🕊 تفسیر آیه ۳۶ تا ۴۰ سوره قیامت 🕊
🍃 أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًي (۳۶)🍃
🍃أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَي (۳۷)🍃
🍃ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّي (۳۸)🍃
🍃فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَي (۳۹)🍃
🍃أَلَيْسَ ذَلِكَ بِقَادِرٍ عَلَي أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَي (۴۰)🍃
ترجمه :
🍃 آيا انسان مى پندارد كه به حال خود رها مى شود؟🍃
🍃آيا او قطره اى از منى نبود كه (در رحم) ريخته مى شد؟🍃
🍃سپس خون بسته اى شد و خداوند آن را آفرينش داد و استوار ساخت.🍃
🍃و دو جنس زن و مرد را از آن پديد آورد.🍃
🍃آيا اين خدا قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟🍃
اين سوره با سوگند به قيامت شروع شد و با قدرت خداوند بر زنده كردن مردگان در قيامت پايان مى يابد.
كسانى كه معاد را انكار مى كنند، خداوند را به درستى نشناخته اند، زيرا اگر با مردن انسان پرونده او محو شود، حكمت خدا زير سؤال مى رود. چنانكه در اين آيه مى فرمايد: «أيحسب الانسان أن يترك سُدى» و در جاى ديگر مى فرمايد: «أفحسبتم انّما خلقناكم عبثاً و انّكم الينا لاترجعون» آيا گمان مى بريد ما شما را بيهوده آفريده ايم و شما به سوى ما باز نمى گرديد؟
اين آيات در ابتدا به حكمت الهى در برپاكردن قيامت اشاره مى كند و سپس به قدرت خداوند در آفرينش انسان كه بيانگر امكان دوباره آفريدن اوست. البتّه خداوند نمونه هاى ديگرى از قدرت خود در مورد بازآفريدن را به دست پيامبرانش در اين دنيا نشان داده است:
حضرت عيسى عليه السلام با دميدن در دو پرنده اى كه از گل درست كرده بود، آن را زنده كرد.
حضرت ابراهيم عليه السلام با صدا زدن پرنده هايى كه گوشت آنها درهم كوبيده و مخلوط شده بود، آنها را دوباره زنده كرد.
هفتاد نفرى كه همراه حضرت موسى عليه السلام به كوه طور آمدند و زمانى كه خداوند در كوه تجلّى كرد مردند، خداوند متعال دوباره آنها را زنده كرد.
📌 پیام ها
🌿 كسى كه انسان را بى هدف و بى مسئوليّت مى پندارد، سزاوار تحقيرهاى مكّرر است. «أولى لك فاولى ثّم أولى لك فاولى أيحسب الانسان أن يترك سُدى»
🌿 خداوند حكيم است و انسان موجودى هدفدار، مسئول و مكلّف، پس بايد قيامتى در كار باشد. «أيحسب الانسان أن يترك سدى»
🌿 بسيارى از محاسبات انسان باطل است. در آغاز سوره خوانديم: «أيحسب الانسان أن لن نجمع عظامه» و در پايان آن مى خوانيم: «أيحسب الانسان أن يترك سُدى»، آرى انسان موجودى خيال گرا است و اگر رهنمود انبيا نباشد منحرف مى شود. «يحسب... يحسب»
🌿 آفرينش نخستين، نشانه اى بر امكان و توان آفرينش بعدى است. «الم يك نطفة...»
🌿 متكبّران بدانند كه ضعيف و ناچيزند. «يتمطّى...من منىّ يمنى»
🌿 خداوند انسان را به صورت كامل و به دور از هر گونه كاستى و فزونى آفريده است. «فخلق فسوّى»
🌿 مطالعه در مراحل و چگونگى آفرينش انسان از راههاى معادشناسى است. «نطفة... علقة... الذكر و الانثى»
🌿 تعادل ميان جنسيّت دختر و پسر، نشانه قدرت و حكمت خداوند است. «فجعل منه الزوجين الذكر و الانثى»
🌿 اگر قيامتى در كار نباشد، آفرينش انسان بى معنا و بدون هدف مى شود. «أيحسب الانسان أن يترك سُدى... أليس ذلك بقادرٍ على أن يحيى الموتى»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
🕊 تفسیر سوره قیامت به صورت متن 🕊
🕊️ کتاب تفسیر نور 🕊️
🕊 حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی🕊
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊
قرآن بخوان تمام جهان گوش می شود، غیر از تو هر چه هست فراموش می شود
صوت دلنشین قرآن روح انسان را غرق آرامش می کند و آیات نورانی اش برای انسان همانند چراغی مسیر تاریک زندگی را روشن می کند.
🍃 سلام
و عرض ادب و احترام🍃
مسروریم از اینکه فرصتی دست داده تا با شنیدن آیات الهی و الهام گرفتن از رهنمودهای گران قدر این کتاب آسمانی ، مطمئن و استوار در مسیر رسیدن به سعادت قدم برداریم.
از همه ی شما بزرگواران به خاطر همراهیتون سپاسگزاریم 🌹 به یاری خدا از فردا تفسیر سوره ی انسان رو شروع می کنیم🕊️
🌿ان شاءالله که خداوند توفیق درک کردن و عمل کردن به قرآن رو روزی ما کنه ، و در قیامت شفیع ما قرار بده.
🍃 الهی آمین🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊
https://chat.whatsapp.com/JsqdoTxx550JzAlyNubcpU
https://eitaa.com/joinchat/3047358578C7d3b1074c0
🕊 تفسیر آیه ۱ و ۲ سوره انسان 🕊
🍃 هَلْ أَتَي عَلَي الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئاً مَّذْكُوراً (۱)🍃
🍃إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعاً بَصِيراً (۲)🍃
ترجمه :
🍃 آيا بر انسان دوره اى از روزگار گذشت كه چيزى قابل ذكرى نبود؟🍃
🍃همانا ما انسان را از نطفه اى آميخته (از نطفه مرد و زن) آفريديم تا او را بيازماييم، پس او را شنوا و بينا گردانيديم.🍃
«دَهر» به معناى زمان و دوران و «اَمشاج» جمع «مَشيج» به معناى مخلوط است.
امام باقر عليه السلام در روايتى فرمودند: «كان شيئاً لم يكن مذكوراً» انسان، چيزى بود ولى قابل ذكر نبود و بعداً قابليّت پيدا كرد.
امام صادق عليه السلام مى فرمايد: انسان در تقدير الهى بود، ولى چيز موجودى نبود. «لم يكن شيئاً مذكوراً»
امام باقر عليه السلام فرمودند: مراد از «نطفة امشاج»، اختلاط نطفه مرد با زن است.
براى بيدار كردن وجدان خفته، گاهى مسائل قطعى در قالب سؤال مطرح مى شود. چنانكه مادر از فرزند خود مى پرسد: آيا من به تو شير ندادم؟ در اين آيه هم كلمه «هل» به معناى «قد» مى باشد. «هل اتى على الإنسان...» يعنى به تحقيق، بر هر انسانى دورانى گذشته كه چيز قابل ذكر نبوده است.
ناچيز بودن انسان گاهى طبيعى است، «لم يكن شيئاً مذكوراً» ولى گاهى به خاطر عملكرد نامناسب، انسان خودش را به مرز ناچيز بودن مى رساند. چنانكه قرآن مى فرمايد: «يا أهل الكتاب لستم على شى ءٍ حتّى تقيموا التوراة والانجيل و ...» اى اهل كتاب! اگر كتاب آسمانى را برپا نداريد، هيچ هستيد.
قرآن، ۱۲ مرتبه از آفرينش انسان از نطفه ياد كرده است، تا هم قدرت خداوند معلوم شود كه از نطفه اى انسان مى سازد و هم انسان دچار غرور و تكبّر نگردد.
📌 پیام ها
🌿 انسان، بايد درباره منشأ وجود خود فكر كند. «لم يكن شيئاً مذكوراً»
🌿 انسان موجودى نوآفريده و حادث است. «لم يكن شيئاً مذكورا»
🌿 انسان در مسير وجودى خود، روند تكاملى داشته و مراحلى را طى نموده است: ابتدا وجود نداشت، «لم يك شيئاً» بعد از بوجود آمدن هم، چيز قابل ذكرى نبود «لم يكن شيئاً مذكوراً»
🌿 ياد ضعف ها، غرور انسان را برطرف و او را تسليم خداوند مى كند. «لم يكن شيئاً مذكورا»
🌿 آفرينش انسان از نطفه اى ناچيز، جلوه اى از عظمت الهى است. «إنّا خلقنا الإنسان من نطفة...»
🌿 خداوند، با صورت گرى روى آب، قدرت نمايى مى كند. «من نطفة امشاج»
🌿 آفرينش انسان، حكيمانه و هدفدار است. «خلقنا الانسان ... نبتليه»
🌿 انسان، موجودى مسئول و مكلّف است. (آزمايش كردن نشانه تكليف است.) «نبتليه»
🌿 همه انسان ها در طول تاريخ مورد آزمايش الهى واقع مى شوند. «نبتليه»
🌿 بيان دو ويژگى شنوايى و بينايى براى نمونه است وگرنه تمام اعضاى بدن مورد امتحان واقع مى شوند. «سميعاً بصيراً»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
🕊 تفسیر آیه ۳ و ۴ سوره انسان 🕊
🍃 إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِراً وَإِمَّا كَفُوراً (۳)🍃
🍃إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَا وَأَغْلَالاً وَسَعِيراً (۴)🍃
ترجمه :
🍃 به راستى ما راه (حق) را به او نمايانديم، خواه شاكر (و پذيرا) باشد يا ناسپاس.🍃
🍃همانا ما براى كفر پيشه گان زنجيرها و غل ها و آتشى برافروخته آماده ساخته ايم.🍃
هدايت، چند گونه است:
✅ گاهى هدايت فطرى است. چنانچه قرآن مى فرمايد: «فالهمها فجورها و تقواها» خداوند به نفس بشر، خير و شرّ را الهام كرد.
✅ نوع ديگر، هدايتى است كه از طريق تحصيل، تعقّل، مشورت، تجربه ومطالعه به دست مى آيد.
✅ و نوع سوم هدايتى است كه از راه تبليغ و ارشاد انبيا و اوليا صورت مى گيرد.
تشكّر گاهى قلبى است، يعنى همه نعمت ها را از خدا بدانيم؛ گاهى عملى است، بدين معنا كه انسان نعمت هاى خداوند را فقط در راه حق مصرف كند و گاهى زبانى است، يعنى انسان «الحمد للّه ربّ العالمين» را بر زبان جارى كند.
«سَلاسل» جمع «سِلسلة» به معناى زنجير و «اَغلال» جمع «غُلّ» به معناى طوقى است كه به گردن مى نهند و «سَعير» به معناى آتش افروخته است.
امام صادق عليه السلام ذيل آيه «امّا شاكراً و امّا كفوراً» فرمودند: «عرفناه اِمّا آخذ و اِمّا تارك» ما راه را به او معرفى كرديم، يا آن را مى گيرد و يا رها مى كند.
«سلاسلا و اغلالاً» يعنى زنجير در پا و غل بر گردن.
انسان در مسير بندگى و تشكّر از خداوند، مرحله ضعيف يا متوسّطى را طى مى كند ولى در طريق سركشى و تمرّد، مرحله بالايى را مى پيمايد. در شكر، شاكر است (نه شكور)، ولى در كفر، كفور است. «امّا شاكراً و امّا كفوراً» يعنى شكر او معمولى ولى كفر او قوى است. به چند نمونه ديگر توجه كنيد. قرآن مى فرمايد:
«انّه ليؤوس» انسان بسيار مأيوس است.
«انّ الانسان لظلوم» به راستى كه انسان بسيار ظالم است.
«كان الانسان عجولاً» انسان موجودى عجول است.
«كان الانسان قتوراً» انسان، تنگ نظر است.
«انّ الانسان خلق هلوعاً» انسان بسيار حريص و كم طاقت است.
«اذا مسّه الشر جزوعاً» هنگامى كه شرّى به او رسد، بسيار جزع و فزع مى كند.
«انّ الانسان لربّه لكنود» انسان نسبت به پروردگارش بسيار ناسپاس و بخيل است.
📌 پیام ها
🌿 آزمايش انسان، براساس آگاهى و آزادى است:
آگاهى به واسطه چشم و گوش و عقل و فطرت درونى و هدايت بيرونى؛ و آزادى برمبناى اختيار كه به تمام انسان ها داده شده است: «نبتليه... سميعاً بصيراً هديناه... امّا شاكراً و امّا كفوراً»
🌿 خداوند، حجت را بر انسان تمام كرده است. «انّا هديناه السبيل»
🌿 راه درست، يكى بيش نيست. «انّا هديناه السبيل» (كلمه «سَبيل» مفرد است.)
🌿 هدايت، نعمتى در خور سپاس است. «انّا هديناه السبيل امّا شاكراً» (پيمودن راه دين، شكر الهى و انحراف از آن، كفران و ناسپاسى است.)
🌿 كسانى كه هدايت انبيا را نپذيرند، بالاترين مرحله از كفر را مرتكب شده اند. (به جاى آنكه بگويد «امّا كافراً»، فرمود: «امّا شاكراً و امّا كفوراً». زيرا «كفور»، اوج كفر است.)
🌿 هركس شاكر نباشد، كفور است، راه سوّمى وجود ندارد. «امّا شاكراً و امّا كفوراً»
🌿 در تربيت انسان، نقش هشدار، بيش از بشارت است. (لذا قرآن ابتدا هشدار مى دهد و سپس بشارت.) «انّا اعتدنا للكافرين...»
🌿 كيفرهاى الهى داراى ملاك و معيارند. «اعتدنا للكافرين سلاسل و اغلالاً و سعيراً»
🌿 هر انتخابى، سرانجام خود را به دنبال دارد. كفر، دوزخ را و شكر، بهشت را. «اِمّا شاكراً و اِمّا كفوراً... انّا اعتدنا للكافرين... انّ الأبرار...»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
🕊 تفسیر آیه ۵ و ۶ سوره انسان 🕊
🍃 إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُوراً (۵)🍃
🍃عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيراً (۶)🍃
ترجمه :
🍃 همانا نيكان از پيمانه اى مى نوشند كه با كافور (گياهى خوشبو) آميخته شده است.🍃
🍃چشمه اى كه بندگان خدا از آن مى نوشند و هر گونه بخواهند، آن را جارى مى سازند.🍃
«اَبرار» يا جمع «بَرّ» است، (همانند «اَرباب» كه جمع «رَبّ» است) يا جمع «بارّ» است (نظير «اَشهاد» كه جمع «شاهد» است). به هر حال «بَرّ» به معناى گستردگى است و بيابان را به خاطر گستردگى آن، «بَرّ» مى گويند. انسان نيكوكار داراى روحى باز و گسترده است و هدف او از انجام كار نيك، رسيدن به مال و مقام نيست بلكه فكرى فراتر از مال و مقام دارد. دست نيكوكاران براى كمك به ديگران باز و اجر آنان نيز گسترده است.
«كافور» به معناى گياه خوشبو است كه در خنكى و سفيدى ضرب المثل است.
«تفجير» به معناى شكافتن است و به كسى كه با گناه پرده حيا را بشكافد، «فاجر» مى گويند و «فجر» نورى است كه تاريكى شب را مى شكافد.
براساس روايات، مراد از «ابرار» در اين آيات، اهل بيت پيامبرعليهم السلام هستند كه با نذر روزه گرفتند و افطارى خود را به يتيم و مسكين و اسير دادند كه در آيات بعد آمده است.
با اينكه عدّه اى اين سوره را مدنى مى دانند، امّا بعضى مغرض و مخالف مى گويند: سوره انسان مكّى است و حَسنين عليهما السلام در مدينه متولّد شده اند، بنابراين اين آيات درباره اهل بيت نازل نشده، زيرا بيمارى آنان و عيادت پيامبر و روزه والدين آنها در مدينه بوده است!
در پاسخ مى گوييم: در بسيارى از سوره هاى مكّى، آيات مدنى وجود دارد و بهترين شاهد مطلب آن است كه كلمه «أسير» در اين آيات آمده، با آن كه در مكّه اسيرى وجود نداشته و اسير گرفتن مربوط به جنگ هاى پس از هجرت به مدينه است.
📌 پیام ها
🌿 احسان و نيكوكارى جلوه اى از شكر هدايت الهى است. «امّا شاكراً... انّ الاَبرار...»
🌿 نوشيدنى هاى بهشتى مخلوط باموادّ خوشبو ومعطّر است. «كان مزاجها كافوراً»
🌿 كاميابى هاى بهشتى به كسانى تعلّق مى گيرد كه خود را به مرحله عبوديّت رسانده باشند. «يشرب بها عباد اللّه»
🌿 محروميّت هاى موقّت بندگان خدا در دنيا، در قيامت جبران مى شود. «يشرب بها عباد اللّه»
🌿 اهل بيت، به خاطر رسيدگى به محرومان، به لقب ابرار و به خاطر اطاعت از خداوند، به لقب عباد اللّه ملقّب شدند. «انّ الابرار... عباد اللّه»
🌿 بندگان خدا، اهل نيكى به ديگران هستند و نيكوكاران، بنده خدا هستند. «الابرار يشربون... يشرب بها عباداللّه»
🌿 اراده بهشتيان كارساز است و آنان به هر چه اراده كنند مى رسند و هرچه را اراده كنند انجام مى شود. «يفجرونها تفجيراً»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402