همش تو ذهنم میپیچه الهی عظم البلاء :))

مولودی باید بذاریم ولی این یه چیز دیگه ست :)

حسن را می‎نشاند روی پاهایش برایش بداهه شعر می‌خواند : «انتَ شبیهٌ بأبی ، لستَ شبیهاً بعلی!»* علی نگاهشان می‌کرد و لبخند می‌زد ... فاطمه راست می‌گفت . حسن (ع) خیلی شبیهِ پیامبر(ص) بود. بعدترها روزی گوشه‌ای کنار معبر نشسته بود ، هر کس از آن‌جا عبور می‌کرد ؛ می‌ایستاد و محو تماشای چهره‌اش می‌شد. انگار رسولِ خدا زنده شده باشد! آن‌قدر ایستادند به تماشا که معبر پر ازدحام شد ! امام بلند شدند که مسیر مردم مسدود نشود ... *یعنی تو شبیه پدرم هستی ، شبیه علی نیستی ...

مگه دستِ خالی برمیگرده کسی که امشب در بزنه خونه ی عزیزِ دلِ مدینه رو ؟ مگه امشب دستِ رد به سینه ی کسی میزنه مادری که اولین غنچه‌شُ بغل گرفته ؟ مگه امشب بی جواب میذاره سائلی رو بابای عالم؟ مگه میشه نظرِ لطف نندازه رحمةُ للعالمینی که امشب بدو بدو میره خونه ی نازنین‌دخترش تا اولین نوه رو ببینه ؟ که ذوق کنه واسه بابابزرگ خطاب شدن ؟ مگه میشه از کرامت کم بیاره کسی که امشب بشینه پای گهواره ی کریم‌ترین ؟ که دست به دامنِ سبزش بشی و بگی خوش اومدی اول‌امام‌زاده ی عالم چه خوب شد که اومدی حبیب ابنِ حبیب مبارکِ دلِ ما باشی کریم ابنِ کریم ...💙

ما را غلام کوی حسن آفریده اند مبهوت و مات روی حسن آفریده اند

ما را پیاله نوش شرابش رقم زدند مست از خم و سبوی حسن آفریده اند

خورشید را به این همه نقش و نگارها از طلعت نکوی حسن آفریده اند

روشن ز نور روی مهش گشته روزها شب را اسیر موی حسن آفریده اند

آری ز مقدمش همه جا بوی گل گرفت گل را ز رنگ و بوی حسن آفریده اند

از انبیا و اولیا همه را صف به صف ببین مدهوش خلق و خوی حسن آفریده اند

میل نگاه هر چه گدایان شهر را ولله سمت و سوی حسن آفریده اند

[ میلاد یعقوبی ]