🌸☄🌸☄🌸☄🌸☄🌸 ☄ ⭕️سعادت و لذت در قرآن (بخش اول) 🔶يكی از مباحث مهم علم اخلاق مقوله‏ #سعادت و #لذت است، و اينكه سعادت چيست؟ و لذت كدام است؟ مقوله ای است كه ذهن علمای اخلاق را به خود مشغول داشته است. در اين نوشتار به تعريف #سعادت و #لذت از منظر #قرآن_کریم پرداخته مي‏شود. 🔷در توضيح مفهوم #سعادت، مي‏توان گفت: سعادت و لذت خيلی به هم نزديك و قريب الافق هستند و عمده تفاوت آن دو در اين است كه #لذت در #مواردلحظه‌ای و كوتاه مدت نيز بكار مي‏رود، ولی #سعادت صرفاً در مورد #لذت‌های‌پايدار يا #نسبتاً_پايدار كاربرد دارد. مثلاً هيچگاه درباره كسی كه غذای لذيذی را مي‏خورد و برای لحظاتی از آن لذت مي‏برد، مفهوم #سعادت را بكار نمی ‏برند، بلكه مي‏گويند: از خوردن غذا لذت برد. پس در #سعادت، #لذت_پايدار نهفته است، و اگر ممكن بود كسی در زندگی هميشه لذت ببرد، او كاملاً سعادتمند بود؛ ولی از آنجا كه #زندگی خالی از درد و رنج وجود ندارد، مي‏توان گفت: 🔷 #سعادتمند در اين جهان كسی است كه لذت های وی از نظر كيفيت يا كميت، نسبت به درد و رنج هايش برتری و فزونی دارد، و در آن، دو ويژگی لحاظ میشود: ۱) برتری از جهت كيفی؛ ۲) دوام از جهت كمی. #قرآن_کریم نيز در مقايسه بين لذت های دنيوی و اخروی، به منظور دعوت به سوی آخرت و تشويق به حركت در مسير سعادت معنوی، با تعبيراتی نظير: «وَالآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى؛[اعلی، ۱۷] زندگی آخرت بهتر و با دوام‏تر است»، بر اين دو ويژگی تاكيد دارد و پيوسته اين حقيقت را گوشزد مي‏كند، كه #لذت_آخرت از لذت دنيا از نظر #كيفی #بهتر، و به لحاظ #كمی #پايدارتر است. مفهوم سعادت فقط در يك مورد از قرآن به شكلی مناسب با بينش وسيع الهی درباره انسان بكار رفته است. 🔷خداوند در اين باره مي‏فرمايد: «فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ - فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ - خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأرْضُ إِلا مَا شَاءَ رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ - وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأرْضُ إِلا مَا شَاءَ رَبُّكَ عَطَاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ؛[هود، ۱۰۵-۱۰۸] #مردم دو دسته هستند #بدبخت و #خوشبخت؛ #شقاوتمندان تا آسمان و زمين هست، در آتش جاودان بمانند، مگر آنكه پروردگار تو خواهد، او هر چه خواهد مي‏كند و #سعادتمندان، مادام كه آسمان و زمين هست در بهشت جاودان بمانند، مگر آنچه خدای تو خواهد كه اين، بخششی قطع نشدنی است 🔷بنابراين اگر براساس بينش الهی و از دريچه معارف قرآنی، #زندگی_انسان را مورد توجه قرار دهيم، #زندگی_دنيوی او در كل چيزی به حساب نمی آيد. كسی كه الی الابد در آتش خواهد بود، بر فرض كه همه عمر را هم در اين دنيای زودگذر غرق در لذت باشد، چگونه مي‏توان گفت: چنين شخصی سعادتمند است؟ و بر عكس، هرگاه كسی در #جهان_ابدی خوشبخت باشد، و به گفته قرآن کریم، جاودانه در بهشت زندگی كند، حتی اگر تمام لحظات عمر كوتاه دنيا را در شكنجه به سر برد، #سعادتمند خواهد بود و در كل، آن #رنج_دنيوی، چيزی به حساب نمی آيد. 🔷بنابراين، ملاك #سعادت و #شقاوت در بينش انسانی اسلامی، لذت و رنج ابدی است، به اين معنا كه #اسلام در معنای سعادت و شقاوت تغييری نمي‏دهد و در اين زمينه مفهوم جديدی مطرح نمي‏كند كه از دسترس درك و فهم مردم به دور باشد؛ بلكه، #سعادت را به همان معنی رايج، #لذت_پايدارتر و #شقاوت را به معنی عرفی #رنج ‌و الم بيشتر مي‏داند، ولی در مصداق آن دو، تغيير مي‏دهد و چون لذايذ و آلام دنيوی دوام و ثباتی ندارد، #لذايذ و #آلام ابدی #جهان_آخرت را به عنوان #مصاديق_صحيح و حقيقی سعادت و شقاوت مطرح مي‏كند. #ادامه‌دارد... نویسنده: آیت‌الله‌مصباح‌يزدی (اخلاق در قرآن) منبع: وبسایت‌مرکزمطالعات و پاسخ‌گویی‌به‌شبهات @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد