[•°💙🌸°•] ❁من فقط یڪ پارچہ ام ... ❁گل گلــــــے ... ❁خال خالــــــے.. ❁راہ راہ.. ❁براق یا …سادہ... ✥از هر نوعے ڪہ‌ باشم ‌فقط ‌جسمــــت ‌را مےپوشانم ✥ تو، براے نگــــــاهت هم چادر ✥خریدہ اے؟ ✥صدایـــــت چہ؟ ✥صدایت چادری‍‍ست؟ ♡دلــــــــــــــــــها♡ دلها گاهے اوقات پوشیہ مے خواهند ، براے او چہ میڪنے؟ ⇜من بہ تنهایے حجاب نیستم، من فقط اسمم چـــــــــادر است ... ◥براے فاطمے بودنت چہ میڪنے◣؟!؟ 🏴| @ZEINABIHA2

✨🏴. . . . . . #تلنگر✋ تویِ فضایِ مجازی ، جوانِ حزب اللهی و افسرجنگِ نرم!😎 . . اما تویِ فضایِ واقعی نماز صبح پَر..! + کسی که نمازش درست نشه هیچے توے زندگیش درست نمیشه... . . . 🖤 @zeinabiha2 . 🖤 . .🏴✨ . . .

✨🏴. . . . . . #شهیدانه ✨ چشماش مجروح شد و منتقلش کردند تهران؛ محسن بعد از معاینه از دکتر پرسید: آقای دکتر مجرای اشک چشمم سالمه... ؟ میتونم دوباره با این چشم گریه کنم ؟ دکتر پرسید : برای‌چی این سوال رومیپرسی پسرجون...؟ محسن گفت : "چشمی کھ برای امام‌حسین«؏» گریه نکنه به درد من نمیخوره... :) #شھید‌محسن‌درودی🕊 . . . 🖤 @zeinabiha2 . 🖤 . .🏴✨ . . .

[•° 🌻🌿 °•] •مُقَدَس است،دوشنبه بَرایِ این نوکر دوشنبه ها به لَبَم ذِکره یا "حَسَن" گویم🌱 #پروفایل 📷 #دوشنبه_های_امام_حسنی♥️

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_نهم #عطر_یاس #بخش_ششم . لبخندے زد و نگاهش را از آن در ڪهنہ گرفت. بیشتر خانہ هاے داخل ڪوچہ بازسازے و تبدیل بہ آپارتمان شدہ بودند. انگار تنها عمارت مولایے ها و خانہ ے حاج خلیل در سال پنجاہ و هفت ماندہ بود! دفتر خاطرات را دوبارہ بہ سینہ فشرد،بوے یاس مے داد! بوے نرگس! بوے مریم! سرڪوچہ ڪہ رسید بہ بقالے آقا رحمان چشم دوخت،بہ جاے بقالے سوپرمارڪت شیڪے بہ چشمش خورد. نگاهش از روے تابلوے سوپر مارڪت بالا رفت و بہ تابلویے ڪہ نام ڪوچہ رویش حڪ شدہ بود رسید. لبخندش پر از شوق و ڪمے غمگین شد! چقدر دوست داشت مے توانست صاحب نام تابلو را ببیند اما امڪان نداشت! فاصلہ زیاد بود،بہ اندازہ ے فاصلہ ے زمین تا هفت آسمان! دستش را براے ماشین ها بلند ڪرد و گفت:دربس! سپس زیر لب زمزمہ ڪرد:بہ یہ جایے ڪہ رایحہ ے یاس داشتہ باشہ! رایحہ ے محراب! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_ام #عطر_یاس #بخش_اول . از تاڪسے پیادہ شد،ڪوچہ مثل همیشہ خلوت بود و ڪم رفت و آمد. نگاهے بہ ساختمان قد بلند و شیڪ انداخت و سپس ڪلید را در قفل چرخاند،در چوبے باز و وارد لابے بزرگ ساختمان شد. ڪف پوش ها مثل همیشہ از شدت تمیزے برق مے زدند،آقاے احمدے نگهبان ساختمان بہ نشانہ ے سلام و احترام برایش سر تڪان داد و نیم خیز بلند شد. او هم در جوابش سرش را بالا و پایین ڪرد. نگاهے بہ زرق و برق ساختمان انداخت،بہ نظرش عمارت مولایے ها زیباتر بود! آن عمارت سفید و قدیمے زیباترین خانہ اے بود ڪہ در تمام عمرش دیدہ بود! با این فڪر آهستہ نفسش را بیرون داد و لبخند زد،باید زودتر ادامہ ے خاطرات رایحہ را مے خواند! دڪمہ ے آسانسور را لمس ڪرد،چند ثانیہ بعد در آسانسور باز شد و دخترڪ خودش را داخل آن انداخت. ڪلیدے ڪہ عدد پنج رویش نقش بستہ بود را فشار داد و بہ تصویر خودش در آینہ زل زد. قد متوسطے داشت و اندامے ظریف،براے حفظ اندامش اڪثر روزها رژیم بود و هفتہ اے دو سہ روز بہ باشگاہ مے رفت و بدن سازے ڪار مے ڪرد. یادش آمد از صبح ڪہ بہ عمارت سفید رفتہ بود نہ صبحانہ خوردہ بود و نہ ناهار! معدہ اش تیر ڪشید! آب دهانش را با ولع بلعید،پوستش گندمے بود ولے مثل همیشہ با ڪرم پودر چند درجہ روشن ترش ڪردہ بود! لب هایش نازڪ و با رژ لب صورتے ماتے رنگ گرفتہ بودند. بینے اش را دو سہ سال قبل جراحے ڪردہ و از فرمش ڪاملا راضے بود! بہ چشم هایش خیرہ شد،سبز تیرہ بودند و سادہ! از دور سیاہ بہ نظر مے رسیدند. همیشہ با ریمل و خط چشم بہ چشم هایش جلوہ مے داد،حسرت چشم هاے مشڪے رایحہ بہ دلش نشست! چشم هایے ڪہ طبق توصیف ها و دیدہ ها،بدون هیچ ریمل و یا خط چشم و سایہ اے رنگ و لعاب و روح داشتند! چشم هایے ڪہ بدون هیچ آرایشے،دل ها را مے لرزاندند! بہ تصویر خودش در آینہ پوزخند زد،ابروهایش را لیفت ڪردہ بود. مسلما ابروهاے رایحہ در هجدہ سالگے دست نخوردہ بود! طرہ اے از موهاے مشڪے رنگش یڪ طرفہ روے پیشانے اش افتادہ بود،چند روز قبل هوس ڪرد موهایش را نسڪافہ اے یا عسلے رنگ بڪند،این روزها دیگر رنگ مشڪے زیاد براے مو مد نبود! لحظہ اے از تصمیمش پشیمان شد،مجذوب توصیف خرمن موهاے سیاہ رایحہ شدہ بود! موهاے مشڪے هم مے توانستند زیبا باشند! از آسانسور خارج شد و بہ سمت واحد چهاردہ قدم برداشت،ڪلید را در قفل انداخت و با چهرہ اے گرفتہ وارد شد. پدرش براے سفرے ڪارے بہ دبے رفتہ بود و مادرش طبق معمول روزهاے سہ شنبہ با دوستانش قرار دورهمے داشت. ڪیف و پالتویش را روے مبل راحتے انداخت،همانطور ڪہ مقنعہ اش را در مے آورد بہ سمت آشپزخانہ رفت. مقابل یخچال ڪہ رسید صداے زنگ تلفن بلند شد و ثانیہ اے بعد روے پیغام گیر رفت. بستہ ے سالاد الویہ ے آمادہ و نان باگت را از یخچال بیرون ڪشید،بے توجہ بہ تلفن لقمہ اے براے خودش گرفت و بدون وسواس از ڪالرے هاے سالاد الویہ و سس سفیدش،با اشتها قورتش داد! یادش نمے آمد آخرین بار ڪے سالاد الویہ خوردہ بود! انگار فضاے خاطرات رایحہ او را از قید و بند دغدغہ هاے روزمرہ اش جدا ڪردہ بود! _سلام مهتابم! میدونے ڪہ با بچہ ها اومدم بیرون،وقت نڪردم براے ناهارت مرغ و سیب زمینے آبپز ڪنم! خودت زحمتشو بڪش،شاید شام مهمون داشتہ باشیم! وقت ڪردے یہ چیزے ام براے شام آمادہ ڪن عسلِ مامے! مے بوسمت باے! لبخند محوے روے لبش نقش بست،موبایلش را از داخل جیبش بیرون ڪشید. خواست شمارہ اے بگیرد اما بہ سرعت پشیمان شد،با چند ثانیہ مڪث برایش تایپ ڪرد. "سلام شاید چند روز برم تو غار تنهایے! فعلا خدافظے!" مے دانست "او" آنقدر درگیر و آشفتہ است ڪہ شاید حالا حالاها موبایلش را چڪ نڪند! موبایل را روے سایلنت گذاشت و داخل جیبش برگرداند،با ولع چند لقمہ ے دیگر سالاد الویہ خورد و سپس بہ سمت سرویس بهداشتے رفت! سریع دست و صورتش را شست و زمزمہ ڪرد:گهے زین بہ پشت و گهے پشت بہ زین! از سرویس خارج شد و با عجلہ لباس ها و ڪیفش را از روے مبل برداشت،با قدم هاے بلند بہ سمت اتاقش رفت. اتاقے ڪہ با نهایت سلیقہ و دقت توسط دوست طراحش،دڪور شدہ بود. تڪ فرزند بود و همیشہ همہ چیز برایش مهیا! ڪف پوش اتاق توسے رنگ بود و دیوارها سفید و توسے،تخت سفید تڪ نفرہ اے گوشہ ے اتاق نزدیڪ بہ بالڪن جا خوش ڪردہ بود و مقابلش آینہ ے قدے بیضے شڪلے با قاب سفید ڪندہ ڪارے شدہ قرار داشت. در سمت دیگر اتاق هم ڪتابخانہ و میز تحریرش جا گرفتہ بودند،در فاصلہ ے بین میز تحریر و تخت خوابش روے دیوار اتاق،عڪس بزرگے روے بوم از خودش آویزان شدہ بود. عڪسے ڪہ با پیراهن بلند آبے حریر ڪنار دریا،نیم رخ ایستادہ و شالش را پشت سرش روے هوا گرفتہ بود. موهاے مشڪے رنگش در هوا پخش شدہ و لبخندش پر از شیطنت بود! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_ام #عطر_یاس #بخش_دوم . دوربینش هم روے سہ پایہ نزدیڪ عڪس قرار داشت. نفس عمیقے ڪشید و لباس هایش را تعویض ڪرد،بے توجہ بہ مهمانے شب و سردردش ڪہ بہ دلیل ننوشیدن قهوہ بود،روے تخت نشست و بہ تاج آن تڪیہ داد. دفتر خاطرات رایحہ را باز ڪرد و بے اختیار هواے اتاق را عمیق بو ڪشید! خبرے از بوے یاس نبود،انگار بوے یاس فقط در عمارت سفید تلنبار شدہ بود! مهتاب،وسوسہ ے رایحہ ے یاس شدہ بود! رایحہ ے محراب! رایحہ اے ڪہ از آن فرار مے ڪرد! رایحہ اے ڪہ با آن سر جنگ داشت! •♡• آبپاش را نزدیڪ ساقہ ے گل هاے محمدے گرفتم،با لبخند بہ غنچہ هاے باز شدہ خیرہ شدم‌. اواخر اردیبهشت ماہ بود و هوا غرق در عطر گل ها و شڪوفہ ها. درخت هاے حیاط عمو باقر شڪوفہ دادہ بودند و عمارت سفید غرق نور خورشید بود. سال پنجاہ و هشت،سال آرامے بہ نظر نمے رسید! روز دوازدهم فروردین،با راے اڪثریت "جمهورے اسلامے ایران" بہ رسمیت شناختہ شد. بالاخرہ آن همہ سختے و خون نتیجہ دادہ بود. از گوشہ و ڪنار ایران خبر نا آرامے ها و گاهے یڪے بہ دو ڪردن دولت عراق مے رسید. انگار حق با محراب بود،باید براے بعد از این دعا مے ڪردیم! تازہ شروع ماجرا بود! روزهاے آخر اسفند و بعد از این ڪہ محراب من را بہ ڪافہ نادرے رساند،خالہ ماہ گل گفت محراب تنها و ناگهانے بہ تبریز سفر ڪردہ. از تبریز ڪہ بازگشت،متوجہ شدیم براے دیدن حافظ رفتہ بود! حاج بابا مے گفت ظاهرا محراب حسابے از شرمندگے حافظ در آمدہ و دور رفاقتشان را خط ڪشیدہ! تہ دلم حسابے غنج رفت اما بعد حالم گرفتہ شد،نگران بودم مبادا محراب بہ خاطرہ حس انجام وظیفہ و برادرے بہ سراغ حافظ رفتہ باشد! دلم مے خواست فقط بہ خاطرہ من،غیرتش گرد و خاڪ مے ڪرد! فقط بہ خاطرہ رایحہ! از همان روزها محراب ڪم پیدا شد،از عمو باقر شنیدم ڪہ مشغول ڪار تازہ اے شدہ و سرش حسابے شلوغ است! ڪنجڪاو بودم تا بدانم این ڪار تازہ ڪہ دوبارہ محراب را از عمارت سفید دور ڪردہ چیست،انقلاب بہ نتیجہ رسیدہ بود اما انگار اهداف و ڪارهاے محراب نہ! در این بین وقتے مامان فهیم از خالہ پرسید تڪلیف الناز چہ شد؟! خالہ جواب داد قسمت نبود! محراب نخواست! شنیدہ بودم حاج فتاح هم در شوراے انقلاب جایگاهے براے خودش دارد و برو بیایے! همہ تعجب ڪردیم،فڪر نمے ڪردیم آن مرد بازارے ساڪت و سادہ تا این حد در گروہ انقلابے ها بالا رفتہ باشد. اما محراب چشمش را بہ روے این مسائل بستہ و دور وصلت با دختر حاج فتاح را خط ڪشیدہ بود! با صداے باز و بستہ شدن در عمارت،آبپاش را روے زمین گذاشتم. سریع گرہ روسرے ام را محڪم تر ڪردم و موهایم را ڪامل زیر روسرے جا دادم. دوبارہ ڪہ آبپاش را برداشتم صداے بم محراب بلند شد:یااللہ! لبخند پر رنگے روے لب هایم جا خوش ڪرد،ضربان قلبم بالا رفت. ڪم ماندہ بود از هیجان قلبم بایستد،حق داشت،حدود یڪ ماہ محراب را ندیدہ بود! گلویم را صاف ڪردم و محجوب گفتم:بفرمایین! صداے قدم هایش همراہ با جیڪ جیڪ پر از شیطنت گنجشڪ ها و بغ بغوے عاشقانہ ے یاڪریم ها در گوشم پیچید. صدایش را از چند قدمے ام شنیدم:سلام! خداقوت! با آرامش بہ سمتش برگشتم،خواستم جوابش را بدهم ڪہ با دیدنش حرف در دهانم ماسید! تہ ریش گذاشتہ بود و شلوار و بلوز سادہ ے سبزے بہ تن داشت،همراہ با پوتین هاے مشڪے! نگاهم بہ آرمے ڪہ روے جیب سمت چپ پیراهنش نقش بستہ بود افتاد. آرم طلایے رنگے،دستے را ڪہ اسلحہ اے بہ سمت بالا گرفتہ بود را نشان مے داد! بالاے اسلحہ آیہ ے "واعدوا لهم ما استطعتم من قوه" نقش بستہ بود! آیہ اے از سورہ ے انفال بود،معنے اش را مے دانستم! زمزمہ وار گفتم:هر نیرویے در قدرت دارید براے مقابلہ با دشمنان آمادہ سازید! خط ریزے ڪہ سمت راست پایین دست،ڪلمات را نقش زدہ بود بهتم را بیشتر ڪرد! "سپاہ پاسداران انقلاب اسلامی" لب هاے محراب بہ لبخند باز شد:دختر حاج خلیل! جواب سلام واجبہ ها! بہ خودم آمدم و با چشم هاے حیرانم گفتم:سلام! بهت نگاهم را ڪہ دید،نیم نگاهے بہ لباسش انداخت و پرسید:چیزے شدہ؟! ابروهایم را بالا انداختم:این لباس... مڪث ڪردم،خونسرد شانہ بالا انداخت:لباس سپاهہ! چند روز پیش چندتا گروہ متحد شدن و سپاہ مستقل شد! نمے دونستے؟! بہ چشم هایش چشم دوختم:چرا! ولے...این لباس تو تن شما چے ڪار میڪنہ؟! لبخندش پر رنگ تر شد و پیشانے اش را بالا داد:بهم نمیاد؟! بے توجہ بہ سوالش مبهوت پرسیدم:پاسدار شدے؟! چند قدم نزدیڪ تر شد و مقابل گل هاے محمدے زانو زد. آرامش در چهرہ اش موج مے زد،آرام و محڪم جواب داد:بعلہ! با احتیاط یڪے از ساقہ هاے گل محمدے را شڪست و داخل آبپاش گذاشت! سر بہ زیر گفت:تولدت مبارڪ! لبخند پر رنگ و متعجبے زدم:ممنون ولے تولدم فرداس! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_ام #عطر_یاس #بخش_سوم . سر بلند ڪرد و لبخند معنادارے حوالہ ے چشم هایم ڪرد،نیم نگاهے بہ صورتم انداخت و بدون حرف بہ سمت ایوان قدم برداشت. بے اختیار بلند گفتم:فڪ مے ڪردم بعد از انقلاب برگردے سر درس و مشقت آقا معلم! از روے پلہ بہ سمتم برگشت و با آرامش بہ صورتم چشم دوخت. _از بچگے دوس داشتم نظامے باشم اما نہ تو ارتش شاہ! من آدم یہ جا بند شدن نیستم! دلم پرواز میخواد! سپس هر دو دستش را دو طرفش بہ نشانہ ے بال زدن باز ڪرد و ڪج شد،دست راستش بالا تر از سر و تنش رفتہ و بہ سوے آسمان بلند شدہ بود! درست مثل دستے ڪہ روے جیب پیراهنش بلند بود! خونسرد رو برگرداند و از پلہ ها بالا رفت،دوبارہ یا اللهے گفت و وارد خانہ شد. نگاهم را بہ گل محمدے اے ڪہ برایم چیدہ بود دوختم،بہ سادہ ترین و باارزش ترین هدیہ ے تولد نوزدہ سالگے ام! اردیبهشت ماہ من بود،ماہ عشق! عطر گل هاے محمدے زیر بینے ام پیچید،مردد گل را برداشتم و بہ سمت پلہ ها رفتم‌. محراب پاسدار شدہ بود! دانشجوے ممتاز رشتہ ے مهندسے مڪانیڪ دانشگاہ صنعتے آریامهر پاسدار شدہ بود! آقاے معلم مهربان و جدے اے ڪہ پاییز و زمستان در مدرسہ ها درس مے داد و تابستان ها بے هیچ چشم داشتے بہ بچہ هاے ڪورہ هاے آجرپزے! محرابے ڪہ عاشقش بودم پاسدار شدہ بود! از پلہ ها بالا رفتم،نگرانش بودم،انگار تا بلایے سر خودش نمے آورد بے خیال این زندگے نمے شد! میان این همہ آشفتگے،پاسدار شدنش دیگر چہ صیغہ اے بود؟! وارد سالن ڪہ شدم دیدم از پشت سر خالہ ماہ گل را در آغوش ڪشیدہ و گونہ اش را مے بوسد! ڪنار گوشش گفت:دلم برات یہ ذرہ شدہ بود ماہ گل خانم! خالہ بلند خندید:دل منم براے پسر ڪلہ شقم تنگ شدہ بود! بہ شما یاد ندادن مرد نظامے باید اخمو با جذبہ باشہ؟! آرام حلقہ ے دست هایش را باز ڪرد و گفت:اون براے بیرون از خونہ س! البتہ فقط با تیر و طایفہ ے دشمن آنا جان! (مادر جان) مامان فهیم با شوق نگاهش ڪرد:ستارہ ے سهیل شدے خالہ! بہ روے مامان لبخند زد:ڪم سعادت شدم ڪہ نمے تونم زود زود ببینمتون! سپاہ تازہ تاسیسہ و بعضے نیروهاے داوطلب باید حسابے آموزش ببینن براے همین سرمون حسابے شلوغہ! روے مبل نشست و نگاہ خستہ اش را بہ مامان دوخت. خالہ سریع بہ سمت آشپزخانہ قدم برداشت و گفت:الان برات یہ لیوان شربت تگرے میارم! لبخندش پر رنگ تر شد:لطف مے ڪنے! مامان نزدیڪ محراب نشست و شروع بہ احوال پرسے ڪرد. ڪنجڪاو نزدیڪشان نشستم،مامان نگاہ متعجبش را بہ شاخہ گل در دستم دوخت. _چرا گلا رو ڪندے؟! متعجب بہ شاخہ گل نگاہ ڪردم و گفتم:من نڪندم! محراب شرمگین گفت:من ڪندم خالہ! پیشاپیش هدیہ ے تولدشہ! مامان آهانے گفت و ابرو بالا انداخت! سپس پرسید:تو سپاہ چے ڪار مے ڪنے؟! چریڪے بازیات تموم نشد؟! آرام خندید و جواب داد:بہ نیروهاے داوطلب ڪونگ فو و تیراندازے یاد میدم! لازم بشہ ماشینم تعمیر مے ڪنم ڪہ لیسانسم بہ یہ ڪارے بیاد! مامان گفت:ناسلامتے تو مهندسے! میتونے جاهاے بهتر ڪار ڪنے،هم شان رشتہ و مدرڪت! محراب نیم نگاهے بہ من انداخت و مودب جواب داد:خودم دوس دارم تو سپاہ باشم! خالہ ماہ گل همانطور ڪہ سینے بہ دست نزدیڪ مان مے شد گفت:دیدے عاقبت دس دس ڪردنت چے شد؟! محراب متعجب نگاهش ڪرد،خالہ لیوان شربت را مقابلش گذاشت و ڪنار من نشست‌. ابروهایش را بالا انداخت و پرسید:چے شدہ؟!_فاطمہ،مادر حافظ مے گفت قرارہ براے حافظ برن خواستگارے دختر حاج فتاح! با چشم هاے از حدقہ بیرون زدہ بہ صورت خالہ چشم دوختم! سوال مامان باعث شد بہ سمتش سر برگردانم:چے شد فاطمہ هوس ڪرد دختر فتاح عروسش بشہ؟! زیاد حشر و نشر ندارن ڪہ! خالہ ماہ گل جواب داد:خود حافظ خواستہ! محراب با آرامش جرعہ اے از شربتش نوشید و آرام گفت:سلام بر حسین! ان شاء اللہ ڪہ خیرہ! مامان محتاط بہ محراب نگاہ ڪرد و گفت:حیف شد! ولے فڪ ڪنم هنوزم دیر نشدہ! بہ یقین بین محراب و حافظ،هم حاج فتاح هم الناز محرابو انتخاب مے ڪنن! خالہ ماہ گل با شیطنت گفت:محراب،بهتر از النازو در نظر دارہ! با این حرف چشم هاے من و مامان بیشتر گرد شد و شربت در گلوے محراب پرید! سرفہ هاے بلند و بے امان محراب باعث شد خالہ سریع از ڪنارم بلند بشود و بہ ڪمڪ محراب برود. خالہ چندبار محڪم بہ ڪمر محراب ڪوبید اما هر لحظہ صورت محراب سرخ تر مے شد! گل از گل مامان فهیم شڪفت:ماہ گل! دیدے گفتم وقتے واسہ الناز انقد بهونہ میارہ دلش یہ جاے دیگہ گیرہ! خودم را روے مبل جمع ڪردم،در هواے خوش اردیبهشت ماہ دست و پایم یخ ڪردہ بود! لبم را بہ دندان گرفتم و ڪنجڪاو بہ دهان محراب خیرہ شدم،هر لحظہ منتظر بودم بگوید:مامان شوخے میڪنہ! منو چہ بہ این حرفا؟! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

چھار‌پارت‌شنبھ👆🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_ام #عطر_یاس #بخش_چهارم . چند ثانیہ بعد محراب نفس عمیقے ڪشید و نگاهش را بہ پاهایش. خالہ نیم نگاهے بہ صورت من انداخت و ڪنارم برگشت. آب دهانم را با شدت فرو دادم،ڪم ماندہ بود بغضم سر باز ڪند! ڪاش زودتر مے گفت خالہ شوخے مے ڪند! مامان با لحنے مهربان و مشتاق پرسید:حالا این عروس خوشبخت ما ڪیہ؟! گونہ هاے محراب سرخ تر شد،لبش را بہ دندان گرفت و بہ زور سر بلند ڪرد! خالہ ماہ گل شانہ بالا انداخت:هنوز نگفتہ ولے حتما بهتر از النازہ ڪہ خود محراب پسندیدتش! محراب اخم ڪرد،سرم را پایین انداختم. فڪرش را هم نمے ڪردم ڪہ محراب از دخترے خوشش بیاید و دل ببازد! فڪرش را هم نمے ڪردم تمام این مدت عاشق مردے شدہ باشم ڪہ دلش جاے دیگرے گیر بودہ! محراب ڪلافہ دستے بہ موهاے پرپشتش ڪشید و از روے مبل بلند شد. محجوب لب زد:با اجازہ تون من برم لباسامو عوض ڪنم! من هم سریع بلند شدم،بدون این ڪہ شاخہ گل محمدے را بردارم! رو بہ مامان فهیم گفتم:من دیگہ برم از درسام عقب موندم! سپس رو بہ خالہ ماہ گل ادامہ دادم:با اجازہ خالہ جون! خالہ ماہ گل هم سر پا ایستاد و مهربان نگاهم ڪرد:ڪجا خالہ؟! تازہ اومدے ڪہ! بہ زور لبخند زدم:یہ ماہ و نیم بیشتر وقت نموندہ،این مدت خیلے ڪم درس خوندم! سپس بے اختیار گونہ اش را بوسیدم،درست همان جایے ڪہ محراب بوسیدہ بود! _بہ عمو باقر سلام برسونین! خدافظے! بدون این ڪہ بہ محراب نگاہ ڪنم خداحافظے ڪردم و بہ سمت در رفتم‌‌. از در ڪہ رد مے شدم دیدم نگاہ محراب میان من و شاخہ گل محمدے در گردش است! بے توجہ،پلہ هاے ایوان را یڪے دوتا ڪردم و با حرص از ڪنار ردیف گل هاے محمدے خوش بو و مدهوش ڪنندہ رد شدم! بہ در حیاط رسیدم و قصد ڪردم در را باز ڪنم اما صداے محراب متوقفم ڪرد! _رایحہ خانم! بہ سمتش سر برگرداندم اما نگاهش نڪردم‌. زمزمہ وار گفتم:بلہ؟! در دو سہ قدمے ام ایستاد،صدایش آرام بود و پر از عطر یاس! ڪاش یاس انقدر لطیف و خوشبو نبود،ڪاش صداے محراب عطر یاس نداشت! _هر سال یہ جشن ڪوچولو براے تولدت میگرفتے،نمیدونم امسالم همچین جشنے میخواے بگیرے یا نہ؟! نفس عمیقے ڪشید و ادامہ داد:اوضاع تو شهراے دیگہ خوب نیس! دارن بہ جون و مال مردم حملہ مے ڪنن،یہ مدت از تهران میرم! مے خواستم بگویم خب بہ جهنم! بہ من چہ؟! انگار براے تمام ڪردن حرفش مردد بود! _چند ماهے میرم ماموریت! ڪار و هدف من محافظت از انقلاب و مردمہ! یادتہ ازم پرسیدے امامو دوس دارم یا عاشقشم؟! یادتہ گفتم عشق یہ چیزہ،دوس داشتن یہ چیز دیگہ و فدایے شدن یہ چیز دیگہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،لبخند مشتاق و پر رنگ چشم هایش را دیدم! _من فدایے ام! پاسدار بودن یعنے همین! سرد گفتم:موفق باشین! _براے تولد امسالت نیستم! پیشاپیش هدیہ مو دادم اما یادت رفت برش دارے! سپس تابلو و شاخہ گل محمدے را بہ سمتم گرفت،متعجب بہ تابلو خیرہ شدم. همان تابلوے خط "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهيدا" بود! همان تابلویے ڪہ درست سہ سال قبل همچین روزے خط خوردہ بود! ڪنجڪاو بہ چشم هایش خیرہ شدم و پرسیدم:این تابلو دیگہ چیہ؟! لبخند زد:این تابلو خیلے برام عزیزہ،براے تولد امسالت از این بهتر هدیہ پیدا نڪردم! با جملہ اے ڪہ گفت قلبم لرزید،منظور دار حرف مے زد! چرا باید براے تولد امسالم این تابلو را هدیہ مے داد؟! این پا و آن پا ڪرد سپس با شرم گفت:خودت گفتے ازش خوشت اومدہ! نمے گیریش؟! اخم ڪردم و سرد گفتم؛:نہ! چیزے ڪہ برات عزیزہ رو بہ هیچڪس هدیہ ندہ! چرا فڪ ڪردے از این بهتر چیز دیگہ اے واسہ هدیہ دادن بہ من نیس؟! سرش را پایین انداخت و لبش را بہ دندان گرفت. چند ثانیہ بعد با زحمت لب زد:چون تو دختراے سالاے قبل نیستے! سپس سر بلند ڪرد و قهوہ ے بے تاب و شیرین چشم هایش را بہ چشم هایم دوخت! _هستے؟! آب دهانم را با شدت فرو دادم،حرف هایش برایم سنگین بود. با صدایے لرزان گفتم:معنے حرفاتو نمے فهمم! شیطنت در خندہ اش خانہ ڪرد:یہ هدیہ گرفتن ڪہ انقد استخارہ ڪردن ندارہ! مردد تابلو و شاخہ گل را از دستش گرفتم و زیر لب تشڪر ڪردم. با جملہ اش تنم لرزید:خداحافظ تا اگہ عمرے بود براے سلام بعدے! آب دهانم را با شدت فرو دادم،بہ چشم هایش خیرہ شدم. گفت چند ماہ نیست،چند ماہ یعنے خیلے! براے من چند ماہ دورے از محراب یعنے یڪ عمر! خواستم در را باز ڪنم ڪہ گفت:همیشہ یادت باشہ همہ چیز اونطور ڪہ مے بینے و مے شنوے نیس! یاعلے مدد! بغضم پر رنگ تر شد،طاقت دورے اش را نداشتم! خدا مے دانست در این یڪ ماہ چہ ڪشیدہ بودم،حالا بعد از یڪ ماہ آمدہ بود و مے گفت خداحافظ تا چند ماہ دیگر! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_ام #عطر_یاس #بخش_پنجم . قلبم آتش گرفت،تابلوے "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهيدا" را محڪم بہ قلبم چسباندم! چند قدم عقب تر رفت،نگاهش بہ ڪاشے هاے نم دار بود. دستے بہ گردنش ڪشید و زمزمہ ڪرد:التماس دعا! دعا ڪن از این مخمصہ دربیام! در را باز ڪردم،پاهایم حرڪت نمے ڪردند،نمے توانستم از چشم هایش دل بڪنم و راحت بروم! نمے دانستم از ڪدام مخمصہ حرف مے زند. با زحمت دهانم را باز ڪردم و گفتم:بہ شرط لیاقت حتما! سفر بہ سلامت! یاعلے! از چهارچوب در ڪہ عبور ڪردم،بے تاب بہ سمتش سر برگردانم،اشڪ در چشم هایم چمبرہ زدہ بود. نمے دانم در نگاهم چہ دید ڪہ دست چپش را روے قلبش گذاشت،بدون این ڪہ از چشم هایم چشم بگیرد! آرام بہ قلبش ضربہ زد،نہ یڪ بار،نہ دوبار و نہ حتے دہ بار! نوزدہ بار آرام بہ قلبش ضربہ زد! شمردم دقیقا نوزدہ بار! بہ اندازہ ے سن و سال من! مثل برق گرفتہ ها سر جایم خشڪم زدہ بود،تنم داغ شدہ بود و چشم هایم بہ اندازہ ے نعلبڪے هاے خان جون گشاد! خون در صورتش دوید،رگ گردنش برجستہ شدہ بود. سرش را پایین انداخت،آنقدر پایین ڪہ سرش توے قفسہ ے سینہ اش فرو رفت. آب دهانش را فرو داد،لرزیدن سیب گلویش را دیدم! مثل مسخ شدہ ها رو بہ رویش ایستادہ بودم و حتے فراموش ڪردہ بودم باید نفس بڪشم! نفسش را با حرص بیرون داد و محڪم لبش را گزید،آنقدر محڪم ڪہ دردش در جان من پیچید! او هم نفس نمے ڪشید وگرنہ رنگ و رویش آنقدر سرخ نمے شد و رگ گردنش آنطور ڪبود و متورم! زیر لب استغفراللهے گفت و محڪم در را بست! آنقدر محڪم ڪہ تن من لرزید،حتے شاخہ هاے درخت انتهاے ڪوچہ ڪہ گنجشڪ ها با ترس از رویش بہ سمت آسمان پریدند! تنم رعشہ گرفتہ بود،قدرت حرڪت ڪردن نداشتم‌. بہ زور پاهایم را تڪان دادم و با تمام قدرت بہ سمت خانہ دویدم. با دست هایے لرزان در خانہ را باز ڪردم و دوبارہ تا اتاقم دویدم! تابلوے خط را محڪم بہ قفسہ ے سینہ ام چسباندہ بودم و گل محمدے در آغوشم داشت نفس نفس مے زد... خودم را داخل اتاق پرت ڪردم،بہ صورتم در آینہ نگاہ ڪردم. هرچہ خون داشتم زیر پوست صورتم جمع شدہ بود! لب هایم نیمہ باز ماندہ بود و چشم هاے مبهوت! با تنے لرزان روے زمین نشستم،شاخہ گل محمدے را بو ڪردم. بوے یاس مے داد،بوے محراب! دستم را روے گونہ ام گذاشتم،چقدر تب داشتم! راستے براے گرفتن تب دست روے گونہ مے گذاشتند یا پیشانے؟! حتما خواب مے دیدم،محراب را چہ بہ من! چرا باید براے من روے قلبش ریتم بگیرید؟! آن هم نوزدہ بار! بہ تعداد عدد سن رایحہ! حتما خواب مے دیدم،پسر حاج باقر و چہ بہ این حرف ها؟! چشم هایم را بستم،دوبارہ تصویرش مقابل چشم هایم نقش بست. ریتم گرفتن انگشت هایش روے قلبش و هدیہ دادن تابلوے "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهيدا"! آن هم درست یڪ روز قبل از تولدم،درست روزے ڪہ تابلوے "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهيدا" خط خوردہ بود! بوے یاسِ گل محمدے را بلعیدم،براے نفس ڪشیدن بہ هواے محراب احتیاج داشتم! دوبارہ صحنہ ے چند لحظہ قبل مقابل چشم هایم نقش بست و دندان هایم روے لب پایینے ام فرود آمدند! قلبم لحظہ از شدت هیجان و اضطراب از ڪار ایستادہ بود! بہ نفس نفس زدن افتادم،تابلو را بہ قلبم فشار دادم و گفتم:روا نیس پسر حاج باقر! روا نیس بہ خدا! حالا بہ جاے قلبم جملہ ے جادویے "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهيدا" در قفسہ ے سینہ ام نشستہ بود! حالا بہ جاے تڪہ اے گوشت خون آلود،محراب را در سینہ ام داشتم! عطر یاس اتاق را برداشتہ بود،عطر محراب! ڪاش نگاہ و صداے محراب عطر یاس نداشت! ڪاش الان محراب ڪنج اتاقش لبخند نمے زد! ڪاش اصلا یاس عطر نداشت...! ‌•♡• با صداے بلند شدن آلارم منشے موبایلش بہ خودش آمد. نگاہ مشتاقش را از دفتر گرفت و گوش هایش را بہ صدا سپرد. _سلام با مهتاب تماس گرفتے،الان نمیتونم جواب بدم خوشال میشم برام پیغام بذارے! پشت بند صداے خودش صداے بوق پیچید و صداے "او"! _الو مهتاب! سلام! پیامتو خوندم! فڪ ڪنم هر دومون بہ این غار تنهایے نیاز داریم! مراقب خودت باش،خدافظ! لبخند محوے زد،چرا صداے "او" بوے یاس نمے داد؟! شاید هم صدایش عطر یاس داشت و مهتاب نمے فهمید! دستش را روے خط رایحہ ڪشید:تازہ فهمیدم بہ تو میگن عاشق! نہ بہ من! نگاهش را بہ موبایلش دوخت،بہ همان نقطہ اے ڪہ صداے او در آن پیچیدہ بود! _نہ بہ ما! دفتر را بو ڪرد،بوے یاس مے داد! بوے محراب! زمزمہ ڪرد:چرا من تا حالا نفهمیدہ بودم محراب بوے یاس میدہ؟! هان؟! دارہ بهت حسودیم میشہ! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_یڪم #عطر_نرگس #بخش_اول . بعد از بیستم اردیبهشت ماہ،عطر یاس در خانہ ے ما ماندگار شد! اردیبهشت رنگ دیگرے گرفت و بهار بہ عشق آغشتہ شد! آن روز نہ توانستم چیزے بخورم و نہ بخوابم. مدام چهرہ ے محراب در نظرم نقش مے بست و باعث مے شد لبخند محوے لب هایم را از هم باز ڪند و از شرم چشم هایم را ببندم! تابلوے "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهيدا" را رو بہ روے تختم نصب ڪردم و گل محمدے را میان قرآنم گذاشتم. عطر محراب اتاقم را برداشتہ بود،عطر یاس! صبح روز تولدم بود ڪہ حاج بابا سر میز صبحانہ گفت:محراب امروز صُب راهے میشہ! میرم باهاش خدافظے ڪنم! یاعلے خانما! حاج بابا این را ڪہ گفت لقمہ در گلویم گیر ڪرد،سریع جرعہ اے از چاے شیرینِ داغ را نوشیدم و نگاہ نگرانم را بہ میز صبحانہ دوختم! قلبم لرزید،حاج بابا ڪہ از پشت میز بلند شد دوبارہ جرعہ ے دیگرے از چایم را نوشیدم. زبان و گلویم سوخت اما توجہ نڪردم و باز براے قورت دادن بغض و لقمہ ے ماندہ در گلویم،ڪمے دیگر نوشیدم! ریحانہ با عجلہ لقمہ ے بزرگے در دهانش جا داد و همانطور ڪہ از پشت میز بلند مے شد گفت:منم با حاج بابا میرم با داداش خدافظے ڪنم! خدافظ همگے! مامان فهیم،بوسہ اے روے پیشانے اش ڪاشت و پشت سرش براے بدرقہ رفت. قلبم مے گفت تو هم برو و چشم هایت را با دیدنش تبرڪ ڪن اما چشم ها و پاهایم توان رو بہ رویے با محراب را نداشتند! حرڪت روز قبلش بہ قدرے برایم سنگین بود ڪہ هر بار با یادآورے اش،گونہ هایم سرخ مے شد و تنم مے لرزید! نفس عمیقے ڪشیدم و مشغول جمع ڪردن میز صبحانہ شدم،ڪسے در خانہ نبود. همہ براے بدرقہ ے محراب رفتہ بودند! محرابِ من! محرابے ڪہ برایم روے قلبش ضرب گرفت! هنوز نرفتہ دلتنگش شدہ بودم اما شرم و حیا اجازہ نمے داد یڪ بار دیگر ببینمش! یڪ بار دیگر صورتش را ببینم و دست چپش را... و قلبے ڪہ خداوند بہ جاے قفسہ ے سینہ اش،در چشم هایش آفریدہ بود...! تابِ نگاہ ڪردن بہ قلب بے قرارش را نداشتم! با ڪمے تعلل روسرے روے سرم انداختم و بہ حیاط رفتم،محتاط پشت در ڪوچہ ایستادم و گوش هایم را خوب تیز ڪردم! صداے ریحانہ بہ گوشم خورد،داشت براے محراب خط و نشان مے ڪشید ڪہ مراقب خودش باشد و محراب خونسرد مے خندید! دستم را روے قلبم گذاشتم تا از سینہ بیرون نزند! حاج بابا جدے گفت:خیلے مراقب خودت باش پسر! این مملڪت حالا حالاها بہ تو و ڪلہ شق بازیات احتیاج دارہ! محراب دوبارہ خندید:سعے مو میڪنم عمو! با ڪمے مڪث ادامہ داد:وقتتونو نگیرم! از طرف من بہ رایحہ خانم تولدشو تبریڪ بگین! مراقب خودتون باشین! آب دهانم را با شدت فرو دادم،چند ثانیہ بعد صداے خداحافظ گفتن ها و استارت ماشین بلند شد! لبم را بہ دندان گرفتم و زانوهایم پشت در تا شد،اشڪ زیاد مجال نداد و روے گونہ ام نشست. دلم مثل سیر و سرڪہ مے جوشید،نگرانش بودم! زیر لب زمزمہ ڪردم:در رفتن جان از بدن گویند هر نوعے سخن. من خود بہ چشم خویشتن دیدم ڪہ جانم مے رود! صداے ماشین دور شد،آنقدر دور ڪہ عطر یاس از منیریہ پرید! جاے یاس را نرگس ها در دل بهار گرفتند! عطر نرگس! عطر انتظار! عطرِ ما! •♡• سال پنجاہ و هشت سال عجیبے بود،سالے سخت و نفس گیر! همہ باید از انقلاب نوپا و ایران محافظت مے ڪردیم! روزے نبود ڪہ خبر درگیرے و اتفاقے از گوشہ و ڪنار ایران بہ گوشمان نرسد! از گروگان گیرے و بمب گذارے تا حملہ ے مسلحانہ بہ بعضے از مردم و یا افراد ڪمیتہ و سپاہ! تهران هم درگیر این ناآرامے ها شدہ بود اما بیشتر شهرهاے دیگر در راس این حملات قرار گرفتہ بودند. محراب نگفتہ بود بہ ڪدام شهر مے رود،دل نگرانش بودم و نمے دانستم چطور از حالش خبر بگیرم. اردیبهشت و خرداد گذشتند و تیر ماہ از راہ رسید،بالاخرہ بعد از دوسال انتظار ڪنڪور دادم. دورے و دلتنگے براے محراب از یڪ طرف و از طرف دیگر استرس نتیجہ ے ڪنڪور بہ جانم چمبرہ زدہ بود. روزها بہ ڪندے مے گذشت،روزهایے پر از دلهرہ و نفس گیر! نتیجہ ے ڪنڪور ڪہ آمد از خوشحالے سر از پا نمے شناختم،پزشڪے قبول شدہ بودم آن هم دانشگاہ تهران! دانشگاهے ڪہ آرزویش را داشتم،روزنامہ را تا ڪردم و در ڪشوے ڪمدم گذاشتم‌. مے خواستم وقتے محراب آمد یڪ جورے روزنامہ را نشانش بدهم تا ببیند و بہ رایحہ اش افتخار ڪند! اما شهریور هم تمام شد و خبرے از محراب نشد! دوبارہ دلم آشوب شدہ بود،انگار در دلم رخت مے شستند! دانشگاہ ها شروع شد و محراب نبود ڪہ ببیند من با شور و ذوق قرار است وارد دانشگاہ و رشتہ اے ڪہ آرزویش را داشتم بشوم! دیگر آن شوق و ذوق روزهاے اول را نداشتم و دلسرد راہ خانہ تا دانشگاہ را طے مے ڪردم! اواسط مهر ماہ بود و طبق معمول سریع جزوہ ها و وسایلم را جمع ڪردم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_یڪم #عطر_نرگس #بخش_دوم . همانطور ڪہ ڪیفم را روے دوشم مے انداختم،گرہ روسرے ام را محڪم ڪردم و بعد از خداحافظے از چند نفر از بچہ هاے ڪلاس،از دانشڪدہ بیرون زدم. هوا ابرے بود و گرفتہ،درست مثل قلب و چشم هاے من! دانشگاہ شلوغ بود و چند نفر از دانشجوهاے انقلابے در حیاط با چند نفر دیگر از دانشجوها بحث مے ڪردند! تا از حیاط دانشگاہ خارج بشوم نگاهم بہ آن ها بود! از دانشگاہ ڪہ خارج شدم با صداے حاج بابا سر بلند ڪردم. _رایحہ جان! چشم هایم حاج بابا را دیدند و محرابے ڪہ ڪنارش سر بہ زیر ایستادہ بود! با لباس سپاہ خاڪے اش! با گونہ هایے سرخ شدہ از شرم! با انگشت هایے در هم گرہ خوردہ و پوتین هایے گل آلود! نفس در سینہ ام حبس شد،بے ارادہ مڪث ڪردم و با وسواس روسرے ام را مرتب! آب دهانم را با شدت فرو دادم و بہ سمت شان قدم برداشتم. خون در صورتم دوید،سرم را پایین انداختم و با تعلل مقابلشان ایستادم. از شدت شوق و اضطراب ڪیفم را محڪم بہ قفسہ ے سینہ ام فشردم! پیش دستے ڪردم و آرام گفتم:سلام! حاج بابا با لبخند جوابم را داد:سلام قیزیم! (دخترم) خداقوت خانم دڪتر! لبخند گرمے زدم:خداقوت بہ شما حاج بابا! شما چرا اومدین؟! حاج بابا سریع گفت:محراب یڪم پیش رسید،اومدہ بود بازار پیش من و باقر. ماشین دوبارہ ناز و نوز را انداختہ بود‌،زحمت ڪشید منو آورد. محراب زمزمہ وار گفت:انجام وظیفہ بود عمو! زحمت ڪدومہ؟! سپس همانطور آرام و سر بہ زیر ادامہ داد:سلام! مبارڪہ رایحہ خانم! ڪوتاہ و با هزار زحمت آن سہ چهار ڪلمہ را ادا ڪرد! شرمگین گفتم:ممنون! رسیدن بہ خیر! سرے برایم تڪان داد و رو بہ حاج بابا گفت:اگہ دیگہ ڪارے ندارین بریم عمو خلیل؟! حاج بابا در عقب را برایم باز ڪرد و خودش جلو نشست. با سرے پایین افتادہ،روے صندلے نشستم و نفس عمیقے ڪشیدم! مخلوط عطر نرگس و یاس زیر بینے ام پیچید! عطر محراب! محراب هم سوار شد و ماشین را روشن ڪرد،حاج بابا مدام راجع بہ وضعیت امنیت و جریان هایے ڪہ اتفاق افتادہ بود از محراب سوال مے پرسید و او ڪوتاہ و آرام در حدے ڪہ اجازہ داشت جواب مے داد! هواے ماشین گرم بود و سنگین،شاید هم من اینطور فڪر مے ڪردم! چند دقیقہ بعد ماشین،مقابل عمارت سفید ایستاد‌. نفس راحتے ڪشیدم و خجل گفتم:ممنون آقا محراب! لطف ڪردین! بدون این ڪہ بہ سمتم سر برگرداند مهربان گفت:ڪارے نڪردم! بہ ریحانہ و خالہ سلام برسونین! حاج بابا زودتر از من از ماشین پیادہ شد و بہ سمت در رفت. لب زدم:بزرگے تونو مے رسونم! دل رفتن نداشتم! بعد از چند ماہ فقط چند دقیقہ ڪنارش بودم،آن هم سر بہ زیر! محراب نفس حبس شدہ اش را بیرون داد و زمزمہ ڪرد:خدافظ! از ماشین پیادہ شدم و در را بستم. حاج بابا وارد خانہ شد. مردد و با زحمت نگاهم را بہ سمت نیم رخ محراب ڪشاندم،تہ ریشش ڪمے بلند شدہ بود و صورت سفیدش هم آفتاب سوختہ! خواستم سرم را برگرداندم ڪہ بہ سمتم برگشت و نگاہ هایمان بہ هم برخوردند! چشم هایش پر از دلتنگے و مهربانے بودند! پر از برق و عشق! لبش را محڪم گزید و سرش را پایین انداخت،ڪاش مے فهمید دردِ این لب گزیدن ها در جان من مے نشیند! آب دهانم را با شدت فرو دادم،از ماشین پیادہ شد. سرش را در سینہ اش فرو ڪردہ بود،گونہ هایش گل انداختہ بودند مثل گونہ هاے من! با قدم هاے بلند بہ سمت در رفتم،مقابل در ڪہ رسیدم صداے حافظ را شنیدم! _سلام رایحہ خانم! با چشم هاے گشاد شدہ بہ سمتش برگشتم و اخم ڪردم! سر بہ زیر بود و آرام! محراب سریع ڪنار من آمد،انگار آمادہ ے دفاع و حملہ شدہ بود! گرہ ڪورے میان ابروهایش انداخت و رو بہ من جدے گفت:شما برو تو! سرم را تڪان دادم:با اجازہ! خدانگهدار! بہ حافظ جوابے ندادم،نگاهش روے حافظ بود و براے من ڪلمہ ے خداحافظے را زمزمہ ڪرد. در را بستم و بہ سمت پلہ ها رفتم،میان راہ پشیمان شدم! حافظ برایش خطرناڪ بود! رو بہ خانہ گفتم:سلام بہ اهل خونہ! دستو صورتمو میشورم الان میام! سپس ڪیفم را در ایوان گذاشتم و پاورچین پاورچین بہ سمت در رفتم. گوشم را محڪم بہ در چسباندم و دندان هایم را روے لب هایم گذاشتم تا صدایے از دهانم خارج نشود. لحن صداے حافظ،محتاط بود و محافظ ڪارانہ! _داداش! نمیخواے دعوتم ڪنے بریم تو یڪم باهم اختلاط ڪنیم؟! محراب غرید:داداش؟! ڪدوم داداش؟! یادم نمیاد برادرے داشتہ باشم! چند ماہ قبل بهت گفتم رفاقت ما دود شد رفت هوا! حافظ نفس عمیقے ڪشید:اگہ منظورت بہ اون قضیہ س،بہ خدا ڪہ من بخاطرہ خودت... انگار محراب بہ سمتش رفت و حرفش را برید،صدایش آرام تر و عصبے تر شد! _خدا رو قسم نخور نارفیق! بخاطرہ من ناموسمو ڪشیدے تو دل آتیش و بہ همہ مون نارو زدے؟! گورتو گم ڪن! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

چھار‌پارت‌یڪشنبھ👆🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_یڪم #عطر_نرگس #بخش_سوم . ضربان قلبم بالا رفت،دندان هایم را محڪم تر روے لبم فشار دادم! حافظ آرام گفت:مجید و رضا مے گفتن با یہ دخترہ تو ڪافہ نادرے دیدنت! بین بچہ هاے سپاہ دارن گوش بہ گوش مے رسونن! واسہ چے با این دخترہ تو شهر دورہ افتادے؟! حواست بہ مصلحتت نیس! این دخترہ در شان تو... صداے برخورد دستے با صورتے باعث شد دستم را محڪم روے دهانم بگذارم! _حرف دهنتو بفهم حافظ! اون سرے با ڪتڪ ڪارے جمعش ڪردم ولے بہ ولاے علے قسم یہ بار دیگہ،فقط یہ بار دیگہ سایہ تو،تو چند مترے رایحہ ببینم نفستو مے گیرم چہ برسہ بہ این ڪہ بخواے راجع بش پرت و پلا بگے! هر ڪے هرچے میخواد بگہ! حد و شان آدما رو شمایے ڪہ بہ خیال خودتون جاے خدا نشستین تعیین نمے ڪنین! پوزخند زد و ادامہ داد:فڪ مے ڪردم ما دنبال عدالت بودیم نہ مصلحت! حافظ! سر ناموس و غیرتم با هیچڪس شوخے ندارما! با هیچڪس! نفس در سینہ ام حبس شد،حافظ من من ڪنان گفت:این بود مزد رفاقت و خیر خواهے من؟! دستت طلا رفیق! چرا برداشت بد مے ڪنے؟! میدونم حق برادرے گردن دختر حاج خلیل دارے ولے... محراب دوبارہ پوزخند زد و میان حرفش دوید:من یہ خواهر دارم اونم ریحانہ س! دیگہ این دور و ور نبینمت! حاج خلیلم دل خوشے ازت ندارہ،قول نمیدم اگہ ببینتت راجع بہ دستہ گلے ڪہ آب دادے بہ گوش حاج فتاح چیزے نرسونہ! چند ثانیہ بعد صداے قدم هایے پیچید و زمزمہ ے عصبے حافظ:بہ درڪ! با حماقت و دل بے افسارت گند بزن بہ خودتو... مابقے جملہ اش را نشنیدم،خواستم از در فاصلہ بگیرم ڪہ تقہ اے بہ در خورد و صداے آرام و پر از شیطنت محراب پیچید:گوش واسادن ڪار خوبے نیس دختر حاج خلیل! رنگ از صورتم پرید،سریع گوشم را از در جدا ڪردم و دستم را محڪم روے دهانم فشار دادم تا صدایم در نیاید! با چشم هاے از حدقہ بیرون زدہ بہ در خیرہ شدم،صدایش پر از خندہ شد. پر از بوے یاس،بوے نرگس! _خانم دڪتر فضول! مڪث ڪرد،نفس عمیقے ڪشید و با صدایے مرتعش،آرام گفت:ڪار دسِ دل و ارادہ مون ندہ تا بہ وقتش! خدافظ! راستے الوعدہ وفا! برگشتم براے سلام بعدے! ضربان قلبم روے هزار رفت،دست و پاهایم مے لرزید. با قدم هاے بلند خودم را بہ حوض رساندم و در سرماے پاییزے سرم را داخل حوض فرو بردم! . . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_اول . روزها از پے هم مے گذشتند و درگیرے ها در هر گوشہ ے ڪشور بیشتر میشد. محراب بہ عمارت سفید بازگشتہ بود و سعے مے ڪرد تا حد توان با من برخورد نداشتہ باشد! آستہ مے رفت و آستہ مے آمد ڪہ مبادا علاقہ بہ دختر حاج خلیل شاخش بزند! دیگر همراہ خالہ ماہ گل و عمو باقر بہ خانہ ے ما نمے آمد و زیاد سراغ ریحانہ را نمے گرفت! من هم روے رفتن بہ عمارت سفید و دیدن محراب را نداشتم! انگار هرچہ جسارت و رو داشتم از وجودم پر ڪشیدہ و رفتہ بود! دانشگاہ هم شلوغ شدہ بود و هر روز بحث و جدل تازہ اے میان دانشجوهاے انقلابے و چپ گرا یا سلطنت طلب و دانشجویان وابستہ بہ چریڪ هاے فدایے خلق پیش مے آمد! دانشگاہ بہ میدان جنگ تبدیل شدہ بود! دیگر روز آرامے نداشتیم و همہ منتظر نتیجہ ے این درگیرے ها بودیم! پاے یڪے از هم ڪلاسے هایم بہ نام ساغر،ڪہ پدرش از اساتید دانشگاہ و سلطنت طلب بود هم بہ این درگیرے ها باز شدہ بود. البتہ نہ بہ خواستہ ے خودش! دو سہ نفر از دانشجوهاے انقلابے ڪلاس دست روے او گذاشتند و گفتند او و پدرش جایے در دانشگاہ ندارند! دختر آرام و درس خوانے بود،سرش بہ ڪار خودش گرم بود و با ڪسے ڪار نداشت اما صرف اعتقادات پدرش در منگنہ قرارش دادہ بودند! نگران اوضاع دانشگاہ بودم،ڪار بہ درگیرے هاے فیزیڪے و ڪتڪ ڪارے رسیدہ بود! بہ چڪ و لگد نثار هم ڪردن! دست بہ یقہ شدن! بہ داد و فریاد ڪشیدن و قلدرے ڪردن! این وسط چند نفر از رجال سیاسے ڪہ بعضے از دانشجوهاے گروہ هاے دیگر منتقد سرسختشان بودند،آتش بیار معرڪہ شدہ بودند و مے خواستند این دانشجوها را ڪنار بزنند و تریبونے در دانشگاہ نداشتہ باشند! خستہ و با حرص بہ زور خودم و ساغر را از میان جمعیت دانشجوها نجات دادم،ساغر را تا جلوے درشان همراهے ڪردم و سپس بہ سمت خانہ رفتم. در تمام طول مسیر اشڪ مے ریخت و نگران حال و سرنوشت پدرش بود،نگران این بود ڪہ از دانشگاہ تهران اخراج بشود،از دانشگاهے ڪہ چند سال براے ورود بہ آن و رشتہ ے پزشڪے تلاش ڪردہ بود! زمزمہ هایے گوش بہ گوش مے شد ڪہ بہ زودے بسیارے از دانشجوها و اساتید اخراج خواهند شد. این وسط تر و خشڪ داشتند با هم مے سوختند. مقابل خانہ رسیدم،نفس پر از آہ و نگرانے ام را در هواے اسفند ماہ بیرون دادم. دل نگران بودم! نگران حرف هاے محراب! نگران خطر تعصب و انحراف! گفتہ بود این تازہ اول راہ است! اول راهِ خیلے چیزها! وارد حیاط شدم،با قدم هاے سست و ڪوتاہ از پلہ ها بالا رفتم،صبح خواب ماندہ و صبحانہ نخوردہ بہ دانشگاہ رفتہ بودم. صداے معدہ ام در آمدہ بود،دستم را روے معدہ ام گذاشتم و ڪیفم را از روے دوشم برداشتم‌. وارد خانہ شدم و همانطور ڪہ روسرے ام را در مے آوردم بلند گفتم:سلام مامانم! فهیمہ خانم غذا رو بدہ ڪہ رودہ ڪوچیڪہ رودہ بزرگہ رو خورد! ڪیفم را روے مبل انداختم و بلندتر ادامہ دادم:صاب خونہ! پس ڪجایے؟! جوابے نگرفتم،با قدم هاے بلند بہ سمت آشپزخانہ رفتم و بہ یخچال حملہ ڪردم،بہ جز میوہ و مواد غذایے خام چیز دیگرے در یخچال نبود! آہ از نهادم بلند شد و حرص معدہ ام را حسابے درآورد،خبرے از مامان فهیم و ریحانہ نبود. خواستم تخم مرغے بردارم ڪہ صداے زنگ تلفن بلند شد. در یخچال را بستم و از آشپزخانہ خارج شدم،گوشے تلفن را برداشتم و با صدایے گرفتہ گفتم:بفرمایین! صداے مهربان خالہ ماہ گل در گوشم پیچید:سلام خانم دڪتر! چرا صدات گرفتہ؟! سریع گلویم را صاف ڪردم و جواب دادم:سلام خالہ جون! حالتون خوبہ؟! _الحمداللہ خوبم! تو خوبے؟! نڪنہ سرما خوردے؟! _نہ! نہ! چند روزہ درسام سنگین شدہ،دُرس و حسابے استراحت نڪردم خستہ ام! خندید:بیشتر مراقب خودت باش! ناهار ڪہ نخوردے؟! با مڪث جواب دادم:نہ تازہ رسیدم! _پاشو بیا اینجا،مام هنوز ناهار نخوردیم! _مزاحمتون نمیشم! _مزاحم ڪدومہ؟! مامانت داش مے رفت بیرون بهم گفت رایحہ اومد بهش خبر بدہ،گفتم خیالت تخت میگم بیاد پیش خودم! لبخند زدم:چشم الان لباس عوض میڪنم میام! بعد از خداحافظے ڪوتاهے گوشے تلفن را گذاشتم و ڪیف و روسرے ام را از روے مبل برداشتم. با عجلہ دست و صورتم را شستم و بہ اتاقم رفتم،با وسواس ڪمد لباسم را نگاہ ڪردم. انگار مے خواستم بہ مجلس مهم و خاصے بروم! این روزها دوست داشتم بہ چشم خالہ ماہ گل بهتر و زیباتر بہ نظر برسم! بهتر از الناز! در حد و اندازہ ے دخترے ڪہ خود محراب نشانش ڪردہ بود! محراب رنگ هاے جیغ و توے چشم را دوست نداشت،بہ حتم خالہ ماہ گل هم سلیقہ اش را خوب مے دانست! دامن سبز تیرہ اے همراہ با پیراهن سفید و روسرے هم رنگ دامن بیرون ڪشیدم و مرتب بہ تن ڪردم‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے ‌. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_دوم . موهایم را ڪامل زیر روسرے جا دادم،دیگر برایم مهم بود ڪہ تارے از موهایم دیدہ نشود! حتے یڪ تار! نہ بہ خاطر محراب،ڪہ بہ خاطر خدا! مے خواستم در یڪ مسیر ثابت و درست قدم بردارم‌. باید دست مے ڪشیدم از هم خدا را خواستن و هم خرماها را! دستہ ڪلیدم را برداشتم و از خانہ بیرون زدم،نزدیڪ عید بود و هوا بهارے. تهران در تب و تاب رسیدن سال جدید و خریدهاے نوروزے بود. منیریہ محل رفت و آمد بعضے از افراد براے رفتن بہ بازار بزرگ شدہ بود. مقابل در عمارت ایستادم و لبخند ڪم رنگ و عمیقے روے لب هایم نشاندم. زنگ را زدم و حدود یڪے دو دقیقہ بعد در باز شد! نمے دانستم باید لبخندم را براے خالہ ماہ گل پر رنگ تر ڪنم و یا براے محراب سرم را پایین بیاندازم. در ڪہ ڪامل باز شد،لبخند روے لب هایم خشڪید! الناز چادر رنگے بہ سر و با لبخندے گرم میان چهارچوب در ایستادہ بود. با تعجب یڪ تاے ابرویم را بالا انداختم و سریع بہ خودم آمدم. الناز پیش دستے ڪرد و با لحنے صمیمے گفت:سلام رایحہ جون! خوبے؟! لبخند آبڪے اے حوالہ ے چشم هایش ڪردم. _سلام عزیزم! ممنون! از دیدنت هم جا خوردم هم خوشال شدم! شما ڪجا اینجا ڪجا؟! ڪمے عقب رفت تا وارد بشوم،وارد حیاط ڪہ شدم هر دو طرف گونہ ام را بوسید و گفت:اتفاقے رام بہ اینجا افتاد! پوزخند زدم،حتما اتفاقے راهش بہ اینجا افتادہ بود! من هم گونہ هایش را بوسیدم و گفتم:خوب ڪردے! چندماہ بود ندیدہ بودمت! دستش را پشت ڪمرم گذاشت:خالہ مے گفت دانشگاہ تهران پزشڪے قبول شدے! تبریڪ مے گم! لبخندم را پر رنگ ڪردم:ممنون عزیزم! سپس نگاهم را بہ انگشت هاے دست چپش دوختم،خبرے از حلقہ ے ازدواج نبود! چادر رنگے اے ڪہ روے سر داشت از چادرهاے خالہ ماہ گل بود. همراہ هم از پلہ ها بالا رفتیم و وارد ایوان شدیم،تعارف ڪردم اول الناز وارد بشود،در حالے ڪہ پشت سر الناز مے رفتم خوب اطراف را دید زدم‌. خبرے از محراب نبود،نفس آسودہ اے ڪشیدم و بہ سمت خالہ ماہ گل قدم برداشتم. ڪنار میز غذاخورے ایستادہ و پارچ بلورے آب دستش بود. لبخندم گرم شد و پر جان! دست هایم را باز ڪردم و گفتم:سلام بہ خالہ جونم! سپس در آغوشش ڪشیدم،یڪ دستش را دور ڪمرم حلقہ ڪرد و پارچ را روے میز گذاشت. دست دیگرش را هم روے ڪمرم گذاشت و پرانرژے و گرم گفت:سلام عزیزم! خوبے؟! گونہ اش را بوسیدم و بہ چشم هایش خیرہ شدم. _شڪر خدا نفسے میرہ و میاد! اخم ڪرد:هنوز بہ بیس نرسیدہ اینطورے جواب میدے! همسن و سال من بشے چے میگے؟! خندیدم:شما ڪہ همش بیست و پنج سالتہ! شوخے میڪنم خالہ! خوبم! شما خوبے؟! عمو باقر ڪجاس؟! همانطور ڪہ گونہ ام را با محبت مے بوسید جواب داد:منم بہ خوبے تو خوبم! بازارہ! میدونے ڪہ این حاجیاے بازار دم عید وقت سر خاروندنم ندارن! از آغوشش بیرون آمدم و گفتم:بلہ در جریانم! تازہ دوهزارے ام افتاد ڪہ اگر عمو باقر خانہ نیست،پس الناز بہ خاطر حضور چہ ڪسے چادر سر ڪردہ بود؟! با فڪر این ڪہ محراب خانہ باشد،تنم همراہ قلبم لرزید! انگار مدتے بود ڪہ از هم فرار مے ڪردیم! با صداے الناز بہ خودم آمدم:خالہ ماہ گل! ظرفا رو چیدم،اگہ اجازہ میدین غذارم بڪشم! خالہ بہ رویش لبخند پاشید:زحمت ڪشیدے عزیزم! الان خودم میام،تو بشین! محجوبانہ جواب داد:ڪمڪ ڪنم راحت ترم! خالہ ماہ گل چند قدم بہ سمتش برداشت و گفت:باشہ بیا بریم آشپزخونہ! پشت سرش راہ افتادم و پرسیدم:من چے ڪار ڪنم خالہ جون؟! بہ سمتم سر برگرداند،با چشم و ابرو بہ طبقہ ے بالا اشارہ ڪرد. _زحمت بڪش محرابو صدا ڪن! فڪ ڪنم خوابہ! از صب ڪہ اومدہ از اتاقش بیرون نیومدہ! رنگ از صورتم پرید،ڪاش ڪار دیگرے مے خواست! شاید اگر رایحہ ے یڪ سال و چند ماہ قبل بودم بے خیال و با سر و صدا از پلہ ها بالا مے رفتم و چند ضربہ ے جانانہ بہ در اتاق محراب مے زدم و سر بہ سرش مے گذاشتم. اما دیگر همچین ڪارے از دستم بر نمے آمد! نہ من رایحہ ے یڪ سال و چند ماہ قبل بودم و نہ محراب! مرز نامرئے شرم و حیا،میان مان ڪشیدہ شدہ بود. مرزے ڪہ نامحرم بودنمان را بیشتر بہ رخمان مے ڪشید و اجازہ نمے داد خبرے از آن خونسردے و راحتے سابق در رفتارمان باشد! در ڪلام مان،نگاہ هایمان و برق چشم هایمان! این همہ فرار محراب از سر ایمان و حیا بود،آنقدر مے شناختمش ڪہ بدانم وقتے جلوے چشمم سبز نمے شود و یا اتفاقے همدیگر را مے بینیم سرش را توے سینہ اش فرو مے برد و آرام سلام مے ڪند یعنے حواسم هست! تو هم حواست باشد! ما آن آدم هاے سابق نیستیم! حالا ممڪن است من در هر نگاہ تو غرق بشوم و از خندہ هایت غرق در لذت! حالا ممڪن است دلم هے بخواهد تو را تماشا ڪند و گاهے از ڪمے تماشا ڪردن بیشتر! آدم ڪہ عاشق مے شود،نباید بہ دلش زیاد اختیار بدهد! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_سوم . ممڪن است دلش بیشتر از دور تماشا ڪردن معشوق،بیشتر از لحظہ اے صدایش را شنیدن بخواهد! عشق پاڪ است و بعضے غریزہ ها و احساسات انسان بہ اندازہ ے یڪ تار مو با پاڪے و ناپاڪے فاصلہ دارند! ممڪن است همین دل و غریزہ،عشق را بہ ناپاڪے بڪشاند! بہ ناخالصے! بہ بے عشقے! مثلا این روزها خیلے تلاش مے ڪردم ڪہ حتے در ذهنم فقط چشم هاے محراب در آغوشم بڪشند نہ دست هایش! تلاش مے ڪردم ڪہ نگاہ هایم بہ محراب ڪار دست دل و ایمانم ندهد و تلاش سختے بود! پاڪ نگہ داشتن عشق،عین مجاهدت است! عین جهاد ڪردن! سخت و شیرین! طاقت فرسا و روح تزڪیہ ڪنندہ! شڪرین و گزندہ! براے روح شیرین مثل شربت هاے گل محمدے خان جون و براے جسم تلخ مثل قهوہ هاے بے شڪرے ڪہ مزہ ے زهرمار مے دادند! محراب ڪہ مرد بود و بعضے از غریزہ ها و احساساتش بیشتر! حق داشت بعد از عمرے دین دارے از دختر حاج خلیل ڪہ بعد از خدا صاحب خانہ ے دلش شدہ بود دورے ڪند! فقط دلیل تعللش را نمے فهمیدم! دلیل این همہ صبر و سڪوتش را! با صداے خالہ ماہ گل از فڪر بیرون آمدم. _واسادے ڪہ دختر! بہ زور لب هایم را باز ڪردم:اَ...الان صداشون میڪنم! با قدم هایے مردد و لرزان،بہ ڪندے از پلہ ها بالا رفتم و وارد راهروے طبقہ ے دوم شدم‌. در اتاق محراب بستہ بود،آب دهانم را قورت دادم و با زبان لبم را تر ڪردم‌. سر بہ زیر بہ سمت اتاقش رفتم،بہ چند قدمے اتاقش ڪہ رسیدم ایستادم. با درنگ دستم را بالا بردم و مشت ڪردم. ضربہ ے ڪوتاهے بہ در زدم. دوبارہ آب دهانم را فرو دادم،جوابے نداد! این بار دو سہ تقہ پشت سر هم و محڪم بہ در زدم،با چند ثانیہ مڪث صداے خواب آلودش بہ گوشم رسید:بعلہ؟! با ڪمے تاخیر لب هایم را از هم باز ڪردم. _خالہ ماہ گل گفت صدات ڪنم! ناهار حاضرہ! صدایے نیامد،خواستم عقب گرد ڪنم ڪہ در باز شد و قامت محراب در چهارچوب در نمایان. چشم هایش پف ڪردہ و سرخ بودند،بہ زور باز نگهشان داشتہ بود! مشخص بود با دست موهایش را مرتب ڪردہ بود ڪہ آثار پریشانے در میان شان دیدہ میشد! خواستم نگاهم را بہ قفسہ ے سینہ اش بدوزم ڪہ پشیمان شدم! یادم آمد اول قبلش از همین جا بہ من "دوستت دارم" گفت! نگاهم را بہ در دوختم،زمزمہ وار گفتم:سلام ساعت خواب! مهمون دارین! خمیازہ ے ڪوتاهے ڪشید و گفت:علیڪ سلام! هنوز زندہ اے؟! متعجب سرم را بلند ڪردم و بہ صورتش خیرہ شدم. لبخند محوے زد:شنیدم دانشگاتون شلوغ شدہ! گفتم حتما مثل همیشہ ڪارگاہ بازے درآوردے و پریدے وسط معرڪہ! بعضے وقتا فڪ میڪنم قبل از من تو شهید میشے! دوبارہ همان محراب روزهاے عادے شدہ بود! محراب روزهاے غیر عاشقے! شانہ بالا انداختم:اوضاع دانشگا ڪہ تعریفے ندارہ! چشم هایش تقریبا باز شدہ بود،همانطور ڪہ با دست موهایش را مرتب مے ڪرد پرسید:مهمون مون ڪیہ؟! بہ پیشانے ام چین دادم:من و دختر حاج فتاح! چشم هایش گرد شد،زمزمہ ڪرد:دختر حاج فتاح اینجا چے ڪار میڪنہ؟! نتوانستم جلوے زبانم را بگیرم و بے اختیار گفتم:حتما دلتنگ آدم خاصے شدہ! سریع لبم را بہ دندان گرفتم و چند قدم عقب رفتم. نگاهش رنگ سرزنش گرفت،شرمگین گفتم:ببخشین! از دهنم پرید حرف بے موردے بود! نفس عمیقے ڪشید و آرام گفت:برو پایین! معذب و ناراحت سرم را تا آخرین حد ممڪن پایین انداختم و بہ سمت پلہ ها رفتم ڪہ با صدایش ایستادم. _جز پیش خدا سرتو اینطورے جلوے ڪسے پایین ننداز! خصوصا پیش من! انقد حالیم هس ڪہ بدونم ڪے و از سر چہ نیتے نگات ڪنم! انقد مردونگے تو وجودم هس ڪہ حد و حدود نگامو براے دختر حاج خلیل بدونم! فڪرشم نڪن ڪہ محراب بہ نیت دل خودش نگات میڪنہ! سپس در بستہ شد،نفس عمیقے ڪشیدم و پلہ ها را یڪے دوتا ڪردم. تیر خلاص را زد! با گونہ هایے گل انداختہ بہ سمت میز غذاخورے رفتم‌. خالہ ماہ گل سر میز نشستہ بود و الناز سمت چپ روے صندلے اول. با زحمت لبخندے روے لب هایم ڪاشتم و بہ سمت الناز رفتم. همانطور ڪہ صندلے ڪنارش را بیرون مے ڪشیدم گفتم:تو زحمت افتادین خالہ! روے صندلے نشستم و نگاهم را بہ الناز دوختم:همینطور شما! دستت درد نڪنہ عزیزم! خالہ نگاهش را میان من و الناز چرخاند و گفت:چہ زحمتے رایحہ جانم؟! ڪنجڪاو پرسیدم:مامان نگفت ڪجا میرہ؟! با ریحانہ رفت؟! لیوان آبے براے خودش ریخت و جواب داد:مهلا خانم یڪم بد حال بود،فڪ ڪنم فشارش افتادہ بود! مامانت بردش درمونگاہ. بہ من گفت ڪہ بهت خبر بدم نگران نشے! گفت ریحانہ ام رفتہ خونہ ے یڪے از دوستاش درس بخونہ تا عصر بر نمے گردہ. منم گفتم چے از این بهتر ڪہ خانم دڪترمون چند ساعت پیش من بد بگذرونہ! لبخند زدم:مگہ میشہ پیش شما بد گذروند؟! خیلے دلتنگتون بودم اما درسا انقد سنگینہ وقت سر خاروندن ندارم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

🌱🌸 . . . . . . .روبه شش گوشه ترین قبله ی عالم هر صبح بردن نام حسین بن علی میچسبد السلام عليك يا اباعبدالله و علي الارواح التي حلت بفنائك عليك مني جميعا سلام الله أبدا ما بقيت و بقي الليل و النهار و لا جعله الله آخر العهد مني لزيارتكم **السَّلامُ عَلي الحُسٓين و عٓلي عٓلي اِبن الحُسَين و عَلي اولادِ الحُسَين وَ علَي اصحابِ الحُسَين . . 🦋 @zeinabiha2 . 🦋 . .🌱🌸 . . .

🕊|شهید محمد بلباسی : 💢راز شهادت... 🔹اگر میخواهید شهید شوید همسر خوب برای شوهرتان و مادری خوب برای فرزندانتان باشید آن وقت شهید میشوید. #کلام_شهید ✨ #ما_ملت_امام_حسینیم 🥀 یاد شهدا با ذکر #صلوات 🌷 🏴| @ZEINABIHA2

‍ ‍ #ریحانه‍ 🌹🍃 من یڪ بانوے محجبه‌امـ….✋ 👈 #لطفامرامسخره‌ڪنید👉…. ❌من از مسخره شدن هراسی ندارمـ❌ نوح را هم مسخره کردند (هود (۱۱) : ۳۸) موسی را هم... (شعرا (۲۶): ۲۵) صالح را هم ... (احقاف (۴۶): ۲۶) در یک کلمه: مسخره شدن، چیز مشترکی بود که همه‌ی پیامبران آن را تجربه کردند. (حجر (۱۵):۱۱)✌️ خداوند به ما دستور داده است: از آنان روی گردان! ☝️ما شرّ مسخره کنندگان را از تو دفع خواهیم کرد. (حجر (۱۵) :۹۵) 🌸مادرم زهرا(س) جلوے نابینا هم حجابش را حفظ ڪرد! 😌 من هم یک محجبه امـ💖 ! الگویمـ حضرت زهراست! پس عیب ندارد مرا مسخره کنید...✌️ #من‌اگرچادرےام‌ازنظرلطف‌شماستـــ ❤️🍃

💢چقدر فلسفه #حجاب و #ماسک شبیه بهم هستند... #حجاب 🌸🍃 #کرونا 😷 🏴| @ZEINABIHA2

🔰از #کرونا 🤕 آموختیم... ↩️ جواب امر به معروف و نهی از منکر #به_تو_چه نیست❌ ⚠️آلودگی یک نفر به همه ربط دارد. #کرونا 🤒 #من_ماسک_میزنم 😷 🏴| @ZEINABIHA2

تلخ‌ترین خاطره یک دختر شهید گفت بگو باباتون بیاد ولی ما بابا نداشتیم گفت‌وگو با فرزند شهید مدافع حرم مهدی قاضی‌خانی در مستند ملازمان حرم پ:ن:قیمت این لحظه چند؟! 🏴| @ZEINABIHA2

•. -قدم‌اول..🚶🏻‍♂🚶🏻‍♂

✨🏴. . . . . . #پروفایل🌱 #مهدوی يك‌روز‌مي‌افتد؛😍 آن‌اتفاق‌خوب‌را‌مي‌گويم...😉 من‌به‌افتادني‌كه‌برخاستن‌اوست‌ايمان‌دارم؛✨ هر‌لحظه ، هر‌روز ، هر‌جمعه...💫 💛السلام‌عليك‌ياصاحب‌الزمان💛 . . . 🖤 @zeinabiha2 . 🖤 . .🏴✨ . . .

شهید جهانپور شریفی در تاریخ 25/6/1357 در روستای پرزیتون به دنیا آمد. ایشان تحصیلات خود را تا سوم راهنمایی ادامه داد و در سال 1380 ازدواج کرد . چند ماه بعد در سپاه پاسداران تیپ 33 هوابرد المهدی جهرم مشغول به کار گردید. به دلیل بعد مسافت جهرم تا محل زندگی خانواده، ایشان فقط روز های تعطیل می توانست در کنار خانواده حضور داشته باشد. شهید شریفی احترام خاصی برای پدر و مادر خود قائل بود. #شهید_جهانپور_شریفی تاریخ شهادت #06_25 شادی روحش پنج صلوات 🏴| @ZEINABIHA2

✅ در محضر قرآن و عترت #حدیث #پیشنهاد 🏴| @ZEINABIHA2