🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿 🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸 🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿 🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸 🌸🌿🌸🌿🌸🌿 🌸🌿🌸🌿🌸 🌸🌿🌸🌿 🌸🌿🌸 🌸🌿 🌸 ؛﷽؛ #تو_دل_می‌بری💕 #پرده_67⚡️ #سراب_م✍🏻 خودش را روی تخت پرت کرد اصلا دلش نمی خواست چشم بگرداند و ببیند اتاق چه شکل است. خودش را میان پتو پیچید و چشم بست. اشک پشت پلک هایش آمد. مردمکش را سوزاند. دلش زندگی آرام می خواست او هم دختر بود. او هم حساس بود. او هم دل داشت. او احساسات سرکوب شده نمی خواست. او زخم خوردن از این آن را دوست نداشت. آنقدر فکر کرد و از میان پلک های بسته اشک ریخت که خوابش برد. وقتی چشم باز کرد احساس گرسنگی می کرد. نمی دانست اجازه دارد از اتاق خارج شود یا نه! کمی توی اتاق نشسته. از دیروز ظهر چیزی نخورده بود. احساس می کرد معده اش سوراخ می‌شود. در اتاق کوبیده شد. به او احترام گذاشته شده بود؟ - بَله؟ در باز شد و آریا ساک کوچکش را کنار در گذاشت. - لباس عوض کن! ناهار گرفتم. پیراهن سرمه‌ای که خانه مهران می پوشید را به تن کرد. موهایش را باز کرد و آنها را در کلاه سفیدی پیچید به طبقه پایین رفت.فقط همین لباس ها را داشت. کنار در آشپزخانه ایستاد و به آریا نگاه کرد که پشت میز نشسته بود. نگاهش روی مهتاب نشست و اخم کرد. - لباس دیگه ای نداری؟ زیر لب نه ای گفت. - خیله خب بیا بشین غذا تو بخور! خودش از پشت میز بلند شد و شماره محمد را گرفت. از او خواست چند دست لباس مناسب و شال و روسری بیاورد. به آشپزخانه برگشت. مهتاب غذایش را خورده بود. آهسته طوری که او را نترساند گفت: - خونه مهران چیکار انجام می دادی؟ - پذیرایی و نظافت‌‌... سر تکان داد و چیزی نگفت. **** چراغ اتاقش را خاموش کرد و روی تخت دراز کشید. ساعت از دو شب گذشته بود. مهتاب خیلی وقت بود که به اتاقش رفته بود خوابیده بود؛ اما او مشغول تکمیل وظایفی که در شرکت داشت شده بود و حال قصد استراحت داشت. به پهلو چرخید و پتو را تا کمرش بالا کشید. چشم هایش از خستگی می سوخت. تازه داشت خوابش می برد که با قرار گرفتن چیز سرد و تیز روی گردنش هشیار شد. 🚫کپے مطلقا ممنوع🚫 پرده اول رمان👇🏻 https://eitaa.com/ANARASHEGH/1307 🌷🌱🌷🌱🌷🌱🌷🌱 ╭─┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰───────────── 🌷🌱🌷🌱🌷🌱🌷🌱