🏴🏴🏴 #روز_بیست_و_پنجم #ویژه #محرم #زنان_عاشورایی فاطمه دختر امام حسین علیه السلام مادر فاطمه ام اسحاق دختر طلحه بن عبید الله ( یا عبد الله تمیمی ) بود . او از زنان با فضیلت و نمونه در روزگار خویش به شمار می آمد. نمازی می نویسد: او از نظر تقوا، کمال و فضایل و زیبایی نظیر نداشت، به گونه ای که او را حور العین می گفتند . وی از پدرش امام حسین، فاطمه زهرا، دختر رسول خدا، ابن عباس، بلال موذن پیامبر، اسماء بنت عمیس و عایشه نقل حدیث کرده است. فاطمه با عموزاده اش، حسن مثنی، فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام ازدواج کرد. در چگونگی خواستگاری او آمده است: حسن بن حسن از عمویش امام حسین علیه السلام تقاضا کرد که یکی از دو دخترش سکینه یا فاطمه را به ازدواج او در آورد. امام فرمود: هر کدام را دوست داری انتخاب کن. حسن از پاسخ شرم کرد. آن گاه امام فرمود: برای تو فاطمه را برمی گزینم؛ همانا او بیشترین شباهت را به مادرم فاطمه زهرا علیهاالسلام دارد. سپس وی را به ازدواج حسن درآورد . فاطمه به همراه پدر و همسرش به کربلا آمد و در همه مصائب اهل بیت شرکت داشت. بر اساس فرموده امام باقر علیه السلام، امام حسین علیه السلام در آستانه شهادت نوشته پیچیده ای را به دخترش فاطمه داد و وصیت زبانی نیز به او کرد. سپس فرمود: دخترم این را به بزرگ ترین فرزندانم بده. چون در آن زمان امام زین العابدین بیمار بود، فاطمه بعدها آن نوشته را به او تسلیم کرد و پس از آن به ما رسید . ابی الجارود می گوید: از امام پرسیدم: خدا مرا فدای شما گرداند، در آن کتاب چه بود ؟ امام باقر علیه السلام فرمود: به خدا سوگند ! در آن کتاب هر آنچه را که فرزندان آدم نیاز دارند از زمانی که خداوند آدم را آفرید تا زمانی که دنیا را نابود کند، وجود دارد. به خدا سوگند ! در آن همه حدود حتی ارش خدش هست . از این روایت استفاده می شود، امانتی که امام حسین به دخترش فاطمه سپرده غیر از آن امانتی بوده است که به ام سلمه هنگام حرکت از مدینه سپرده بود. کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا صص ۲۲۴ و ۲۲۵ @zananetamadonsaz

🏴🏴🏴 #روز_بیست_و_ششم #ویژه #محرم #زنان_عاشورایی بانو سکینه دختر امام حسین علیه السلام مادر سکینه رباب نام داشت. نامش را امینه، آمنه، امیمه، امامه و امیّه ذکر کرده اند. سکینه لقبی است که از سوی پدر و مادر به وی داده شده است . او سید زنان عصر خویش بود. در عقل و ادب، اخلاق، هوش و عفت بر همه زنان برتری داشت. وی را عفیفه، بخشنده، فصیح و بلیغ، با وقار و ... نیکوترین زنان عصر خویش دانسته اند. سکینه در رویداد کربلا دوازده یا پانزده سال داشت. زرکلی درباره او می نویسد: سکینه دختر حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام زنی شریف، شاعر و کریم است. وی از زیباترین، خوش نفس ترین و سرور زنان عصر خویش بود. بزرگان و شاعران قریش به خدمت او می آمدند تا درباره اشعارشان اظهار نظر کند. مجلس را به گونه ای ترتیب داده بود که آن ها او را نمی دیدند ولی وی آنان را می دید. اشعارشان را می خواندند و او یکی را بر دیگری برتری می داد. گاه نیز اشعار آنان را نقد می کرد و هدیه و جایزه به آنان می داد . امام حسین علیه السلام از او به عنوان یا خیرة النسوان یاد کرده است. سکینه افزون بر علم و ادب جزء راویان حدیث به شمار می آید، هر چند اندکی از روایات او نقل شده است. وی حدیث: حَمَلةُ القرآنِ عُرفاءُ أهل الجنّةِ یومَ القیامةِ؛ حاملان قرآن سروران اهل بهشتند در روز قیامت. را از پیامبر نقل کرده است . ابن حیان هنگام معرفی سکینه آورده است که وی از اهل بیت خود روایت می کند و از او اهل کوفه روایت می کنند . کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا صص ۲۳۲ و ۲۳۳ @zananetamadonsaz

🏴🏴🏴 #روز_بیست_و_هفتم #ویژه #محرم #زنان_عاشورایی بانو سکینه دختر امام حسین علیه السلام پس از رویداد عاشورا، خانه او جایگاه علم، ادب، فقه وحدیث بود. این بانوی بزرگ و عبدالله شیرخوار که در کربلا شهید شدند، فرزندان بانو رباب همسر سالار شهیدان امام حسین بودند. سکینه با عبدالله بن حسن علیه السلام ازدواج کرد، ولی پیش از زفاف در کربلا به شهادت رسید و هیچ فرزندی از ازدواج آن ها به دنیا نیامد . سکینه روزی با دختر عثمان، خلیفه سوم در مجلسی بود. او برای فخرفروشی بر سکینه گفت: أنا بنتُ الشهیدِ؛ من دختر شهید هستم. سکینه جوابش را نداد، تا این که صدای اذان برخاست. همین که مؤذن گفت: « اشهد ان محمدا رسول الله » سکینه گفت: این پدر من است یا تو ؟ دختر عثمان شرمنده شد و گفت: دیگر به شما فخر نخواهم فروخت . پس از حماسه عاشورا برخوردهای زیادی از او با امویان نقل شده است؛ از جمله نوشته اند: وقتی مروان بن حکم به علی علیه السلام ناسزا می گفت، سکینه به سختی در برابر او می ایستاد و به او و پدرش بد می گفت . سکینه روز جمعه در پوششی کامل با گروهی از زنان و خدمت کاران خود به نماز جمعه می رفت و در برابر ابن مطیره ( خالدبن عبدالملک بن حارث بن حکم ) می ایستاد. وی به بد گویی های او از علی علیه السلام پاسخ می داد و در برابر به او و اربابانش بد می گفت. آن ها که جرئت بر خورد با سکینه را نداشتند، همراهان او را کتک می زدند . کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا صص ۲۳۳ و ۲۳۴ @zananetamadonsaz

🏴🏴🏴 #روز_بیست_و_هشتم #ویژه #محرم #زنان_عاشورایی بانو سکینه دختر امام حسین علیه السلام امام حسین علیه السلام درباره سکینه می فرمود: أمّا سُکَینةُ، فغالبَ علیها الاستغراقُ مع اللهِ ؛ اما سکینه بیشتر محو جمال خدای متعال است. درباره ازدواج های متعدد حضرت سکینه پس از عبدالله، گزارش های گوناگونی نقل شده است. ... دخیل نتیجه گرفته است که او تنها به عقد عبدالله حسن در آمد و او نیز پیش از زفاف در کربلا شهید شد . بسیاری از عالمان اهل سنت همین دیدگاه را نقل کرده و پذیرفته اند . سکینه یکی از گزارشگران رویداد کربلاست. از وی گزارش هایی در باره عصر تاسوعا و شب عاشورا، هنگام وداع پدر، شهادت قمر بنی هاشم، علی اکبر و ... نقل شده است. در یکی از این گزارش ها آمده است: وقتی که امام دید اهل بیت و همه یارانش کشته شده اند، برای وداع به خیمه ها آمد و به سکینه و دیگر زنان سلام داد. سکینه پس از وداع امام با اهل بیت صدا زد: یا ابه استسلمت للموت ؟؛ پدر آیا تسلیم مرگ شده ای ؟ امام فرمود: چگونه تسلیم مرگ نشود، کسی که یار و یاوری ندارد . سپس امام او را در آغوش گرفت و با دست مبارک خویش اشک چشمانش را پاک کرد و فرمود: سیطول بعدی یا سکینه فاعلمی منک البکاء اذ الحمام دهانی لا تحرقی قلبی بدمعِکِ حسرةً ما دام الروحُ منّی فی جثمانی فإذا قُتِلتُ فأنتِ أولی بالذی تبکینهُ یا خیرة النسوان به زودی بر مصیبت من گریه های طولانی در پیش داری. تا جان در بدن دارم، مرا از اشک حسرت خود مسوزان. ای بهترین زنان ! هنگامی که من کشته شدم، تو برای گریستن بر من سزاوارترینی. کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا صص ۲۳۵ و ۲۳۶ @zananetamadonsaz

🏴🏴🏴 #روز_بیست_ونهم #ویژه #محرم #زنان_عاشورایی بانو سکینه با کاروان اسیران پس از شهادت امام، دوره اسارت زنان هاشمی آغاز می شود. نوشته اند دشمن وقتی که زنان را از میان کشته ها عبور داد، سکینه خود را روی جسد پدر انداخت و آن را در آغوش گرفت. در اثر گریه بی هوش شد و در آن حالت شنید که پدرش می فرماید: شیعتی مَهـما شَرِبتُم مـاءَ عذبٍ فَاذکُرونی أو سَمِعتُم بغریبٍ أو شهیدٍ فَاندبونی شیعیان من ! هر گاه آب گوارایی نوشیدید، مرا به یاد آورید، یا اگر از غریب یا شهیدی سخن به میان آمد بر من گریه کنید. سکینه جسد پدر را رها نمی کرد، تا این که گروهی از اعراب وی را با زور از بدن پدر جدا کردند . روز یازدهم محرم، او همراه دیگر زنان هاشمی در حالی که بر شتر برهنه سوار بود، از کربلا به کوفه و شام به اسارت برده شد . در طول اسارت کوفه گزارش خاصی از سکینه در دست نیست. گویا غم و اندوه شدید سکینه در شهادت پدر، برادران و خویشان زمینه هر گونه گزارشی را از بین برده است. ورود کاروان اسیران به شام کاروان اسیران در اول ماه صفر سال ۶۱ ق. به شام وارد شدند. سهل ساعدی می گوید: پنداشتم مردم شام جشنی دارند که من از آن بی خبرم، پرسیدم: آیا عید است ؟ گفتند: ای پیرمرد ! مثل این که غریبه ای ؟ گفتم: من سهل بن ساعدی از اصحاب پیامبرم. گفتند: تعجب است ای سعد که از آسمان خون نمی بارد و زمین اهلش را فرو نمی برد. این سر حسین و یاران اوست که از عراق به شام هدیه می آورند و مردم شادی می کنند. در کنار دروازه ایستادم، تا این که پرچم ها رسیدند. مردی در جلو نیزه ای بلند در دست داشت و سر حسین که شباهتی تمام به پیامبر داشت، بالای نیزه بود. به دنبال آن کاروان زنان و کودکان می آمدند. جلو رفتم و از یکی از آنان پرسیدم: تو کیستی ؟ گفت: سکینه دختر امام حسین. خودم را معرفی کردم و گفتم: آیا حاجتی داری ؟ گفت: به نیزه داری که این سر مقدس را می برد، بگو از ما جلوتر حرکت کند، تا مردم به نگاه کردن آن مشغول شوند و به حرم رسول خدا صلی الله علیه و آله چشم ندوزند. سهل به سرعت رفت و چهارصد دینار به نیزه دار داد. او نیز سر مطهر را از میان زنان بیرون برد . کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا صص ۲۳۸ و ۲۳۹ @zananetamadonsaz

🏴🏴🏴 #روز_سی_ام #ویژه #محرم #زنان_عاشورایی بانو سکینه با کاروان اسرا در گزارش دیگری آمده است: وقتی زنان را وارد مجلس یزید کردند، از نام آن ها پرسید و خطاب به حضرت سکینه گفت: این زن کیست ؟ گفتند: سکینه دختر حسین است. یزید گفت: تو سکینه هستی ؟ سکینه گریست و به قدری ناراحت شد که نزدیک بود جان بسپارد. یزید گفت: چرا گریه می کنی ؟ فرمود: چگونه گریه نکند کسی که پوشش ندارد، تا صورتش را از نگاه تو و اهل مجلس بپوشاند ؟ یزید گفت: ای سکینه پدرت حق مرا منکر شد، قطع رحم با من کرد و در ریاست با من ستیز نمود. سکینه گریست و فرمود: ای یزید ! از کشتن پدرم خوش حال مباش. او پیرو خدا و رسولش بود و دعوت حق را لبیک گفت و به سعادت رسید، ولی روزی خواهد آمد که تو را بازخواست می کنند. خود را برای آن روز آماده پاسخ گویی کن، ولی از کجا معلوم که تو بتوانی پاسخ بدهی ؟ یزید گفت: ساکت باش پدرت بر من حقی نداشت. کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا ص ۲۴۰ @zananetamadonsaz

🛑🛑🛑 شاید تصور آن سخت باشد که این جملات و مباحثه بین حاکم بلامنازع و قدرتمند منطقه، با دختری نوجوان است که در مدت زمان بسیاری کوتاهی اکثریت خاندان خود را به سخت ترین شکل از دست داده و بی پناه و بی سلاح در کاروان اسیران، شهر به شهر رنج و مشقت فراوان دیده. شجاعت او در پاسخ به حاکمی متکبر و خونخوار که از هیچ جنایتی فروگذار نکرده و الان بر تخت پیروزی و سلطنت تکیه زده، نشان از یک قدرت روحی بالا دارد که می تواند یزید را در کاخ خودش خوار کند و به میز محاکمه بکشاند و موازنه قدرت ظاهری را تغییر دهد. حتی گریه او می تواند حاضران را تکان دهد و بیدار کند. این گریه سلاح قدرت نرم اوست که زمین بازی را عوض می کند و قیام سرخ حسینی را جلو می برد. @zananetamadonsaz

🏴🏴🏴 #روز_سی_و_یکم #ویژه #زنان_عاشورایی بانو سکینه سلام الله علیها در مدینه هنگامی که کاروان اسیران به مدینه باز گشت، سکینه در منزل پدرش همراه امام سجاد علیه السلام اقامت گزید. او همانند امام همواره می گریست. زنان هاشمی پس از شهادت امام حسین علیه السلام لباس سیاه پوشیدند و مجالس عزا به پا کردند. غذای آنان را امام سجاد علیه السلام تهیه می کرد . از حضرت سکینه اشعاری در رثای پدرش آمده که ابیات ذیل از جمله آن هاست: لا تَعذلیه فهم قاطع طرقه فعینه بدموع ذرّف عذقه إنّ الحسین غداه الطفّ یرشقه ریب المنون فما أن یخطئ الحدقه بکفّ شرّ عبد الله کلّهم نسل البغایا و جیش المرق الفسقه یا أمّة السوء هاتوا ما احتجاجکم غدا و جلّکم بالسیف قد صفقه کسی را سرزنش نکن که راهش را گم کرده است، زیرا از چشمانش اشک فراوان می بارد. در روز عاشورا تیری به سوی امام رها شد که خطا نمی کند و از حدقه چشم امام سجاد دور نمی شود. این کار به دست کسانی انجام شد که بدترین مردم و حرام زاده و خارج از دین و فاسق بودند. ای بدترین امت ! دلیل هایتان را بیاورید. شما برهانی ندارید، زیرا همه شما او را با شمشیرتان زدید. سر انجام این یادگار حادثه کربلا (در حالی که همواره مبغوض بنی امیه بود)، در پنجم ربیع الاول سال ۱۱۷ ق. در مدینه دیده از جهان فرو بست. کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا ص ۲۴۴ @zananetamadonsaz

http://hoda.miu.ac.ir/index.aspx?fkeyid=&siteid=321&pageid=49392&newsview=118816 @women92 به گزارش روابط عمومی و بین الملل، معاونت فرهنگی تربیتی مجتمع با همکاری مدرسه عالی حکمت و تاریخ نشست مجازی «نقش زنان تأثیرگذار در قبل، حین و بعد از واقعه عاشورا» را با سخنرانی سرکا خانم دکتر ظهیری به صورت مجازی آفلاین برگزار می نماید.   https://eitaa.com/joinchat/3344760855C17713c4a73 🌿کانال اخبار زن و خانواده در پیام رسان های ایتا و بله🌿: @zan_khanevade https://ble.ir/zan_khanevade eitaa.com/zan_khanevade

🏴🏴🏴 #روز_سی_و_دوم #ویژه #زنان_عاشورایی بانو رباب همسر امام حسین علیه السلام او دختر امرؤ القیس بن عدی است. این بانوی با فضیلت از نظر عقل، ادب و جمال سرآمد زنان عصر خود بود . او مادر سکینه و عبدالله رضیع است . رباب که به همسری امام حسین علیه السلام درآمد در نزد آن حضرت جایگاهی بزرگ پیدا کرد. آن بزرگوار به رباب و سکینه دختر او، بسیار علاقه داشتند، تا جایی که در وصف آن دو از آن حضرت نقل شده است: لعَمرک أنّنی لأحبّ دارا تَحِلّ بها سکینةُ و الربابُ أُحِبَّهما و أَبذلُ فوقَ جهدی و لیس لعاذلٍ عندی عتابُ ولیس لهم و إن عَتَبوا مطیعا حَیاتی أو یَغیبنی الترابُ به جانت سوگند ! خانه ای رادوست دارم که سکینه و رباب در آن باشند. آن دو را دوست می دارم و هر چه دارم نثار آنان می کنم و برای عیب جویی در نزد من هیچ سرزنشی مورد قبول نمی باشد، هر چند آنان عیب جویی کنند، من از آنان چه در زمان حیات و چه پس از آن پیروی نخواهم کرد. رباب نیز جایگاه امام را به خوبی شناخته بود و امام را از جان و دل دوست داشت. او در سفر کربلا همواره یار و یاور و همراه امام بود. وی تمام رنج ها و دشواری ها را در مسیر مدینه تا مکه و از مکه تا کربلا عاشقانه پذیرفت و منزل به منزل در کنار امام راه پیمود. او نماد محبت، وفا، صفا و صداقت و به تمام معنا قدردان نعمت وجود امام بود و پیروی از آن حضرت را بر خود وظیفه می دانست. امام حسین در روز عاشورا او و دیگر زنان اهل بیت را به صبر و استقامت دعوت کرد . شنیده نشده که وی خلاف دستور امام عمل کرده باشد. او در کربلا کشته شدن فرزندش عبد الله رضیع را با چشم خود در آغوش امام دید و پس از حادثه کربلا همراه زینب و دیگر بانوان حرم به اسارت برده شد. ... کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا صص ۲۴۸ و ۲۴۹ @zananetamadonsaz

🖤 فرستادگانِ حسین علیه‌السلام 🌷 رهبر انقلاب: حضرت امام حسین (علیه‌السلام) دو سه نفر مأمور کارکُشته‌‏ى مبرّزِ قوی‌‏دست به‌سوى تاریخ فرستاد. این چند مأمور، زینب کبری (سلام‌الله‌علیها)، امام سجّاد (علیه‌السلام)، امّ‌‏کلثوم، سکینه و فاطمه‌‏ى بنت‌‏الحسین علیهما السلام هستند. 🌱 از خاندان پیغمبر (ص) چندین نفر به ‏صورت ظاهر، اسیرانى در دست دشمنان و در باطن، مأمورانى از جانب آن مرکز الهام و وحى خداوندى به کوفه و شام و مدینه اعزام شدند و تا آخر عمرشان از این عملى که امام حسین (علیه‌السلام) انجام داد بهره‌‏بردارى شد؛ آن‌ها علّتش را گفتند. ➡️ ۱۳۵۲/۱۱/۱۳ 🏴 @Khamenei_Reyhaneh

🏴🏴🏴 #روز_سی_و_سوم #ویژه #زنان_عاشورایی بانو رباب سلام الله علیها همسر امام حسین علیه السلام اشعاری از او درباره شخصیت امام حسین و واقعه کربلا در دست است. وی در مجلس ابن زیاد سر امام حسین علیه السلام را بوسیده در دامن گذاشت و این شعر را قرائت کرد: واحسیناه فلا نسیتُ حسینا أقصَدَته أسنّةُ الأ عداءِ غادَروه بکربلا صریعا لا سَقی اللهُ جانبی کربلا وای حسین ! من حسین را از یاد نخواهم برد. دشمنان نیزه ها بر بدن او زدند. دشمنان با وی نیرنگ کردند و جنازه اش را روی زمین گذاشتند. پس از او، باران زمین کربلا را سیراب نکند. رباب با سرودن همین دو بیت شعر رویداد کربلا را تبیین و راه تحریف را بر دشمنان بست. وقتی دیگر اسیران را در مجلس ابن زیاد حاضر کردند، اشعار دیگری درباره شخصیت امام سرود : إنّ الذی کان نورا یُستَضاء به بکربلاءَ قَتیلٌ غیرُ مدفونٍ سبُط النبیّ جزاک اللهُ صالح عنّا و جنّبت خسران الموازین قد کنتَ لی جبلاً صعبا ألوذ به و کنتَ تُذهبنا بالرحم و الدین مَن للیتامی و مَن للسائلین و من یغنی و یأوی إلیه کلّ مسکین والله لا أبتغی صهرا بصهرِکم حتی أغیب بین الرمل و الطین همانا نوری که به همه جا پرتو می افکند در کربلا شهید شد و پیکرش بر زمین ماند. پسر پیامبر خدا ! خداوند تو را پاداش نیکو دهد از سوی ما و از خسران موازین در روز قیامت به دور دارد. تو به مانند کوهی بودی که با مهر و دیانت با ما رفتار می کردی. پس از تو چه کسی یار یتیمان و فقیران باشد ؟ چه کسی درماندگان را در پناه گیرد ؟ پس از تو همواره تنها خواهم ماند، تا این که در میان خاک و گل قرار گیرم. پس از امام عده ای از اشراف قریش از او خواستگاری کردند، ولی نپذیرفت و فرمود: پس از فرزند رسول خدا خویشاوند دیگری را نمی پذیرم. ابن جوزی نوشته است که او پس از امام حسین به زیر سقف نرفت . برخی گفته اند: او پس از حادثه کربلا تنها یک سال زنده بود و سر انجام از شدت حزن و اندوه درگذشت . همان گونه که آوردیم اظهار پشیمانیِ یزید سیاسی بود. یکی از شواهد آن این است که در مدینه سعید بن عاص، خانه علی علیه السلام، عقیل و رباب همسر امام حسین علیه السلام را ویران کرد . مصقله از امام صادق علیه السلام روایت می کند: هنگامی که امام حسین به شهادت رسید، همسر کلابیه او برایش مجلس عزا بر پا کرد. خود گریست و زنان و خدمت کارانش نیز گریستند و آن قدر گریه کرد تا اشک چشمش خشک شد. کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا صص ۲۴۹-۲۵۲ @zananetamadonsaz

در ادامه، کتاب به شرح حال زنانی از خاندان عقیل بن ابی طالب برادر امیرالمومنین علیه السلام که در نهضت عاشورا حضور داشته اند می پردازد. از جمله: - ام کلثوم دختر عبدالله بن جعفر و حضرت زینب سلام الله علیها - شهربانو دختر عقیل - ام الثغر همسر عقیل

🏴🏴🏴 #روز_سی_و_چهارم #ویژه #زنان_عاشورایی فضّه ابن حجر، فضه را خدمت کار خانه فاطمه زهرا علیهاالسلام دانسته است . وی دارای فضایل و ارزش های والایی است که در کتاب های تاریخی و تفسیری به آن اشاره شده است . نقش او تنها کمک در کار منزل نبود، بلکه او از شاگردان ویژه آن حضرت به شمار می آمد. ابن اثیر به سند خود از مجاهد، از ابن عباس در ذیل آیه: « یُوفُونَ بِالنَّذرِ وَیَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً ». نقل کرده است: در قضیه بیماری حسن و حسین فضّه نیز به همراه خانواده سه روز روزه نذر کرد . او در نزد خاندان اهل بیت جایگاه خاصی پیدا کرد و از حافظان قرآن کریم شد و حدود بیست سال جز با قرآن سخن نگفت . فضّه از جمله کسانی است که پس از حضرت زهرا افتخار خدمت گزاری حضرت زینب علیهاالسلام را داشت و در کنار او در کربلا نیز حاضر بود . ... فضه در جریان اسارت خاندان پیامبرحضور داشت و در طول دوره اسارت دراداره کاروان به زینب کمک می کرد. تاریخ فوت فضّه معلوم نیست، اما قبرش در شام است. بقعه وی در باب الصغیر بعد از خروج از بقعه عبد الله بن جعفر طیار و بلال به سوی بقعه محمد بن ابی بکر در سمت راست قرار گرفته و بر سر در آن نوشته شده است: « فضةُ خادمةُ رسولِ اللهِ ». کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا صص ۲۶۱-۲۶۴ @zananetamadonsaz

سایر زنان خادمه ای که در کاروان عاشورائیان حضور داشته اند و کتاب به نام ایشان اشاره کرده است: ملیکه روضه ام رافع میمونه فاکهه حسنیه کبشه

🏴🏴🏴 #روز_سی_و_پنجم #ویژه #زنان_عاشورایی فریاد خونخواهی فریاد خون خواهی و شعار « یا لَثاراتِ رسولِ اللهِ » را نخستین بار یکی از زنانی که با شوهرش در لشکر دشمن بود سر داد و مردم روزگار خود و همه آیندگان را به خون خواهی امام حسین علیه السلام دعوت کرد. این شعار زمانی مطرح شد که از عروج خونین امام و یارانش چند دقیقه ای بیشتر نگذشته بود و دشمن در حال غارت و آتش زدن خیمه ها بود. حمید بن مسلم نقل می کند: زنی از طایفه بکر بن وائل وقتی این منظره را دید شمشیر به دست گرفت و به سوی خیمه آمد و فریاد زد: ای آل بکر بن وائل، آیا دختران پیامبر را غارت می کنند و جامه های شان را می برند و شما تماشاگرید ؟ لا حُکمَ إلاّ للّهِ یا لَثاراتِ رسولِ اللهِ؛ حکمی جز حکم خدا نیست بیایید برای خدا خون خواهی کنید . هزاران نفر که صدای او را شنیدند نه تنها پاسخی به درخواست او ندادند، بلکه وی را از ادامه راه بازداشتند، به طوری که شوهرش دستش را گرفت و نگذاشت که او به سوی غارت گران حمله کند. شعار: « یا لثارات رسول الله » از نظر تاریخی و سیاسی بسیار مهم است، زیرا این شعار بیان گر این است که رویارویی، در اصل میان امویان منافق و اسلام اصیل محمدی است. در آن مقطع این نخستین گام پیروزی نهضت حسینی و جدایی اسلام اموی از اسلام اصیل بود. هر چند صدای او را شوهرش در آن روز خاموش کرد، اما این فریاد در همه قلب های سالم جای خود را باز کرد و ماندگار شد. کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا ص ۲۷۵ @zananetamadonsaz

🏴🏴🏴 #روز_سی_و_ششم #ویژه #زنان_عاشورایی نوار، همسر خولی نوار و به قولی عیوف همسر خولی، از شیعیان امام حسین علیه السلام بود. او اهل بیت علیهم السلام و دوستداران آن ها را دوست می داشت و از دشمنان آن ها بیزاری می جست. افزون بر این، او از تعصب قومی و قبیله ای که بسیاری از عرب ها گرفتارش بودند بر کنار بود. از این رو، در برابر عمل زشت شوهرش که شرکت در سپاه ابن زیاد و جنگ با امام حسین علیه السلام بود، به شدت ناراحت شد و دشمنی او را در دل گرفت. پس از شهادت امام حسین و یارانش، عمر سعد، خولی بن یزید اصبحی و حمید بن مسلم را مأمور بردن سر امام از کربلا به کوفه نزد ابن زیاد کرد. سید هاشم بحرانی می نویسد: چون سر امام حسین را نزد عبید الله بردند، خولی بن یزید اصبحی را فرا خواند و گفت: این سر را ببر تا وقتی من آن را طلب کنم. وی گفت: فرمان بردارم. او سر را گرفت و به خانه اش برد. وی دو زن داشت. یکی از آنان از قبیله مضر بود. نخست نزد او رفت. زن پرسید: این چیست ؟ گفت: سر حسین بن علی است و دارایی دنیا در آن نهفته است. گفت: مژده باد تو را که فردای قیامت جدّش محمد مصطفی صلی الله علیه و آله با تو دشمنی خواهد ورزید. آن گاه گفت: به خدا سوگند ! تو دیگر شوهر من نیستی و من هم زن تو نیستم. سپس عمودی آهنین برداشته و بر سر شوهرش کوبید و او را ترک کرد. او به خانه زن ثعلبیه رفت. او نیز پرسید: چه همراه داری ؟ گفت: سر یک شورشی که بر عبید الله شوریده است. گفت: نامش چیست ؟ او از ذکر نام خودداری کرد و بعد آن را روی خاک گذارده طشتی روی آن نهاد. شبانه زنش از خانه بیرون رفت و دید نوری از سر به سوی آسمان می تابد .... سپس شوهرش اقرار کرد که آن سر حسین بن علی علیه السلام است. او پس از آن بی هوش شده بر زمین افتاد و چون به هوش آمد، گفت: وای بر تو، ای بدتر از مجوس ! تو محمد را به سبب خاندانش آزرده ای. آیا از خدای آسمان و زمین نمی ترسی که دنبال جایزه سر فرزند سرور زنان عالم هستی ؟ آن گاه با چشم گریان او را ترک کرد. وی سر را برداشت، در دامن گذاشت و آن را می بوسید و می گفت: خداوند قاتل تو را لعنت کند و جدّت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله با او دشمنی بورزد. سپس خوابی را نقل می کند و پس از آن می گوید: وقتی که خولی خواست سر را پیش ابن زیاد ببرد، زنش گفت: وای بر تو ! من دیگر با تو زندگی نخواهم کرد. مرا طلاق بده. خولی گفت: سر را به من بده و هر کار خواستی بکن. زن گفت: نه به خدا سوگند ! آن را به تو نمی دهم. پس زن را کشت، سر را برداشت و به نزد ابن زیاد برد . هنگامی که مختار قیام کرد « نوار » همسر خولی که دشمن تر از شوهرش در نزد او کسی نبود کسانی را که برای دست گیری خولی آمده بودند، راهنمایی کرد تا هر چه زودتر او را به سزای اعمالش برسانند. کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا ص ۲۷۸ @zananetamadonsaz

🏴🏴🏴 #روز_سی_و_هفتم #ویژه #زنان_عاشورایی درة الصدف یکی دیگر از زنانی که به نهضت حسینی یاری رساند، دره الصدف دختر عبدالله بن عمر انصاری است. او از زنان دلیر شیعه و از دوستداران اهل بیت بود. پدر دره الصدف نیز از شیوخ شیعه بود. از این رو، وقتی از شهادت امام حسین و عبور کاروان اسیران به همراه سر امام حسین و یارانش از شهر حلب آگاه شد، به شدت گریست و اشعار زیر را در سوگ امام و یارانش سرود: قَلَّ العزاءُ و فاضَتِ العینان و بُلِیَت بالأرزاء و الشجان قَتلوا الحسینَ و سیّروا لنسائه حرمَ الرسولِ بسائر البلدان مَنعوه من ماءِ الفرات بکربلا و عَدَت علیه عصابةُ الشیطانِ دره الصدف وقتی که دید حال پدرش منقلب شده به او گفت: ای پدر ! پس از شهادت اهل هدایت، خیری در زندگانی دنیا نیست. به خدا سوگند ! مردم را خواهم شوراند و اسیران و سر مبارک امام را از آنان می گیرم و آن را در خانه خود به خاک سپارم، تا افتخاری برای من باشد. سپس دره الصدف، خروج کرد و مردم حلب و پیرامون آن را به یاری طلبید. در پی این دعوت گروهی به او پیوستند. مورخان تعداد زنانی را که به یاری او شتافتند هفتاد نفر نوشته اند، که همگی لباس رزم بر تن کرده به سمت دشمن و کاروان اسیران به حرکت در آمدند و با طلوع آفتاب که نخستین علامت را دیدند و صدای گریه کودکان و نوحه سرایی و شیون زنان را شنیدند، آنان نیز گریستند. در این زمان از سنگرهایی که پناه گرفته بودند به شناسایی دشمن پرداختند و سپس به آنان حمله کردند. دره الصدف با وجود یاری برخی از قبایل عرب، در جنگی نابرابر به شهادت رسید. پس از آن دیگران پراکنده شدند . کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا ص ۲۸۲ @zananetamadonsaz

در میان کوفیان و شامیان، زنان با فضیلتی بودند که بر خلاف همسران خود حاضر نشدند از سپاه ابن زیاد جانب داری کنند؛ حتی گروهی از آنان به حمایت از امام پرداخته اسیران اهل بیت را یاری دادند و از حقانیت آن ها دفاع کردند. آنان وقتی دریافتند که همسران شان با امام و یاران او جنگیده اند، با شجاعت آنان را نفی و طرد کردند. این زنان به عاشورائیان عاطفه و محبت نشان دادند و با این کار، نام خود را جزء همراهان حسینی ثبت کردند. از جمله: ام عبدالله دختر حارث همسر کعب بن جابر ام حبیبه که در کتاب به سرنوشت ایشان اشاره شده است.

🏴🏴🏴 #روز_سی_و_هشتم #ویژه #زنان_عاشورایی زنان قبیله بنی اسد بنی اسد از قبایل بزرگ عرب و مشهورترین آن ها نزد شیعیان است. این قبیله از سلحشورترین قبایل عرب به شمار آمده و تاریخ درخشانی در جاهلیت و اسلام دارند. در قیام امام حسین علیه السلام بنی اسد به سه گروه موافق و مخالف و بی طرف تقسیم شدند. از سران موافق که در روز عاشورا در رکاب آن حضرت به شهادت رسیدند حبیب بن مظاهر اسدی، انس بن حرث کاهلی، مسلم بن عوسجه، قیس بن مسهر صیداوی و ... بودند. از مشهورترین سران مخالف بنی اسد در روز عاشورا حرملة بن کاهل اسدی، قاتل فرزند شیرخوار امام حسین، علی اصغر بود. گروه سوم در سرزمین غاضریه در کنار نهر علقمی در شمال شرقی کربلا سکونت داشتند که بی طرفی برگزیده بودند. آنان از سوی حبیب بن مظاهر به یاری امام فراخوانده شدند. هر چند تعدادی از آنان با حبیب همراه شدند، خیلی زود در برابر لشکر ابن زیاد صحنه را ترک کردند. پس از شهادت امام و یارانش، برابر برخی از نقل ها زنان بنی اسد گذرشان به میدان جنگ افتاد. آنان وقتی که اجساد شهیدان کربلا را در زیر آفتاب تابان دیدند، سخت تحت تأثیر قرار گرفتند و به غاضریه برگشته مردان را جهت دفن اجساد شهیدان خبر کردند. ولی از ترس ابن زیاد، مردان آن ها حاضر به این کار نشدند، لذا زنان بنی اسد خود بیل و کلنگ و زنبیل و حصیر بر داشتند و به سمت کربلا حرکت کردند. پس از زمانی کوتاه وجدان مردان بنی اسد بیدار شد و به خود آمدند و به دنبال زنان حرکت کردند تا در دفن شهدا همکاری کنند. در برخی از مقاتل آمده است که بنی اسد برای دفن شهیدان کربلا حیران و سر گردان بودند، امام سجاد علیه السلام به سوی آنان آمد و با راهنمایی او اجساد شهیدان را به خاک سپردند. در آن روز صدای ناله زنان و مردان بلند و اشک ها همانند سیل سرازیر بود. زن های بنی اسد موهای خود را پریشان کرده به صورت خود لطمه می زدند. حرکت بنی اسد، نخستین جنبش مخالفت و عصیان علیه ابن زیاد و بنی امیه پس از رویداد کربلا به شمار می آید. این فداکاری آنان سبب شهرت آن ها نزد شیعیان جهان گشت و از همان زمان تا عصر حاضر شیعیان به دیده احترام به قبیله بنی اسد می نگرند و در طول تاریخ در مجالس حسینی همواره از آنان ستایش شده است. از دیر زمان تا عصر حاضر در روز سوم امام حسین علیه السلام در کربلا دسته ای به نام بنی اسد که زنان در مقدمه با بیل و کلنگ سپس مردان در دنبال زن ها نمایش دفن اجساد شهدای کربلا را می دهند. دسته بنی اسد از دسته های معروف شیعیان در کربلاست . کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا صص ۲۸۵-۲۸۷ @zananetamadonsaz

حضور بانوان قبیله بنی اسد در کربلا👆

🏴🏴🏴 #روز_سی_و_نهم #ویژه #زنان_عاشورایی بانو امّ سلمه همسر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله از زنان خردمند عصر خویش به شمار می رفت و نزد آن حضرت جایگاه خاصی داشت. وی در بین زنان آن حضرت، پس از خدیجه از احترام خاصی برخوردار بود. پیامبر از فضایل و دین داری او بسیار سخن می گفت. ام سلمه پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله نیز همواره به خاندان پیامبر عشق می ورزید و بی پروا از ولایت و امامت امیرمؤمنان علیه السلام و اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله دفاع می کرد و حقایقی را که به صورت حدیث یا شأن نزول آیات درباره ولایت و مقام امامان معصوم به یاد داشت، در جامعه خفقان زده پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله بازگو می کرد و از گفتن فضایل امام علی علیه السلام و فرزندانش دریغ نمی ورزید. وی از مخالفان سر سخت معاویه بود و در نامه ای از برنامه های معاویه در سب و لعن علی علیه السلام انتقاد کرد و وی به عایشه نیز در جنگ با علی علیه السلام هشدار داد . وی به اندازه ای مورد اعتماد امامان معصوم علیه السلام بود که امام حسین علیه السلام پیش از سفر به کربلا، علم و سلاح و ودایع امامت را به او سپرد تا از بین نرود و فرمود: "هرگاه بزرگ ترین فرزندم نزد تو آمد و مطالبه کرد آنچه به تو داده ام، به او تحویل بده." و ایشان به امام سجاد علیه السلام تحویل داد. به روایت ابن عساکر، عصر عاشورا اهل مدینه از خانه امّ سلمه صدای شیون شنیدند، وقتی علت آن را جویا شدند، فرمود: در عالم رؤیا پیامبر صلی الله علیه و آله را دیدم که غبارآلود و خسته بود. وقتی علت را از آن جناب پرسیدم، فرمود: اینک از کربلا برمی گردم و شاهد شهادت فرزندم حسین علیه السلام بودم. امّ سلمه می گوید: چون از خواب بیدار شدم به سوی تربت کربلا دویدم، دیدم که خاک خون تازه شده است. دانستم که حسین علیه السلام در کربلا به شهادت رسیده است . به همین جهت می توان گفت: ام سلمه نخستین کسی است که در مدینه هم زمان با شهادت امام حسین علیه السلام برای آن حضرت سوگواری و عزا داری کرد و بنی هاشم و غیر آنان به تسلیت گویی او که تنها همسر باز مانده پیامبر بود، می رفتند. در دنباله خبر ابن عساکر آمده است که امّ سلمه، پس از نقل خواب خود با شگفتی فرمود: آیا این باور کردنی است و مردم این کار را انجام داده اند ؟ خداوند خانه ها و قبرهای آنان را پر از آتش کند. سپس به گونه ای گریه کرد که بی هوش شد. عمر ام سلمه طولانی بود، اما خبر شهادت امام حسین علیه السلام بر او بسیار گران آمد. از این رو پس از آن واقعه در مسجد النبی خیمه زد و در آن نشست و لباس سیاه پوشید . برخی نوشته اند که از شدت حزن و ناراحتی، پس از واقعه کربلا مدت اندکی زنده بود. در برخی گزارش ها آمده است: وقتی اهل بیت به مدینه رسیدند، مردم سوگوار رحلت ام سلمه، همسر پیامبر صلی الله علیه و آله بودند که یک ماه پس از شهادت آن حضرت در ۸۴ سالگی از دنیا رفته بود . کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا صص ۳۰۱-۳۰۴ @zananetamadonsaz

🏴🏴🏴 #روز_چهلم #ویژه #زنان_عاشورایی بانو ام البنین نام وی فاطمه فرزند حزام بن خالد و از قبیله کلاب است . او از زنان صدر اسلام، ادیب و شاعری فصیح است و نزد مسلمانان جایگاه ویژه ای دارد و از خانواده ای ریشه دار و دلاور بود. علی علیه السلام به سبب اهداف بلندی که آثارش در کربلا ظاهر شد، او را به همسری خود برگزید که ثمره آن چهار فرزند به نام های عباس، جعفر، عبد الله و عثمان بود. این بانو هر چند در کربلا حاضر نبود، ولی همه فرزندان خود را به آستان حسینی تقدیم کرد. پرچم دار امام حسین علیه السلام از دامان پاک او بود. افزون بر این، وی با مرثیه سرایی و سوگواری در شهر مدینه یاد شهیدان کربلا را زنده نگه داشت. هنگامی که بشیر به مدینه آمد و اخبار کربلا را به مردم مدینه رساند، به حضور ام البنین نیز رسید و برای این که به تدریج او را از شهادت فرزندانش آگاه کند، فرزندان وی را یکی یکی نام برد. ام البنین هر بار می گفت: أخبِرنی عن أبی عبدِالله الحسینِ، أولادی ومَن تحتَ الخَضراء کلّهم فداءً لأبی عبدِالله الحسینِ؛ از حسین چه خبر ؟ فرزندانم و آنچه زیر آسمان کبود است همه فدای حسین باد !. وقتی که بشیر خبر شهادت امام حسین را داد، با آهی سوزان و گریه ای جان سوز گفت: بشیر با این خبر بندهای دلم را پاره کردی . این گونه برخورد بیانگر معرفت بالای این بانوی بزرگوار به امامت و ولایت است و نیز نشانه ای است از ایمان قوی و شیفتگی او به امام و حجت خدا. نقل شده است که زینب پس از ورود به مدینه به دیدار ام البنین رفت و شهادت فرزندانش را به وی تسلیت گفت . این از جایگاه ویژه ام البنین در نزد زینب حکایت دارد. ام البنین همه روزه همراه نوه اش عبید الله بن عباس به بقیع می رفت و برای فرزندانش سوگواری و مرثیه سرایی می کرد. مردم مدینه به ویژه زنان گرداگرد او جمع می شدند و با او هم نوا می شدند. گریه و مرثیه سرایی او چنان جان سوز بود که دوست و دشمن را به گریه وامی داشت. چنان که نوشته اند مروان با قساوت قلبی که داشت گریه می کرد . او را ادیب و شاعری فصیح و اهل فضل و دانش دانسته اند . ایشان نخستین کسی است که در سوگ حضرت عباس و دیگر فرزندانش مرثیه سروده است. هنگامی که زن ها به او تسلیت می دادند و می گفتند: ای ام البنین ( ای مادر پسرها ) خدا به تو صبر و تحمل بدهد، او در پاسخ آن ها چنین می سرود: ای زنان مدینه دیگر مرا ام البنین نخوانید که با این نام مرا به یاد شیران بیشه شجاعت می اندازید. مرا فرزندانی بود که به سبب وجود آن ها، مرا مادر پسرها می گفتند، ولی اکنون صبح کردم که دیگر برای من فرزندانی نیست. چهار باز شکاری داشتم که آن ها را آماج تیر قرار داده با قطع کردن رگ گردن شان کشتند. دشمنان با نیزه های خود، بدن پاک آن ها را قطعه قطعه کردند. هر چهار پسرم با بدن چاک چاک به روی خاک گرم کربلا افتادند. کاش می دانستم آیا چنین است که به من خبر دادند که دست عباس را از بدن جدا کردند. اشعار دیگری نیز در مدارک یاد شده درباره شجاعت حضرت عباس و دیگر فرزندان شهیدش به ام البنین منسوب است. کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا صص ۳۰۵-۳۰۷ @zananetamadonsaz

با تشکر از آقای محمدصادق مزینانی و موسسه بوستان کتاب و مجموعه پژوهان که فرصت مطالعه در زمینه نقش بانوان در قیام عاشورا را فراهم نمودند. از همراهان عزیز کانال دعوت می کنم که کتاب را کامل مطالعه بفرمایند. مطالعه در اپلیکیشن پژوهان https://pajoohaan.ir/document/1904-نقش-زنان-در-حماسه-عاشورا لینک اپلیکیشن: https://pajoohaan.ir/document/m3k56gzqvdgbaowy