💠مرز انتقاد و تخریب 🔻انتقاد و تخریب مرزهایی #ظریف اما #مشخص دارند. در خصوص تفاوت های نقد و تخریب چند نکته را می توان در نظر گرفت: 1⃣انتقاد و تخریب از نظر ماهوی با یکدیگر تفاوت دارند. #انگیزه انتقاد، #اصلاح و #سازندگی است ولی تخریب از ابتدا با هدف #تقبیح_حریف به منظور #تامین_منافع_فردی_یا_گروهی انجام می شود و در نهاد آن نیتی _خیرخواهانه نهفته نیست. 2⃣انتقاد را می توان کنشی اجتماعی مبتنی بر نوعی ارزیابی منصفانه دانست که نقاط قوت و ضعف را _همزمان مورد توجه قرار می دهد و در بهترین حالت به #ارایه_راهکار برای رفع نقاط ضعف منتهی می شود. تخریب اما نه تنها بر #برجسته سازی نقاط ضعف رقیب بنا شده بلکه با استفاده از ابزارهای تبلیغاتی، نقاط قوت را هم #ناچیز یا گاه منفی جلوه می دهد. 3⃣فرایندهای انتقاد و تخریب از نظر روش و ابزارهایی که برای دستیابی به اهداف به کار رود هم متمایزند. انتقاد همواره بر مبنای #شاخص ها و با پایبندی به #هنجارها و #ارزشها و به صورت #مستند و #مستدل انجام می شود، اما تخریب از هیچ منطق و الگوی رفتاری جز زیر سوال بردن حریف و تقبیح او پیروی نمی کند. تخریبگرایان برای جبران بی منطقی خود در جلب #افکار عمومی در بسیاری از موارد از روش ها و ابزارهای #ناهنجار یا #نامشروع استفاده می کنند؛ انتخابی که گاه هوده ای وارونه به بار می آورد و اعتبار تخریبگران از بین می برد. به عنوان نمونه، تخریبگران برای زیر سوال بردن حریف بارها به ابزارهایی چون #شایعه پراکنی، #وارونه نمایی، #سیاه نمایی، #تعمیم، #بزرگنمایی و #توهین و ... متوسل شده اند. 4⃣بین نتایج و پیامدهای انتقاد و تخریب هم تفاوت هایی هست. انتقاد به خاطر برخورداری از منطق همه فهم، همواره موجب ایجاد #مطالبه ای عمومی و فراگیر در نتیجه #بهبود و #اصلاح امور می شود. تخریب اما هرگز #کارآمدی ندارد و نه تنها به بهبود امور منجر نمی شود، بلکه به کارگیری ابزارها و روش های نامطلوب در آن، سبب ساز #افول_اخلاق در جامعه هم می شود. انتقاد به خاطر #رویکرد_همگرایانه ای که در ماهیت خود دارد، #همبستگی و #انسجام ملی را تقویت می کند، اما تخریب به خاطر توجه مطلق به #منافع گروهی و جناحی و توسل به تاکتیک هایی چون گروکشی، خرده گیری، القای ناکارآمدی حریف، زیر سوال بردن اقدام های مثبت و ...، زمینه های #واگرایی و #بی_اعتمادی را در جامعه فراهم می کند. به عبارتی نقد سازنده #سرمایه های_اجتماعی را تقویت می کند اما تخریب سرمایه های اجتماعی را فدای منافع گروهی خاص می کند. 🔺در مجموع باید گفت راه نقد از تخریب جدا است؛ اولی با انگیزه اصلاح انجام می شود و دومی با هدف تخریب، اولی از قاعده و قانونی مشخص پیروی می کند و دومی تابع قانونی نیست، اولی سازنده است و دومی ویرانگر، اولی به دنبال گشودن درهای تازه است و دومی به دنبال به بن بست کشاندن. @Kolbe_Andishe_Farhang