#آیه_گرافی -نمازرامخصوصابرای‌یادمن‌برپادار. 📚#طه - 14

🎵 تلاوت جزء 21 قرآن کریم با صدای استاد معتز آقایی (تند خوانی)

دعای عهد تصویری https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

آن شب، فاطمه به خاطر برادرش گريست. تنها او بود كه ژرفاى رنج برادرش را در مى يافت. آن ولايتعهدى كه علويان را شاد كرده بود، تنها دام عنكبوت بود. برادرانش احمد، محمد، حسين و برخى پسر عموهايش، انديشه كوچ به مرو در سر داشتند. روزگار تازه اى آغاز شده بود. آوارگان به سرزمين خود و نزد خانوادهاشان برگشته بودند. افراد مبارزى كه پنهان شده يا تحت تعقيب بودند ، اينك آشكار مى شدند. وقتى حكم وليعهدى را در مسجد پيامبر (ص) مى خواندند، فاطمه مى شنيد. مكتوبى را هم كه برادرش نوشته بود شنيد. او در اين مكتوب مى ديد كه چگونه برادرش مى خواهد محال را ممكن سازد و آن مردم گم كرده ره را به جاده درست آورد. اين سخن امام چه معنا داشت كه: « خدا را بر خودم شاهد قرار دادم. اگر مسئوليت (رهبرى) مسلمانان را بپذيرم و خلافت را بر عهده گيرم، بر طبق پيروى از خدا و پيامبرش رفتار كنم. » يا: « تلاش خود را به كار مى گيرم تا كارگزاران شايسته را به كار برگزينم. » فاطمه نمى توانست برادرش را بيش از آن تنها بگذارد. به زودى بار سفر مى بست. از برادر زاده هايش پولى مى گرفت تا مقدمات سفر به مرو را فراهم كند. مردم به خاطر وليعهدى رضا (ع) به يكديگر تبريك مى گفتند؛ چرا كه مى دانستند از آن پس، علويان در امنيت به سر خواهند برد و آن‌ها ديگر هراسى نخواهند داشت. فاطمه براى نماز برخاست. هرگاه دغدغه‌ها به او روى مى آوردند، به محراب پناه مى برد. تنها پروردگار بود كه از غم هاى آن دل نازك خبر داشت؛ دلى كه پيش از آن تاب نمى آورد. چيزى او را به سوى مرو يا سرزمين ديگرى كه نمى دانست كجاست، مى كشان #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

مانند یوسف پیامبر علیه السلام ریان بن صلت می‌گوید: به امام رضا علیه السلام گفتم: «بعضی‌ها می‌گویند که علی بن موسی از زهد سخن می‌گفت اما ولی عهدی مأمون را پذیرفت! » امام فرمودند: «خدا می‌داند که من این را نمی خواستم اما وقتی بین قبول ولی عهدی و کشته شدن باید یکی را انتخاب می‌کردم، قبول ولی عهدی را انتخاب کردم. وای بر آنان! آیا نمی دانند که یوسف علیه السلام رسول خدا بود اما وقتی ضرورت حکم کرد، سرپرستی خزاین عزیز مصر را پذیرفت... مرا با اکراه و اجبار وادار کردند، مرا تا مرز نابودی بردند! از همه ی این‌ها گذشته، من در دایره ی ولایت عهدی وارد نشدم مگر مانند کسی که از آن خارج شده باشد. (یعنی ولایت عهدی هیچ سودی به حال من ندارد و من هیچ بهره ای از آن نمی برم و شرط هم کرده‌ام که در هیچ کاری دخالت نکنم). من نزد خدا شکایت می‌برم و از او یاری می‌خواهم! » [۱] ---------- [۱]: . همان، ج ۲، ص ۱۳۹ یک قمقمه دریا.... https://eitaa.com/zandahlm1357