eitaa logo
زوار العباس علیه السلام
180 دنبال‌کننده
451 عکس
239 ویدیو
6 فایل
اللهم عجل لولیک الفرج و فرجنا بفرجه
مشاهده در ایتا
دانلود
امیرالمؤمنین علیه السلام در قنوت دو نماز صبح و مغرب، و در بعد از این دو نماز، چه کسانی را لعن می فرمود؟ 1) ابن ابی الحدید معتزلی، از علمای اهل سنت، در «شرح نهج البلاغه» می نویسد: علی بن ابی طالب، بعد از ماجرای حکمیّت، بعد از دو نماز صبح و مغرب چنین دعا می کرد: «اللَّهُمَّ الْعَنْ مُعَاوِيَةَ، وَ عَمرواً، وَ أَبَا مُوسَى، وَ حَبِيبَ بْنَ مَسْلَمَةَ، وَ عَبْدَ الرَّحْمَنِ بْنَ خَالِدٍ، وَ الضَّحَّاكَ بْنَ قَيْسٍ وَ الْوَلِيدَ بْنَ عُقْبَةَ». (شرح نهج البلاغة لابن أبي الحديد، ج‏2، ص260)‏ 2) عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَعْقِلٍ، عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلَامُ: أَنَّهُ قَنَتَ فِي الصُّبْحِ فَلَعَنَ‏ مُعَاوِيَةَ وَ عَمْرَو بْنَ الْعَاصِ وَ أَبَا مُوسَى وَ أَبَا الْأَعْوَرِ وَ أَصْحَابَهُمْ. (فضائل أمير المؤمنين عليه السلام از ابن عقده کوفی- م332 هجری- ص98/امالی طوسی، ص725) عبدالله بن مَعقِل گفت: امیرالمؤمنین علیه السلام در قنوت نماز صبح، معاویه، عمرو عاص، ابا موسی اشعری، ابا اعور اسملی و یاران ایشان را لعنت می فرمود. 3) عَنْ ذَرِيحٍ الْمُحَارِبِيِّ قَالَ: قَالَ لَهُ الْحَارِثُ بْنُ الْمُغِيرَةِ النَّصْرِيُ‏ أَيْ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ  علیه السلام: إِنَّ أَبَا مَعْقِلٍ الْمُزَنِيَّ حَدَّثَنِي عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام أَنَّهُ صَلَّى بِالنَّاسِ الْمَغْرِبَ، فَقَنَتَ فِي الرَّكْعَةِ الثَّانِيَةِ، فَلَعَنَ‏ مُعَاوِيَةَ وَ عَمْرَو بْنَ الْعَاصِ وَ أَبَا مُوسَى الْأَشْعَرِيَّ وَ أَبَا الْأَعْوَرِ السُّلَمِيَّ. قَالَ الشَّيْخُ علیه السلام: صَدَقَ، فَالْعَنْهُم‏. (الاصول السّتّة عشر، اصل محمّد بن المثنی الحضرمی، ص88/ مستدرك الوسائل، ج‏4، ص410) حارث بن مغیره گفت: به حضرت صادق علیه السلام عرض کردم: روایت شده است که ابا مَعقِل مُزَنی نقل می کند که امیرالؤمنین علیه السلام در قنوت نماز مغرب، معاویه، عمرو عاص، اباموسی اشعری، ابا اعور سُلَمی را لعنت می کرده است. حضرت صادق علیه السلام فرمود: راست گفته است، پس تو هم ایشان را لعنت کن.
علیه السلام روایت شده است که حضرت رضا صلوات الله علیه به یکی از شیعیانشان فرمودند در قنوت نماز روز جمعه چه میخوانید؟ عرضه داشت آنچه مردم میخوانند. إمام فرمودند آنچه را مردم میخوانند نخوان ، بلکه بخوان‌ ؛ اللَّهُمَّ أَصْلِحْ عَبْدَکَ وَ خَلِیفَتَکَ بِمَا أَصْلَحْتَ بِهِ أَنْبِیَاءَکَ وَ رُسُلَکَ ، وَ حُفَّهُ بِمَلَائِکَتِکَ وَ أَیِّدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ مِنْ عِنْدِکَ ، وَ اسْلُکْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً یَحْفَظُونَهُ مِنْ کُلِّ سُوءٍ ، وَ أَبْدِلْهُ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِ أَمْناً یَعْبُدُکَ لَا یُشْرِکُ بِکَ شَیْئاً ، وَ لَا تَجْعَلْ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ عَلَى وَلِیِّکَ سُلْطَاناً ، وَ أْذَنْ لَهُ فِی جِهَادِ عَدُوِّکَ وَ عَدُوِّهِ ، وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ. بحارالأنوار ۸۹ / ۲۵۱