🕊 تفسیر آیه ۵ و ۶ سوره انسان 🕊
🍃 إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُوراً (۵)🍃
🍃عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيراً (۶)🍃
ترجمه :
🍃 همانا نيكان از پيمانه اى مى نوشند كه با كافور (گياهى خوشبو) آميخته شده است.🍃
🍃چشمه اى كه بندگان خدا از آن مى نوشند و هر گونه بخواهند، آن را جارى مى سازند.🍃
«اَبرار» يا جمع «بَرّ» است، (همانند «اَرباب» كه جمع «رَبّ» است) يا جمع «بارّ» است (نظير «اَشهاد» كه جمع «شاهد» است). به هر حال «بَرّ» به معناى گستردگى است و بيابان را به خاطر گستردگى آن، «بَرّ» مى گويند. انسان نيكوكار داراى روحى باز و گسترده است و هدف او از انجام كار نيك، رسيدن به مال و مقام نيست بلكه فكرى فراتر از مال و مقام دارد. دست نيكوكاران براى كمك به ديگران باز و اجر آنان نيز گسترده است.
«كافور» به معناى گياه خوشبو است كه در خنكى و سفيدى ضرب المثل است.
«تفجير» به معناى شكافتن است و به كسى كه با گناه پرده حيا را بشكافد، «فاجر» مى گويند و «فجر» نورى است كه تاريكى شب را مى شكافد.
براساس روايات، مراد از «ابرار» در اين آيات، اهل بيت پيامبرعليهم السلام هستند كه با نذر روزه گرفتند و افطارى خود را به يتيم و مسكين و اسير دادند كه در آيات بعد آمده است.
با اينكه عدّه اى اين سوره را مدنى مى دانند، امّا بعضى مغرض و مخالف مى گويند: سوره انسان مكّى است و حَسنين عليهما السلام در مدينه متولّد شده اند، بنابراين اين آيات درباره اهل بيت نازل نشده، زيرا بيمارى آنان و عيادت پيامبر و روزه والدين آنها در مدينه بوده است!
در پاسخ مى گوييم: در بسيارى از سوره هاى مكّى، آيات مدنى وجود دارد و بهترين شاهد مطلب آن است كه كلمه «أسير» در اين آيات آمده، با آن كه در مكّه اسيرى وجود نداشته و اسير گرفتن مربوط به جنگ هاى پس از هجرت به مدينه است.
📌 پیام ها
🌿 احسان و نيكوكارى جلوه اى از شكر هدايت الهى است. «امّا شاكراً... انّ الاَبرار...»
🌿 نوشيدنى هاى بهشتى مخلوط باموادّ خوشبو ومعطّر است. «كان مزاجها كافوراً»
🌿 كاميابى هاى بهشتى به كسانى تعلّق مى گيرد كه خود را به مرحله عبوديّت رسانده باشند. «يشرب بها عباد اللّه»
🌿 محروميّت هاى موقّت بندگان خدا در دنيا، در قيامت جبران مى شود. «يشرب بها عباد اللّه»
🌿 اهل بيت، به خاطر رسيدگى به محرومان، به لقب ابرار و به خاطر اطاعت از خداوند، به لقب عباد اللّه ملقّب شدند. «انّ الابرار... عباد اللّه»
🌿 بندگان خدا، اهل نيكى به ديگران هستند و نيكوكاران، بنده خدا هستند. «الابرار يشربون... يشرب بها عباداللّه»
🌿 اراده بهشتيان كارساز است و آنان به هر چه اراده كنند مى رسند و هرچه را اراده كنند انجام مى شود. «يفجرونها تفجيراً»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
🕊 تفسیر آیه ۷ تا ۱۰ سوره انسان 🕊
🍃 يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْماً كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً (۷)🍃
🍃وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَي حُبِّهِ مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً (۸)🍃
🍃إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلَا شُكُوراً (۹)🍃
🍃إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً (۱۰)🍃
ترجمه :
🍃 آنان به نذر وفا مى كنند و از روزى كه شرش فراگير است مى ترسند.🍃
🍃و غذاى خود را با آن كه دوستش دارند، به بينوا و يتيم و اسير مى دهند.🍃
🍃(و مى گويند:) ما براى رضاى خدا به شما طعام مى دهيم و از شما پاداش و تشكّرى نمى خواهيم.🍃
🍃همانا ما از پروردگارمان، به خاطر روزى عبوس و سخت، مى ترسيم.🍃
«مُستطير» از «سَيطره» يعنى سلطه است و ريشه آن «طَير»، به معناى گستردگى است.
«قَمطرير» به معناى شرّى است كه سخت باشد.
بر اساس برخى روايات، اطعام مسكين و يتيم و اسير در يك شب واقع شد و براساس برخى، در سه شب متوالى اتفاق افتاد و هر شب، يكى از آنها مراجعه كرد.
مراد از «يطعمون الطعام على حبّه» آن است كه اهل بيت با آنكه آن غذا را دوست داشتند، به ديگران دادند. چنانكه قرآن در جاى ديگر مى فرمايد: «لن تنالوا البرّ حتّى تنفقوا ممّا تحبّون» به نيكى نمى رسيد مگر آنكه از آنچه دوست داريد، انفاق كنيد.
صاحب تفسير الميزان مى فرمايد: محبّت اهل بيت به خداوند در آيه بعد مطرح شده كه مى گويند: «انّما نطعمكم لوجه اللّه» و منظور از «على حبّه»، علاقه به غذا است كه در اين صورت، علاوه بر اخلاص، ايثار آنان نيز ثابت مى شود.
اگر به فكر نام و شهرت نباشيد، خداوند نامتان را جاودانه مى كند. كارى كه اهل بيت كردند، ارزش مادى فراوانى نداشت ولى چون خالصانه بود، خداوند آن را ماندگار ساخت.
در اين آيه، كلمات مسكين و يتيم و اسير به صورت نكره آمده تا بگويد: در اطعام، نبايد گزينش كرد، بلكه به هركس كه بود انفاق كنيد.
پروين اعتصامى درباره اخلاص در انفاق مى گويد:
بزرگى داد يك درهم گدا را
كه هنگام دعا ياد آر ما را
يكى خنديد و گفت اين درهم خُرد
نمى ارزيد اين بيع و شرى را
مكن هرگز به طاعت خودنمايى
حجاب دل مكن روى و ريا را
تو نيكى كن به مسكين و تهيدست
كه نيكى خود سبب گردد دعا را
به وقت بخشش و انفاق پروين
نبايد داشت در دل جز خدا را
خوف از خداوند، به معناى خوف از مقام اوست. چنانكه در جاى ديگر مى فرمايد: «و لمن خاف مقام ربّه»
📌 پیام ها
🌿 كمال واقعى زمانى است كه نيكى در انسان نهادينه شود. (تمام كمالات با فعل مضارع كه نشانه استمرار فعل است، آمده است.) «يوفون، يخافون، يطعمون و...»
🌿 اطعام و انفاق زمانى ارزش بيشتر دارد كه شى ء انفاق شده، مورد نياز و علاقه انسان باشد. «يطعمون الطعام على حبّه»
🌿 اسلام، حامى مستمندان و يتيمان و اسيران است. «و يطعمون الطعام... مسكينا و يتيما و اسيراً»
🌿 گروهى طعام را دوست دارند و گروهى اطعام را. «يطعمون الطعام على حبّه»
🌿 اطعام، زمانى ارزش بيشترى دارد كه از
خود و با دست خود باشد. «نطعمكم»
🌿 كمكى ارزش دارد كه خالصانه و به دور از هر منّت و انتظارى باشد. «نطعمكم لوجه اللّه»
🌿 آنچه به عمل ارزش مى دهد، انگيزه خالصانه و اخلاص در عمل است. «نطعمكم لوجه اللّه لا نريد منكم جزاء و لا شكورا»
🌿 نيكان، نه تنها با زبان درخواست تشكّر ندارند، بلكه در دل هم به فكر تمجيد و تشكّر نيستند. «لا نريد... شكوراً»
🌿 گرچه ابرار انتظار پاداش ندارند ولى مردم نبايد بى تفاوت باشند. در آيه 25 سوره قصص مى خوانيم: حضرت شعيب دخترش را فرستاد تا پاداش سقّايى و آب دادن حضرت موسى را بپردازد. «انّ ابى يدعوك ليجزيك اجر ما سقيت»
🌿 گذشتن از پاداش، به تنهايى نشانه اخلاص نيست، بلكه گذشتن از تمجيد و تشكّر نيز لازم است. «لا نريد منكم جزاءً و لا شكورا»
🌿 وفاى به نذر واجب است و كسى كه به نذر خود وفا نكند، از قهر الهى بترسد. «يوفون بالنذر و يخافون يوماً»
🌿 اگر كارى براى خدا باشد، فقط از قهر او مى ترسيم، نه مردم. «نخاف من ربّنا»
🌿 داشتن انگيزه الهى، منافاتى با شوق به ثواب يا خوف از عقاب ندارد. زيرا ثواب و عقاب نيز از خداست. «لوجه اللّه... انّا نخاف من ربّنا يوماً عبوساً»
🌿 در قيامت، نه تنها مردم عبوسند، بلكه روز عبوس است. «يوماً عبوساً»
🌿 براى فرار از آن روز عبوس، امروز در برابر مسكين و يتيم و اسير، عبوس نكنيد. « نخاف من ربّنا يوماً عبوساً»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402