#معراج #رمضان_الکریم #هفدهم_رمضان #صدا #طنین #آرامش_قلب عبد الله بن عمر نقل کرده است که از رسول الله (صلی الله علیه و آله) پرسیده شد خدا در شب معراج چگونه با تو سخن گفته و تو را مخاطب قرار داد؟ آن‌حضرت فرمود: مرا به زبانی مانند زبان على بن ابی طالب (علیهما السلام) مخاطب قرار داده سپس به من الهام کرد که بگو: پروردگارا! تو با من سخن می‌گویی یا على؟! سپس فرمود: اى احمد! من چیزى هستم ولى از همه چیزها فاصله دارم مانند چیزهاى دیگر نیستم و من به مردم قیاس نمی‌شوم و به موجودات تعریف نمی‌شوم. تو را از نورم آفریدم و على را از نور تو آفریدم او را به رازهاى نهانى دل تو آگاه کردم من کسى را به سوى دل تو دوست‌تر از على بن ابی طالب (علیهما السلام) پیدا نکردم سپس با زبان على با تو سخن گفتم تا دلت آرام بگیرد». المناقب : الخوارزمي، الموفق بن احمد ج : 1 ص : 79 #الحمدلله_که_مولایم_امیرالمومنین_است. #اللهم_عجل_لولیک_المنتظر_الفرج

#محرم_الحرام #مداحی #سبک #لحن #صدا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلوات الله علیه وآله: إِيَّاكُمْ وَ لُحُونَ أَهْلِ الْفِسْقِ وَ أَهْلِ الْكَبَائِر. امام صادق علیه السلام از رسول خدا صلوات الله علیه وآله نقل می فرماید: بر حذر باشید از لحن ها و سبکهای اهل فسق و اهل گناهان کبیره. الکافی، الاسلاميه ج 2 ص 614 یا رسول الله ، آجرک الله آقاجانم؛جانم بقربانت: بعضی مداح نماها مثل اقای هلالی و پویانفر ، کارشون از لحن و سبک اهل فسق گذشته و رسما با موسیقی ، نوحه عزا میخوانند و بعضی از خطبا با آنان در یک مجلس جمع میشوندو... #اللهم_العن_ابابکر_عمر_عثمان_عایشه_صوفیه

#زیارت #آداب #ادب #صدا #صوت مرحوم محدّث قمى در هديه الزّائرين، ص ۳۷ و ۳۸، ادب سى‌ام مى نويسد: « بلند نكردن صداى خود در وقت زيارت، چنانچه علّامه مجلسى و غيره تصريح نموده اند و مستند عمومات اخفاى ذكر و آيه شريفه يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِى، و روايت و حديث طويل (كافى) كه در باب دفن حضرت مجتبى صلواة الله علیه و منع عايشه ملعونه است و مقام را گنجايش تفصيل آن نيست. و شيخ ما علّامه نورى- طاب ثراه- كه بعد از ذكر آيه شريفه و حديث فرموده كه مرحوم مجلسى در كتاب (بحار) و (تحفه) از اين آيه و روايت استظهار فرموده كه بلند نمودن آواز در حرم مطهّر نبوى و مشاهد شريفه چه در زيارت و چه در غير آن منهى و مذموم است. و چه نيك فرموده و اين ادبى است خاصّ كه در مرحله احترام و تعظيم رسول خدا و ذريه طاهره اش- صلوات الله عليهم- به آن امتياز و اختصاص داده و پرده ناموسى براى تكريم و توقير ايشان در ميانشان گذاشته است پس هر كه آواز را بلند كند هر چند در عبادتى باشد كه بلند نمودن صدا در آن ممدوح باشد مانند اذان، پرده ناموس الهى را دريده، بلند نمودن آواز در اذان مرغوب است امّا در مكان مرتفع مثل مناره و بام و مساجد و امثال آن، كه اين محذور و مزاحمتى برايش نيست، چنانچه در اين جاست و نظير آن كه چشم پيغمبر يا امامى در خواب رفته، جاهلى براى نماز با آواز بلند اذان گويد و خواب را از چشم ايشان بيرون برد، و از اين جا معلوم مى شود، قباحت و شناعت آنچه متعارف و مرسوم شده در حرم مطهّر علوى و بقعه منوّره حسينى كه در اوقات نماز، خصوص در صبح و شام، جماعت بسيارى كه گاه شود عدد ايشان زياده باشد از عدد گوش كنندگان به غايت بلندى آواز، برخيزند اذان گويند و دعا كنند و صداها درهم پيچد و فقرات اذان در يكديگر مخلوط شود، عابدان محلّ را از زائرين و نماز گزاران و متضرّعين و گريه كنندگان، از كار خود باز دارند و داخل در زمره (صادّين عن سبيل الله) شوند، و پاس حرمت نبوّت و امامت را از هم درند و حكايت اذان را كه از مستحبّات اكيده است از ميان برند، چه سامع نداند كه كدام را حكايت كند، با اين مفاسد و غير آن گمان دارد ثوابى برده و به فيضى رسيده و حال آن كه مى بايست از منكرات شرع شمرده شود نه عبادات، و در موبقات داخل شود نه قربات». ادب حضور در محضر معصومان: چه در دوران حيات ظاهرى، و چه پس از شهادت آن بزرگواران، اقتضا مى كند، انسان در حركات و سكنات خود به گونه اى باشد كه حشمت و جلالت اهل عصمت و پيشوايان ربّانى مراعات شود. كسى كه معرفت به عظمت محضر اولياى الهى داشته باشد خود را در همه جا و به ويژه در حرم مطهّرشان- كه محلّ تابش انوار قدس و عظمت تجلّيات ربّانيه آنهاست- در محضر آنها مى بيند؛ متأسّفانه مشاهده مى كنيم كه برخى از مردم در مشاهد ائمّه: و ديگر اولياى دين، صداى فريادشان- چه براى صلوات آن هم با صداى بلند و چه براى اذان، چه براى ذكر مصائب آل الله: و چه در حالات معمولى و گفت و گوى شخصى- بلند است و اين مطابق با آيات شريفه و روايات اهل بيت عصمت و طهارت:، خلاف ادب حضور است. امام صادق صلواة الله علیه مى فرمايد: « و شيعتنا من لايعدو صوته سمعه»؛ شيعه ما كسى است كه صدايش از گوش او تجاوز نمى كند. » (بحارالأنوار، ج ۶۵، ص ۱۸۰ به نقل از كافى)، كنايه از اين كه به جز موارد ضرورى كه نياز به بالا بردن صداست، اساساً يك شيعه در تمامى حالات، اهل داد و فرياد نيست. حضرت حق در قرآن كريم، سوره لقمان، آيه ۱۹ مى فرمايد: وَ اقْصِدْ فِى مَشْيكَ وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ؛ و ميانه روى كن و صدايت را آهسته بدار، چرا كه ناخوش ترين آوازها، بانگ درازگوشان است. در بيان حاجات و مناجات با معصومان: نيز بالا بردن صدا، مطلوب نيست. آيا هدف اين است كه ديگران حاجات و مناجات ما را بشنوند يا خداوند و حضرات معصومان:؟ اگر هدف، ديگران است، از ديگران چه سودى حاصل است و چرا در مشاهد مشرّفه؟ و اگر هدف، خداوند و معصومان: است كه گفته و ناگفته به سرّ درون همگان احاطه دارند، خداوند در سوره ملك، آيه ۱۳ و ۱۴ مى فرمايد: وَ أَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ* أَ لا يعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ) و سخن تان را چه پوشيده داريد و چه آشكار، او به راز دل‌ها داناست، آيا كسى كه آفريده است، علم ندارد؟ و اوست باريك بين آگاه. توجه؛ حقیر این پیام را در کانالی دیده و کپی نموده ام . #اللهم_عجل_لولیک_الفرج_و_فرجنا_بفرجه