هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

کتاب صوتی " فصل هایی از یادداشت های شهید آوینی" تهیه شده در ایران صدا با صدای #بهروز_رضوی #یادداشت_های_شهید_آوینی #شهید_آوینی #مذهبی #اعتقادی

🇮🇷 فیلم سینمایی جاسم به جبهه می رود 🇮🇷 کمدی ، طنز ، اکشن ، جنگی 🇮🇷 قسمت چهارم #فیلم #سینمایی #طنز #کمدی #خنده @zandahlm1357

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

شمول قدرت الهی بر منکران قوله علیه السلام: وَ لاَ یَمْتَنِعُ مِنْکَ مَنْ کَذَّبَ بِقُدْرَتِکَ، وَ لاَ یَفُوتُکَ مَنْ عَبَدَ غَیْرَکَ. امتناع: به معنی ابا کردن است، یقال: امتنع علی الأمر، کفّ عنه مانعته. و بمعنی نازعته، یعنی: نمی تواند هرگز باز بدارد خود را از قاهریت امر تکوینی نافذ تو، کسی که - یعنی [۵] مقهوری که - به حسب ظاهر بشریّت و تکلیف تکذیب به قدرت عامّه تو کرده، به این که خود را فاعل مستقلّ در امور خود تصور نماید. و نیز « منع » به معنی: حرمان آمده، کما فی الدعاء: « اللهم من منعت فهو ممنوع » [۱] أی من حرمت فهو محروم و لایعطیه أحد غیرک و لایفوتک. در عنوان دعا « الفوت »: الموت، کما ورد: « یا جامع کل فوت » [۲] . و الفوت أیضا بمعنی السبقة، یقال: فاتنی فلان بکذا، أی سبقنی. و فی الدعاء: « انّما یعجّل من یخاف الفوت » [۳]، أی الفوات. یعنی: سبقت نمی نماید از تحت نفوذ امر تو کسی که غیر تو را عبادت نموده، و مؤثر در عالم کون و فساد دانسته، جالب منفعت و دافع مضرّت خود گمان کرده خضوع و تذلّل به او نماید، کما قال تعالی: « وَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَّعَلَّهُمْ یُنصَرُونَ * لاَ یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَ هُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُّحْضَرُونَ [۴] »، یعنی: غافلین و جاهلین از عوام از روی ظنّ و گمان اخذ نموده اند برای خود از دون خدا آلهه و ارباب شتّی از ولات و اعیان و امراء و سلاطین مجازی، به امید آن که آنها را در شدائد معاونت نمایند، با آن که خود آن معبودین و متبوعین آنها استطاعت و قدرت بر معاونت و حمایت آنها ندارند، هر چند که برای آنها احزاب و جنودی باشد برای همراهی آنها حاضر، نه غایب از آنها. این است که در موضع دیگر فرماید: « بَلْ مَتَّعْنَا هؤُلاَءِ وَ ءَآبَاءَهُمْ حَتَّی طَالَ عَلَیْهِمُ الْعُمُرُ أَفَلاَ یَرَوْنَ أَ نَّا نَأْتِی الاْءَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا أَفَهُمُ الْغالِبُونْ [۵] »، یعنی: همان اربابهائی که مربوبین آنها حمایت و منفعت خودشان را از آنها تصوّر می‌نمایند، ما [به [آنها تمتّع و انتفاع به رزق و معیشت داده ایم آنها را و پدران آنها را، تا آن که طول یافته است بر آنها عمر دنیایی. آیا پس از این نمی بینند و نمی فهمند خاضعین و عابدین آنها، که ما وارد می‌شویم ارض را، و به موت ناقص و کم می‌نمائیم آن آلهه و اعیان را از اطراف و جوانب ارض، به، مقتضای: « اللَّهُ یَتَوَفَّی الاْءَنفُسَ حِینَ مَوْتِهَا [۱] » که ضمیر « نَنْقُصُها » راجع به « آلهه » باشد، نه به ارض، به قرینه متمّم آیه شریفه. پس در این صورت « أَفَهُمُ الغالِبُونَ » یعنی: با آن که ما آن ارباب و آلهه آنها را به خلاف میل و اختیار آنها مغلوب و مقهور می‌نمائیم به موت، پس آیا آنها مع ذلک غالبند بر ما و اراده ما که جاهلین و غافلین آنها را مبدأ و مؤثّر اثر تصور می‌نمایند از غیر ما؟ حاشا و کلاّ ؛ لذا قال تعالی: « أَأَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ خَیْرٌ أَمِ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ [۲] ». ---------- [۵]: ۲ - هکذا در اصل. [۱]: ۳ - بنگرید: الفائق فی غریب الحدیث، ج ۳، ص ۱۱۳. [۲]: ۴ - مصباح المتهجد، ص ۶۰ ؛ بحارالأنوار، ج ۸۳، ص ۶۱. [۳]: ۵ - الفقیه، ج ۱، ص ۴۹۰ ؛ التهذیب، ج ۳، ص ۸۸ ؛ بحارالأنوار، ج ۹، ص ۱۷۸. [۴]: ۶ - سوره مبارکه یس، آیات ۷۴ و ۷۵. [۵]: ۱ - سوره مبارکه انبیاء، آیه ۴۴. [۱]: ۲ - سوره مبارکه زمر، آیه ۴۲. [۲]: ۳ - سوره مبارکه یوسف، آیه ۳۹. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357

برادر دینی همچنین در توصیف برادر دینی خود می‌فرماید: در گذشته یک برادر خدایی و دینی داشتم که توصیفش چنین بود: آنچه او را در نظرم بزرگ جلوه می‌داد؛ کوچکی دنیا در نظر او بود. او از تحت حکومت شکمش خارج شده بود؛ آنچه نمی یافت اشتهایش نداشت. و از آنچه می‌یافت زیاد مصرف نمی کرد. اکثر اوقات زندگیش ساکت بود. اگر سخن می‌گفت بر گویندگان چیره بود و عطش پرسش کنندگان را فرو می‌نشاند. ضعیف و مستضعف بود اگر کاری جدی بمیان می‌آمد همچون شیر بیشه می‌خروشید و مانند مار بیابانی به حرکت می‌آمد. پیش از حضور در محکمه قضاوت دلیل اقامه نمی کرد. هیچ کس را نسبت به کارش در آنجا که امکان داشت عذری داشته باشد، پیش از استماع عذرش ملامت نمی نمود. از هیچ دردی جز هنگام بهبودی شکایت نمی کرد. سخنی را می‌گفت که خود انجام می‌داد و چیزی که عمل نمی کرد نمی گفت اگر در سخن گفتن مغلوب می‌شد در سکوت کسی بر او غلبه نمی یافت. بر شنیدن حریص تر بود تا گفتن. هرگاه دو کار برایش پیش می‌آمد می‌اندیشید که کدام به هوا و هوس نزدیک تر است؛ با آن مخالفت می‌ورزید. بر شما باد به داشتن این اخلاق نیک؛ از یکدیگر در داشتن آنها سبقت گیرید و اگر قدرت انجام همه ی آنها را ندارید، بدانید انجام کمی ازآن بهتر از ترک بسیار است. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه روایت تاریخ @zandahlm1357