شفای زخم به عنایت امام حسین‌ علیه السلام‌ #کربلا #نبرک‌ضریح #شفا #بچه‌ها مرحوم حجّة الاسلام سقازاده واعظ تبریزی یک روز در ماه رمضان 1378 ه. ق در منبر قضیه‌ای را نقل نمودند و من از ایشان خواهش کردم که آن را بنویسند، ایشان هم قبول فرمودند. هم اکنون خلاصه نوشته خود آن مرحوم را در این‌جا ذکر می‌کنم: شمس الدین سقازاده فرزند بنده، از دو سالگی در اثر آلوده بودن سوزن آبله‌کوب، زخمی #چرکین در بالای بازویش پیدا شد. تدریجاً به ناحیه بیخ گوش راست او سرایت کرده و #غدد زیادی در اطراف آن زخم دیده شد، آن زخم در حال خواب خارش زیادی داشت به طوری که بچّه با #ناخن‌های خود پوست زخم را می‌کَند و احیاناً خون هم از آن جاری می‌شد. لذا ما مجبور بودیم که دست‌های طفل را #ببندیم. حالت عمومی کودک به حدّی رقّت‌آور بود که مردم از مشاهده این بچه متأثّر می‌شدند. اغلب #اطبّای متخصّص از معالجه آن عاجز مانده بودند، تا این‌که در سال 1375 ه. ق، با خانواده به زیارت عتبات مقدسه مشرّف شدیم. دست کودک را گرفته و به حرم حضرت امام حسین‌علیه السلام بردیم و به او یاد دادم که جلو برود و دست خودش را به ضریح مقدّس بمالد و عرض کند: #ای_امام_حسین! گوشم را شفا عنایت کن. با زبان کودکی، بچّه جلو رفت و ما هم با خانواده در بالای سر حضرت مشغول زیارت بودیم. وقتی خواستیم از حرم مرخّص شویم، شمس الدین را صدا کردم آمد، دست او را گرفتم و وارد صحن مقدّس شدیم، اول خیال کردم که اشتباهاً طفل دیگری را به خیال فرزند خودم آورده‌ام، زیرا این بچه کاملاً صحیح و سالم بود، وقتی کاملاً دقت کردم، دیدم اثری از آثار زخم در بچّه دیده نمی‌شود و به طور کلی خوب شده است. در برگشتن به تهران، یکی از دکترهایی که در اثر تبلیغات سوء، #بهایی شده بود، پس از دیدن این واقعه نادم گشت و مسلمان شد، به طوری که به احکام شرعی کاملاً پایبند گردید. برنامه روزنه هایی از عالم غیب را از بازار دریافت کنید https://cafebazaar.ir/app/ir.sadegh.bookm26/?l=fa