. مدارا در همه شرایط ✍وجیهه حیدری در زمان سفر به اماکن زیارتی، فرصتی فراهم می‌شود تا علاوه بر کسب روزی معنوی بتوانیم با خیل فرهنگ‌ها و زیسته‌های گوناگون جامعه از نزدیک ملاقات و معاشرتی داشته باشم. البته معاشرت که چه بگویم این روزها گفتگوی ساده‌ی خودمانی کمتر در بین مردم رد و‌بدل می‌شود، اتفاق عجیبی که هر بار به اماکن زیارتی و مکان‌هان عمومی می آیم احساس می‌کنم رو به وخامت می‌رود. پیش از این به‌ندرت مشاهده می‌شد که دو نفر با هم بگو مگو و دعوا کنند، ولی در این سفر هر جا نشستم ، دعوا دیدم و جر و بحث! مردم دیگر تحمل یکدیگر را نداشتند، آستانه‌ی تحمل‌ها به نقطه‌ی احتراق رسیده بود. نسبت به همه چیز اعتراض داشتند، چرا اینجا نشسته‌ای روی این فرش بالای سر حضرت، جای دعا نیست جای نماز است!؟ چرا اینقدراینجا نماز میخوانی‌ حق الناس است؟ چرا با بچه‌ی کوچک به حرم آمدی؟ چرا بچه‌ات در مکان دعا و‌ زیارت خوابیده و چرا چرا چرا.... اگر جایی ازحرم کثیف باشد، اعتراض می‌کنند؛ چرا رسیدگی به زوار نمی‌کنید، زمانی که خدّام مجبور می‌شوند در حرم را ببندند برای نظافت، مردم ناسزا می‌گویند که چرا در را می‌بندید چرا حق مردم را ضایع می‌کنید و از خدا می‌خواهند الهی خدا منجی آخر الزمان را برساند تا ریشه ظلم شما خشکانده شود....یا الله ....ظلم تا کجا حتی خادمان حرم هم به مردم عادی رحم می‌کنند ! و خدا نکند یک نفر خادم به شخصی بگوید در مسیر ننشینید یا اینجا سد معبر نکنید، که صدای وامحمدا وااسلاماااای آنها گوش فلک را کر می‌کند. واقعا دلیل این همه ابراز ناراحتی و‌ اعتراض از کجاست؟ اصلا قبول ندارم که می‌گویند مشکلات اقتصادی و فشار زندگی مردم را به این حال و‌ روزدر آورده، بلکه سطح رفاه و‌ دنیازدگی مردم آنقدر بالا رفته که در هر گوشه‌ای می‌نشینی می‌توانی ظواهر دنیا را در مو و ناخن و دماغ و مژه و کیف و لباس‌هاشان ببینی، گوشی‌های چند ده میلیونی مقصود اصلی شده است، شاید بشود گفت آنقدر که برای مردم ظاهر، مهم شده و وضعیت واتساپ و استوریِ اینستا و تعداد لایک و کامنت اهمیت دارد، باطن و‌روح و قلب برایشان محلی از اعتبار ندارد، مشغول به زیباسازی دلشان نیستند، شده‌اند یک مشت قلب‌های غبار آلود با ‌ظاهری زیبا و دلکش، در حالی قلوب‌شان زنگار گرفته است « کلا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكْسِبُونَ » . «چنين نيست؛ بلكه آنچه كسب كرده اند (كردار ناشايسته آنان) بردل هايشان زنگ زده است » در واقع فراموش کرده‌ایم که آمده‌ایم در این مکان مقدس، تا زنگار از دلها بزداییم ،نه اینکه برای فالورهای مجازی‌مان از آهنگ نقاره خانه و لیوان آب سقاخانه عکس و فیلم بفرستیم و لایک جمع کنیم. البته وضعیت اهل دعا و ذکر و عبادت نیز رو به تعریفی ندارد، آنها نیز فراموش کرده‌اند ساعتی تفکر و توجه و ارتباط قلبی با امام حی و ناظر ، افضل است از این همه نمازهای مستحبی و دعاها و زیارت نامه‌های پشت سر هم و تکرار الفاظی که روح تضرع و استغاثه در وجود سائل یافت نمی‌شود، کاسبانی که هر لحظه نماز و دعایی پیشکش امام حواله می‌کنند و توقع برآورده شدن حوائج دنیایی‌شان را دارند . وانگهی از خود مَنی والوده گیر شستشو کن شستشو کن شستشو ای خدا این نقد جان را از هوس رفت و‌رو کن ، رفت و‌رو کن رفت و‌رو. شاید یکی از دلایل مهم این همه درگیری‌های لفظی در مکان‌ها عمومی، وجود شبکه‌های اجتماعی انفرادی‌ساز است که موجب کم شدن سطح تعاملات اجتماعی شده ، به معنای دقیق‌تر این شبکه‌ها آن‌قدر در گوشت و خون مردم نفوذ کرده و نظام امانیستی و خود محوری را بر وجودشان حاکم کرده است، که حتی در مکان مقدسی مثل زیارتگاه معصومین علیهم‌السلام نظام تعاملات اسلامی را از یادشان برده است و همه چیز حول محور من و آسودگی و لذت من می‌چرخد، عبادت من، حال خوش من، محل سجده من و بارها مشاهده می‌شود بر سر اینها با زوار بحث و دعوا می‌کنند ، در حالی که در روایات پیرامون مدارا با خلق روایات کوبنده‌ای داریم چنان‌که پيامبر خدا صلى الله عليه و آله می‌فرمایند : مُداراةُ النّاسِ نِصفُ الإيمانِ ، و الرِّفقُ بِهِم نِصفُ العَيشِ مدارا كردن با مردم نصف ايمان است و نرمى و مهربانى كردن با آنان نصف زندگى است . #جهاد_تبیین #یاثامن_الحجج #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI