.......: ۶ - و کان من دعائه علیه السلام عندالصباح و المساء اشاره کما قال تعالی: «فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ [۸] » حمد الهی بر خلق روز و شب قوله علیه السلام: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ بِقُوَّتِهِ. أوّلاً بدان که: معنی حمد: الثناء الجمیل علی قصد التعظیم للممدوح، سواء لنعمة أو غیرها. و الشکر: فعل ینبّئ عن تعظیم المنعم، لکونه منعماً، سواء کان باللسان أو بالجنان أو بالأرکان. و النهار: اسم لضوء واسع ممتد من أوّل طلوع الفجر إلی غروب الشمس. و اللیل: الظلمة، و لیل اللیل أی شدید الظلمة. بعد بدان که: این هر دو یعنی لیل و نهار از آیات تکوینیه حق اند، چه هر یک علامت بر وجود صانع حکیم اند از باب احتوای آنها بر آثار عدیده و خیرات غیر متناهیه از برای تکمیل مصالح و منافع دنیویه عباد، کما قال تعالی: « وَ جَعَلْنَا الَّلیْلَ وَ النَّهَارَ آیَتَیْنِ فَمَحَوْنَا آیَةَ الَّیْلِ وَ جَعَلْنَا آیَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً [۱] »، چنان که داعی علیه السلام در ضمن عنوانات و فقرات دعا بعضی از مصالح لیل و نهار را ذکر می فرماید. قال تعالی: « وَ آیَةٌ لَّهُمُ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُظْلِمُونَ [۱] ». و « مقیت » [۲] از اسماء اللّه و مأخوذ أز « قوت » است، أی: هو المقتدر الحافظ لقوت الخلایق. قوله علیه السلام: وَ مَیَّزَ بَیْنَهُمَا بِقُدْرَتِهِ. یعنی: با آن که لیل و نهار هر دو در قدر مشترک زمان که قدر حرکت فلک اعظم است شریک و متحدند، حقّ تعالی آنها را به تقدیر خود از هم در اوصاف و آثار ممتاز نموده، یعنی متّحد در ماهیت و مختلف به عوارض اند. قوله علیه السلام: وَ جَعَلَ لِکُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا حَدّاً مَحْدُوداً. أی منتهی ینتهی الیه، چنان که در دو نقطه اعتدال ربیعی و شتوی، یعنی حمل و میزان لیل و نهار در اقلیم رابع غایت حد اعتدال آنها که هر یک منتهی می‌شوند به دوازده ساعت، و مع ذلک برای هر یک از آنها أمد ممدود است، یعنی مدت و زمانی است در طرف زیادتی و نقصان مدید و منبسط، که هر یوم و لیلی با یوم و لیل مصاحب خود اختلاف کثیره دارد موقوتاً، یعنی به حسب وقت و زمان. [قوله علیه السلام: وَ أَمَداً مَمْدُوداً] ---------- [۸]: ۱ - سوره مبارکه مرسلات، آیه ۲۳. [۱]: ۲ - سوره مبارکه اسراء، آیه ۱۲. [۱]: ۳ - سوره مبارکه یس، آیه ۳۷. [۲]: ۱ - توضیح لفظ « مقیت » استطراداً به واسطه عبارت « بقوتّه » در دعا آمده است. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357

.......: خصائل بزرگان برخی بزرگان ویژگیهایی داشتند که دیگران به آنجا نمی رسیدند، از جمله آنها: علی بن ابی طالب علیه السلام در قضاوت، ابوعبیده در امانت داری، ابوذر در صراحت گویی، ابی بن کعب در قرائت قرآن، زیدبن ثابت در واجبات، ابن عباس در تفسیر قرآن، حسن بصری در اخلاق، وهب بن منبه در قصص، ابن سیرین در تعبیر خواب، نافع در قرائت، ابوحنیفه در فقه قیاسی، ابن اسحق در اوصاف جنگجویان، مقاتل در فن تأویل، کلبی در حکایتهای قرآن، ابن کلبی صغیر در نسب شناسی، ابوالحسن مداینی در اخبار، محمد بن جریر طبری در تاریخ، خلیل در عروض، فضیل بن عیاض در عبادت، مالک بن انس در علم، شافعی در فقه حدیث، ابوعبیده در غریب، علی بن مدینی در علل حدیث، یحیی بن معین در رجال، احمد بن حنبل در سنت، بخاری در نقد صحیح، جنید در تصوف، محمد بن نصر مروزی در اختلاف، جبایی در اعتزال، اشعری در کلام، ابوالقاسم طبرانی در عوالی، عبدالرزاق در کوچ کردن مردم به سوی او، ابن منده در اسفار عدیده، ابوبکر خطیب در زبان آوری، سیبویه در نحو، ابوالحسن بکری در دروغگویی، ایاس قاضی در فراست، عبدالحمید در کتابت و وفا، ابومسلم خراسانی در همت و احتیاط، ندیم موصلی در خوانندگی، ابوالفرج اصفهانی در محاضره، ابومعشر بلخی در نجوم، رازی در طب، فضل یحیی در جود، جعفربن یحیی در توقیع، ابن زیدون در خوش عبارتی، ابن قریه در بلاغت، جاحظ در ادب و بیان، حریری در مقامات بدیع، همدانی در حفظ، ابونواس در فکاهیات و شوخی، حجاج در الفاظ سخیف، متنبی در اندرزهای شعری، زمخشری در فنون عربیت، نسفی در جدل، جریر در نکوهش شعری، حماد راویه در اشعار عربی، معاویه در حلم، مأمون در علاقمندی به عفو، عمروعاص در حقه بازی، ولید در باده گساری، ابوموسی در سلامتی باطن، عطاء سلمی در خوف از خدا، ابن بواب در کتابت، قاضی فاضل در نامه نگاری، عمادکاتب در جناس، ابن جوزی در وعظ، اشعب در طمع، ابونصر فارابی در نقل کلمات قدما و شناخت و تفسیر آنها، حنین ابن اسحق در ترجمه یونانی به عربی، ثابت بن قره در تهذیب، ابن سینا در فلسفه و علوم اوائل، فخر رازی در اطلاع از علوم، سیف آمدی در تحقیق، خواجه نصیر طوسی در مجسطی، ابن هیثم در ریاضی، نجم الدین کاشی (کاتبی) در منطق، ابوعلی معری در لغت، ابوالعیناء در پاسخهای سکوت آور، مزید در بخل، قاضی احمد بن ابی داود در مروت و داوری بجا، ابن معتز در تشبیه، ابن رومی در تطیر، صولی در شطرنج، ابوحامد غزالی در جمع بین معقول و منقول، ابوالولید بن رشید در تلخیص کتابهای پیشینیان در فلسفه و طب و محیی الدین در علم تصوف. .......: #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه تدبر در قرآن @zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇👇

❇️مجموعه نمایش صوتی "یک آیه | یک قصه" ↙️"آموزش مفاهیم قرآن به کودکان با قصه" قسمت 📜سوره مبارکه شرح آیه ۵ و ۶ 🔹"فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً"🔹

.......: الفاظ در سوره ها ۱. سوره اي که با لفظ سوره شروع شده است کدام است؟ سوره اي که با لفظ سوره شروع شده است سوره نور است. ۲. چه سوره اي با لفظ فجر شروع و چه سوره اي با لفظ فجر خاتمهمي يابد؟ سوره اي که با لفظ فجر شروع مي‌شود سوره فجر در جزء ۳۰ وسوره اي که با لفظ فجر خاتمه مي‌يابد، سوره قدر در جز ۳۰ مي‌باشد. ۳. چند سوره با لفظ الحمد لله شروع مي‌شوند؟ پنج سوره ي فاتحه، انعام، کهف، سبأ، فاطر با لفظ الحمد لله شروع مي‌شوند. ۴. در چه سوره‌هايي لفظ الحمد لله در آيه آخر به کار برده شده است؟ در چهار سوره زمر، صافات، نمل و اسري لفظ الحمد لله در آيه آخربه کار برده شده است. ۵. سوره‌هايي که با لفظ قل شروع مي‌شوند کدامند؟ پنج سوره جن، کافرون، اخلاص، فلق و ناس با قل شروع مي‌شوند. https://eitaa.com/zandahlm1357