eitaa logo
دیباج
89 دنبال‌کننده
359 عکس
51 ویدیو
4 فایل
دیباجِ (حریرِ) سخن از تار و پود واژگان پذیرای نظرات خوانندگان ارجمند هستم. ارتباط با مدیر: @Armaktab 💠
مشاهده در ایتا
دانلود
✅دیباج هشتاد و سوم 🔶شکفتن از دل سنگ! 🖊علی‌رضا مکتب‌دار آن‌که میل و اراده به روییدن داشته باشد، خواهد رویید؛ از دل سخت سنگ‌ها، از قعر تاریک دریاها، در انتهای خشک کویرها، بر فراز سرد کوه‌ها! آری! پُتک اراده، پیکر صخره‌های ستبر سختی را درهم می‌شکند. غواص اراده، تا اعماق دریاها و اقیانوس‌های طلب، فرو می‌رود. توسن اراده تا انتهای کویرهای ناامیدی، می‌تازد. و سیمرغ اراده تا فراز کوه‌های سرد و پوشیده از برف یأس پر می‌کشد و آرمان و هدف خویش را در آغوش می‌گیرد. @Deebaj
📌حال اگر به موضوع جانشینی انسان از خداوند بازگشته و به آن نگاهی دوباره اندازیم، به خود خواهیم بالید و تمام تلاش خود را به‌کار خواهیم بست تا با آراستگی به صفات و اسمای زیبای خداوند، بیشترین شباهت را به ذات اقدس الهی پیدا کنیم که اگر به چنین درجه و مقامی رسیدیم، دیگر هیچ چیزی جز «فردوس برین» و «رضوان الهی»، قیمت و ارزش وجود ما نخواهد بود و هیچگاه خود را ارزان نخواهیم فروخت. 📌امام موسی بن جعفر علیه‌السلام فرمود: ﴿إنَّ أعظَمَ النّاسِ قَدَراً الَّذِی لایَرَی الدُّنیا لِنَفسِه خَطَرا، اما إنَّ أبدانَكُم لَیس لَها ثَمَنٌ إلّا الجَّنه، فَلا تَبِیعُوها بِغِیرِها﴾ به‌راستی كه با ارزش ترین مردم كسی است كه دنیا را برای خود مقامی نداند، بدانید بهای تن شما مردم، جز بهشت نیست، آن را ‏جز بدان مفروشید. تحف العقول، ص‌410‏ 📌بنا به‌فرموده امام موسی جعفر علیه‌السلام، بهشت کمترین بها برای بدن‌هایی است که از دست‌یازیدن به نافرمانی خداوند باز ایستاده‌اند، اما بهای جان مؤمنان و بهشت روح آنان، چیزی بزرگتر است و آن همانا «رضوان» و «خشنودی» الهی است: 📌﴿خداوند به مردان و زنان باايمان، باغ‎هاى بهشتى وعده داده كه نهرها از پاى درختانش جارى است، جاودانه در آن خواهند ماند و [همچنين] خانه‌ها [و قصرهاى] پاكيزه در باغ‎هاى جاودان بهشتى [به آن‌ها وعده داده] و خشنودى خدا، [از همه‌ی اين‌ها] برتر است و اين، همان رستگارى و پيروزى بزرگ است.﴾(توبه:۷۲) @Deebaj
دیباج ۱۴۹ 🔶هان، ای انسان!‏ 📌خداوند انسان را کرامت بخشید و باید این کرامت را با پرهیز از ستم و بی‌عدالتی پاس داشت و از بی‌تفاوتی نسبت به آن دو پرهیز نمود. 📌آنان که در برابر ستم ستمگران و نادادگری جباران نسبت به ستمدیدگان و رنج‌کشیدگان بی‌تفاوت‌اند، به‌اندازه آنان که ‏ستم می‌کنند و از عدالت و انسانیت بویی نبرده‌اند، از کرامت بی‌بهره‌اند. ‏ 📌ای انسان! پس کِی از این خواب مرگ برخواهی خواست و رستاخیز کرامت را رقم خواهی زد؟ 📌کِی به انسانیت خویش بازخواهی ‏گشت و پاسداشت کرامت انسانی را بنیان و اساس زندگی خویش و ارتباط خود با دیگران قرار خواهی داد؟ 📌کِی به پایمال‌شدن ‏کرامت هم‌نوعان خویش در زیر چکمه دیوسیرتان، واکنش نشان خواهی داد؟ 📌هیچگاه، مگر آنگاه که نخست کرامت خویش را ‏باز یافته و ارزش و منزلت خود را دریابی. فقط آن زمان است که کرامت دیگر انسان‌ها را نیز حرمت خواهی نهاد و بر سر ‏کسانی که کرامت انسانی را به هیچ می‌انگارند، فریاد خواهی کشید. ‏ 📌امروز هر کس، در برابر هجوم وحشیانه دشمنان بشریت به کرامت انسان‌ها در غزه و دیگر نقاط این کره خاکی، بی‌تفاوت ‏است و به قدم و یا قلم، گامی در اعتراض و خروش علیه ستمگران برنمی‌دارد، بر ذلت و خواری خود مهر تأیید زده است.‏ 📌هان، ای انسان! بخروش و گوهر کرامت خویش را هویدا کن!‏ @Deebaj 🔶«دیباج» را از طریق لینک زیر، به دوستان خود معرفی فرمایید: https://eitaa.com/Deebaj
✅از سخن بزرگان 🔸نیش کلام 📌بعضی‌ها عادت دارند در خانه وقتی می‌خواهند یک تذکری به شوهرشان بدهند یا شوهر می‌خواهد یک تذکر به خانم بدهد یا والدین می‌خواهند یک تذکر به بچه بدهند؛ می‌گویند: «اگر دستت درد نمی‌گیرد این ظرف‌ها را بردار و بگذار آنجا» یا می‌گویند: «اگر پایت درد نمی‌گیرد در را هم ببند»، «اگر زبانت درد نمی‌گیرد یک تلفنی به فلانی بزن»! 📌این چه عادتی است؟! این‌ها تربیت شیطانی است، این‌ها راه خدایی نیست، این روش امامان شما نبوده، این روش پیغمبر شما نبوده. نعنا داغ ریختن روی کلمات، فلفل آن را زیاد کردن، درست نیست. @haerishirazi @Deebaj
از دیگران 🔶فریــــاد سکـــوت سکوت و دم‌فروبستن نیز نوعی فریاد است؛ داری عمقی بیشتر و نیز نسبت به کرامت انسان، شایسته‌تر! @Deebaj
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
از کلام بزرگان 🔶بی‌نیازی در عین نیاز انسان در عین نیاز به طبیعت، با روزه گرفتن به طبیعت می‌گوید: من می‌توانم و لو برای چند ساعت، خودم را از شر سلطه تو خلاص کنم! @Deebaj
دیباج ۱۸۴ 🔶معنای انسان 📌از آفرینش آدم بر روی زمین، تحقق معنای «انسان» مقصود بوده؛ هرچند در طول تاریخ جز شماری اندک از آدم‌ها، نتوانسته‌اند این معنا را تحقق بخشند. 📌آنان کم و بیش، با اسارت در دام هواهای نفسانی و لغزیدن در لجن‌زار وسوسه‌های شیطانی، از معنای «انسان» دور و دورتر شده‌اند. 📌فرزندان آدم با دوری از انسانیت، به قتل یکدیگر کمر بسته‌اند و زندگی سعادت‌مندانه را از خود و دیگران دریغ داشته‌اند. 📌کجاست «علی» که «انسان» را معنا کند و بر زخم‌های ناسور بشر، مرهم گذارد؟ 📌کجاست «علی» که حضور «خدا» را در میان فرزندان آدم تجلی بخشد و با آنان، از سر مهر سخن گوید و رفتار کند؟ 📌کجاست «علی» که عدالت، مردانگی، ایثار، شجاعت، صداقت، سخاوت و... را از پستوی مفاهیم بر صفحه واقعیت‌ها بر نشاند و جان خسته بشر را نشاط و نیرویی دوباره ببخشد؟ کجاست «علی»؟ @Deebaj
✅سخن بزرگان 🔶هر کسی بر طینت خود می‌تند هر حيوان كه از دور ديدی و ندانستی سگ و گرگ است يا آهو، ببين رو به سمت مرغزار و سبزينه است يا لاشه و استخوان؛ آدمی را نيز چون نشناسی، ببين به كدام سوی می‌رود... @Deebaj
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
دیباج ٢٠٤ 🔶آموختن از مرگ! من بارها و بارها این تکه از فیلم «چند می‌گیری گریه کنی؟» را دیده‌ام و هر بار، آرامشی عجیب همراه با دلشوره‌ای کشنده را با آن تجربه کرده‌ام. پس از آن همه دویدن‌ها و دریدن‌ها، سرانجام به این‌جا می‌رسیم و بی‌حرکت، دریده می‌شویم. ؟ @Deebaj
✅از کلام بزرگان 🔶یوسف زیبای درون خبری است نورسیده، تو مگر خبر نداری جگر حسود خون شد، تو مگر جگر نداری قمری است رونموده، پَر نور برگشوده دل و چشم وام بستان ز کسی اگر نداری عجب از کمان پنهان، شب و روز تیر پران بسپار جان به تیرش، چه کنی سپر نداری مس هستی‌ات چو موسی، نه ز کیمیاش زر شد چه غم است اگر چو قارون، به جوال زر نداری به درون توست مصری که تویی شکرستانش چه غم است اگر ز بیرون، مدد شکر نداری شده‌ای غلام صورت، به مثال بت پرستان تو چو یوسفی ولیکن به درون نظر نداری به خدا جمال خود را چو در آینه ببینی بت خویش هم تو باشی، به کسی گذر نداری خردا! نه ظالمی تو که وِرا چو ماه گویی؟ ز چه روُش ماه گویی، تو مگر بصر نداری؟ سر توست چون چراغی، بگرفته شش فتیله همه شش ز چیست روشن، اگر آن شرر نداری؟ تن توست همچو اشتر که برد به کعبه دل ز خری به حج نرفتی نه از آنک خر نداری تو به کعبه گر نرفتی بکشاندت سعادت مگریز ای فضولی که ز حق عَبر (مفر) نداری @Deebaj  
دیباج ۲۱۶ 🔶دیوارها و آدم‌ها 📌انسان‌ها موجوداتی اجتماعی‌اند و نیازمند گفتگو و زبان، ابزار این گفتگو. زبان اگر به راستی و درستی بچرخد، رابطه‌ها را قوام می‌بخشد، قلب‌ها را چون آینه صیقلی می‌کند؛ جوری که جز محبت و مهر را بازتاب ندهد و تیرگی‌های کدورت را تاب نیاورد. 📌اما امان از روزی که زبان‌ها از نقش‌آفرینی در شفافیت رابطه‌ها و تعمیق و گسترش آن باز مانند. آن‌جاست که غبار سوءظن‌ها و تردیدها انباشته می‌شوند و دیواری بلند و ستبر می‌سازند میان آدمیان. در پس این دیوارهای افراشته، دیو تنهایی، انسان‌ها را در آغوش تاریک خود می‌فشارد و به کام مرگ می‌کشاند. خوب است غبار تیره تردید را با دم مسیحیایی گفتگو کنار بزنیم تا زبان‌های بسته، میان ما دیوار نکِشند و ما را در تنهایی خودمان نکُشند. از زمزمــــه دلتنگیم، از همهمــه بیزاریم نه طاقت خاموشی، نه تاب سخن داریم آوار  پریشانــی‌ است، رو  ســوی چـــه بگریزیم؟ هنگامه حیرانی‌ است، خود را به که بسپاریم؟ تشویشِ هزار «آیا»، وسواسِ هزار «اما» کوریم و نمی‌بینیم، ورنه همه بیماریم دوران شکوه بـــاغ از خاطرمان رفتــه‌ ست امروز که صف در صف خشکیده و بی‌باریم دردا کــه هدر دادیم آن ذات گرامی را تیغیم و نمی‌ بریم، ابریم و نمی‌‌باریم ما خویش ندانستیم بیداریِمان از خواب گفتند کــه بیدارید؟ گفتیم کـه بیداریم من راه تــو را بسته، تـــو راه مرا بسته امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم @Deebaj