.......: راضی کردن پدر و مادر و... هم مشکل است. شاید بهتر باشد مدتی تسویه کنم و دوباره اعزام بزنم و به جبهه بیایم. هستند رزمندگانی که بیایند و جای مرا پر کنند. مشکلات خانواده هم زیاد است و باید برای کمک بروم. مادر هم خیلی ناراحت است ممکن است بلائی سرش بیاید... » آهای، چه خبر است؟ شیطان به سراغ تو آمده. مواظب باش. از روی شعور تصمیم بگیر. برای ماندن در اینجا، نیاز به دلیل نیست ولی نیاز به شناخت هست. حتی در ماندن نباید فریب وسوسه‌های شیطانی را بخوری. هیچ کارگردانی هم نمی تواند این واقعیتها را به تصویر بکشد. خوب فکر کن. رفتن و ماندن تو باید با ادراک و شناخت باشد. فرم تسویه در دست تو است. می‌توانی پر کنی و بروی و می‌توانی پر نکنی و بمانی. اما هر کاری می‌کنی خوب تصمیم بگیر. جنگ با احساسات مغایر است. جنگ ادامه دارد و با یکی دو عملیات پایان نمی پذیرد. ما مدعیان جبهه اسلام هستیم. برای باز شدن راه کربلا می‌جنگیم. راه کربلا نه به آن معنی است که یک جاده آسفالته ای را باز کنیم، این می‌تواند یک تمثیل باشد. ما راه حسین را می‌خواهیم. ما با یزیدیان مخالف و با عزت و سعادت موافقیم. این ادعا نیاز به عشق و صبر دارد. نیاز به ذکر و توسل دارد. نیاز به جنگ و جهاد دارد. نمی توان در تهران نشست و از خدا خواست راه باز شود. حتی راه آسفالته هم این گونه باز نمی شود. چه برسد به خط والای امامت و نبوت. پس باید به جبهه آمد و در آن ماند. هم برای سیر و سلوک شخصی و ثبت نام در این دانشگاه بزرگ و هم به دست آوردن سعادت بشری. در اینجا و در همه جا. کسی نمی تواند بگوید من به اندازه ی خودم در جبهه بوده ام. با این حرف رفع تکلیف نمی شود. اگر دیگران نمی آیند تا وظیفه شان را انجام دهند، خودشان باید جوابگو باشند. کسانی که به هر دلیل به جبهه نیامده اند به طور حتم باید جواب کافی و وافی داشته باشند. همه مسئولیم. اگر در این جنگ شکست بخوریم، اسلام در خطر می‌افتد. اگر اسلام در خطر افتاد، انقلاب از بین می‌رود و خط ولایت فقیه و روحانیت آسیب می‌بیند. بسیاری از کسانی که آن عقب نشسته و [صفحه ۱۰۱] برای خود توجیه می‌آورند، خودشان را گول می‌زنند. باید به جبهه آمد، اینجا میدان عمل است. کار و میز و پست و پول و زن و بچه و... دلیل کافی نیست. هر کس نمی تواند به جبهه بیاید، بماند و کارهای پشت جبهه در دست بگیرد. امروز کسی نمی تواند از زیر بار مسئولیت، شانه خالی کند. اگر قرار است افرادی نیایند باید بگویند با اذن مستقیم و یا غیر مستقیم ولایت فقیه است. هنوز ماندن در جنگ واجب عینی است و فرماندهان، نیروهای موجود را کافی نمی دانند. پس باید در کنار سایر رزمندگان ماند و برای تعالی روح و خشنودی امام و امت به مبارزه ادامه داد.... دفاع مقدس سینای شلمچه https://eitaa.com/zandahlm1357

❤️ #سلام_فرمانده به کراچی رسید 🔻اجرای سرود سلام فرمانده با حضور با شکوه مردم پاکستان در کراچی اجرا شد.

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

📗کتاب صوتی #گلستان_سعدی با روایت دکتر اسماعیل آذر قسمت 2⃣1⃣

هنگام انزوا و مشغول بودن دائمی به حدیث نفس در قم و در جوار مرقد مطهر فاطمه معصومه سلام اللّٰه علیها. در خلوت اگر با خودم اندر گفتار عیبم بجنون مکن که دارم من زار صد گونه حکایت طربناک اینجا با هر ذره ز خاک کوی دلدار پارسایی دانشمند از سخنان یکی از بزرگان است که: اگر عالم، زاهد زمانه اش نباشد عفریت اهل زمان خود است. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه نماز خوب @zandahlm1357

.......: ۱۶- تسلیم، بزرگترین فلسفه تکلیف پرتوی از اسرار نماز » تسلیم، بزرگترین فلسفه تکلیف بدون شک، دستورهای خدا و احکام شرع، دارای فلسفه و دلیل است، ولی لازم نیست در تمام احکام و فرمان‌های الهی، در پی یافتن دلیل اقتصادی، بهداشتی و علمی آن باشیم. مسلمان، باید در برابر فرمانِ وحی، تسلیم باشد و این روحیه تسلیم و پذیرش، کمال آدمی است و برخی از دستورها برای آزمودن روح تسلیم و بندگی است. فرمان خداوند به ابراهیم، برای قربانی کردن اسماعیل، نمونه ای از آنست و نشانه کمال بندگی است. آنگونه که همیشه در راه رفتن، مقصود ما رسیدن به جایی نیست، گاهی خودِ «راه رفتن» هدف است، مثل راه پیمایی یا پیاده روی برای ورزش یا دویدن در مسابقه که هدف، دویدن است نه رسیدن به جایی. که بحث آن در این محدوده نمی گنجد. ولی در مجموع، یک نکته مهّم را ثابت می‌کند و آن اینکه احکام اسلامی همه بر مبنای حکمت‌ها و فلسفه‌های حساب شده ای استوار است، چه ما به کمک عقل و علم، آنها را بدانیم، یا هنوز به اسرار نهفته آن پی نبرده باشیم به هر حال، روحیه تعبّد ایجاب می‌کند وقتی دانستیم چیزی از «احکام اللّه» است، آنرا پذیرفته و عمل کنیم. در دستورهای عبادی و احکام الهی هم، گاهی هدف، تسلیم و پذیرش دستور و تمرین برای جلب رضایت معبود و اطاعت محض از آفریدگار است. هدف عبادات، پرورش روح انسان است، آنگونه که حرکات ورزشی برای تربیت جسم است. امام سجّادعلیه السلام وامام علی علیه السلام می‌گویند: «کفی بی فخراً اَنْ اَکُون لَکَ عَبداً» خدایا افتخارم همین بس که بنده تو هستم. در مناجات شعبانیه می‌خوانیم: «لَئِنْ اَدْخَلْتَنِی النّارَ اَعْلَنتُ اَهْلَها اَنّی اُحِبُکَّ» خدایا اگر مرا به دوزخ افکنی، به دوزخیان اعلام خواهم کرد که من تورا دوست دارم...! «علی علیه السلام اعلام می‌دارد که خدایا، عبادت من، نه از روی طمع به بهشت یا ترس از دوزخ است، بلکه تو را شایسته عبادت یافته‌ام و می‌پرستم». اولیاء خدا از عبادت او لذّت می‌برند و گناهکاران از شیرینی عبادت و یاد خدا محرومند. گاهی کسی علاقه دارد خدمتگزاری کسی را بکند. بدون آنکه چشمداشتِ مالی و هدف اقتصادی داشته باشد. خود خدمت به آن شخصیّت والا، برایش هدف و ارزشمند است، و نه حتّی کسب دانش یا کسب وجهه و رسیدن به موقعیّت اجتماعی. بسیارند کسانی که از نشستن در کنار یک شخصیّت یا داشتن عکس با او، خوشحال می‌شوند، هر چند نفعی برایشان نداشته باشد. خود این نزدیکی برایشان محبوب است. وقتی برای انسان‌ها در این دنیا، اینگونه امور، گرانبهاست، بندگی خدا و در محضر الهی بودن مایه افتخار نیست؟ #پرتویی از نماز ✍محسن قرائتی https://eitaa.com/zandahlm1357

💠راه‌های ایجاد انس و علاقه به نماز در فرزندان – قسمت اول 🔸️#خانواده 🔸️#مهارت