🦋🌼🌸🦋👦 #داستان 🍃#کودک_باهوش 🍃#نتیجه_ی_خوشمزه 🍃#آزادی_پروانه_ها 🍃#دختر_پرهیزکار 🍃#پلیس_مهربون 🍃#محافظان_حرم 🍃#پری_کوچولو 🍃#قشنگترین_شب_دنیا 🍃#مسواک 🍃#عموی_مهربان 🍃#نماز_خواندن_خوابیده 🍃#احترام_به_پدر_و_مادر 🍃#عادت_به_کار_خوب 🍃#اتحاد 🍃#پسر_قهرمان 🍃#فینگیلی_و_جینگیلی 🍃#شام_عمه_عنکبوت 🍃#عید_فطر 🍃#کدو_قلقله_زن 🍃#هدیه_آسمونی 🍃#حدیث_کسا 🍃#اتوبوس_مدرسه 🍃#تیزهوشی_شاگرد_ابن_سینا 🍃#شتر_لنگ 🍃#حضرت_ایوب_و_آزمایش_عجیب_او 🍃#گربه_و_روباه 🍃#میمون_پر_حرف 🍃#علی_کوچولو_و_شجاعت_در_گفتن_اشتباه 🍃#جشن_تولد_پروانه 🍃#روباه_و_کلاغ 🍃#تفریح_روز_جمعه 🍃#صبر_و_بردباری 🍃#اسراف_نمیکنم_زنده_بمانم 🍃#نازی_کوچولو 🍃#عید_قربان 🍃#خرس_کوچولو_و_زنبورهای_عسل 🍃#نیمه_پنهان_ماه 🍃#پادشاه_و_مگس 🍃#گنجشک_و_غرور_بی_جا 🍃#کیف_من 🍃#کتابی_که_حافظه_اش_را_از_دست_داده_بود 🍃#میشه_برش_دارم؟ 🍃#راز_مورچه 🍃#شربت_گوارا 🍃#بابای_مهربان 🍃#صندلی 🍃#مهمان_دوستی_امام 🍃#خواب_شیرین 🍃#علی_کوچولو 🍃#شب_امتحان 🍃#کی_مرغ_و_خروس_را_زیر_جعبه_زندانی_کرده؟ 🍃#میلاد_پیامبر_اکرم(ص) 🍃#شکلات 🍃#آزادی_پروانه_ها 🍃#مورچه_بی_دقت 🍃#باغچه_مادربزرگ 🍃#قوی_ترین_مردم_کیست؟ 🍃#بچه_ها_سلام_یادتون_نره 🍃#چشمه 🍃#عروسک_کوکی 🍃#وروجک 🍃#من_و_مشقم 🍃#کرم_ابریشم 🍃#پسر_بی_نظم 🍃#نماز_خوابیده_برای_منتظر 🍃#لیوان_شیر 🍃#آزادی 🍃#ماجرای_سیلی_خوردن_محافظ_امام_خامنه_ای 🍃#دندان_لق_من_کی_میفتد 🍃#دوست_مهربان 🍃#بازی_های_کامپیوتری 🍃#داستان_های_مثنوی 🍃#پیراهن_نو #نازی_کوچولو #زندگينامه_حضرت_معصومه_سلام_الله_علیها #ریا #فراگیری_نماز #قصه‌های_من_و_امام_رضا_علیه_السلام #انفاق_خالصانه #رب_العالمین #اصحاب_اخدود #بخشش #زندگینامه_امام_جواد_علیه_السلام #دروغ #مثل_بوی_سیب #پناه_بردن_به_خدا #قسم #زندگی_نامه_امام_هادی_علیه_السلام #آرزوی_سلیمه #انگشتر_زیبا #لطف_و_مهربانی #برنامه #حسین_از_من_است #تولد #گلدسته_های_نور #امام_سجاد_علیه_السلام_و_معنی_جیک_جیک_گنجشک_ها #پیرمرد_باغبان_و_امام_خمینی_رحمه_الله_علیه #سلطان_محمود_و_گوهر_شکستن #بهلول #دریای_مواج_علم #تربیت_واقعی #شر_مرسان #رقیه_سلام_الله_علیها #یک_مراسم_مهم 🦋🌼🌸🦋👦

🦋🌸🌼🦋👦 #داستان #من_و_مشقم مریم از مدرسه برگشت. بعد از ناهار خوردن و کمک به مادر سریع دفتر و کتابش را از کیف بیرون کشید و مشغول به نوشتن شد. مادرش گفت: -دخترم الان زندایی و بقیه می‌رسند هر کاری داری زود باش که باید حاضر شویم، دیر میشود. مریم ابروهایش را با نگرانی چین داد و گفت: - مامان کاش حداقل یک ساعت بعد بیایند من اگر الان درس‌هایم را ننویسم تا شنبه وقت نیست. تازه شنبه املا هم داریم. مادرش با ناراحتی گفت: این‌بار همه‌چیز یک‌هویی شده‌است، تو هم از دَرس مانده‌ای... مریم خودکار آبی‌ را درآورد و شروع به نوشتن کرد. هنوز یک صفحه ننوشته بود که زنگ در به صدا درآمد. مریم و مادر هردوبه هم نگاه کردند و خندیدند. مریم با لبخند گفت: -دیگر چاره‌ای نیست... مادر دستش را مشت کرد و چشمانش را باز و بسته کردو گفت: -آفرین... در باز شد و زندایی با دو بچه‌ی بازیگوش به داخل آمدند. مریم عاشق بچه‌ها بودـ ولی دوباره خودکار به دست شد و ادامه داد. داداش کوچولو از خواب بیدار شد. مریم سریع خودکار را روی زمین گذاشت، و لوگوهای بازی را از کمد بیرون آورد. از آن‌طرف آرش و سروش هم آمدند و با داداش کوچولو شروع به ریخت و پاش کردند. با هر زوری بود یک صفحه هم نوشت. فقط دو صفحه مانده بود، که دوباره زنگ خانه به صدا درآمد. مریم در را باز کرد، مادربزرگ به آرامی داشت می‌آمد. مریم به آشپزخانه دوید ،و کنار مادر ایستاد. مادر گفت: -چیزی میخواهی بگویی؟ مریم روی نوک پا ایستاد و آرام چیزی در گوشِ او گفت. مادر لب‌هایش را به هم مالید، کمی فکر کرد و گفت: -نمی‌دانم، شاید ناراحت شود، شاید هم نه... مریم با نگرانی از آشپزخانه بیرون آمد. مادربزرگ به در ورودی رسیده بود، مریم کمک کرد تا بنشیند، و برای او متکا آورد. مادربزرگ گفت: -دخترم هنوز حاضر نشده‌ای؟ مریم با کمی خجالت گفت: -حاضر می‌شوم، راستش کمی درس دارم که باید بنویسم. مادربزرگ گفت: -آفرین پس بیاور و همین‌جا بنویس. مریم با خودش گفت، فکر خوبی است هم مادربزرگ تنها نمی‌نشیند و هم من مشقم را می‌نویسم. صفحه‌ی آخر را هم نوشت و فقط دو خط دیگر ماند. پدرش آمد و تا از در وارد شد، گفت: بچه‌ها سریع حاضر بشوید که دیر است. الان دایی کاظم هم می‌آید باید حرکت کنیم جاده‌ی شمال شلوغ می‌شود. مریم می‌خواست بنشیند آن دو تا خط را هم بنویسد که؛ یک لحظه خودکارش را نگه داشت. پدرش عجله دارد! درسش هم فقط یک کمی مانده است! جنگی داخل مغزش شروع شد!؟ کدام مهم‌تر است؟! کدام واجب‌تر است؟! کدام را اول باید انجام دهم؟! خودکارش را داخل جامدادی جا داد. سریع وسایلش را جمع و جورکرد، و مرتب کناری گذاشت. جوراب‌های داداش کوچولو را پوشاند. روسری و چادرش را هم پوشید. پدر دمِ در ایستاده بود. با لبخند به مریم نگاه کرد و رو به مادر گفت: -این دختر همیشه هر کاری را سر وقتش انجام می‌دهد، فکر می‌کنم اخلاقش مثل خودم است. مادرش با خنده گفت: -بله همین‌طور است. مریم در دلش از خدا تشکر کرد و به داداش کوچولو کمک کرد تا باهم سوارِ ماشین شوند. ♦️🔆 ۸ تا ۱۱ سالگی⬇️ http://eitaa.com/joinchat/992215059Caff98da854 🦋🌸🌼🦋👦 🔙259🔜

🌹•••✧﷽✧•••🌹 #داستان #من_و_مشقم 🧕✍📕 مریم از مدرسه برگشت. بعد از ناهار خوردن و کمک به مادر سریع دفتر و کتابش را از کیف بیرون کشید و مشغول به نوشتن شد. مادرش گفت: -دخترم الان زندایی و بقیه می‌رسند هر کاری داری زود باش که باید حاضر شویم، دیر میشود. مریم ابروهایش را با نگرانی چین داد و گفت: - مامان کاش حداقل یک ساعت بعد بیایند من اگر الان درس‌هایم را ننویسم تا شنبه وقت نیست. تازه شنبه املا هم داریم. مادرش با ناراحتی گفت: این‌بار همه‌چیز یک‌هویی شده‌است، تو هم از دَرس مانده‌ای... مریم خودکار آبی‌ را درآورد و شروع به نوشتن کرد. هنوز یک صفحه ننوشته بود که زنگ در به صدا درآمد. مریم و مادر هردوبه هم نگاه کردند و خندیدند. مریم با لبخند گفت: -دیگر چاره‌ای نیست... مادر دستش را مشت کرد و چشمانش را باز و بسته کردو گفت: -آفرین... در باز شد و زندایی با دو بچه‌ی بازیگوش به داخل آمدند. مریم عاشق بچه‌ها بودـ ولی دوباره خودکار به دست شد و ادامه داد. داداش کوچولو از خواب بیدار شد. مریم سریع خودکار را روی زمین گذاشت، و لوگوهای بازی را از کمد بیرون آورد. از آن‌طرف آرش و سروش هم آمدند و با داداش کوچولو شروع به ریخت و پاش کردند. با هر زوری بود یک صفحه هم نوشت. فقط دو صفحه مانده بود، که دوباره زنگ خانه به صدا درآمد. مریم در را باز کرد، مادربزرگ به آرامی داشت می‌آمد. مریم به آشپزخانه دوید ،و کنار مادر ایستاد. مادر گفت: -چیزی میخواهی بگویی؟ مریم روی نوک پا ایستاد و آرام چیزی در گوشِ او گفت. مادر لب‌هایش را به هم مالید، کمی فکر کرد و گفت: -نمی‌دانم، شاید ناراحت شود، شاید هم نه... مریم با نگرانی از آشپزخانه بیرون آمد. مادربزرگ به در ورودی رسیده بود، مریم کمک کرد تا بنشیند، و برای او متکا آورد. مادربزرگ گفت: -دخترم هنوز حاضر نشده‌ای؟ مریم با کمی خجالت گفت: -حاضر می‌شوم، راستش کمی درس دارم که باید بنویسم. مادربزرگ گفت: -آفرین پس بیاور و همین‌جا بنویس. مریم با خودش گفت، فکر خوبی است هم مادربزرگ تنها نمی‌نشیند و هم من مشقم را می‌نویسم. صفحه‌ی آخر را هم نوشت و فقط دو خط دیگر ماند. پدرش آمد و تا از در وارد شد، گفت: بچه‌ها سریع حاضر بشوید که دیر است. الان دایی کاظم هم می‌آید باید حرکت کنیم جاده‌ی شمال شلوغ می‌شود. مریم می‌خواست بنشیند آن دو تا خط را هم بنویسد که؛ یک لحظه خودکارش را نگه داشت. پدرش عجله دارد! درسش هم فقط یک کمی مانده است! جنگی داخل مغزش شروع شد!؟ کدام مهم‌تر است؟! کدام واجب‌تر است؟! کدام را اول باید انجام دهم؟! خودکارش را داخل جامدادی جا داد. سریع وسایلش را جمع و جورکرد، و مرتب کناری گذاشت. جوراب‌های داداش کوچولو را پوشاند. روسری و چادرش را هم پوشید. پدر دمِ در ایستاده بود. با لبخند به مریم نگاه کرد و رو به مادر گفت: -این دختر همیشه هر کاری را سر وقتش انجام می‌دهد، فکر می‌کنم اخلاقش مثل خودم است. مادرش با خنده گفت: -بله همین‌طور است. مریم در دلش از خدا تشکر کرد و به داداش کوچولو کمک کرد تا باهم سوارِ ماشین شوند. ⇦#رسانه_تنهامسیر ۸ تا ۱۱سالگی🔰 🦋❁.¸¸.•*´¨*•.¸¸.•´¨*•.¸¸.•¸¸.••.¸¸ http://eitaa.com/joinchat/992215059Caff98da854 .¸¸.•*´¨*•.¸¸.•.¸¸.•*´¨*•.¸¸.•❁🦋 🔙 361 🔜