سِلام هِمراهان عزیز. صبح شما بخیر. روزگارهَمیشِک یکجور نیِه؛ شُوو و روز داره، کم و زیاد داره، دیگه چیزی اِز زُمِستان باقی نُمانده؛ کم کم دَرِه باهار میآ... "خدا هَمیمانی عاقِبِتا خیر هاکُنه" ✅ شروع دهه عجوز مجوز بر همیتان مُبارِکا و سِلامِتی . #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar ✍ #علی_افضلی #زمستان1402 #روزشمار #19روز_تا_آغاز_بهار

صبح 11 اسفند #رادیو_مرسی @zadgahamtuyehdarvar

🔰خاطراتی که یکی تعریف می‌کرد؛ به گفته آن آقا: یک شو اول های پائیز به بشیُم یکی از فامیل هایی خانه شُونشین(شب نشینی)  یا الله هاکردم،اتاقی جلو گلیچ اُوزان(گلیم آویزان )به تا سرمایی جلو را بگیره،با دست کنار بزییُم(زدم)و بَشیُم دله،(داخل شدم) صاحب‌خانه هی(دائم) تعارف هاکرد بَفِرما،بفرما کبلای(کربلایی )برو بالاکنار هوشین(سمت بالای کرسی بنشین) مُن ایج بشیوم(من هم رفتم)بالاکنار کرسی لحاف را بالا بزییم(زدم) و هوشِستُم(نشستم). کرسی شان داغ به وچه بشیبه(رفته بود)کرسی جیر(زیر) و لحاف را تا کتارش(زیر چانه) بکشی به(کشیده)، جوری که فقط چشماش پیدا به. بعد از چاق سلامتی و احوال پرسی از همه و خبر همه اهالی خانه را یکی یکی از همه بپرسیم( طبق رسم تویه درواری) تویه درواری ها رسم دارند وقتی به هم می‌رسند احوال همه اهل خانه را از یک نفر(مثلا پدر خانه)می پرسند و دوباره از مادر خانه باز احوال همه را می پرسند،باز از یکی دیگه از اهل خانه احوال همه را جويا می شوند تا آخرین نفر این کار ادامه دارد. کرسی سر یک دانه پاشی(سینی چوبی )وسط یک مقدار میوه لَتی (برگه گلابی)،سنجه(سنجد)،هوز (گردو) و سیو(سیب )و برمبکی(گلابی زمستانی)میوه دَبه. مُن از فامیل بَپُرسیم وچه را چه بَبی که اینجوری بشی کرسی جیر(زیر)،بَگُت الان دو روز اه مرغ اُله بزی(آبله مرغان) خانم اش بگُت تازه یک مقدار مخمل پارچه دود هاکردیم (برای آبله مرغان قدیماپارچه مخمل دودمی‌کردند) بَگُتُم بَشو کرسی جیر تا بلکم دو (دود)اثِر هاکنه. همسایه تعارف بزه،میوه بگیر باغ یشن پول نِدایم بخور نوش جانت،(برای باغ خودم است) یک برمبکی میوه بِگِتُم قاچ هاکردم بخوردم بدییم وشیل اه(بی مزه و بی طعم)و اصلا مزه نداره. بگوتوم وشیل اه، بگوت اَری امسال اُو کم بی،باغ درست و درمان اُو نخورده و ميوه ها همه بی اُو و وشیل ببی. چند تا حوزیج بشکستُم اُنها ایج یکی پوک(پوچ)،یکی مغزدار،یکی پهلو خشک به (پهلو خشک=داخل گردو نصف مغز و نصف پوچ) بعد از کلی صحبت با این فامیل قرار واشتم که فردا صبح با هم بشیم صحرا هم کوهپیمایی و تفریح هم اینکه اگر اشکار(شکار) دبه بزنیم. فردا ساعت هنو(هنوز)آفتو (آفتاب )نیامبه(طلوع نکرده)راه دَکفتیم (راه افتادیم) بشیم(رفتیم )گِل اُو(یکی از مکان های آبگاه و خیل(بنه گوسفند) بعد از اُنجه سینه کش(سر بالایی)بشیم به طرف بُفارت(یکی از دره های  کوهستانی دشتبو) وری(طرفی) تا بشیم ماه توی سر(ماه تو=یکی از ارتفاعات دشتبو) یکم که بشیم یک جِرداری جیر(زیر درخت اورس) هوشستیم تا دم هازنیم(نشستیم تا خستگی در کنیم) مُن دوربین بکشیوم(کنایه از نگاه کردم) به سمت بوشم وری(طرف بَشم) یک ذری این ور و اون ور هاکردم. بدییُم(دیدم)۵ تا نر با هم سر بالا ببین درن شن ماه توی وری. حدس بزییُم اینها بیامین قلقله اُو بخوردین ایسا درن شن چرا، فامیل مان را بَگُتُم(گفتم)همین جه هوشین(این جا بشین) تا مُن بَشُم(بروم)بالا، بَگُت باشه. راه دَکُفتُم جوری که از بالا سرشان در بیامیم، یک جاه پناه بِگِتُم(مخفی شدم) و سر تیر بشیم(تیر اول)تفنگ هدار(نشانه)بِگتُم(گرفتم) و ماشه را بچکاندم(شلیک کردم)،تیر صدا بکرد و یکی از نرها کله ملوغ ببه، (کله پا شدن) حیوانها رم بَکردن بشیین لوجم (یکی از کوههای دشتبو )وری، همین گُدِر(موقع )از اُنطرف دیگه بدییم یکی دیگه صدای تیر بیامه متوجه ببیم که کسی دیگر دره (دیگری هست)، که رم تیر بزی(رم تیر=کنایه ازتیر زدن در جهتی که شکار هافرارکردن)،ولی تیرش به هدف نخورد و حیوان ها فرار بَکردن، من از بالا بیامیم پایین تا نر پیدا بکنم، بشیوم (رفتم )رد خون را بگتُم(گرفتم)، همین جور دنبال خون شییم (می‌رفتم) که یکی داد کشی برو پایین تر، بیامیم پایین تر بدییم یکی از اُن گروه در میا منی وری، همین موقع بدییم (دیدم) یک صدا از جیر ور(از طرف پایین )بیامه نقا هاکردم بدییم نر دراز بکشیه و ماید(باید) راست ببو دیگه نای(توان) نداره. چاقو در بیردم سرش را بوسنم(کنایه از ببرم است) که یکی بگوت خسته نباشی، وَگردیم بدییم یکی از آنها که رم تیر بشیبین اه(رفته بودن)،بگوتوم سلامت باشی. بییو حیوانی دست و پا را بگیر تا سرش را بربینوم،(بریدیم ) کمک هاکرد تا پوست بکندیم(کندیم) و طبق رسم اِشکارچی ها نصف هاکردم، (قانون شکارچی این است که تا زمانی که سر شکار را نبریده باشی یک شکارچی دیگری به شما برسد باید شکار را نصف کنید) بعد آتش هاکردن،دل بند جگر را با دوتا گُردی(قلوه) را با اُو(آب )بشستم کباب هاکردم جاتان خالی بخوردیم، بعد رفیقم را بگوتوم دوش طوره را بیر تا لاش را کول هاکشیم بشیم (به دوش بگیریم و برویم) (دوش طوره=کوله پشتی بافته شده از نخ های بزمی ) (بزمی =موی بز) بعد آتِشا خاموش هاکردیم و بیامیم خانه وری. این بود خاطرات یکی از فامیل ها که از زمان جوانی خودش برایم تعریف کرده بود، من به زوان تویه درواری بَنوِشتُم. ✍ #محمدرضا_احمدی_تودرواری

سـلام صبـح قشنگتون بخیر🍃🌸 امروزتـون پـراز عشق وامـید🍃🌸 وسرشـار از اتفاقهای عـالی🍃🌸 الهـی حـال دلتـون خـوب بـاشـه 🍃🌸 📸 #محمد_توکلیان @zadgahzmtuyehdarvar ❇️ #زادگاهم_تویه_دروار

حماسه حضور ، مشارکت حداکثری اهالی محترم روستای #تویه در پای صندوق رای 💠💠💠💠💠💠💠💠 📸 #محمد_توکلیان 💠💠💠💠💠💠💠💠 کانال #زادگاهم_تویه_دروار ارتباط با کانال: @mohammadtavakoliyan

♨️سردار علی اکبر علیزاده در حوزه انتخابیه شهرستان دامغان از استان سمنان برای دومین دوره به مجلس راه پیدا کردند.🌺😍 ❤️ کانال #زادگاهم_تویه_دروار ❤️ عضوشوید 👇 🔴 به روزترین وجامع ترین رسانه #تویه_درواریها ایتا : 🆔 @zadgahamtuyehdarvar ارتباط با کانال: @mohammadtavakoliyan @zadgahadmin2

ما هیچ‌گاه به امروز بر نمی‌گردیم، هرچه را لازم است بردارید ... آلبرت_هوبارد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌#صبح_بخیر_زندگی 📸 #صدیقه_رستمیان #تویه_زمستان۱۴۰۲ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

صبح 13 اسفند #رادیو_مرسی @zadgahamtuyehdarvar

‍ سلام. چند خطی درباره #چهارشنبه_سوری که یکی دو هفته دیگر فرا میرسد ، تهیه کردم که خلاصه ای از پژوهش #دکترعلی_رمضانی_پاجی و آقای #رضا_مردانی است که در کتابچه ای تحت عنوان (جشن ها و آیین های نوروزی ساری ) جمع آوری شده است. اگر دوستان اطلاعاتی در باره اجرای متفاوت این مراسم در ولایت خودمان دارند ما را هم بی نصیب نگذارند. برگزاری جشن سور یا آتش، قبل از عید نوروز یکی از رسوم کهن این دیار است. آتش نماینده فروغ ایزدی و پاک کننده هر پلیدی است و ایرانیان معتقدند که با این جشن تمام پلیدی های سال کهنه از بین میرود. بررسی ها نشان میدهد که این جشن در چهارشنبه آخر سال مربوط به دوران اسلامی است و قبل از اسلام ایام هفته وجود نداشت و مسلمانان ایرانی با تفکرات اعراب مبنی برنحس بودن روز چهار شنبه این مراسم را برپا کردند( دشتی 1386:115) چهار بودنش شاید معرف چهار فصل سال باشد و با پریدن از روی آتش ، درد و رنج و بیماری بیرون رفته و شادابی و سلامتی باز میگردد( یوسفی 32:1392 ) در اغلب روستاهای مازندران، بعد از آتش افروزی ، دوشیزگان خاکستر آتش را از خانه بیرون برده و در کناری میریزند. سپس آن دوشیزه به در خانه خود آمده و در میزند. از درون خانه یکی میپرسد( کیه؟! ) دختر جواب میدهد( منم ) دوباره میپرسند ( از کجا آمده ای؟! ) جواب میدهد( از عروسی ) میپرسند( چه آورده ای؟! ) میگوید (تندرستی ) و آنگاه بوته های گون و نی و ساقه برنج میگذارند و غروب آتش روشن میکنند و از روی آن میپرند. سالخوردگان مقدم ترند و اینگونه تکرار میکنند :( مِن پِرمبه ته سَر ، مِه زردی تِه ، تِه سرخی مِه ) در این روز آشی موسوم به( تِرش آش) میپزند که در آن 40 گیاه از جمله گزنه میریزند و بین همسایه ها تقسیم میکنند و اعتقاد دارند که به اموات میرسد و ترشی آش هم اظهار دلسردی از سال کهنه است. رسم دیگر این روز قاشق زنی است که جوانان چهره خود را می پوشانند و به در خانه دوستان و بستگان میروند و آنقدر با قاشق به کاسه مسی می کوبند تا صاحبخانه در راباز کند و هدیه ای چون شیرینی و آجیل چهارشنبه سوری به او بدهد .( تمیم داری 252:1391 ) . 🌷🌷🌷🌷🌷 با آرزوی تندرستی و حفظ آداب و رسوم ، #محمداسماعیل_کلانتری #ماک 97/12/13 #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

#سبزه_هفت_سین 🔰تاریخچهٔ کاشتن سبزه از روزگاران قدیم در بین همه خانواده‌های ایرانی کاشتن سبزه مرسوم بوده است. در ایران باستان در کاخ پادشاهان بیست‌وپنج روز قبل از نوروز در میدان شهر دوازده ستون از خشت خام بر پا می‌شد و بر هر ستون غلات متفاوتی مانند گندم، جو، برنج، باقلا، کاجیله، ارزن، ذرت، لوبـیا، نخود، کنجد، عدس و ماش می‌کاشتند و معتقد بودند اگر سبزه‌ها خوب بروید سال پر برکتی است و در ششمین روز فروردین، با شادی این سبزه‌ها را می‌کندند و به نشان برکت و باروری در تالارها پخش می‌کردند. در همان روزگاران معمولاً سه قاب از سبزه به نماد اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک بر سفره هفت‌سین می‌گذاشتند. 🔰علت کاشت سبزه چه بود؟ پیشنیان ما سبزه را نماد برکت و باروری می‌دانستند و قبل از عید گندم، جو و ارزن را که جزو مهم‌ترین خوراک آن‌ها بود، می‌کاشتند و اگر دانه‌ها رشد خوبی داشت، آن سال را سالی پربرکت می‌دانستند. کاشت سبزه هفت‌سین از گذشته تا به امروز گر چه امروزه دیگر خبری از ستون‌هایی که درگذشته بر روی آن‌ها سبزه می‌کاشتند، نیست؛ اما هنوز هم بسیاری از مردم قبل از آغاز سال نو (ده روز یا دو هفته پیش از نوروز) در ظرف‌های کوچک و بزرگ دانه‌هایی چون گندم، عدس، ماش و … را سبز می‌کنند تا بر سر سفره هفت‌سین قرار دهند. سبزه به نشانه طراوت و سرسبزی و سرزندگی است و یکی از سین‌های اصلی سفره نوروزی می‌باشد. معمولاً مردم تا سیزده فروردین (سیزده‌بدر) این سبزه‌ها را نگه می‌دارند و زمانی که برای «سیزده‌بدر» از خانه بیرون می‌روند، آن‌ها را در آب روان می‌اندازند. #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar #روز_شمار #17_روزتاآغازبهار