید گفت: اولاً ـ ممکن است این جمله اشاره به بخشش گناهان سابق باشد؛ ثانیاً ـ شخص مُحِبّ استمرار بر معصیت محبوب نمى کند، ولى ممکن است بر اثر طغیان و غلبه شهوات، گاهى لغزشى از او سرزند که در پرتو اطاعت هاى مستمر او بخشوده خواهد شد.
📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمى مکارم شيرازى، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهل و هفتم، ج ۲، ص ۵۹۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#پیامبر #محبت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد