🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿 🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸 🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿 🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸 🌸🌿🌸🌿🌸🌿 🌸🌿🌸🌿🌸 🌸🌿🌸🌿 🌸🌿🌸 🌸🌿 🌸 ؛﷽؛ #تو_دل_می‌بری💕 #پرده_110⚡️ #سراب_م✍🏻 دو روزی که محمد مهلت خواسته بود به سر آمد. محمد فهمیده بود شاگردان رئیس از هر غریبه‌ای م ترسند و حاضر به همکاری نیستند. از این بابت ناراحت بودند؛ اما توانسته بود به وسیله دانشگاه اطلاعاتی کسب کند که تقریبا به کار می آمد. مثلا اینکه آن ها یا جزء نخبگان یا جزء کسانی بودند که لب مرز اخراج شدند برای نمره های افتضاحشان بودند. مشتاق بود بداند چرا رییس باید قربانیانش را از میان این دو گروه انتخاب کند. کنار آریا نشسته بود و کاغذ مقابلش را خط خطی می کرد.  هر دو در فکر بودند چگونه آن ها را متقاعد به همکاری کنند. آریا اخم کرد و ضربه‌ای به زانوی او کوبید. - نکن، اه دست از کارش کشید و به او نگاه کرد. - دارم تمرکز می کنم. اخمش را بیشتر درهم کرد. - تمرکزت، تمرکزمو بهم می ریزه... خودکار را روی میز پرت کرد. - ای بابا... به همه چی گیر بده. به بازوی او کوبید: - غر بزنی پرتت می کنم بیرون! محمد دستش را بهم قلاب کرد و سرش را به آن تکیه داد. - آریا؟ تهدیدشون کرده ها... وگرنه چرا نباید بگن؟ - معلومه تهدیدشون می کنه... - تو رفت و آمد داشتی چیزی دستگیرت نشده؟ آریا سر بالا انداخت و نفس عمیقی کشید. در واقع چیز به درد بخوری نفهمیده بود. نمی توانست با چیز هایی که فهمیده بود کاری کند. همان شب به خانه رییس رفت طبق معمول از او به گرمی استقبال شد. - چه خوب که اومدی آریا... می خواستم بفرستم دنبالت. مثل اینکه منو خیلی دوست داری و اینجوریه که تلپاتیت با من خیلی قویه... آریا لبخند کجی زد. درستش این بود که آنقدر از او متنفر بود که با او تلپاتی داشت. تمسخر کلامش را مخفی کرد و گفت: - دلم براتون تنگ شده بود. رییس دست هایش را دو طرف باز کرد و روی پشتی مبل گذاشت. نگاه تحسین باری به آریا انداخت: - گفتم بهت همه چیز می دم؟ آریا سرتکان داد و قهوه تلخش را مزه کرد. خیلی سعی کرد چهره درهم نکشد و محتوای دهانش را توی صورت رییس خالی نکند. حس کرد این بار بیشتر از همیشه تلخ است و مزه زهر مار می دهد. 🚫کپے مطلقا ممنوع🚫 پرده اول رمان👇🏻 https://eitaa.com/ANARASHEGH/1307 🌷🌱🌷🌱🌷🌱🌷🌱 ╭─┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰───────────── 🌷🌱🌷🌱🌷🌱🌷🌱