متن شبهه : آیا امامت ارثى است؟ اگر ارثى نیست، چگونه از امام حسین علیه السلام به بعد، امامت به فرزندان ایشان یکى پس از دیگرى رسیده است؟ پاسخ شبهه: برای روشن شدن جواب باید هم در معنا و مفهوم ارث دقت کنیم و هم امامت را بازشناسیم، تا بفهمیم آیا امامت می‌تواند موروثی باشد و چرا این نسل و افرادی از این سلسله به امامت رسیده‌اند 1⃣ #ارث یعنی دارایی‌هایی که فرد در طول عمر خود کسب کرده، ملک و مال اوست و با مردن او به نزدیکانش منتقل می‌شوند. 2⃣آنچه وارث را شایستة ارث بردن می‌کند، فقط انتساب نسبی یا سببی است، یعنی همین که فرزند یا همسر متوفی باشد، برای ارث بردن کافی است و شرط دیگری لازم نیست. 3⃣ #امامت ملک نیست و نمی‌تواند ارث باشد و افراد به صرف داشتن رابطة نسبی، صلاحیت به عهده گرفتن منصب امامت را نمی‌یابند. 4⃣هم چنان که تعیین رسول توسط خداوند است، تعیین امام هم توسط اوست، زیرا امامت مانند نبوت، از رسالت‌های الهی است و خداوند می‌داند چه کسی را برای این وظیفه تعیین کند: «الله أعلم حیث یجعل رسالته؛ خداوند بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد» 5⃣عصمت، از لوازم امامت است، و #عصمت حقیقی را تنها خداوند عالم به تمام امور می تواند تعیین کند 6⃣حضرت #ابراهیم پس از آزمون بزرگ الهی به مقام امامت نائل آمدند، خداوند در پاسخ به درخواست آن حضرت که این مقام را برای فرزندان و ذریة خود درخواست کرد، فرمود: «عهد و پیمان من به ظالمان نخواهد رسید» بنابراین امامت موروثی نیست. 🔮بنابراین: امامت شأنی اکتسابی نیست، بلکه به تعیین خداوند است، زیرا امام باید از صفات درونی و قابلیت‌هایی برخوردار باشد که تنها خداوند از آن عالم است.‌ 7⃣اگر فرزندان #امام_حسین (ع) را امام میدانیم، به خاطر آن است که امامت آنان توسط خدا تعیین شده، نه بدین لحاظ که امامت امری ارثی است. 🔮بنابراین اگر وجود آن امامان بزرگ را در نسل واحدی شاهدیم، به خاطر وجود تمام شرایط لازم معنوی در این خاندان شریف است. کانال بصیرت،پاسخ به شبهات شایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈

#امروز_پنج‌شنبه ۲۲فروردین۱۳۹۸ ⬅️ ۵ شعبان ۱۴۴۰ #مناسبت_روز 🌷 ولادت حضرت زین‌العابدین«ع» ( ۳۸ ه‍ ق ) ▫️▫️▫️ ✨حکمتی از نهج‌البلاغه حضرت علی«ع» 📖 موضوع: #پرهیز_از_تجاوز_به_حقوق_دیگران . ▫▫▫ وَ قَالَ ( عليه السلام ) :  لَا يُعَابُ الْمَرْءُ بِتَأْخِيرِ حَقِّهِ إِنَّمَا يُعَابُ مَنْ أَخَذَ مَا لَيْسَ لَهُ . ⭕و درود خدا بر او، فرمود:  ⬅مرد را #سرزنش نكنند كه چرا حقّش را با تأخير مى گيرد، ➖بلكه سرزنش در آنجاست كه آنچه #حقش نيست بگيرد.   ▫▫▫ ‼ شرح و تفسير عيب واقعى اين است! همان گونه كه قبلاً اشاره شد ـ و در بعضى از روايات آمده است ـ امام(عليه السلام)اين سخن حكمت آميز را در پاسخ كسى مى گويد كه از آن حضرت پرسيد: چرا شما در #گرفتن_حق خود در امر امامت شتاب نكرديد. امام(عليه السلام) در پاسخ مى فرمايد: «براى انسان عيب نيست كه حقش به تأخير افتد. عيب آن است كه چيزى را كه حقش نيست بگيرد»; (لاَ يُعَابُ الْمَرْءُ بِتَأْخِيرِ حَقِّهِ، إِنَّمَا يُعَابُ مَنْ أَخَذَ مَا لَيْسَ لَهُ). البته شك نيست كه تأخير امام(عليه السلام) در مسئله #امامت ـ كه از يك سو نص رسول اكرم(صلى الله عليه وآله) بر خلافت آن حضرت در داستان #غدير و غير آن بود و از سوى ديگر افضليت آن حضرت نسبت به تمام صحابه كه جاى انكار براى هيچ فرد منصفى نيست ايجاب مى كرد كه آن حضرت خليفه بلا فصل پيامبر(صلى الله عليه وآله) باشد ـ بدين رو بود كه آن حضرت حق خود را در مسئله امامت كه در واقع حق مسلمانان است مطالبه كرد; اما مخالفان دست به دست هم دادند و او را از رسيدن به آن حق محروم نمودند، بنابراين ايراد كسانى كه مى گويند: «امامت حق شخصى نبود كه حضرت از آن چشم بپوشد، بلكه حق مردم بود و تأخير در مطالبه چنين حقى روا نيست» پاسخش روشن است و آن اين كه تأخير مزبور در واقع از ناحيه امام(عليه السلام)نبود، بلكه از ناحيه كسانى بود كه سال ها براى رسيدن به آن نقشه ها كشيده بودند و حتى زمانى كه رسول اكرم(صلى الله عليه وآله) مى خواست در آستانه وداع با دار دنيا نامه اى بنگارد و اين حق را تثبيت كند آنها مانع شده و نسبت هاى بسيار ناروايى به ساحت قدس پيامبر(صلى الله عليه وآله)دادند كه داستان اسف انگيزش در تمام كتاب هاى اهل سنت و شيعه آمده است. مقايسه اين دو با يكديگر (تأخير حق و گرفتن ناحق) و ترجيح اول بر دومى كاملاً روشن است، زيرا گرفتن ناحق گناه قطعى است در حالى كه تأخير حق چه شخصى باشد و از ناحيه خود انسان تأخير بيفتد و چه حق مردم باشد و از ناحيه دشمنان به تأخير افتد، چيزى نيست كه بر انسان عيب به شمار آيد. در نامه 28 از نامه هاى امام(عليه السلام) نيز جمله اى شبيه اين جمله حكيمانه گذشت، ❌حضرت در پاسخ معاويه كه گفت: تو را همچون #شترى كه افسار زده بودند و مى كشيدند براى بيعت بردند، فرمود: «به خدا سوگند تو مى خواستى با اين گفتارت مرا نكوهش كنى; اما ناخودآگاه مدح كردى و ثنا گفتى. مى خواستى رسوا كنى و خودت رسوا شدى «وَما عَلَى الْمُسْلِمِ مِنْ غَضاضَة في أنْ يَكُونَ مَظْلُوماً مَا لَمْ يَكُنْ شاكّاً في دينِهِ، وَلا مُرْتاباً بِيَقِينِهِ; براى يك مسلمان عيب نيست كه #مظلوم واقع شود مادام كه در دين خود ترديد نداشته باشد و يقينش آميخته با شك نگردد». 📚حکمت۱۶۶_ ( اخلاق اجتماعی ) ترجمه مرحوم استاد محمد دشتی. کانال بصیرت،پاسخ به شبهات وشایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈

متن شبهه: برهان پیاز : مسلمانان؛ آیا میدانستید الله در کتابش (قرآن) حتی یک آیه در رابطه با مهدی و امامان شیعه نیاورده، درحالی که درباره پیاز و خیار آیه نازل کرده است؟ وَ إِذْ قُلْتُمْ یا مُوسى لَنْ نَصْبِرَ عَلى طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها هنگامی که گفتید ای موسی ما بر غذای یک جور نمی توانیم بسازیم، پس دعا کن پروردگارت برای ما از زمین سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز بیرون آورد! ایا این بدان معنا نیست که محمد به هیچ عنوان قصد ساختن مذهب جدیدی را نداشته و ادعای ارتباط با خدا و... سرفا جهت بالا بردن مقام و رسیدن به خواسته های نفسانی و جنسی وی بوده؟ پاسخ شبهه: 🔮 در رد برهان پیاز می گوییم: قرآن کریم، کتابی است که حاوی محتوای تاریخی، اعتقادی، فقهی و اخلاقی است. این کتاب، در هر زمینه ای، مطالب ناب و متقنی را بیان کرده است، که از چشم هیچ محقق منصفی دور نخواهد ماند. و شاهد این ادعا، اذعان بزرگان در هر رشته ای، به اعجوبه بودن این کتاب در نوع خود است. 🔮 اما نقد برهان پیاز، که نشانه جهل نویسنده به محتوای اسلام و مخصوصا تشیع است را در چند پرسش و پاسخ جواب می دهیم: 1⃣ آیا قرآن کریم، درباره مساله ولایت و امامت، سخن به میان آورده است یا خیر؟ در پاسخ می گوییم بله، #قرآن کریم بارها به مساله #امامت و ولایت اشاره داشته، و آیات متعددی درباره آن وجود دارد. از جمله: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ» (نساء 59) در این آیه صراحتا از ولایت کسانی یاد شده است که نامشان اولی الامر است. / شایسته است تذکر داده شود که این مطلب (اشاره قرآن به ولایت داشتن برخی افراد) در بین شیعه و سنی اختلافی نبوده و از اهل سنت نیز به این معتقد اند. اختلاف بر سر تعیین شخص والی است. 2⃣ آیا قرآن کریم، به اهل بیت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، اشاره داشته است؟ در پاسخ می گوییم، بله. در آیات متعددی نسبت به اهل بیت پیامبر، اشاره شده است. از جمله #آیه_تطهیر و یا #آیه_مباهله. شاید بتوان گفت که بیش از یک پنجم قرآن کریم، از آیاتی در شان اهل بیت پیامبر، مساله ولایت و رهبری و احکام پیرامون آن است. 3⃣ آیا قرآن کریم، به ولایت امامان بعد از پیامبر اشاره داشته است؟ در پاسخ می گوییم بله، هر چند صراحتا نامی از امامان بعد از پیامبر در قران کریم ذکر نشده است، اما به صورت کلی، از ولایت آنان به طور قطع، یاد شده است. از جمله این آیات، آیه «اِنّما وَلیّکم الله و رسوله والّذین آمنوا الّذین یقیمون الصّلوة و یؤتون الزّکاة و هم راکعون» (مائده 55) این آیه صراحتا از ولایت کسی یاد می کند که در رکوع نمازش، صدقه داده است. و تمام مفسرین #شیعه و برخی از مفسرین #اهل_سنت، صراحتا آیه را در شان #حضرت_علی علیه السلام می دانند که در مسجده در حال سجده صدقه داده است. از این دست آیات متعدد است و استدلال های آن به طور مفصل در کتب اعتقادی شیعه بیان شده است. 4⃣ اگر مطلبی در قرآن کریم نباشد، دلالت بر بی اعتباری آن در اسلام دارد؟ در پاسخ می گوییم خیر، چرا که بسیاری از اعتقادات و احکام شرعیه، و حتی مطالب تاریخی، در قرآن کریم ذکر نشده اند، و یا به صورت تفصیل بیان نشده اند، مثلا در مورد کیفیت خواندن نماز، در قرآن کریم مطلبی ذکر نشده است، و فقط به خواندن آن تصریح شده است؛ و به همین جهت است که سخنان و افعال پیامبر اکرم و معصومین علیهم السلام حجت اند. 🔮 در مساله امامت، روایات متعدد و کثیری ذکر شده است که تصریح در نام امامان دارد، از جمله خطبه #غدیر_خم، که اتفاقا، آیاتی در شان آن نازل شده است. 🔮 اما آیاتی که در متن شبهه مورد اشاره است (آیه پیاز و خیار) از جمله آیات تاریخی قرآن کریم است که به داستی از داستان های حضرت موسی علیه السلام اشاره دارد. 🔮بنابراین: در قرآن کریم به مساله #ولایت، فضیلت اهل بیت پیامبر، داستان های آنان و همچنین امامت امامان بعد از پیامبر اشاره شده است که به نمونه هایی از آن اشاره شد. ضمن آنکه، اسلام، یک برنامه جامع اعتقادی_رفتاری است که از دو منبع نشات می گیرد: قرآن و روایات صحیحه. کانال بصیرت،پاسخ به شبهات وشایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈

#امروز_سه‌شنبه ۱۳۹۸/۵/۲۲ ۱۱ ذی‌الحجه ۱۴۴۰ 🌸🌸🌸🌸🌸 ✨ حکمتی از نهج‌البلاغه حضرت علی«ع» 📖 موضوع: #دانش_نابودکننده_عذرها . ▫▫▫  وَ قَالَ ( عليه السلام ) :  قَطَعَ الْعِلْمُ عُذْرَ الْمُتَعَلِّلِينَ . ⭕ امام علیه‌السلام فرمودند: ⬅دانش، راه عذر تراشى را بر #بهانه_جويان بسته است. ▫▫▫ ‼ نکات : ✅ گروهى از مردم #ناآگاهانه گرفتار كارهاى خلاف مى شوند؛ ❗اما گروه ديگرى مى دانند و بهانه جويى مى كنند و پيوسته شانه از زير بار #مسئوليت خالى مى نمايند. 1⃣ گاه به گمان اينكه خداوند غفور و رحيم است و #گناه آنها را مى بخشد 2⃣و گاه به اين بهانه كه علم آنها قطعى و #يقينى نيست 3⃣و گاه سعى مى كنند علم خود را به فراموشى بسپارند و خود را به #نادانى بزنند. ✔همه اينها در #پيشگاه_خدا مسئولند و بهانه جويى ها هرگز #عذرى براى آنها نزد خدا درست نخواهد كرد. ✅ اين حكم شامل همه كسانى مى شود كه آگاهانه به بهانه هاى واهى با #اصول يا #فروع_دين به مخالفت برخاسته اند. ✔#اميرمؤمنان_على«ع» به خصوص در دوران خلافت خود گرفتار اينگونه افراد بود. در #خطبه_طالوتيه این افراد مورد خطاب حضرت بودند. ✅ #دشمنان او را از حقش بازداشتند در حالى كه عالم به آن بودند. ✔سپس به مواردى از آنها اشاره مى كند؛ 🔻از جمله #دلايلى كه آن حضرت در برابر اهل سقيفه آورد، 🔻زيرا بيشتر آنها بر اساس نصوص صادره از پيغمبر اكرم«ص» كه آن حضرت را به #امامت و وصايت نصب كرده بود، 🔻از #حق او آگاه بودند؛ ولى با اين علم و آگاهى به مخالفت برخاستند. ✅مورد ديگر موقف آن حضرت در برابر اهل شوراى شش نفرى بعد از وفات عمر بود كه حق خود را به #اهل_شورا يادآور شد؛ ➖ولى آنان آگاهانه #مخالفت كردند و همچنين دلايلى كه پس از قتل عثمان و پس از قضيه حكمين در صفين آورد، ➖همه در برابر كسانى بود كه بسيارى از آنها مى دانستند و براثر #هواى_نفس مخالفت مى كردند. 📌اين سخن مولا درباره آنها كاملاً صدق مى كند كه علم و آگاهى، عذر بهانه جويان را #قطع مى كنند و آنان پاسخى در پيشگاه خداوند در #روز_قيامت نخواهند داشت. 📚 حکمت۲۸۴ _ (علمی، اخلاقی) 🙏ترجمه مرحوم استاد محمد دشتی. کانال بصیرت،پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈

متن شبهه: برهان پیاز : مسلمانان؛ آیا میدانستید الله در کتابش (قرآن) حتی یک آیه در رابطه با مهدی و امامان شیعه نیاورده، درحالی که درباره پیاز و خیار آیه نازل کرده است؟ وَ إِذْ قُلْتُمْ یا مُوسى‏ لَنْ نَصْبِرَ عَلى‏ طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها هنگامی که گفتید ای موسی ما بر غذای یک جور نمی توانیم بسازیم، پس دعا کن پروردگارت برای ما از زمین سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز بیرون آورد! ایا این بدان معنا نیست که محمد به هیچ عنوان قصد ساختن مذهب جدیدی را نداشته و ادعای ارتباط با خدا و... سرفا جهت بالا بردن مقام و رسیدن به خواسته های نفسانی و جنسی وی بوده؟ پاسخ شبهه: 🔮 در رد برهان پیاز می گوییم: قرآن کریم، کتابی است که حاوی محتوای تاریخی، اعتقادی، فقهی و اخلاقی است. این کتاب، در هر زمینه ای، مطالب ناب و متقنی را بیان کرده است، که از چشم هیچ محقق منصفی دور نخواهد ماند. و شاهد این ادعا، اذعان بزرگان در هر رشته ای، به اعجوبه بودن این کتاب در نوع خود است. 🔮 اما نقد برهان پیاز، که نشانه جهل نویسنده به محتوای اسلام و مخصوصا تشیع است را در چند پرسش و پاسخ جواب می دهیم: 1⃣ آیا قرآن کریم، درباره مساله ولایت و امامت، سخن به میان آورده است یا خیر؟ در پاسخ می گوییم بله، #قرآن کریم بارها به مساله #امامت و ولایت اشاره داشته، و آیات متعددی درباره آن وجود دارد. از جمله: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ» (نساء 59) در این آیه صراحتا از ولایت کسانی یاد شده است که نامشان اولی الامر است. / شایسته است تذکر داده شود که این مطلب (اشاره قرآن به ولایت داشتن برخی افراد) در بین شیعه و سنی اختلافی نبوده و از اهل سنت نیز به این معتقد اند. اختلاف بر سر تعیین شخص والی است. 2⃣ آیا قرآن کریم، به اهل بیت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، اشاره داشته است؟ در پاسخ می گوییم، بله. در آیات متعددی نسبت به اهل بیت پیامبر، اشاره شده است. از جمله #آیه_تطهیر و یا #آیه_مباهله. شاید بتوان گفت که بیش از یک پنجم قرآن کریم، از آیاتی در شان اهل بیت پیامبر، مساله ولایت و رهبری و احکام پیرامون آن است. 3⃣ آیا قرآن کریم، به ولایت امامان بعد از پیامبر اشاره داشته است؟ در پاسخ می گوییم بله، هر چند صراحتا نامی از امامان بعد از پیامبر در قران کریم ذکر نشده است، اما به صورت کلی، از ولایت آنان به طور قطع، یاد شده است. از جمله این آیات، آیه «اِنّما وَلیّکم الله و رسوله والّذین آمنوا الّذین یقیمون الصّلوة و یؤتون الزّکاة و هم راکعون» (مائده 55) این آیه صراحتا از ولایت کسی یاد می کند که در رکوع نمازش، صدقه داده است. و تمام مفسرین #شیعه و برخی از مفسرین #اهل_سنت، صراحتا آیه را در شان #حضرت_علی علیه السلام می دانند که در مسجده در حال سجده صدقه داده است. از این دست آیات متعدد است و استدلال های آن به طور مفصل در کتب اعتقادی شیعه بیان شده است. 4⃣ اگر مطلبی در قرآن کریم نباشد، دلالت بر بی اعتباری آن در اسلام دارد؟ در پاسخ می گوییم خیر، چرا که بسیاری از اعتقادات و احکام شرعیه، و حتی مطالب تاریخی، در قرآن کریم ذکر نشده اند، و یا به صورت تفصیل بیان نشده اند، مثلا در مورد کیفیت خواندن نماز، در قرآن کریم مطلبی ذکر نشده است، و فقط به خواندن آن تصریح شده است؛ و به همین جهت است که سخنان و افعال پیامبر اکرم و معصومین علیهم السلام حجت اند. 🔮 در مساله امامت، روایات متعدد و کثیری ذکر شده است که تصریح در نام امامان دارد، از جمله خطبه #غدیر_خم، که اتفاقا، آیاتی در شان آن نازل شده است. 🔮 اما آیاتی که در متن شبهه مورد اشاره است (آیه پیاز و خیار) از جمله آیات تاریخی قرآن کریم است که به داستی از داستان های حضرت موسی علیه السلام اشاره دارد. 🔮بنابراین: در قرآن کریم به مساله #ولایت، فضیلت اهل بیت پیامبر، داستان های آنان و همچنین امامت امامان بعد از پیامبر اشاره شده است که به نمونه هایی از آن اشاره شد. ضمن آنکه، اسلام، یک برنامه جامع اعتقادی_رفتاری است که از دو منبع نشات می گیرد: قرآن و روایات صحیحه. کانال بصیرت،پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈

⭕️ آیا مردم ایران پیش از صفویه، همه سنّی مذهب بودند؟ 🔺این که مذهب #تشیع چیست؟ جایگاه ولایت و #امامت در قرآن مجید، سنت #رسول_الله (ص) و احادیث کدام است و ... ؟ یک مقوله است، و این که کدام ملت و جماعتی، در چه زمانی، چرا و چگونه به فرهنگ، دین، مذهب، ایسم یا جریانی روی آوردند، و سپس چرا بازگشتند و یا چرا هم چنان پایدار ماندند؟ یک مقوله‌ی دیگری است. به عنوان مثال می‌دانیم که اولین مذهب #اهل_سنت (حنفی)، توسط ابوحنیفة النعمان بن ثابت بن زوطا بن مرزبان (۸۰ - ۱۵۰ هجری قمری)، که او را «امام اعظم» می‌خوانند، نزدیک به ۱۵۰ سال پس از رحلت تأسیس شد؛ او خودش در فقه شاگرد "ابراهیم نخعی" بود و البته از محضر #امام_باقر و #امام_صادق علیهماالسلام نیز استفاده نمود؛ و مذهب #حنفی نیز در زمان خلافت هارون و پس از وی بدل به مذهب رسمی خلفای #عباسی ، در تمامی سرزمین‌های اسلامی (از جمله ایران) گردید. می‌پرسیم: ● مسلمانان، طی ۱۵۰ سال قبل از تأسیس مذهب حنفی، به کدام مذهب بوده‌اند؟! ● آیا خلقای #اموی و عباسی، با آن همه کفر، نفاق، فسق، فساد و جنایاتشان، اصلاً مسلمان بودند که "سنّی" باشند؟! ● مگر رأس ولایت و امامت (تشیع)، حضرت امیرالمؤمنین، #امام_علی (ع) نمی‌باشند که در دامان حضرت رسول اعظم (ص) رشد نموده و تربیت یافتند و اولین مرد مسلمان نبوده‌اند؟ پس چرا خلفای اموی و عباسی، "امام کُشی" را در صدر استراتژی‌ ها و عملکرد سیاسی و مذهبی خود قرار دادند؟! ● آیا ابوحنیفه و بنیانگذاران سه مذهب دیگر (شافعی، حنبلی و مالکی)، خودشان برای اهل بیت علیهم السلام، حرمت ویژه‌ای قائل نبودند؟! آن زمان که با ضد تبلیغ دستگاه حکومتی، #شیعیان را "رافضی" می‌خواندند، ابوعبدالله، محمد بن ادریس، که او را «امام شافع» می‌خوانند، در قصیده‌ ی بلندی سرود: «اگر حبّ علی و آل علی #رافضی بودن است، من خود اول رافضی هستیم». ● پس اگر نگاه علما و فقهای بنیانگذار مذاهب #تسنن ، به اهل بیت علیهم السلام چنین بوده است، نگاه و گرایش مردم چگونه بوده است؟! 🔺از همان ابتدا، حکومت‌های کافر و ظالم اموی و سپس عباسی بر تمامی سرزمین‌های اسلامی و از جمله #ایران حاکم گردید. حکومت‌های اموی و عباسی، در اعلام مذهب خود، نمی‌توانستند و نمی‌خواستند که ادعای ولایت، امامت و تشیع کنند، چرا که آن وقت باید حکومت را تسلیم معصوم علیه السلام می‌کردند، چنان که مأمون با حیله، ژست آن را گرفت و امام این حیله را خنثی نمود. بنابراین هیچ راهی نداشتند جز این که بگویند: ما مسلمان و اهل سنّت هستیم و به این بهانه، شیعه کُشی را از ترور امامان گرفته تا قتل عام پیروان، سرلوحه ی سیاست‌ ها و عملکردهای خود قرار دادند. اما مردم ایران، ضمن آن که دین #اسلام و مذهب سنّی را به رسمیت شناخته بودند، با تحقیق و بصیرت عالمانه و حکیمانه، عشق، محبت و مودت خاصی به اسلام، قرآن مجید، مقام رسول اعظم و #اهل_بیت او علیهم السلام پیدا نمودند، که گاه علنی بود و گاه مخفی، اما واضح و مؤثر. ❗️ترور امامان، سرکوب شیعیان، به حبس انداختن عالمان و متفکران، قتل عام سادات و سایر پیروان اهل بیت علیهم السلام در اقصی نقاط ایران، در دوران‌ های طویل اموی و عباسی، همه دال بر توجه مردم به مکتب و مذهب اهل بیت علیهم السلام می‌باشد. اگر عشق، محبت و مودت وافر مردم به امامان و در آن برهه، به شخص شریف امامان موسی بن جعفر و علی بن موسی الرضا علیهما السلام و بالتبع فشار اذهان عمومی بر حکومت نبود، نه هارون لعنة الله، به امام موسی بن جعفر علیه السلام می‌گفت: «این حق شما چیست که ما بدهیم قضیه تمام شود» - و نه او را به زندان‌های کوتاه و بلند می‌انداخت و نه ترورش می‌کرد. اگر این عشق، محبت و مودت وافر نبود که مأمون لعنة الله، مجبور نمی‌شد حضرت #امام_رضا (ع) را به ایران بیاورد و بگوید: «او ولیعهد من است»، تا مردم راضی و ساکت شوند؛ و از اجتماع مردم، در اقامه‌ ی فقط یک نماز عید فطر به امامت ایشان نمی‌ترسید و ترورشان نمی‌نمود! اگر گرایش فهیمانه و عاشقانه مردم ایران به اهل بیت علیهم السلام نبود که آن مصائب را بر بزرگانی چون حضرات معصومه، عبدالعظیم و سایر امامزادگان تحمیل نمی‌کردند. ❗️و کلام آخر آن که: بله مذهب تشیع، پس از #صفویه در حکومت ایران رسمی شد، اما اگر کثرت این ملت، به تشیع و اهل بیت علیهم السلام، اعتقاد و گرایش نداشتند که صفویان نیز نمی‌توانستند به حکومت برسند. بالاخره ادعای تشیع، ولایت و امامت کردند که مردم از آنها حمایت کردند و آنها به قدرت رسیدند، و البته خودشان نیز اعتقاد داشتند و در برهه‌ های گوناگون، توسط حکومت و یا با رویکرد مثبت حکومت، خدماتی را نیز ارائه دادند. کانال بصیرت،پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈

⭕️ آیا مردم ایران پیش از صفویه، همه سنّی مذهب بودند؟ 🔺این که مذهب #تشیع چیست؟ جایگاه ولایت و #امامت در قرآن مجید، سنت #رسول_الله (ص) و احادیث کدام است و ... ؟ یک مقوله است، و این که کدام ملت و جماعتی، در چه زمانی، چرا و چگونه به فرهنگ، دین، مذهب، ایسم یا جریانی روی آوردند، و سپس چرا بازگشتند و یا چرا هم چنان پایدار ماندند؟ یک مقوله‌ی دیگری است. به عنوان مثال می‌دانیم که اولین مذهب #اهل_سنت (حنفی)، توسط ابوحنیفة النعمان بن ثابت بن زوطا بن مرزبان (۸۰ - ۱۵۰ هجری قمری)، که او را «امام اعظم» می‌خوانند، نزدیک به ۱۵۰ سال پس از رحلت تأسیس شد؛ او خودش در فقه شاگرد "ابراهیم نخعی" بود و البته از محضر #امام_باقر و #امام_صادق علیهماالسلام نیز استفاده نمود؛ و مذهب #حنفی نیز در زمان خلافت هارون و پس از وی بدل به مذهب رسمی خلفای #عباسی ، در تمامی سرزمین‌های اسلامی (از جمله ایران) گردید. می‌پرسیم: ● مسلمانان، طی ۱۵۰ سال قبل از تأسیس مذهب حنفی، به کدام مذهب بوده‌اند؟! ● آیا خلقای #اموی و عباسی، با آن همه کفر، نفاق، فسق، فساد و جنایاتشان، اصلاً مسلمان بودند که "سنّی" باشند؟! ● مگر رأس ولایت و امامت (تشیع)، حضرت امیرالمؤمنین، #امام_علی (ع) نمی‌باشند که در دامان حضرت رسول اعظم (ص) رشد نموده و تربیت یافتند و اولین مرد مسلمان نبوده‌اند؟ پس چرا خلفای اموی و عباسی، "امام کُشی" را در صدر استراتژی‌ ها و عملکرد سیاسی و مذهبی خود قرار دادند؟! ● آیا ابوحنیفه و بنیانگذاران سه مذهب دیگر (شافعی، حنبلی و مالکی)، خودشان برای اهل بیت علیهم السلام، حرمت ویژه‌ای قائل نبودند؟! آن زمان که با ضد تبلیغ دستگاه حکومتی، #شیعیان را "رافضی" می‌خواندند، ابوعبدالله، محمد بن ادریس، که او را «امام شافع» می‌خوانند، در قصیده‌ ی بلندی سرود: «اگر حبّ علی و آل علی #رافضی بودن است، من خود اول رافضی هستیم». ● پس اگر نگاه علما و فقهای بنیانگذار مذاهب #تسنن ، به اهل بیت علیهم السلام چنین بوده است، نگاه و گرایش مردم چگونه بوده است؟! 🔺از همان ابتدا، حکومت‌های کافر و ظالم اموی و سپس عباسی بر تمامی سرزمین‌های اسلامی و از جمله #ایران حاکم گردید. حکومت‌های اموی و عباسی، در اعلام مذهب خود، نمی‌توانستند و نمی‌خواستند که ادعای ولایت، امامت و تشیع کنند، چرا که آن وقت باید حکومت را تسلیم معصوم علیه السلام می‌کردند، چنان که مأمون با حیله، ژست آن را گرفت و امام این حیله را خنثی نمود. بنابراین هیچ راهی نداشتند جز این که بگویند: ما مسلمان و اهل سنّت هستیم و به این بهانه، شیعه کُشی را از ترور امامان گرفته تا قتل عام پیروان، سرلوحه ی سیاست‌ ها و عملکردهای خود قرار دادند. اما مردم ایران، ضمن آن که دین #اسلام و مذهب سنّی را به رسمیت شناخته بودند، با تحقیق و بصیرت عالمانه و حکیمانه، عشق، محبت و مودت خاصی به اسلام، قرآن مجید، مقام رسول اعظم و #اهل_بیت او علیهم السلام پیدا نمودند، که گاه علنی بود و گاه مخفی، اما واضح و مؤثر. ❗️ترور امامان، سرکوب شیعیان، به حبس انداختن عالمان و متفکران، قتل عام سادات و سایر پیروان اهل بیت علیهم السلام در اقصی نقاط ایران، در دوران‌ های طویل اموی و عباسی، همه دال بر توجه مردم به مکتب و مذهب اهل بیت علیهم السلام می‌باشد. اگر عشق، محبت و مودت وافر مردم به امامان و در آن برهه، به شخص شریف امامان موسی بن جعفر و علی بن موسی الرضا علیهما السلام و بالتبع فشار اذهان عمومی بر حکومت نبود، نه هارون لعنة الله، به امام موسی بن جعفر علیه السلام می‌گفت: «این حق شما چیست که ما بدهیم قضیه تمام شود» - و نه او را به زندان‌های کوتاه و بلند می‌انداخت و نه ترورش می‌کرد. اگر این عشق، محبت و مودت وافر نبود که مأمون لعنة الله، مجبور نمی‌شد حضرت #امام_رضا (ع) را به ایران بیاورد و بگوید: «او ولیعهد من است»، تا مردم راضی و ساکت شوند؛ و از اجتماع مردم، در اقامه‌ ی فقط یک نماز عید فطر به امامت ایشان نمی‌ترسید و ترورشان نمی‌نمود! اگر گرایش فهیمانه و عاشقانه مردم ایران به اهل بیت علیهم السلام نبود که آن مصائب را بر بزرگانی چون حضرات معصومه، عبدالعظیم و سایر امامزادگان تحمیل نمی‌کردند. ❗️و کلام آخر آن که: بله مذهب تشیع، پس از #صفویه در حکومت ایران رسمی شد، اما اگر کثرت این ملت، به تشیع و اهل بیت علیهم السلام، اعتقاد و گرایش نداشتند که صفویان نیز نمی‌توانستند به حکومت برسند. بالاخره ادعای تشیع، ولایت و امامت کردند که مردم از آنها حمایت کردند و آنها به قدرت رسیدند، و البته خودشان نیز اعتقاد داشتند و در برهه‌ های گوناگون، توسط حکومت و یا با رویکرد مثبت حکومت، خدماتی را نیز ارائه دادند. کانال بصیرت،پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈

بصیرت،پاسخ به شبهات وشایعات: ⭕️ دلایل سکوت ۲۵ ساله ی حضرت علی (ع) در مقابل غاصبان خلافت 🔺 #امام_علی(ع) پس از #پیامبر (ص) شایسته ترین فرد برای اداره ی امور جامعه ی اسلامی بوده و در حوزه ی #اسلام به جز پیامبر اسلام(ص) هیچ كس از نظر فضیلت، تقوا، بینش فقهی و قضایی، جهاد و كوشش در راه خدا و سایر صفات عالی انسانی به پایه ی علی (ع) نمی رسید. به دلیل همین شایستگی ها، آن حضرت بارها به دستور خدا توسط پیامبر اسلام(ص) به عنوان رهبر آینده ی مسلمانان معرفی شده بود كه از همه آن‌ها مهم تر، جریان "غدیر" است. از این نظر انتظار می رفت كه پس از درگذشت پیامبر(ص) بلافاصله علی(ع) زمام امور را در دست گیرد، و رهبری مسلمانان را ادامه دهد. اما عملاً چنین نشد و مسیر رهبری اسلامی پس از پیامبر(ص) منحرف گردید، و علی (ع) از صحنه ی سیاسی و مركز تصمیم گیری در اداره ی امور جامعه ی اسلامی به دور ماند. البته امام (ع) این انحراف را تحمل نكرد و #سكوت در برابر آن را ناروا شمرد و بارها با استدلال ها و احتجاج های متین خود، خلیفه و هواداران او را مورد انتقاد و #اعتراض قرار داد، ولی مرور ایام و سیر حوادث نشان داد كه این گونه اعتراض ها چندان ثمربخش نبوده،‌ و خلیفه و هوادارانش در حفظ و ادامه‌ ی قدرت خود مصرند. در این هنگام علی(ع) بر سر دو راهی حساس و سرنوشت سازی قرار گرفت؛ یا می بایست به كمك رجال خاندان رسالت و علاقه مندان راستین خویش كه حكومت جدید را مشروع و قانونی نمی دانستند،‌ بپاخیزد و با توسل به قدرت، #خلافت و حكومت را قبضه كند،‌ و یا آن كه وضع موجود را تحمل كند و در حدود امكان به حل مشكلات مسلمانان و انجام وظایف دینی خود بپردازد. از آن جا كه در رهبری های الهی،‌ قدرت و مقام، هدف نیست، بلكه هدف چیزی بالاتر از حفظ مقام و موقعیت است و وجود رهبری برای این است كه به هدف تحقق ببخشد، لذا اگر روزی رهبر بر سر دوراهی قرار گرفت و ناگزیر شد كه از میان مقام و هدف، یكی را برگزیند،‌ باید از مقام رهبری دست بردارد و هدف را مقدم تر از حفظ مقام و موقعیت رهبری خویش بشمارد. ❗️علی(ع) كه با چنین وضعی روبرو شده بود، راه دوم را برگزید. او با ارزیابی اوضاع و احوال جامعه ی اسلامی به این نتیجه رسید كه اگر اصرار به قبضه كردن حكومت و حفظ مقام و موقعیت رهبری خود نماید،‌ وضعی پیش می آید كه زحمات پیامبر اسلام(ص) و خون های پاكی كه در راه این هدف و برای آبیاری نهال اسلام ریخته شده است، به هدر می رود. 🔺خطرات مهمی که حضرت علی(ع) به خاطر آنان سکوت کرد: 1⃣ اگر حضرت با توسل به قدرت و #قیام مسلحانه در صدد قبضه ی حكومت و خلافت بر می آمد، بسیاری از عزیزان خود را كه از جان و دل به #امامت و رهبری او معتقد بودند،‌ از دست می داد. علاوه بر این ها گروه بسیاری از #صحابه ی پیامبر(ص) كه به خلافت امام راضی نبودند، كشته می شدند و این امر سبب تضعیف مسلمانان و دو دستگی آنان می شد. 2⃣ از آن جاكه بسیاری از گروه ها و قبایلی كه در سال های آخر عمر پیامبر مسلمان شده بودند،‌ هنوز آموزش های لازم اسلامی را ندیده بودند و نور ایمان كاملاً در دل آنان نفوذ نكرده بود، هنگامی كه خبر در گذشت پیامبر اسلام(ص) در میان آنان منتشر گردیده گروهی از آنان پرچم "ارتداد" و بازگشت به بت پرستی را برافراشتند و عملاً با حكومت اسلامی در مدینه مخالفت نمودند. در چنین موقعیتی كه دشمنان ارتجاعی اسلام، پرچم ارتداد را برافراشته و حكومت اسلامی را تهدید می كردند، ‌هرگز صحیح نبود كه امام پرچم دیگری به دست بگیرد و قیام كند. حضور #منافقان در میان مسلمانان و كسانی كه به ظاهر اظهار اسلام كردند،‌ ولی همیشه منتظر بودند كه در یك فرصت مناسب به اسلام ضربه بزنند، یكی از عوامل اصلی عدم اعتراض مسلحانه ی حضرت علی(ع) بود. آن حضرت در مقابل درخواست #ابوسفیان برای قیام و مبارزه با #ابوبكر و به دست گرفتن حكومت توسط آن حضرت، به ماهیت این منافقان و علت اساسی چنین پیشنهاد كه ضربه زدن به اسلام نوپا بود،‌ اشاره می‌كند. 3⃣ علاوه بر خطر مرتدین،‌ مدعیان نبوت و پیامبران دروغین مانند مسیلمه ی كذاب، طلیحه و سجاح نیز در صحنه ظاهر شده و هر كدام طرفداران و نیروهایی دور خود گرد آوردند و قصد حمله به مدینه را داشتند كه با همكاری و اتحاد مسلمانان پس از زحماتی نیروهای آنان شكست خوردند. ❗️با در نظر گرفتن نكات مذكور، به خوبی روشن می‌شود كه چرا امام(ع) بعد از آن كه مكرر حق خود را مطالبه نمود و شدیداً بر #غاصبان حقش اعتراض كرد،‌ صبر را بر قیام ترجیح داد و چگونه با صبر و تحمّل و تدبیر و دور اندیشی، جامعه ی اسلامی را از خطرهای بزرگ نجات داد و اگر علاقه به #اتحاد_مسلمانان نداشت و از عواقب وخیم اختلاف و دودستگی نمی ترسید،‌ هرگز اجازه نمی داد رهبری مسلمانان از دست اوصیا و خلفای راستین پیامبر خارج شود و به دست دیگران افتد. 🔺منبع و متن کامل تر: b2n.ir/279480 @Antishobhe

متن شبهه: شاید شما هم شنیده باشید که برخی می گویند: حضرت #علی_اکبر علیه السلام اگر زنده می ماند و شهید نمی شدند، صاحب مقام #امامت می شدند و حضرت زین العابدین به امامت نمی رسیدند... برای اثبات مدعا نیز به زیارت #عاشورا استناد می کنند که عبارت "السلام علی علی بن الحسین" منظور حضرت علی اکبر است. اما آیا واقعا چنین است؟! پاسخ شبهه: در ادامه می خوانیم مطلب مختصری در رد این عبارت: امامت از امور مربوط به خداوند است، بعد از واقعه غدیر عده ای خدمت پیامبر رسیدند و پیامبر را به آنچه که دوست داشت محکوم کردند، پیامبر فرمودند: من کاری را از جانب خود نکردم و امر خداوند به امامت امیرالمومنین علیه السلام بود. از آیه "وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا" مشخص می شود که امام را خداوند منصوب می کند. در امامت شرایط و لوازمی لازم است که بعضی از آنها تنها در اختیار خداوند است، از جمله #عصمت که تنها خداوند عالم به غیب می تواند از آنها خبر داشته باشد. نظریه بداء در امامت را به شیخ صدوق نسبت می دهند (بداء در امامت یعنی: خداوند مقدر فرموده بود که شخصی امام شود ولی به دلایلی که پیش می آید، امامت به شخص دیگری تفویض می شود) بداء از اعتقادات شیعه بوده ولی در مورد امامت، این نظریه در بوته نقد قرار گرفته است که به دلایل بسیاری وجود آن رد می شود. با این مقدمات می گوییم: 🔹حضرت علی اکبر هر چند از لحاظ معنوی در درجه بالایی قرار دارند، ولی اعطای امامت به ایشان حق خداوند است و نمی توان نظرات شخصی را در آن دخل و تصرف داد. 🔹نام امامان بعد از جضرت علی علیه السلام بارها به ترتیب گفته شده است، از جمله این مواقع: ولادت امام حسین و روز غدیر خم بوده است. همچنین در مساله لوح محفوظ نام امامان و شیعیان آنان نیز ذکر شده است. 🔹استناد به عبارت #زیارت_عاشورا صحیح نیست، چرا که در سلام های زیارت ابتدا به امام حسین علیه السلام سلام داده می شود، سپس به شخصیت علی بن حسین و سپس به فرزندان ایشان، در این مورد می گوییم: اگر شخصیت علی بن حسین از فرزندان حضرت امام حسین می باشد، علت جدا ذکر کردن نام ایشان چیست؟ بنابراین: علی بن حسین در زیارت، باید تفاوتی با اولاد امام حسین داشته باشد که از نظر ما این تفاوت امامت حضرت علی بن الحسین (زین العابدین) می باشد، پس منظور از عبارت زیارت، حضرت امام سجاد می باشد. 🔹امامان از زمان تولد، در عالم تکوین، امامت دارند. برای درک بهتر این موضوع، مطالعه روایات ولادت امامان توصیه می شود. 🔹همچنین می توان ایراد گرفت که خداوند متعال، وقتی می تواند امام سجاد علیه السلام را در واقعه کربلا، از مرگ نجات دهد، نمی توانست حضرت علی اکبر را (که فرض بر امامت آن می باشد) حفظ نماید؟ 🔹همچنین عبارات #امام_حسین در مورد حضرت زین العابدین زمانی که شمشیر به دست وارد میدان شد، بیانگر این مطلب است که امامت در حضرت سجاد بوده است. 🔹افرادی که حضرت علی اکبر را بر امام زین العابدین برتری می دهند، ناخواسته در امر خداوند دخالت کرده و عصمت ظنی خود را بر عصمت یقینی خداوند نسبت به امام زین العابدین برتری می دهند. #محرم کانال بصیرت،پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت👇 ایتا 👇 https://eitaa.com/Antishobhe سروش👇 https://sapp.ir/.antishobhe تلگرام👇 http://telegram.me/Aliomidiani

واکنش رهبری به شعر خوانی حضار... باز نشر به مناسبت سالروز امامت امام عصر عجل الله تعالی فرجه #امام_زمان_عج #امامت #آغاز_امامت     «جامعه نیازمند تبیین و آگاهیست» ‌ ‌🔴 برای جهاد تبیین "کپی آزاد" کانال بصیرت،پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت👇👇👇 https://eitaa.com/Antishobhe