خاطرات سفر تبلیغی به استان کردستان، شهرستان قروه (محرم 1396) مِیهم سُفلی - ۵ 🔸شیخ گرامی، مفصل برای منبر شب تمرین کرده بود. در طراحی چارچوب سخنرانی کمی کمکش کردم و نقطه شروع و پایان را بستیم. اولین باری بود که می‌خواست منبر برود. با توجه به این که اهل تلاوت قرآن بود، لحن عربی خوبی داشت و به خوبی از پس خطبه اول منبر برآمد. توجه همه را به طور نسبی به خود جلب کرد. دقیقا مطابق برنامه و گام به گام جلو آمد. کم‌کم خودش هم اعتماد به نفس پیدا کرده بود و دست‌هایش را بالا و پایین می‌برد.ناگهان همه دیدند خطیب توانا سکوت کرد و خیره شد. از چند ثانیه که گذشت، کم‌کم داشتم نگران می‌شدم. حیثیت روحانیت در معرض خطر بود! با توجه به حضور اهل سنت در جلسه، اوضاع خیلی بد پیش می‌رفت. بیست ثانیه ای سکوت و تمرکز کرد تا دوباره موتورش روشن شد. 🔸آن سکوت بی‌معنا که هنوز هم دلیلش را نفهمیده‌ام، نظم و تمرکز ذهنی‌اش را به هم زد و کاملا از آن چارچوبی که طراحی کرده بودیم خارج شد. به هر ترتیبی که بود، منبر را تمام کرد و پایین آمد. مردم سوتی را به رویش نیاورند و مدام «احسنت» می‌گفتند. او هم دست ادب روی سینه گذاشته بود و به احساسات پاک! مخاطبین پاسخ می‌گفت. (انگار خواننده روی استیج برای پاکنسرتی‌ها دست تکان می‌دهد!) داشت از کنار جمعیت رد می‌شد که دو جوان – همان دو جوانی که یکی‌شان با موتور به عشق دختر روستای بغل تک‌چرخ می‌زد و آن یکی می‌خواست برود توی نظام - با پوز خند زیر لب به او گفتند: «برای بار اول خوب بود حاجی!» با این جمله، شیخ ما را شستند و به او فهماندند که فکر نکن ما خریم؛ فهمیدیم تازه‌کاری. 🔸مراسم سینه‌زنی هم جالب بود. یک مداح اصیل محلی آمد و شروع کرد به نوحه‌خوانی فارسی. مردم ناهماهنگ سینه می‌زدند و پاسخ نمی‌دادند. نوحه کردی را شروع کرد، اوضاع بدتر شد. پشت میکروفون به شوخی و با زبان کُردی گفت: «خدا پدرتون رو بیامرزه. این که دیگه کُردیه!» البته اوضاع فرقی نکرد. ملت حال نداشتند. 🔸سینه‌زنی که تمام شد، پذیرایی آوردند: یک سینی بزرگ پر از زردآلو! با آن که در حد انفجار خورده بودم، تبرّکا! برداشتم. پس از پذیرایی، اندکی نشستیم و با جوانان روستا گپ زدیم. برای فردا هم باید برنامه ریزی می‌کردیم. قرار شد مرتضی که عبا داشت با شیخ ملبس بمانند برای ادامه کارهای فرهنگی! من و دو نفر دیگر هم تصمیم گرفتیم برویم و فردا دوباره برگردیم. پیرمرد سُنّی باصفا آمد و سوار شدیم و رفتیم قروه. #کردستان #تبلیغ #علی_بهاری @tanzac

خاطرات سفر تبلیغی به استان کردستان، شهرستان قروه (محرم 1396) مِیهم سُفلی - ۶ 🔸امروز روز آخری بود که قرار بود به مِیهم برویم. دیگر صبح، مدرسه هم نرفتیم و منتظر راننده باصفا شدیم تا بیاید و ببردمان. طول مسیر مانند همیشه، به گپ و مسخره‌بازی گذشت. دوباره تعارف کرد به منزلشان برویم و ما هم دوباره نه گفتیم. ناهار را منزل پدر خادم مسجد دعوت بودیم. اما قبل از ناهار، قرار بود به مسجد برویم برای شرکت در نماز جمعه اهل سنت. 🔸خادم مسجد تا آن موقع حتی یکبار هم به نماز جمعه برادران دینی‌اش نرفته بود. به خاطر ما پذیرفت اولین و احتمالا آخرین بار، این عمل شنیع! را انجام دهد. در صفوف مرتب نماز، مستقر شدیم و اهل سنت یکی‌یکی آمدند. از دیدن دو روحانی شیعه و سه غریبه ابروهایشان بالا می‌رفت ولی ما به درستی کارمان یقین داشتیم. خطبه ها آغاز شد ولی متاسفانه به زبان کردی. تقریبا هیچ نفهمیدم جز اینکه خطیب، حدیثی از انس بن مالک را شرح داد. البته این را هم بگویم که ماموستای همیشگی روستا نیامد و یکی دیگر از مردان روستا، وظیفه ایراد خطبه را به عهده گرفت. علت نیامدن ماموستا هم میان مردم روشن بود: سرکشی به کارخانه خیارشور. یک کارخانه تولید خیارشور داشت و هر وقت نمی‌آمد، همه می گفتند: «رفته پیش خیارشورهاش» 🔸پس از خطبه‌ها و پیش از آغاز نماز، از صفوف جدا شدیم و در انتهای مسجد به پشتی‌ها تکیه دادیم. البته قبلش مردم را توجیه کردیم که این کار، به دلیل احترام به هنجار‌های فقهی شماست. (در فقه شافعی، نماز جمعه بر مسافر حرام است) آنها نماز می‌خواندند و ما آهسته و درگوشی چرت و پرت می‌گفتیم و می‌خندیدیم. مرتضی عبایی - فامیلی‌اش عبایی نبود، چون عبا پوشیده بود بهش می‌گفتم عبایی - زیر گوش من حرف‌های ضد وحدتی می‌زد و مقدسات اهل سنت را به سیخ می‌کشید. هر از گاهی مسخره‌بازی در می‌آورد و غش غش می‌خندید. گفتم: «نکن این کارها رو! یکی بشنوه عبای روی دوشت میشه کفن دور تنت» 🔸کنفرانس وحدت من و عبایی به پایان رسید و طبق قرار قبلی، برای ناهار به خانه پدر خادم مسجد رفتیم. بنا شد ابتدا نماز بخوانیم و سپس ناهار بخوریم. نماز را به امامت یکی از ملبس‌های گروه خواندیم و آماده ناهار شدیم. سفره را انداختند و دیس های غذا را آوردند. زرشک‌پلو با مرغ، تدارک دیده بودند. دستشان درد نکند ولی حساب جمعیت را نکرده بودند. ما پنج نفر بودیم و با صاحب خانه و پدرش باید هفت تکه مرغ در دیس می‌گذاشتند ولی پنج تکه بود. اولی و دومی، نفری یک تکه برداشتند. دیس به دوست عبایی رسید. تدبیری تاریخی به خرج داد و هر سه تکه مرغ باقی مانده را نصف کرد. الان شش تکه مرغ داشتیم و پنج گرسنه! یعنی با حرکت هوشمندانه، یک نیمه ران هم زیادی ماند! پس از صرف ناهار به اتاق کناری رفتیم تا خانم‌ها بیایند و روضه زنانه برپا شود. #کردستان #تبلیغ #علی_بهاری @tanzac

خاطرات سفر تبلیغی به استان کردستان، شهرستان قروه (محرم 1396) مِیهم سُفلی - ۷ 🔸با پدر صاحب خانه شش نفر بودیم. در را فقط به اندازه رد شدن سیم اِکوی روضه‌خوان باز گذاشتیم. اتاق، دم کرد و نفس کشیدن سخت شد. هیکل ما هم که ورزشکاری ... مثل ابر بهاری عرق می‌ریختم. چاره‌ای نبود. زشت بود از جلسه خارج شوم. پدر صاحب خانه که باید او را «پیرکُرد صیغه‌باز» بنامم، پیرمردی بانمک و دوست‌داشتنی بود. با حداقل دندان‌ ممکنی که داشت کلمات را خیلی بامزه تلفظ می‌کرد. چفیه کُردی به سر داشت و به لهجه غلیظ و شیرین کُردی تکلم می‌کرد. از وضعیت تاهل بچه‌های گروه پرسید. بعد رو به من کرد و گفت: «چند تا زن صیغه ای داری؟» گفتم: «انصافا هیچی.» گفت: «جدی میگم. چند بار تا حالا صیغه‌ کردی؟» گفتم: «ناموسا هیچی» اسم ناموس را که بردم، قانع شد و پذیرفت این کاره نیستم. بحث را از پرسش‌ بی‌تعارف به درخواست بی‌شرمانه! کشاند و گفت: «می‌تونی واسه من جور کنی؟» گفتم: «نه حاج آقا. ما تو حوزه درس می‌خونیم. بنگاه صیغه‌یابی نداریم» 🔸چند دقیقه ای طول کشید تا قانعش کنم همسرگزینی کار مراکز فرهنگی دیگر است و به مدارس علمیه قم ربطی ندارد. گرم صحبت بودیم که همسرش وارد اتاق شد و به لهجه شیرین کردی گفت: «به خدا من راضی‌ام. یک زن براش پیدا کنید که سرش گرم بشه.» فهمیدم که زن برایش وسیله سرگرمی است. گفتم: «خوب حاج‌آقا یه ایکس باکس بگیر» پرسید: «خارجی نمی‌خوام. در حد فاطمه و مریم» گفتم: «ایشالا خیره» و خودم را با استکان چای سرگرم کردم. دیگر کم‌کم روضه داشت شروع می‌شد. خانم‌ها می‌آمدند و شیخ معمم که البته به خاطر نبود ارتباط چهره به چهره با مخاطب و گرمای زیاد اتاق، خودش را خلع لباس کرده بود سخنرانی را شروع کرد. منبری پرمحتوا با داستانی جذاب و حدیثی زیبا. چهره مخاطبان را نمی‌دیدم ولی حتما حظ کردند. 🔸دوست ملبّسِ بی‌لباس دیگر، روضه خواند. عجب روضه‌ای بود! صدای گرم و دلنشین، روایت‌گری جذاب و احتمالا خلوص نیت، منقل روضه‌اش را داغ کرد. خسته شده بود ولی مخاطب همچنان درخواست داشت. از حضرت علی اکبر آغاز کرد و در ادامه قاسم بن الحسن و علی اصغر و ماجرای علقمه و ورود اسراء به کوفه و خطبه حضرت زینب و مناظره امام سجاد با یزید، همه را گفت. مثل کره‌‌ای که ده دقیقه روی ماهی‌تابه تفلون مانده باشد ذوب شده بود. بالاخره رضایت دادند پرونده روضه را ببندد و بست. #کردستان #تبلیغ #علی_بهاری @tanzac

خاطرات سفر تبلیغی به استان کردستان، شهرستان قروه (محرم 1396) مِیهم سُفلی - ۸ (بخش پایانی) 🔸چند دقیقه پس از پایان روضه نشستیم و دوباره با پیرکُرد صیغه‌باز گپ زدیم. آخر سر پذیرفت ما این کاره نیستیم و موضوعات بهتری برای گفتگو انتخاب کرد. حرف‌هایمان که تکراری شد، خداحافظی کردیم و راهی مسجد شدیم. ارتباط با بچه‌ها، شوخی و کلاس‌داری لذت‌بخش است و برای همین، گذر زمان را حس نکردم. به خودمان که آمدیم، دیدیم اذان مغرب و عشاء را گفته‌اند. نماز را با استقبال اندک مردم شیعه و عدم استقبال اهل سنت خواندیم. در آن ایام ندیدم اهل سنت به ما اقتداء کنند. همیشه ما ماموم بودیم و آنها امام. اقتدای دو روحانی شیعه به امام سُنّی هم باعث اعتمادسازی و اقتدای متقابل نشد. بگذریم. 🔸خادم مسجد برای شام دعوتمان کرد. بنده خدا غذا را از بیرون آورده بود. هر چند دقیقه یک بار می‌گفتیم: «به خدا راضی به زحمت نبودیم» و او هم می‌گفت: «خواهش می‌کنم حاجی آقا، رحمته.» آن جا دیگر همه شیعه بودند؛ هم خودش و هم اعضای خانواده‌اش و هم دو دوستش. بحثمان حسابی گل انداخت. می‌گفتیم و می‌خندیدیم. کاملا غافل از اینکه شب تاسوعا است و اندکی حرمت نگه داشتن هم بد نیست. یکی از دو دوستش، از مردسالاری شدید کُردها گفت و از زن‌سالاری لطیف ترک‌ها. می‌گفت: «ترک ها از کُردها موفق‌ترند. چون زنان حکومت می‌کنند و مردان فرمان می‌برند ولی کُردها این طور نیستند. مردانشان، دوراندیشی ندارند و هر چه در می‌آورند خرج می‌کنند.» 🔸دو روز قبل از این که ما به خانه‌اش بیاییم اتفاق بامزه‌ای افتاده بود. یکی از معمم‌های گروه که برای نماز جماعت و منبر به روستا آمده بود و اتفاقا در شب مهمانی هم همراه ما بود، به دعوت خادم مسجد، به خانه‌شان می‌آید. از صحبت کردن مرد با خانواده‌اش متوجه می‌شود اسم دخترِ چهارساله‌اش، سارا و اسم همسرش مریم است. موقع خداحافظی به گمان این که مادر سارا بود و دختر مریم، بلند می‌گوید: «مریم جون خیلی دوستت دارم. خداحافظ جیگر خانم». خادم، آدم عاقلی بود و الا اولین جنایت ناموسی در تاریخ حوزه‌های علمیه اتفاق می‌افتاد. 🔸صاحب‌خانه از بی‌اهتمامی شورای روستا گلایه می‌کرد. می‌گفت چون شیعه است و شورا اهل سنت‌اند، تیر برق را تا دم در خانه بغلی آورده‌ ولی به منزل او نرسانده‌اند و به خاطر همین جلوی در خانه‌اش تاریک است. از علاقه‌اش به حضور در سوریه گفت. می‌گفت: «خدا وکیلی اگه آشنا دارید، منو معرفی کنید می خوام برم.» ما هم گفتیم: «خدا وکیلی آشنا نداریم.» بی‌خیال شد و دیگر اصرار نکرد. شام خوردیم و دوباره به مسجد رفتیم برای اقامه عزای تاسوعایی. 🔸سخنرانی را دوست گرامی بر عهده داشت و انصافا هم موفق بود. مداح هم روضه‌خوانی کرد و سینه‌زنی. شنیده بودم اهل سنّت بخاطر اعتقاد به سنی بودن حضرت ام البنین، ارادت خاصی به حضرت عباس علیه السلام دارند و شاید همین باعث شد جمعیت بیشتری به جلسه بیاید. منبری پس از سینه‌زنی دعا کرد و از مردم حلالیت خواست. راننده دم در منتظرمان بود. از مردم و به خصوص جوانان خداحافظی کردیم و رفتیم مدرسه امام صادق (ع) قروه. از آنجا هم با یک پژوی مشکی، مستقیم به سمت قم و این چنین پرونده محرم 96 هم بسته شد. #کردستان #تبلیغ #علی_بهاری @tanzac

در وایکینگ‌ها چه خبر است؟ 🔸در سینمای غرب، خوش‌تیپی ارتباط مستقیمی با نابازیگری ندارد. ("تو را برمی‌گزینم" را فراموش کنید) رگنار روزی از یک دوره‌گرد، ابزاری برای پیدا کردن راه دریا می‌گیرد و بعد از آن هوس می‌کند به جای حمله به دیگر مناطق اسکاندیناوی، به غرب حمله و ثروت آن جا را غارت کند. (این که کسی غربی‌ها را غارت کند مثل این است که نجم‌الدین شریعتی عصر جدید اجرا کند و علیخانی سمت خدا) با زن و بچه و اعوان و انصار راه می‌افتند و اتفاقا موفق هم می‌شوند. 🔸حاکم منطقه‌شان که خود را اِرل می‌نامد (چیزی شبیه مسعود بارزانی در اقلیم کردستان) می‌گوید: «زرشک! تو می‌خواهی از زیر سیطره من خارج شوی؟» با سپاه حمله می‌کند تا رگنار را بگیرد و او هم فرار می‌کند و سپس در موقعیتی مناسب، آن ارل را به مبارزه فرامی‌خواند، با شمشیر به دو شقه آبگوشتی بی‌استخوان تبدیلش می‌کند و خودش به جایش می‌نشیند. (دموکراسی مطلق). متن کامل یادداشت را اینجا بخوانید. #وایکینگ‌ها #سریال_خارجی #علی_بهاری @tanzac

رحمان عموزاد از حسن یزدانی هم حسن یزدانی تره! #علی_بهاری @tanzac

معلمه می‌گفت فامیلی آدم شغل پدربزرگ آدم رو نشون میده. گفتم یعنی پدربزرگ خالد مشعل، آتش‌زا بوده؟ از کلاس پرتم کرد بیرون. #علی_بهاری @tanzac

#پرسپولیس #رونالدو #فرش #طنز @tanzac

🔴 لهجه‌پرداز: قمي بياموزيم لاگابام/ سيدمحمدرضا شرافت كلِ صُبي قرار بو بريم درْ خونِ حسنِ حاج تقيِ بلكِ اين كفترْشُ نشونْمون بده. مام رفتيم ولي هرچي زنگْ درْ خونَشون زديم، مگِ كسي درْ وا مي‌كِه. منُم زنگ زدِم به گوشي‌ش، بعد سه ربع جواب دادِ بِش می‌گم «هوی حسنِ کجی رفتی تو؟» می‌گه «من الان لاگابام. پاش بی اینجی.» من که می‌دونِسّم آقا اقصّکی گُذُشته بو رفتَه بو، منِم رفتِم گفتم اَ لَجش هرجور شده می‌رِم و کفترَرو ازش می‌گیرم. رفتم ماشین از درْ خونه برداشتم راهی شم سمت روستاشون گفتم از جاده قدیم برم، رفتم دیدم آآآ چِنقِه شلوغه، دیدم را نی. دور زدم از جاده جدید برم ییهو دیدم آآآ ماشین خاموش شد، هرچیُم استارت زدم مگه روشن می‌شه لامصب. دیدم اینتَکی نَمی‌شه. به هر جوری بو یه مکانیک پیدی کردم، بعد دو ساعت که به ماشین کُییده، می‌گه «اشَمشِ.» بش می‌گم «خب خیر سرت از همو اول نَمتونسی بگی؟» دیگه هیچی دیگه، تا بعد ازظُر اسیر ماشین بودم، بعدشم که دیگه دیر بو، آخرشُم نشد برم این کفترَرو بیبینم. 🔻نكات كليدي آواشناسي: يكي از نكات كليدي و مهم در لهجه قمي چگونگي استفاده از آواي كلام يا زير و بمي صدا (intonation) است. شما هر قدر هم كه با كلمات و ساختار قمي آشنا باشيد، اگر آواشناسي قمي را ندانيد، يك غيرقمي خواهيد ماند و یک غيرقمي خواهيد مرد. به عنوان مثال در فارسي و در يك جمله سوالي آواي كلام از صداي پايين آغاز و به سمت بالا ميل پيدا مي‌كند. ولي در لهجه قمي و خصوصا در جملات سوالي، آوا از صداي بالا آغاز و به بالاتر ميل پيدا مي‌كند. به عبارت ديگر با داد شروع و به فرياد ختم مي‌شود. «من که می‌دونسّم آقا اقصّکی گُذُشته بو رفتَه بو» نمونه‌ای از فریاد خاموش در این متن می‌باشد. نكته: اگر دو نفر غيرقمي براي اولين‌بار دو نفر قمي را در حال صحبت ببينند، ممكن است گمان كنند كه اين دو در حال دعوا مي‌باشند و براي جداكردن قمي‌ها دست به كار شوند و آنها را در حالي كه مشغول به يك گفت‌وگوي روزمره مي‌باشند با سلام و صلوات به اطراف پراكنده كنند. 🔻مخفف‌سازي بزرگي فرموده است «قمي يكي از مخفف‌ترين زبان‌هاست.» مخفف‌سازي يكي ديگر از نكات كليدي در لهجه مقدس قمي‌ است. مخفف‌سازي گاه در يك كلمه اتفاق مي‌افتد و گاه يك جمله را به يك كلمه تبديل مي‌كند. مخفف‌سازي هم مانند آواشناسي قمي سماعي بوده و جز با شنيدن نمي‌شود آن را آموخت. نكته1: مخفف‌سازي در بيان قمي آن‌قدر شديد است كه حد ندارد. نکته2: حذف، سکون، ادغام از موارد مورد استفاده جهت کوتاه‌سازی در بیان قمی می‌باشد. 🔻 کلمه‌ها و ترکیب‌های تازه لاگابام: در ميان گاوها هستم اقَصّکی: مخصوصا، از روی قصد چِن قِه: چقدر، چرا ان‌قدر رانی: راه نیست اینتکی: به این صورت کُییدن: ور رفتن [مجله سه‌نقطه ـ شماره صفر] #لهجه_قمی #طنز @SeNoghteMag @tanzac

#الوحاجاقا مگه هفتم مهر، ولادت خلیفه ثالث، "رَفَعَ القلم" نبود؟ این صاحب‌خونه‌ای که رفتم خونش جشن، گیر داده که ماشینم کجاست؟ پاسخ: - اولا رُفِعَ القلم درسته. - ثانیا ولادت نه، مرگ خلیفه. - ثالثا خلیفه ثانی، نه ثالث. - رابعا نهم ربیع الاول. - خامسا اون روز، روز به درک واصل شدن عمر سعد بوده و به اشتباه برای خلیفه ثانی ثبت شده. - سادسا اصلا این ماجرای رفع القلم از بیخ دروغه! از خودشون در آوردن تا به اسم دین کثافت‌کاری کنن. شما هم ماشین اون بنده خدا رو پس بده تا شکایت نکرده. البته خوب حالشو گرفتی. تا اون باشه از این مجلسا نگیره. #ابراهیم_کاظمی_مقدم #عمر_کشون @tanzac

اگه ایران بخواد با استراتژی تفرقه آمریکا رو بگیره: - کاتولیک‌ها اونقدر مقام حضرت مریم (س) رو بالا بردن که نعوذ بالله نسبت پدرمقدسی بهش دادن! + حاج‌آقا! ببخشید اگه ارتودکس بد باشه چی؟ - گلابی! بهت می‌گم اینجا من پدر مقدسم نه حاج‌آقا! تو سخنرانی اصلی توی کلیسا از این سوتیا بدی می‌کنمت عروسک پولس‌کشون! + آخ ببخشید. شما همش نعوذبالله می‌گید و صلوات می‌فرستید من یادم می‌ره اومدیم تفرقه بندازیم! - باشه حالا! ولی سوالی که برای این مجلس گفتم بپرس این بود که چطور حضرت مریم (س) که زن هست رو پدر می‌دونن. اون سوال مال جای دیگه‌س. #ابراهیم_کاظمی‌_مقدم #عمرکشون @tanzac

پول و درآمد نداری؟ کانال آموزش درآمدزایی از ایتا بزن! #محمدجوادمحمودی @negashteh @tanzac