eitaa logo
آفتابگردان‌ها
527 دنبال‌کننده
180 عکس
34 ویدیو
1 فایل
«ما همه آفتابگردانیم» محلی برای نشر آثار شاعران جوان انقلاب اسلامی اعضای محترم دوره‌های آفتابگردان‌ها پل ارتباطی ما جهت ارسال شعر، پیشنهادات و انتقادات: https://eitaa.com/office4poem موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب @Aftabgardan_ha
مشاهده در ایتا
دانلود
ای خونِ تو همچنان نگاهت گیرا ای جانِ به عرش رفته‌ی نامیرا برگرد بگو چگونه تاوان گیریم؟! از مورچه‌ای خون سلیمانی را... @Aftab_gardan_ha
دل ندارم بخوانم از اخبار خبرِ پر کشیدن او را آه مردم! چگونه می‌بینید عکسِ در خون تپیدن او را؟! او که بر شانه‌های محکم او تکیه می‌داد هر پریشانی او که هرگز ندیده است جهان، روی زانو خمیدنِ او را خون او جوهر است و پیغامی می‌نویسد به داغ سینه‌ی ما پا به سر گوش می‌شوم امروز، بی‌قرارم شنیدنِ او را گر چه آیینه‌ای شکست ولی چهره در چهره منتشر شده است با خودت می‌بری به گور ای شب، آرزویِ ندیدنِ او را او که جغرافیای چشمانش مرز نور است، مرز آگاهی‌ست مگر از یاد می‌برد تاریخ روشنایِ دمیدن او را؟ آن سفر کرده می‌رسد اما با من ایرانِ سوگوار بگو تاب می‌آوری که بر تنِ خاک بِنِشانی رسیدنِ او را؟ @Aftab_gardan_ha
سال‌ها دوخت به در چشم تری سوخته را دود کرده‌ست به راهت جگری سوخته را همسرت آب شد از غصه، همان روز که باد با خود آورد برایش خبری سوخته را مادرت آمده تا شانه کند موی تو را مانده باید چه کند موی سری سوخته را؟ فاطمیون که شد از لاله‌ی پرپر لبريز باز در یاد من آورده دری سوخته را ای پرستوی حرم، از تو گرفتیم به دوش روز تشييع تنت، بال و پری سوخته را پیکرت را مگر این خاک در آغوش کشد آسمان تاب ندارد قَمری سوخته را وای از آن دم که یکی با جگری سوخته‌تر در دل خاک نهد همسفری سوخته را @Aftab_gardan_ha
هزار بار شکستم که یک کلام بگویم که در وداع تو امشب به تو سلام بگویم سلام صورت خونین! سلام دست بریده! سلام جسم مقطع! من از کدام بگویم؟ مرید راه ولایت! شهید حضرت زینب! اجازه هست برایت از ازدحام... بگویم؟ چه روضه‌ای‌ست مجسم، عقیق سرخ برایم که حکم کرد از انگشتر امام بگویم ورق ورق شدی، اما سرت نرفته روی نی دگر نخواه که از سنگ و پشت بام بگویم ... عزا بس است برای تو ای حماسه‌ی مطلق عزا بس است دلا! باید از قیام بگویم اگر اجازه دهد غم، خدا کند بتوانم که فتح و نصر تو را در عراق و شام بگویم هلا لباس شهادت به تو چقدر می‌آید خدا کند که برایت علی‌الدوام بگویم از آن طلوع که آغاز فتح مسجدالاقصی‌ست و دیر نیست شبی که از انتقام بگویم @Aftab_gardan_ha
سلام روح بلندِ گذشته از کم دنیا! تو ای مسافر بدرود گفته با غم دنیا! حبیب! مسلم! ابوذر! بریر! حنظله! سلمان! تو وارث عطش قاسم و شکوه سلیمان! نه فاتح و نه سپهبد، نه ذوالفقار و نه سردار برای نام تو تنها《شهید》 بود سزاوار و صلح معنی سازش نداشت در دل تنگت سفیر صلح! کجایی؟ کجاست تیر و تفنگت؟ قسم به عاشقِ غمگینِ مهربانِ درونت قسم به راه عزیزت، قسم به سرخی خونت که خطّ قرمز تو مرزهای دین و وطن بود و خطّ اشک یتیمان بی‌پناه یمن بود چه دست‌ها که گرفتی، چه شانه‌ها که تکاندی چه خنده‌ها که به لب‌های ناامید نشاندی نمانده‌ است پس از تو برای شام چراغی چگونه خوب بخوابند کودکان عراقی؟ چه غم؟ که بیدِ ستبری‌ست یادگارِ جنونت جهادِ زنده به نامت، جهادِ زنده به خونت هنوز خاک شریف است و هر گلی که بروید شمیم عطر تو دارد برای هر که ببوید @Aftab_gardan_ha
تو رفتی و در چنگ غربت اسیرم پس از تو چی‌ام من؟ يتيمم، فقیرم تو ای معنی سادگی! کاش می‌شد همین‌قدر ساده برایت بمیرم تو را دوست دارم ... از این سربلندم مرا دوست داری؟ ... از این سربه زیرم یقین دارم اکنون در آغوش یاری اگر درد را داغ را می پذیرم تو رفتی و من ماندم و دشمنانت از اینان عجب انتقامی بگیرم! @Aftab_gardan_ha
ای خوشا در راه اقیانوس طوفانی شویم در طواف روی جانان غرق حیرانی شویم کربلا غیر از اطاعت نیست، یاران العجل! در مسير جمکران باید جمارانی شویم پای درس فاطمه(س) آموختیم این عشق را در غدیر معرفت با شوق قربانی شویم صبح نزدیک است، این شام پریشان‌حال را باید اکنون عازم پیکار پایانی شویم من ز لبخند شهیدان این‌چنین فهمیده‌ام دشمنان مورند... ما باید سلیمانی شویم! @Aftab_gardan_ha
از کشته‌اش هم بترسید، این مرد پایان ندارد مُلکی که او دارد امروز، حتی سلیمان ندارد   دل‌های ما مُلک او شد، جان‌های ما سرزمینش این سرزمینِ بهار است، اینجا زمستان ندارد   ما التیام از که جوییم؟ ما از که مرهم بخواهیم؟ جز روضه‌ی فاطمیه، این درد درمان ندارد   ای اکبرِ ارباً ارباً! ای دستِ عباس‌گونه! حزنی که در رفتن توست، صد بیت الاحزان ندارد   صدها سلیمانی اینجا می‌جوشد از خون پاکت دشمن چرا فکر کرده‌ست خون تو تاوان ندارد؟   ما غرق خشمیم و کینه، آتشفشان‌های دردیم ایمن نباشد از این خشم، هرکس که ایمان ندارد خون ابوالمهدی امروز آمیخت با خون سردار یعنی که اسلام اصل است، بغداد و تهران ندارد @Aftab_gardan_ha
در درندشت کوه پیچیده، ناله‌های مداوم بوران شب، شبِ سوزی استخوان‌سوزست، مشت بر سینه می‌زند طوفان مانده در گوش دشت انگاری ردّ سُم‌کوبه‌های شبدیزی باز زین کرده رخش را رستم، می‌رود تا حوالی توران با کمانی به دوش می‌آید بر تنش زخمِ سالیان مانده آرش است و کنایه‌های مسیر، آرش است و ستیغ کوهستان از تب لهجه‌ی کویری مرد یخِ دل‌های مرده می‌شکند بوی آلاله می‌دهد دستش، بس که گل کاشته در این گلدان عطر بابونه‌های وحشی را با خودش از کویر آورده می‌برد بوی لاله را از فاو تا گذرگاه مرزی لبنان آشنای غم دهاتی‌هاست، دل، صدها کَپَر به او قرص است نام او جاری است از اروند، نام او جاری است تا جولان او کتاب مصور جنگ است، شرح تاریخ جانفشانی‌هاست بومی خاک عشق و ایثار است آبروی همیشه‌ی کرمان شعله‌های چراغ بغدادی با نفس‌های باد می‌میرد شب، شبِ سوزی استخوان‌سوزست، مشت بر سینه می‌زند طوفان تا که این سوز کارگر نشود، پیکرش دشت را بغل کرده و زمین پر شد از تن مردی که از او خالی است دست زمان در افق خون داغ پاشیده، شرق آبستن است صبحی را بوی بابونه می‌وزد با باد، می‌پرد خواب از سر دوران @Aftab_gardan_ha
عارف وسط خطابه‌ی توحیدش زاهد بعد از نمازِ پُرتردیدش از گمشده‌ی خویش - خدا - می‌گفتند آنی که شهید آشکارا دیدش @Aftab_gardan_ha
پیچید در سراسر دنیا پیام ما نزدیک‌تر به قله‌ شد از قبل گام ما مضمون شعرهای بلند و حماسی است هرجا شنیده می‌شود امروز نام ما در انتظار لحظه پیکار مانده‌اند شمشیرهای آخته‌ی در نیام ما با هر شهید، باور ما زنده‌تر شده است "ثبت است بر جریده عالم دوام ما" نزدیک‌تر شده‌ست زمان زوال‌تان نزدیک‌تر شده‌ست زمان قیام ما باید از این به بعد بمانید روز و شب در انتظار سخت‌ترین انتقام ما @Aftab_gardan_ha
در قاب عکست می‌تواند جان بگیرد این عشق پابرجاست تا تاوان بگیرد   این اشک‌ها آیین دلتنگی‌ست اما یک روز اگر از زخم تو جریان بگیرد...   امکان نخواهد داشت داغ رفتنت را - این انتقام سخت را - آسان بگیرد   خورشید می‌آید که با یک صبح دیگر از ما برای خون تو پیمان بگیرد   آشفته‌حالی‌های ما امروز باید تنها در این فریادها سامان بگیرد   حال و هوای آسمان ابری‌ست، ای کاش باران بگیرد بعدِ تو... باران بگیرد   صبح من از داغ تو شد لبریز اما می‌آید آن صبحی که غم پایان بگیرد @Aftab_gardan_ha
پیچ رادیو را می‌چرخانم حاج قاسم را تکرار می‌کنند حاج قاسم را مخابره می‌کنند حاج قاسم را مشق می‌نویسند اسمِ کوچکت را صدا می‌زند دخترم که دوست ندارد برای جنگ انشا بنویسد اسم کوچکت را صدا می‌زند مادرم که دوست داشت نامه‌اش را به حرم حضرت زینب برسانی انگار کن یکبارِ دیگر پدرم را در خان‌طومان از دست داد‌ه‌ام همان ستاره را زیر سر داشت خمپاره‌ای که چشم دیدنت را نداشت که سال ۶۲ دستش را از رویِ زنگ خانه‌مان برنمی‌داشت که برای گلنار و دخترانِ حلبچه دهن‌کجی کرده بود نامِ کدام ستاره بود که در جمجمه‌ام کم و زیاد می‌شد؟ که نامِ دیگرش شهید بود؟ و در سجلش عکسی با قدس انداخته بود! که در کودکی آرزویش این بود نقش عباس را تعزیه بخواند! انگار کن یک شبِ دیگر خانه‌مان بدونِ مرد شده است انگار کن سرِ بابا در خان‌طومان جامانده پیچ رادیو را می‌چرخانم مادرم نامِ حاج قاسم را رج می‌ریزد روی قالیچه‌ای قرمز کنار دست ابوالفضل و زن همسایه که دوست دارد اسم پسر کوچکش را قاسم بگذارد @Aftab_gardan_ha
با کودکان زخم‌خورده مهربانی با مادران داغ‌دیده هم‌زبانی با گریه‌های بی‌پناهان هم‌نشینی لبخند بر لب‌های زخمی می‌نشانی در روزهای جنگ، مردی استواری شب‌ها کنار مردم بی‌خانمانی آری غریبان را غريبان می‌شناسند؟ هر شام در شام غریبان میهمانی غرق امیدی گرچه غم هم کم ندیدی پیداست بشر مومن و حزنش نهانی می‌ایستی تا فصل پیروزی بیاید باکی ندارد سرو از باد خزانی باکی ندارد مرد از نامردی دهر جنگ است و لای زخم دارد استخوانی این ماجرا مانند تو بسیار دارد اما تو ای سردار اوج داستانی راهی‌ست راه عشق... پایانی ندارد تا پای جانت عهد بستی که بمانی! @Aftab_gardan_ha
تمام شهر در خواب و تو در آغوش طوفان‌ها سرودی در دل شب آخرین شعر رهایی را همیشه شیوه‌ی چشمت فریب جنگ با خود داشت* کجا آموختی عاشق‌کُشی را، دلربایی را غزل نه، قطعه باید گفت، شاید چاره‌ای باشد برای کاف. ها. یا. عین. صادت، بی‌عبایی را بیا برگرد خیمه‌، ای علمدار رشید عشق یتیمان حرم طاقت ندارند این جدایی را تو در آغوش یارانی و می‌خوانیم با حسرت به یاد تو《کجایید ای شهیدان خدایی》** را نمی‌دانم چه گفتی در سلام آخرت با دوست که این‌گونه گرفتی تو نشان کربلایی را لباس رزم بر تن کن برای مسجدالاقصی بیا فرماندهی کن نقشه‌ی فتح نهایی را *《شیوه‌ی چشمت فریب جنگ داشت》حافظ ** مولوی @Aftab_gardan_ha
حسن ختام نگاهت پرکرده دیوان ما را مرثیه از ما گرفته‌ست لحن غزلخوان ما را وقتی که باغ شهادت، در را به روی تو وا کرد خنده زدی و ندیدی چشمان گریان ما را خواب زمستانه‌ای را تا صبح ما مرده بودیم آن لحظه‌ای که گرفتند از جان ما، جان ما را قاسم شده قطعه قطعه در کربلای زمانه تیغی بریده دو دست عباس دوران ما را ما کودکان یتیمیم، برخیز و یک بار دیگر با دست خود شانه ‌ای زن، موی پریشان ما را ای مبدأ بی‌نهایت، زنده شدی با شهادت موری چگونه بگیرد، ملک سلیمان ما را؟ بعد از تو هر برگ تقویم یادآورِ انتقام است تا نوبهاری بگیرد داغ زمستان ما را @Aftab_gardan_ha
به پایان آمد این دفتر؟ نه! باقی ماند از آن رازی: تو رفتی قصه را با اشتیاق از نو بیآغازی قفس را خط زدی، شب را شکستی، آسمانی از_ ستاره مانده روی شانه‌های تو، چه پروازی! خراش افتاد بر آرامش تاریک خفاشان که پیچید از تو ققنوسانه در هر کوی، آوازی به بال تو زدند آن‌ها که سنگ، آخر نفهمیدند تو با آن سنگ‌ها یک سنگر سرسخت می‌سازی ندانستند از این خاک حاصل‌خیز می‌جوشند دوباره رستم و گودرز و آرش‌ها به جانبازی ندانستند یک سیل خروشان راه می‌افتد نگاه خیس خود را سمت ساحل تا بیندازی تبر هر قدر بر جان درختان می‌زنند، این باغ دوباره می‌شود سرسبز با سرو سرافرازی سر از پا گرچه نشناسند در این راه، سربازان ولی سردار! مثل تو، ندیدم هیچ سربازی @Aftab_gardan_ha
نور حضورت آینه‌ی کردگار شد با تو ستون عرش خدا استوار شد باغ زمین به چنگ خزان بود پیش از آن اما به لطف رؤیت رویت بهار شد مروه صفا گرفت به یمن قدوم تو زمزم به لطف کوثر تو خوشگوار شد از آسمان رسیدی و _ با یک گل از بهشت _ هر چار فصل خانه‌ی مولا بهار شد بر صفحه‌ی سفید دل همسرت علی نقش نگاه توست که تنها نگار شد صبر جمیل و جلوه‌ی ایثار و حسن تو در زینب و حسین و حسن آشکار شد آنقدر بغضِ تاول دستت ادامه یافت تا آسیاب از نفس افتاد و زار شد با کیسه‌ای ز نان تنور تو شب به شب در کوچه‌های شهر علی رهسپار شد سوگند می‌خوریم که لولاکِ شان تو تنها دلیل گردش لیل و نهار شد عمر تو خواست حقّ امامت ادا شود هجده نفس برای ولایت نثار شد 《ای بی‌نشانه‌ای كه خدا را نشانه‌ای》* در خاک راز مدفن تو ماندگار شد *مصراع از فاطمه راکعی @Aftab_gardan_ha
در خلوت خود به ناله خو می‌گیری هر روز به یک بهانه رو می‌گیری با آب وضویت اشک حیدر جاری‌ست چندی‌ست که آهسته وضو می‌گیری @Aftab_gardan_ha
قلم گرفتم به دستم، امّا هنوز هم عاشق تفنگم اگر سرم، کلمه کلمه شورم! اگر دلم، واژه واژه جنگم بگو که من هرچه شد، می‌آیم! شراره‌طبعم، به خود می‌آیم برای فتح احد می‌آیم، شکوهِ مردانِ آذرنگم بگو که پر باشد از جنازه، بجوشد از قدس خون تازه به دست مردان انتفاضه هنوز تیغم، هنوز سنگم مرا ندیده مگیر، امّا برادرم را ندید دادم شهید بودم، شهید دادم! نه اهل نامم، نه اهل ننگم سرم شکسته‌ست گرچه از کین، گمان مبر سرشکسته باشم حماسه‌ی شرق باشکوهم، غریو ویرانی فرنگم اگرچه عمری سکوت بودم، نخواستم بی‌خروش باشد خدا کند باده‌نوش باشد، رفیق اگر می‌دهد شرنگم اگرچه از دوست شکوه دارم، رسیده وقت نبرد امّا غبار را هم زدوده حتّی، برادرم قاسم از تفنگم @Aftab_gardan_ha
خط به خط، جبهه به جبهه، با شهیدان آمده آمد از آتش تو گویی از گلستان آمده خط‌شکن، دشمن‌کُشان، این حمله‌های بی‌امان اخم آن آتش‌فشان چشم است، طوفان آمده گرچه او را جز شهادت هم عجیب و دور بود با دلی پر خون شهادت نیز حیران آمده موسم تشییع فرمانده‌ست ای دشمن ببین صف به صف لشکرکشی کردیم، ایران آمده مرگ آمریکا و اسرائیل رمز زندگی‌ست ملتی با این شعار خود رجزخوان آمده مسجدالقصی و رقص پرچم فتح قریب صبح بعدی منتقم با جمع یاران آمده @Aftab_gardan_ha
کوه بودم، همیشه در حسرت، آرزو داشتم که زر بشوم یا به دستان آبرومندی، خانه‌ای درخور نظر بشوم سنگ بودم ولی دلم می‌خواست، حسرت چشم این و آن باشم بدرخشم شبيه لعل بدخش، روی انگشتری گهر بشوم از دل کوه آمدم اما، در دل کوره‌ها شدم آهن کاش می‌شد پیاله‌ای باشم، از لبی بی‌قرار تر بشوم گرچه آهن شدم ولی شوقم، همه این شد خلاصه در سخنی بر سر دوش مرد بت‌شکنی، بهر احقاق حق تبر بشوم بهتر این بود می‌شدم شمشیر، همدم دست‌های عالمگیر وه چه خوش بود این چنین تقدیر، صاحب تیغه‌ی دوسر بشوم یا که در فتنه‌های بی پایان، در گلوگاه زخمی دوران تا بلا را از او بگردانم، آرزو داشتم سپر بشوم لیک تقدیر چیز دیگر بود، عاقبت سرنوشت من شر بود من نمی‌خواستم در آن خانه، از بدِ بخت، میخ در بشوم من نمی‌خواستم برای کسی، در شب تار گریه‌های کسی موقع خواب بچه‌های کسی، باز اسباب دردسر بشوم کاش در کوه خویش می‌ماندم، بخت با من چه کرده که حالا بعد پنجاه سال مجبورم، نعل اسبان ده نفر بشوم @Aftab_gardan_ha
به خاک قبر تو سر می‌گذارم پس از تو روز خوش دیگر ندارم تو را ای گل! به خاک تیره هرگز به دستان پیمبر می‌سپارم @Aftab_gardan_ha
باید دلم با هر زیاد و کم بسازد از زخم‌های کهنه‌اش مرهم بسازد دم‌ساز من، تنها همین آشفتگی‌هاست با من نشد آسودگی، یک دم بسازد باید کسی که یار دل‌سوزی ندارد با دردهایش هم بسوزد هم بسازد دنیا دلم را چون اناری سرخ می‌خواست تا از عقیقِ قلب من، خاتم بسازد با لشکری اندوه می‌تازد به سویم می‌خواهد از ریحانه‌ای، رستم بسازد! این صخره، با سیلیِ امواج است خوشتر غم باید از این زن، زنی محکم بسازد... @Aftab_gardan_ha